အားလပ္ရက္(၄)

theinzawlin (51)in #myanmar • 6 years ago (edited)

မဂၤလာပါ Steemit မွ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစဗ်ာ။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေခ်ာင္းတြင္းပိုင္းကို ေရာက္သြားသျဖင့္ စိတ္ကလည္း နည္းနည္းပူပင္မႈေတြေလ်ာ့သြားကာ ခရီးဆက္လာခဲ့ၾကရာ ဆိပ္ကမ္းေလးမ်ားကို စတင္ျမင္ရပါေတာ့တယ္။ေရျပင္မွာလည္း လိႈင္းၾကက္ခြပ္ကေလးမ်ားသာ ရိွေတာ့သျဖင့္ အရိႈန္ႏႈန္းကလည္း နည္းနည္းေလးထပ္တိုးကာ ခရီးဆက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။အခုလိုမ်ိဳးေခ်ာင္းတြင္းပိုင္းကိုေရာက္ေတာ့ Speed Boat ကလည္း လူးလိမ့္ျခင္းမရိွေတာ့တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖုန္းကေလးျပန္လည္ထုတ္ယူကာ ဓါတ္ပံုရိုက္ေနခဲ့ပါေတာ့တယ္။

စစခ်င္းျမင္ေတြ႔ရတဲ့ ဆိပ္ကမ္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္စတင္ျမင္ရခ်ိန္မွာ ရိုးရွင္းတဲ့သဘာ၀ျမင္ကြင္းေလးတစ္ခုလိုျမင္မိေတာ့ သေဘာေတြက်ေနခဲ့တာေပါ့။ၿမိဳ႕ရဲ႕အရိပ္အာ၀ါသေတြ လႊမ္းၿခံဳမႈေတြမရိွတဲ့ ဒီလိုမ်ိဳးျမင္ကြင္းေတြကို ျမင္ရေတာ့စိတ္ထဲေအးခ်မ္းကာ ေပ်ာ္ေနခဲ့တာေတာ့အမွန္ပါဘဲ။တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီးႀကိဳဆိုေနသလားလို႔ေတာင္ စိတ္ထဲထင္မိပါတယ္။အဲလိုမ်ိဳးေလး ႀကိဳဆိုေနတယ္လို႔ စိတ္ထဲျမင္ေယာင္ခ်ိန္မွာေတာ့ သဘာ၀ကေပးတဲ့ေႏြးေထြးမႈေတြက ရင္ထဲကိုအလိုလို၀င္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။စိတ္ထဲမွာလည္း အူးျမဴးကာရႊင္လန္းေနပါေတာ့တယ္။တရိပ္ရိပ္ျဖင့္က်န္ကာေနခဲ့ေသာ သစ္ပင္ေလးမ်ားရဲ႕ျမင္ကြင္းက ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ကမ်ား စုတ္တံႀကီးျဖင့္ ေရးဆြဲျခယ္သထားသလို။သစ္ပင္ေတြရဲ႕အေရာင္အေသြးေတြကလည္း စိမ္း၀ါေလးေတြဆိုေတာ့ ၾကည့္ၿပီးရင္းၾကည့္ခ်င္ရင္း ျဖစ္ေနခဲ့ရတာေပါ့။

ေခ်ာင္းထဲတြင္ေတာ့ ၀မ္းစာအတြက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွား ငါးဖမ္းေနၾကေသာ ေဒသခံအခ်ိဳ႕ကို စက္ေလွကေလးမ်ားျဖင့္ ျမင္ရသည္မွာ ၾကည့္မ၀ေသာ သဘာ၀ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္ထပ္ (၁၅)မိနစ္ခန္႔ ဆက္လက္စီးနင္းလာခဲ့ရာ ဆိုက္ကပ္ရမည့္ဆိပ္ကမ္းကေလးနားသို႔ ေရာက္ရိွလာပါေတာ့တယ္။

ဆိပ္ကမ္းကို တက္တက္ခ်င္း စတင္ျမင္ေတြ႔ရသည္မွာ ဘုတ္ေပၚမွ ေက်ာက္စရစ္အိတ္မ်ားကို ကမ္းေပၚသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနၾကေသာ ေဒသခံေန႔စားအလုပ္သမားမ်ားကို အရင္ေတြ႔ရိွရပါေတာ့တယ္။သူတို႔ရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည္မွာ ပင္ပန္းေသာ္လည္း သူတို႔သဘာ၀နဲ႔သူတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပံုုပါဘဲဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း စက္ေလွဆိုက္ကပ္ဖို႔ ေနရာေရြးကာ ဒီေရျပန္က်မည့္အခ်ိန္ကို ထိုအလုပ္သမားမ်ားအားေမးျမန္းကာ ကမ္းေပၚသို႔တက္ေရာက္လာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ဒီေရတက္မည့္အခ်ိန္ကို ေမးတယ္ဆိုတာက အကယ္၍မ်ားကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္လာခ်ိန္တြင္ ဒီေရက်သြားခဲ့လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထိုရြာတြင္ တစ္ညအိပ္စက္ရပါလိမ့္မယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔က ညမအိပ္ခ်င္ ၊ အခ်ိန္မွီအိမ္ကိုျပန္ခ်င္တာေပါ့။အလုပ္သမားေတြကေတာ့ ေျပာၾကပါတယ္ ၊ စိတ္ခ်ပါ ဒီေရက ညေန (၇)နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္မွ က်လိမ့္မယ္ ၊ ေအးေဆးသြားၾကပါ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔တဲ့။ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သူတို႔ေျပာစကားၾကားရေတာ့ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ခရီးဆက္ဖို႔ျပင္ၾကပါေတာ့တယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔က စက္ေလွကို ဒီမွာထားခဲ့ၿပီး ေနာက္တစ္ရြာကို ဆက္သြားရဦးမွာဗ်။ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဘုတ္ဆိပ္ကေနၿပီး ေျမသားလမ္းအတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးခဏေလးမွာဘဲ ကေလးငယ္ (၃)ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာတာေတြ႔ရပါေတာ့တယ္။

သူတို႔ေလးေတြကို ၾကည့္ရတာ ေနပူပူမွာ ဦးထုပ္မပါဘဲ သြားလာေနၾကသည္မွာ တစ္မ်ိဳးေလးဗ်။တစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ ဖိနပ္ေတာင္မပါဘူးဗ် ၊ ေတာ္ေတာ္ေနသားက်ေနၿပီတူတယ္။ဒီေလာက္ပူတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ ဦးထုပ္မပါ ၊ ဖိနပ္မပါဘဲ သူတို႔မို႔သြားလာႏိုင္ၾကတာ။သူတို႔သူငယ္ခ်င္းက (၃) ေယာက္က တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ၾကပံုပါဘဲ။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လက္ကေလးေတြခ်ိတ္လို႔ ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ပခံုးေလးဖက္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကပံုမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုအံ့ၾသခဲ့ရပါတယ္။သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ပူလြန္းလို႔ပါ။သူတို႔အတြက္ေတာ့ ဒါေတြက ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းေနၾကဆိုေတာ့ ေအးေဆးေပါ့။ဒါေတြကလည္း ေက်းလက္ေဒသေတြရဲ႕ ပံုရိပ္တစ္ခုလို႔ဘဲ ေျပာရမွာေပါ့ဗ်။ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့ရာ အေဆာက္အဦးမ်ားကို စတင္ျမင္ရပါေတာ့တယ္။ကၽြန္ေတာ္ကလိုက္သာလိုက္လာခဲ့တာ အခုေရာက္ေနတာ ဘယ္ရြာဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူးဗ်။ရြာအ၀င္ဘုတ္ဆိပ္မွာလည္း ဆိုင္းဘုတ္ေလးတစ္ခုတစ္ေလမွ်မေတြ႔ခဲ့ေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ကၽြန္ေတာ္လည္း ရြာနာမည္ကို ေတာ္ေတာ္သိခ်င္လာခဲ့ပါၿပီ။ကၽြန္ေတာ္လည္း သိခ်င္ေဇာျဖင့္ ဘယ္ပတ္၀န္းက်င္မွာမ်ားေတြ႔မလားလို႔ ၾကည့္မိျပန္ေတာ့လည္း မေတြ႔ျပန္ဘူး။ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ျမင္ရသည္က ဒီေရတက္ခ်ိန္က ကၽြင္းက်န္ခဲ့ေသာ ဆားငံေငြ႔မ်ားေၾကာင့္ နီက်င္ေနေသာေျမသားမ်ားနဲ႔ မိႈဟင္းပုတ္ေလးမ်ားသာ ေတြ႔ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ကၽြန္ေတာ္လည္း အားမေလ်ာ့ေသးပါ ဆက္လက္ရွာေဖြရင္းလမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ရာ ေဆာက္လက္စ အေဆာက္အဦးေလးမ်ားကို ေတြ႔ရျပန္တယ္။အေဆာက္အဦးေတြက နည္းနည္းေတာ့ႀကီးတယ္ဗ်။ဘာမ်ားလဲဟု ကၽြန္ေတာ္စိတ္၀င္စားသြားျပန္ေရာ ၊ ေဟာေတြ႔ပါၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လာပါသည္ဆိုေသာ ရြာနာမည္ပါေသာဆိုင္ဘုတ္အသစ္ခု။လုပ္ထားတာေတာင္ မၾကာေသးပါဘူး။ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တိုက္နယ္ေဆးရံု ၊ မင္းဂံေက်းရြာဆိုေတာ့ ၊ ေအာ္ ဒါက မင္းဂံရြာကိုး။ေဆးရံု၀င္းထဲ ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးမ်ားလုပ္ေနၾကေသာ အလုပ္သမားမ်ားကိုထပ္မံေတြ႔ရပါေတာ့တယ္။ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားလိုုက္ျပန္ၿပီ ေစာေစာကေတြ႔ခဲ့ေသာ ေက်ာက္စရစ္ေျပာင္းေနသူမ်ားသည္ ဒီအေဆာက္အဦးျပဳလုပ္ဖို႔အတြက္ ေျပာင္းေရႊ႕ေနၾကျခင္းကိုး။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေတြ႔သမွ်ကို ဓါတ္ပံုရိုက္ကာ Steemit မွ မိတ္ေဆြမ်ားကို ခ်ျပဖို႔ဘဲ အာရံုကပ္ေနခဲ့ပါေတာ့တယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ နည္းနည္းေလးထပ္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ရြာထဲကိုစ၀င္မိပါေတာ့တယ္။

ရြာထဲေရာက္သည္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့စိတ္ကို ဖမ္းစားလိုက္တာက လမ္းမီးတိုင္ဗ်။ေဟာဗ်ာ ဒီရြာမွာလမ္းမီးတိုင္ရိွတယ္ ၊ အံ့ၾသမိတယ္ဗ်။ကားလမ္းနံေဘးက ရြာေတြေတာင္ လွ်ပ္စစ္မီးမရေသးေသာရြာေတြအမ်ားႀကီး။ဒီမွာလမ္းမီးတိုင္ရွိတယ္ဆိုေတာ့ ပိုစိတ္၀င္စားသြားတာေပါ့။လမ္းမီးတိုင္ကို အေသအခ်ာၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ဆိုလာစနစ္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ လမ္းမီးတိုင္ဗ်။ေအာ္ ကၽြန္ေတာ္ဒီလိုမ်ိဳးစနစ္နဲ႔လမ္းမီးတိုင္ကို ဒါပထမဆံုးအႀကိမ္ေတြ႔ဖူးတာဗ်။ရိုးရိုးသားသား၀န္ခံရရင္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွဒီလိုလမ္းမီးတိုင္မ်ိဳးကို မေတြ႔ျမင္ခဲ့ဖူးဘူးပါဘူး။ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ရြာသူရြာသားမ်ားလွန္းထားေသာ စပါးနဲ႔ ငရုပ္သီးမ်ားကို ထပ္ေတြ႔ျပန္ပါတယ္။ၿမိဳ႕ေပၚမွာေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြမျမင္ရဘူးေပါ့။ဒါေတြကို ေက်းရြာေတြမွာသာ ျမင္ေတြ႔ရတဲ့အရာေတြထင္တယ္ဗ်။ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ရြာထဲကို ေရာက္သည္ႏွင့္ ေခတၱခဏနားၿပီး လဘက္ရည္ဆိုင္၀င္ထိုင္ၾကျပန္တယ္။လဘက္ရည္ဆိုင္မွာေတာ့ ၿမိဳ႕ေတြမွာလိုစားပြဲထိုးမ်ားနဲ႔ မွာေသာက္ရျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ဓါတ္ဗူးထဲတြင္ ေရေႏြးထည့္ထားၿပီး ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ေလးမ်ားကို ျခင္းကေလးျဖင့္ထည့္ထားသျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ယူကာ ေဖ်ာ္ေသာက္ရျခင္းပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ကိုယ္ေသာက္ခ်င္ေသာ ေကာ္ဖီထုပ္ေလးမ်ားကိုယူကာ တစ္ေယာက္တစ္ခြက္ေသာက္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္ထပ္ခရီးဆက္ဖို႔ေမးလိုက္ေတာ့ လမ္းေတာ္ေတာ္ေလွ်ာက္ရဦးမယ္ ေျပာၾကတယ္။ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း လိုက္ပို႔ဖို႔ဆိုင္ကယ္ငွားလို႔ရသလားေမးၾကည့္ေတာ့ ရတယ္တဲ့။ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဆိုင္ကယ္ငွားလို႔ရေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ပိုသက္သာတာေပါ့။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီးေနာက္ ေငြရွင္းကာ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ဆက္လက္ခရီးထြက္လာခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။ဆိုင္ကယ္လမ္းကလည္း ၿမိဳ႕ေပၚလမ္းေတြလို ကတၱရာလမ္း ၊ ကြန္ကရစ္လမ္းမ်ားမဟုတ္ဘဲ ေျမသားလမ္းမ်ားသာျဖစ္ေနေတာ့ စီးရတာေတာ့ သိပ္မေခ်ာေမြ႔လွခဲ့ပါ။သို႔ေပမယ့္လည္း ေက်ာက္ေခ်ာလမ္းမ်ားလိုေတာ့ မၾကမ္းတမ္းခဲ့ပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျမသားလမ္းအတိုင္း လာခဲ့ၾကရာ ေတာင္ကုန္းေတြကို အထိုက္အေလ်ာက္ျဖတ္ရခဲ့ပါတယ္။လယ္ကြင္းေတြကိုလည္း ျဖတ္ၿပီးေမာင္းႏွင္လာခဲ့ရပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားလာခဲ့ရာလမ္းေတြက တစ္ရြာနဲ႔တစ္ရြာကို စက္ယႏၱရားႀကီးမ်ားျဖင့္ ေတာင္မ်ားလယ္ကြင္းမ်ားကို ကုတ္ျခစ္ေဖာက္လုပ္ထားေသာ လမ္းကေလးအတိုင္းသြားလာခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ယခုကၽြန္ေတာ္သြားေရာက္ခဲ့ေသာ ဤအားလပ္ရက္ခရီးစဥ္ဟာ ဒီေျမသားလမ္းမ်ားေဖာက္လုပ္ေနျခင္းၿပီးစီးမႈအေျခအေနကိုလာေရာက္ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေဖာ္အျဖစ္လိုက္လာခဲ့တာေပါ့။ဒီလိုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ခရီးဆက္လာခဲ့ရာ လမ္းခရီးတစ္၀က္၌ေခတၱနားၾကပါေတာ့တယ္……………………..
ဆက္ရန္
စာဖတ္သူမိတ္ေဆြ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ ဆုေတာင္းရင္း