ရထားေပၚမွအလြဲမ်ား

“ရထားေပၚမွ အလြဲမ်ား “

Steemit Myanmar မွ မိတ္ေဆြမ်ားအားလုံးမဂၤလာပါဗ်။မေန႕က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕ကေလးကုိ ရွမ္းလမ္းက ကေလးေဆးရုံမွာသတင္းသြားေမးရင္း အျပန္မွာ ရထားနဲ႕ျပန္မယ္ဆုိျပီးေတြးထားတာေၾကာင့္ ရွမ္းလမ္းဘူတာဆီကုိ ေလွ်ာက္လာခဲ့ပါတယ္။ဘူတာေရာက္ေတာ့ လက္မွတ္၀ယ္ျပီး ၁၅မိနစ္၀န္းက်င္ေလာက္ ေစာင့္ရမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ဘူတာလက္မွတ္ေရာင္းမွေျပာလုိက္တဲ့အတြက္ ဘူတာမွာဟုိေငးဒီေငးရင္း ေခတၱထုိင္ေစာင့္ေနလုိက္ပါတယ္။ထုိင္ေစာင့္ေနရင္း အတိတ္က ရထားစီးရင္းလြဲခဲ့တဲ့အေတြးေလးေတြကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိလာပါတယ္….။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ႏွစ္၀န္းက်င္ေလာက္ကျဖစ္မည္ထင္သည္။အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာ ဘုရင့္ေနာင္လမ္းဆုံနားမွာေနျပီး အလုပ္ကုိေတာ့ ျမိဳ႕ထဲက ကုန္ေစ်းတန္းမွာ အလုပ္တက္ရပါတယ္။ သမီးေလးကလဲ ေမြးထားတာ ၆လေလာက္ဘဲရွိေသးေတာ့ ကားနဲ႕မသြားဘဲ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားနဲ႕သာ သြားျဖစ္ပါတယ္။ရထားစီးတယ္ဆုိတာကလဲ ကားေလာက္ လူမက်ပ္တာကတစ္ေၾကာင္း ၊ရထားစီးခကလဲ လူတစ္ေယာက္မွ ပုိက္ဆံ ၁၀ က်ပ္ လေပးကဒ္လုပ္ထားတာေၾကာင့္ ၇၅၀ က်ပ္ေလာက္ဘဲဆုိေတာ့ ခရီးစရိတ္ကလဲ သက္သာတာေၾကာင့္စီးျဖစ္သြားတာပါ။ေနာက္ျပီး ကုိယ္စီးမယ့္ဘူတာနဲ႕ ဆင္းမယ့္ဘူတာကလဲ မေ၀းတာေၾကာင့္လဲ ပါပါတယ္။ကားနဲ႕သာသြားမယ္ဆုိ တစ္ေန႕ ၂ေယာက္ဆုိ ၈၀၀ေလာက္က်ပါတယ္။
ဒိီလုိနဲ႕ ေန႕တုိင္း ပိတ္ရက္ကလြဲျပီး အသြားအျပန္ကုိ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားနဲ႕ဘဲ စီးသြားၾကတာေပါ့။ေနာက္ျပီး ရထားစီးရတာ တစ္ခုေကာင္းတာက ရထားေပၚမွာ ေရာင္းတဲ့ အသီးအနွံတုိ႕ ဟင္းသီးဟင္းရြက္တုိ႕ဆုိရင္လဲ ေစ်းသက္သာတယ္ဗ်။ေစ်းသည္ေတြက တညင္းကုန္း ကုန္စိမ္းေစ်းကေနသယ္ျပီးေရာင္းၾကတာဆုိေတာ့ သက္သာတာလဲပါမွာပါ။တစ္ခ်ိဳ႕ တုိလီမုိလီေလးေတြဆုိ ရထားေပၚမွာဘဲ ရတတ္တာပါ။ ရထားကစီးပါမ်ားေတာ့လဲ ေစ်းသည္ေတြနဲ႕ေတာင္ မ်က္မွန္းတန္းမိျပီး တစ္ခါတစ္ေလ ခုံေတာင္ဦးထားေပးတတ္ၾကပါေသးတယ္။ၿမိဳ႕ပတ္ရထားေပၚမွာ ေရာင္းတဲ့ ေစ်းသည္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေလွာ္ကားဘက္ကေနလာျပီးေရာင္းၾကတာမ်ားတယ္ဆုိတာ သူတုိ႕နဲ႕စကားေျပာရင္း သိခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ ေန႕တစ္ဒူ၀ ရထားစီးသြားရင္ တစ္မနက္မွာေပါ့ဗ်ာ။ထုံးစံအတုိင္း အလုပ္သြားဖုိ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သမီးေလးကုိ ေရွ႕မွာ သိုင္းၾကိဳးနဲ႕လြယ္ထားျပီး အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ျခင္းေတာင္းကုိသယ္ျပီး ဘူတာဘက္ကုိလမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ရထားကလဲမလာေသးေတာ့ ခဏေစာင့္ေနလုိက္ပါတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး ရထားတစ္စီးဆုိက္လာပါတယ္။ရုံးတက္အလုပ္သြားခ်ိန္ဆုိေတာ့ လူေတြကမ်ားတာေၾကာင့္ ရထားတြဲရဲ႕ေရွ႕ေပါက္ကေန အမ်ိဳးသမီးကုိတက္ခုိင္းျပီး ေနာက္ပါက္ကေန ကၽြန္ေတာ္တက္မယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေျပာျပီး လူခြဲတက္ၾကပါတယ္။လူေတြကလဲမ်ားေနတာဆုိေတာ့ ပါလာ မပါလားလဲမသိဘူး ေျပာထားတဲ့အတုိင္းတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေရွ႕ဘူတာလဲေရာက္ေရာ လူတစ္ခ်ိဳ႕ဆင္းသြားတာေၾကာင့္ ရထားေပၚမွာပါတဲ့လူေတြၾကည့္လုိက္တာ အမ်ိဳးသမီးမပါလာတာေၾကာင့္ ေမ့ျပီးေတာ့ဆင္းလုိက္ပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ဆင္းလုိက္ေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးက ပါသြားလားက်န္ခဲ့လားဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာမသိလုိက္ပါဘူး။ အဲဒီမွာ ျပႆနာကစတက္ေတာ့တာပါဘဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ ပုိက္ဆံလဲမပါသလုိ လက္မွတ္လဲမပါဘူး။အိမ္ျပန္ဖုိ႕က်ေတာ့လဲ အိမ္ေသာ့က အမ်ိဳးသမီးဆီပါသြားတာေၾကာင့္ျပန္ဖုိ႕ကလဲမျဖစ္ႏုိင္ပါ။အခုေခတ္လုိ ဖုန္းေတြလဲမကုိင္ႏုိင္၊ေနာက္ျပီးရုံးဆက္ရေအာင္ကလဲ ရုံးကမဖြင့္ေသးဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာဆက္လုပ္လုိ႕လုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနပါတယ္။ရထားလက္မွတ္ခ ပုိက္ဆံ ၁၀ ေတာင္ မပါတဲ႕ဘ၀ဗ်ာ။ ၁၀က်ပ္ တည္းနဲ႕ သူမ်ားဆီမွာ လုိက္ေတာင္းရင္လဲ ရွက္စရာႀကီးဗ်ာ။ေနာက္ဆုံး ဘူတာက လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ဦးေလးဆီးကုိသြားျပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ “ ဦးေလးရယ္ ကၽြန္ေတာ္ ပုိက္ဆံမပါလာလုိ႕ လက္မွတ္ေလး တစ္ေစာင္ေလာက္ အလကားေပးလုိ႕ရမလား” ဆုိျပီး မ်က္ႏွာပူပူနဲ႕ အကူအညီသြားေတာင္းရတာေပါ့။ အဲဒီမွာ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ဦးေလးႀကီးက လူကုိမယုံသလုိဘာလုိလုိနဲ႕ ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ျပီး အင္တင္တင္နဲ႕ ေပးလုိက္ပါတယ္။

လက္မွတ္ေရာင္တဲ့ဦးေလးႀကီးမယုံလဲမယုံခ်င္စရာဗ်ာ။ ရထားလက္မွတ္ခ ပိုက္ဆံ ၁၀ ေတာင္မပါဘူးလားေပါ့ လူၾကည့္ေတာ့လဲ ရုံးသြားမယ့္ပုံ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႕ဆုိေတာ့ သိပ္မယုံခ်င္ဘူးဗ်။ဒီၾကားထဲပုိဆုိးတာက ကေလးငိုေတာ့ ကေလးဘဲ ခုိးလာတာလားေပါ့ ။အျဖစ္ကအဲလုိကုိဆုိးတာဗ်ာ။လက္မွတ္ရေတာ့ ရထားစီးျပီး ရုံးေရာက္ေတာ့မွ အမ်ိဳးသမီးက ရုံးေရာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က်န္ခဲ့လုိ႕ဆုိျပီး ဘူတာနဲ႕ရုံးနဲ႕ ၃ေခါက္ေလာက္ေတာင္ရွာျပီးသြားျပီ။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕စီးခဲ့တဲ့ရထားတြဲေပၚမွာဘဲ ပါတယ္တဲ့ဗ်ာ ေဒါင့္မွာေနရာရလုိ႕ ထုိင္စီးတာကုိ မေတြ႕ဘဲ မပါဘူးဆုိျပီး ဆင္းေနခဲ့တာ။အဲဒါကအလြဲတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္အလြဲတစ္ခုက လကုန္ျပီးေနာက္ရက္မွာဘဲျဖစ္တာ။အဲဒီေန႕ကလဲ ရထားစီးဖုိ႕ေစာင့္ေနတုန္း လရဲ႕ ၁ရက္ေန႕ဆုိတာကုိေမ့ေနတာ။အဲဒါကုိမသိဘဲ လင္မယား၂ေယာက္သူမ်ားကုိင္ထားတဲ့ လေပးကဒ္ၾကည့္ျပီး သူတို႕ကဒ္နဲ႕ ကုိယ္ေတြကဒ္က ဘာလုိ႕အေရာင္ကြဲေနတာလဲေပါ့ ဆုိျပီးေျပာေနၾကတာ၊အဲဒီအခ်ိန္ထိ သတိမရေသးဘူး၊ခပ္တည္တည္နဲ႕ဘဲ ရထားစီးလာၾကတာေပါ့။စီးလာၾကရင္း ၅ဘူတာေျမာက္ေလာက္မွာ လက္မွတ္စစ္ေတြတက္လာျပီး လက္မွတ္ေတြလုိက္စစ္ေနတာ အဲဒီအခ်ိန္ထိခပ္တည္တည္ဘဲ သတိမရေသးဘူး။ေနာက္ဘူတာကလဲ ေရာက္ခါနီး လက္မွတ္စစ္ကလဲ ေရာက္ခါနီး ၅ေယာက္ေလာက္ျခားေနတဲ့အခ်ိန္ၾကမွ “ဟာ ! ဒီေန႕ ၂ရက္ေန႕မလား ၊အဲဒါေၾကာင့္ လေပးကဒ္ေတြအေရာက္လြဲေနတာမလား”ဆုိျပီမွသတိရၾကတာ။ဒါနဲ႕ ဒဏ္ေငြေဆာင္ရမွာေၾကာက္ျပီး ခပ္တည္တည္ဘဲ အသာေလးအေပါက္၀ထြက္လာလုိက္တယ္။ဘူတာေရာက္လုိ႕ရပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ အျမန္ဆင္းခဲ့လုိက္ရပါတယ္။တကယ္လုိ႕သာ သတိမရရင္ အရွက္ကြဲျပီး ဒါဏ္ေငြပါ ေဆာင္ရမဲ့ကိန္းပါဘဲ။ အရင္ကအေတြးေတြေတြးရင္း စိတ္ထဲမွာ က်ိတ္ျပီးျပဳံးလုိက္မိပါတယ္။ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အရင္ကအျဖစ္အပ်က္ေလးေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အမွတ္တရေလးေတြထဲက တစ္ခုပါဘဲ။ဒီလုိနဲ႕ စီးမဲ့ရထားလဲလာတာနဲ႕ အေတြးစေလးေတြေပ်ာက္ကြယ္ျပီး တစ္ခန္းရပ္သြားပါတယ္ ……..။

Photo Credit : Google Image
Writer -Thant Zin Soe (@tharpauk)
MSC 134