က်ြန္ေနာ္၏ ပိုင္ဆိုင္ထားရွိေသာ တက္ပလပ္ေလးျဖစ္ေပၚလာပံု အဆင့္ဆင့္( ၁ )

ျမန္မာစတီးမစ္၌ စာေရးျခင္းျဖင့္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ေနျကေသာ က်ြန္ေနာ္ရုိေသေလးစားထိုက္သူအေပါင္းနွင့္တကြ က်ြန္ေနာ္သည္ ျမန္မာစတီးမစ္၌ အဖြဲ႔ဝင္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ စာေရးျပီးပို့စ္တင္ျခင္းအလုပ္ကို စတင္လုပ္ကိုင္သည့္္ေန႔မွစ၍ က်ြန္ေနာ္ေရးသားတင္ျပခဲ႔ေသာပို႔စ္မ်ားအား သနားျခင္းနွင့္အတူ လိုက္ပါကူညီအားေပးခဲ႔ျကေသာ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ က်ြန္ေနာ္သိသူ မသိသူ အားလံုးတို႔အား ဤပို႔စ္ေလးမွတဆင့္ အထပ္ထပ္ အျကိမ္ျကိမ္ ေက်းဇူးမ်ားစြာ တင္ရွိပါေျကာင္းကို နွစ္ေထာင္ ဆယ္ရွစ္ ႏွစ္သစ္မဂၤလာဦးဆံုး ေန႔ေကာင္းရက္ျမတ္၌ ကြ်န္ေနာ္တို႔အားလံုး ေမ်ွာ္လင့္ရည္မွန္းခ်က္ျကီးစြာ အားကိုးအားထားျပဳေနရေသာ ျမန္မာစတီးမစ္သည္ ကမ႓ာေပၚ၌ ေနာက္နွစ္ေပၚင္းမ်ားစြာ တည္တန္႔ခိုင္ျမဲျပီး ၎စင္ျမင့္ေပၚတြင္ က်ြန္ေနာ္တို႔အားလံုးအတူတူ ကူညီလက္တြဲကာ အခက္အခဲေတြကိုရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး ျဖတ္သန္းေလ်ွာက္လွမ္းသြားနိုင္ျကပါေစဟု ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရင္း ေန႔ရက္တိုင္းဟာ (မဂၤလာ)ပါလို႔ က်ြန္ေနာ္အေနျဖင့္ ဤရက္ျမတ္ေန႔ေလးမွစတင္၍ ႏႈတ္ဆက္စကား ဆိုလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

က်ြန္ေနာ္၏ရင္ဘတ္ျကီးကို ဖြင့္ဟျခင္းနွင့္အတူ က်ြန္ေနာ္ေရးသားတင္ျပခ်င္မိေသာ အေျကာင္းအရာေလးကေတာ့ ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္မည္သည့္လပိုင္းကဆိုတာကို က်ြန္ေနာ္သည္ အတိအက်မသိရွိ မမွတ္မိနိုင္ေတာ့လည္း ထိုေန႔ကျဖစ္ပ်က္ခဲ႔သည့္ အျဖစ္အပ်က္ အေျကာင္းအရာေလးကို စဥ္းစားေတြးေတာကာ မွတ္မိနိုင္သေလာက္ ေရးဖြဲ႔သီကံုး၍ ျပန္လည္ရင္ဖြင့္တင္ျပရမည္ဆိုလ်ွင္ျဖင့္ ကနဦးအစပထမ၌ က်ြန္ေနာ္သည္ ျမန္မာစတီးမစ္တြင္ အဖြဲ႔ဝင္တစ္ဦးအေနျဖင့္ စာေရးသားျပီး ပို႔စ္တင္ျခင္းျဖင့္ ဝင္ေရာက္ပါဝင္ခဲ႔သည့္ ဟိုအရင္ တစ္ခ်ိန္က က်ြန္ေနာ္သည္ အထက္၌ ရုိက္ကူးတင္ျပထားေသာ ဓါတ္ပံုေလးထဲက ဖုန္းေလးတစ္လံုးျဖင့္ စာေရး စာရုိက္ျခင္းကို ထက္သန္ေသာစိတ္တို႔နွင့္အတူ (myanmar steemit newbies )page၌ ေရးသားတင္ျပမည့္ပို႔စ္ကို linkခ်၍ ပရုိမိုးရွင္းအစီအစဥ္တြင္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းလို ပါဝင္တင္ျပခဲ႔ျပီး ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ႔ေသာက်ြန္ေနာ္(ေမာင္သူရ)ေလးတစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ေန႔တစ္ေန႔၏ ပူျပင္းလွေသာ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္၌ က်ြန္ေနာ္သည္ သြားလာလွဳပ္ရွား၍ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနစဥ္တြင္ က်ြန္ေနာ္သြားေလရာ ယူေဆာင္သြားေလ့ရွိေသာ ေဘးလြယ္အိတ္ေလးထဲ၌ ဖုန္းျမည္အသံေလးအား က်ြန္ေနာ္ျကားသိလိုက္ရေသာအခ်ိန္၌ ပခံုးတစ္ဖက္တြင္ လြယ္၍ထားေသာ ေဘးလြယ္အိတ္ကို ရုတ္တရက္ ဖြင့္ကာ ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္ပါသည္။(hello)က်ြန္ေနာ္ (ေမာင္သူရ)ေလးပါခင္ဗ်ာ…အမိန္႔ရွိပါဟု အစခ်ီျပီး အျခားတစ္ဘက္မွ ဖုန္းေခၚဆိုလာသူ၏ ေျပာသမ်ွကို ဂရုတစိုက္နားေထာင္ကာ အျပန္အလွန္ ေျပာဆိုျပီးခ်ိန္ေနာက္၌ ဖုန္းကိုပိတ္၍ က်ြန္ေနာ္၏ ေဘးလြယ္အိတ္ထဲသို႔ အလ်င္အျမန္ထည့္ရန္ခႏၵာကိုယ္ကို ဟန္ခ်က္ျပင္လိုက္ပါသည္။ထိုအခ်ိန္၌ က်ြန္ေနာ္၏စိတ္သည္ လုပ္လက္စ အလုပ္ေပၚတြင္ ပို၍စိတ္အာရုံ ေရာက္ရွိလို႔ေနသလား မသိေပ……ေဘးလြယ္အိတ္ထဲသို႔ထည့္ရန္ ျပင္ဆင္လိုက္ေသာ ခႏၵာကိုယ္နွင့္ လက္၏ဟန္ခ်က္မွာ ဖုန္းသည္ အိတ္ထဲသို႔မေရာက္ရွိစဥ္မွာပင္ လက္ထဲမွလြတ္က်ကာ ေက်ာက္ခဲမ်ားျဖင့္ခင္းထားေသာ ကားလမ္းမေပၚကို က်ေရာက္သြားပါေတာ့သည္။က်ြန္ေနာ္၏စိတ္သည္ စိုးရိမ္တုန္လွဳပ္ျခင္းနွင့္အတူ လက္ကိုင္ဖုန္းေလးအား ရုတ္တရက္ ေကာက္ကိုင္ျကည့္လိုက္ေသာအခါ ဖုန္း၏အေပၚညာဘက္ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ အရွိန္ျပင္းသည့္ဒဏ္ေျကာင့္ ထိခိုက္က်ဳိးပဲ႔လို႔သြားသည္ကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ပါသည္။စိုးရိမ္စိတ္ျကီးစြာျဖင့္ ဖုန္းပါဝါကို ဖြင့္ျကည့္လိုက္ေသာအခါ ပါဝါပြင့္လာျခင္းမရွိပဲ အေပၚ၌ ရုိက္ကူးတင္ျပထားေသာဓါတ္ပံု ပံုစံေလးအတိုင္သာ ထပ္မံျမင္ေတြ႔လိုက္ရျပန္ေတာ့ေလသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ က်ြန္ေနာ္၏ ႏႈတ္ခမ္းမွ(ေတာက္)တစ္ခ်က္ေခါက္ယံုမွလြဲ၍ မိမိရဲ႕ (သတိ)ဆိုတဲ႔စိတ္ေလး လြတ္ထြက္သြားျခင္းေျကာင့္သာဟု စိတ္ကိုေျဖသိမ့္လိုက္ရသည္။ေျဖသိမ့္နိုင္ေသာစိတ္သည္ လြယ္ကူစြာျဖစ္ေပၚလာခဲ႔ျခင္း မဟုတ္ေပ။က်ြန္ေနာ္၏ ထုိလက္ကိုင္ဖုန္းေလးဟာ ျပန္၍ ေကာင္းျခင္း ရွိမရွိကို ေမ်ွာ္လင့္လို႔ရနိုင္တဲ႔ အခြင့္အေရးေလး တစ္ခု က်ြန္ေနာ္ထံတြင္ ရွိေနခဲ႔ျခင္းေျကာင့္ျဖစ္သည္။ထို႔ေနာက္ က်ြန္ေနာ္သည္ လုပ္ကိုင္စရာ လုပ္လက္စအလုပ္တို႔ကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျပီးေနာက္၌ ေနဝင္မိုးခ်ဳပ္ခ်ိန္ေလာက္တြင္ ေလးလံေသာစိတ္တို႔နွင့္အတူ ေနထိုင္ရာအိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ႔ပါသည္။အိမ္သို႔ ေရာက္ေရာက္ျခင္းအခ်ိန္၌ အိမ္တခါးေပါက္ကို ေသာ့ဖြင့္ကာ အိမ္အတြင္း စာေရးစားပြဲနွင့္အတူရွိေနေသာ က်ြန္ေနာ္အျမဲထိုင္ေနျက ထိုင္ခုံရွည္ေလးအား မီးပလပ္ခုံရွိရာဆီသို႔ ယူေဆာင္လာ၍ ခုံျမင့္ေပၚသို႔တက္ကာ တစ္အိမ္လံုးတြင္ အဓိကျဖစ္ေသာ မီးလင္းနိုင္ရန္ မိန္းခလုတ္ကို ညင္သာစြာျဖင့္ ေျဖးေျဖးျခင္း အေပၚသို႔ မ၍တင္လိုက္ပါသည္။(ဤေနရာတြင္ က်ြန္ေနာ္အနည္းငယ္ ေရးဖြဲ႔တင္ျပရမည္ဆိုလ်ွင္ က်ြန္ေနာ္သြားလာေနထိုင္လုပ္ကိုင္ေနေသာ မူဆယ္ျမိဳ႕တြင္ လ်ွပ္စစ္မီးဝါယာျကိုးမွတဆင့္ ေရွာ့ျဖစ္ကာ အိမ္မ်ားတြင္ မီးကူးစက္ ေလာင္က်ႊမ္းျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ႔ေသာ အေျကာင္းအရာမ်ား ရွိခဲ႔ျခင္းေျကာင့္ ေနအိမ္၌ လူမရွိသည့္အခ်ိန္တြင္ မီးပလပ္ေပါက္မွတက္ထားေသာ မီးဝါယာျကိုးမ်ားကိုျဖဳတ္ျပီး မီးမိန္းခလုတ္ကိုေအာက္သို႔ဆြဲခ်၍ မိမိတို႔သြားလိုေသာ ေနရာအသီးသီးသို႔ စိတ္ခ်ျခင္းမ်ားျဖင့္ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ျကေသာ ဓေလ့အက်င့္စရုိက္မ်ား ထားရွိျကသည္ကို
သိရွိေစနိုင္ရန္ ေရးဖြဲ႔တင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။)သတိဆိုတာပိုသည္မရွိဟု ဆိုစကားအတိုင္းေပါ့ဗ်ာ။
ထို့ေနာက္က်ြန္ေနာ္သည္ ေဘးလြယ္အိတ္ေလးထဲမွ လက္ကိုင္ဖုန္းေလးကိုထုတ္ယူ၍ ဖုန္းကိုမီးအားသြင္းျကည့္လိုက္ပါသည္။ဖုန္းပါဝါတက္လာျခင္းမရွိေသာေျကာင့္ ဆယ္မိနစ္တစ္ခါ ဆယ္ငါးမိနစ္တစ္ျကိမ္ မိနစ္သံုးဆယ္ တစ္နာရီေလာက္ ဖုန္းပါဝါကို ဖြင့္ျကည့္ေသာ္လည္း မည္သည့္ထူးျခားခ်က္မွ မရွိျခင္းေျကာင့္
ေဒါသထြက္ျခင္းနွင့္အတူ စိတ္ပ်က္အားငယ္ကာ ဘာကိုအျပစ္တင္လိုက္ရမည္ကို စဥ္းစားမရျဖစ္၍ စိတ္ခံစားခ်က္ ဒီဂရီသည္ ထိုေန႔ညတြင္ အျမင့္ဆံုးသို႔ ျမင့္တက္သြားခဲ႔ရေလေတာ့သည္။
ဆက္၍တင္ျပခြင့္ျပဳပါဦးခင္ဗ်ာ…………………
author:@thura
photos:my
msc:066