ဘုရားဖူးတစ္ေခါက္

"ေန႔ ပူလို့ ည ခ်မ္း တေပါင္းလဆန္း"

သစ္ရြက္ေျခာက္...ေျကြ ေလမွာဝဲလို႔ေန၊

ေဟာ...တဖန္ တစ္ရာသီကုန္ျပန္ေပါ့၊

ေဆာင္းကုန္လို႔ေႏြ...ေျပာင္း 'လ'တေပါင္းခါသမယ၊

ေျမာက္မွ..တခါ ေတာင္မွ..တဖန္ ေလရူးေတြတိုက္ခ်ိန္္ေပါ့၊

ျမဴ ခိုးေတြ ေဝေဝ...ဆိုင္း အံု႔မိွုင္းတဲ႔ကာလ၊

အို...ဘာေျကာင့္ မလြမ္းပဲေနပါ့မလဲ။

အာကာေရ...ဘုရားဖူးသြားမယ္ကြာ လိုက္ခဲ႔ပါလား ။ အကိုတို့ေက်ာင္းသားေတြခ်ည္း ကားတစ္စီးအျပတ္ငွားပီး excursion(ေလ့လာေရးခရီး)သြားျကမွာ ။ လိုက္ခဲ႔ေနာ္ညီေလး ။
ဟုတ္...ကိုမ်ိ ဳး လိုက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ ။ ဒါမယ့္ အေမက ေပးမသြားေလာက္ဘူး ။ ဘလိုလုပ္ရမလဲ ။ ကူေျပာေပးပါလား ။ ကိုျကီး ကူေျပာရင္ရမွာဗ် ။

ကိုမ်ိ ဳးက GTC တတိယနွစ္ ေက်ာင္းသားတေယာက္ ။ အသားညိဳညိဳ ၊ အရပ္အသင့္သင့္နဲ႔ ရုပ္ရည္လည္း ေျဖာင့္သေလာက္ သေဘာ မေနာကလည္းအေတာ္ေကာင္းသည္ ။ က်ေနာ္ရဲ႔ Guideဆရာဆိုလဲ မမွားပါဘူး ။ က်ေနာ္ ဗဟုသုတေတြရေအာင္ သူတို့ အေပ်ာ္ခရီးထြက္တဲ႔ခါ လိုက္ေစခ်င္၏ ။ က်ေနာ္လည္း စာေမးပြဲေျဖပီးတည္းက အိမ္မွာပဲ ေနေနရတာ ပ်င္းလွေခ်ျပီ ။ ဒါနဲ႔ သြားခြင့္ရဖို့ ကိုမ်ိ ဳးကို စစ္ကူေခၚရေတာ့သည္ ။

စစ္ကူေကာင္းေတာ့ သြားခြင့္ကေတာ့ရသြားျပီ ။ ခက္တာက ခုခ်ိန္ကေႏြရာသီ၊ "သစ္ရြက္ေျခာက္ခ်ိန္ ေငြရွားခ်ိန္" ဆိုသလို သီးႏွံေပၚ ခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ အေမ့လက္ထဲ ေငြမ်ားးမ်ားးမရွိ ။ သီးနွံေစ်းကမေကာင္းေတာ့ ေငြပိုေငြလွ်ံကလည္း မထြက္ ။ ေက်ာင္းစရိတ္ကလည္း ေထာင္းခဲ႔သည္ မဟုတ္လား ။ ခက္ေခ်ေတာ့ျပီ ။
ပိုက္ဆံဘယ္ကရနိုင္မလဲ စဥ္းစားရလြန္းလို႔ ေခါင္းေမႊးေတြေတာင္ ကြ်တ္ကုန္ျပီ ။ (သူ႔ဘာသူ ေရမခ်ိ ဳးလို့ပါ😂)။ စဥ္းစားရင္း တခါတခါ စူပါမန္းျဖစ္လိုက္၊ ငတတ္ျပားျဖစ္လိုက္၊ တုတ္ပီးဓားပီး ဓားျပျကီးျဖစ္လိုက္ ရာထူးေတြစံုသြားေတာ့တာပဲ ။

{ ျကံုတုန္းေလး တခုေလာက္ ေျပာျပပါရေစဗ် ။ သီးႏွံေတြကို ေတာင္သူနဲ႔ အဝယ္ေတာ္ျကား ေစ်းညိွေပးျပီး ပြဲစားခယူကာ ေတာင္သူအား သီးနွံဖိုး ေငြရွင္းေပးရသူကို ပြဲစားလို့ေခၚတယ္ခင္မ် ။ အဝယ္ေတာ္ဆိုတာကေတာ့ ပြဲစားေတြဆီမွ သီးႏွံေတြ အေျကြးဝယ္တဲ႔သူပါ ။ လက္ငင္းဝယ္တဲ႔သူလဲ ရွိမွာပါ ။ ကိုယ့္ျမိဳ႕နဲ႔ကိုယ္ ဆိုေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ အေျကြးပါ ။ အေဖကေျပာတယ္ အရင္တုန္းက ႏွမ္း ၁တင္းေရာင္းလွ်င္ ဆန္၂အိတ္ရတယ္ခင္မ် ။အနည္းငယ္ေတာင္ ေငြပိုပါေသးသည္။ ခုခ်ိန္ကေတာ့ ႏွမ္း၁တင္းေရာင္းလို့ေတာင္ ဆန္၁အိတ္ေကာင္းးေကာင္းမရနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ မိုးေလဝသက မေကာင္း၊ ကူလီေတြက(ကုန္ေစ်းနွုန္းတက္ေတာ့)လုပ္အားခေတြ နင္းကန္ေတာင္းေတာ့ ဆိုရိုးေလးေတာင္ေပၚလာတယ္ဗ် "မိုးေမွ်ာ္ရ ကူလီခရ"တဲ႔ ။ ဒီေတာ့...မ်ားေသာအားျဖင့္ျကံုေတြ႔ေနရတာက ေတာင္သူမွန္ရင္ အေျကြးမကင္းေတာ့ပါဘူး။ "လယ္ယာထဲသို့ ေျမေျသာ္ဇာေတြကို အတိုးျဖင့္ အေျကြးဝယ္ထည့္ သီးႏွံမ်ိ ဳးေစ့ အေျကြးဝယ္ပ်ိဳး" အဲ႔လိုေတြ ျကံဳရတာေပါ့ ။ ဒီျကားထဲ ပြဲစားက(ေငြမလွယ္နိုင္ေတာ့) ခ်သမွ်သီးႏွံေတြကို အေျကြးနဲ႔ ႏွိမ္လႊတ္။ အတိုးနဲ႔ဆိုေတာ့ သိပ္မက်န္ပါဘူးဗ်ာ ။ ရတာေလး က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ပးီ ျပန္ခဲ႔ရတဲ႔ ေတာင္သူေတြအေျကာင္းေျပာျပလွ်င္ စာဖတ္သူအေပါင္း မ်က္ရည္ေတြ ဘူးသီးလံုးေလာက္က်လိမ့္မည္။ }လိုရင္းကိုပဲ ဆက္ပါရေစ...

ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ အဆင္ေျပစြာ က်ေနာ္ သြားခြင့္ရသြားျပီဗ် ။ ကိုမ်ိ ဳးက "သီးနွံေပၚမွေပး အဆင္ေျပတယ္ လိုက္ခဲ႔"...တဲ႔ ။ အိန္း...က်ေနာ့္ရဲ႔ ေရွးေရွးဘဝက ကုသိုလ္ကံလို့ေျပာရမွာေပါ့ေနာ္...(😁ဟဲဟဲ)။ က်ေနာ္ တခုခုလုပ္ခ်င္ပီဆို သိပ္အျကာျကီး မေတာင့္တရဘူးဗ် ။ က်ေနာ့္ကို စိတ္မခ်လို့ အမနဲ႔ ေယာက္ဖပါ အတူထည့္လႊတ္လိုက္သည္ ။
ယေန့ညပဲသြားမွာဗ်...ရင္ေတြခုန္လိုက္တာေနာ္ ။ ကားက ရြာထိလာေခၚမွာဆိုေတာ့ ေအးေဆးပဲ ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ည၁၀နာရီေတာင္ထိုးပီ ကားကမလာေသးဘူး။ အမေရ...ကားကလဲမလာနိုင္ေသးဘူးလာသိဘူးဗ်ာ က်ေနာ္ခဏအိပ္လိုက္အူးမယ္ ။ ေအး... ေအး ေမာင္ေလး ။

ေမွးခနဲ က်ေနာ္ ခဏအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ေမာင္ေလး...ထ ထ ကားေရာက္ပီ ။ ဗ်ာ...ဟာ ကားေရာက္ပီ...ေပ်ာ္လိုက္တာ ။ ကိုမ်ိ ဳး က်ေနာ္တို့ ဘယ္ေနရာကစီးရမလဲ ဗ်။ ေနာက္ဆံုးကခံုေတာ့ မလုပ္လိုက္နဲ႔ ေနာ္ ကိုျကီး ။ က်ေနာ္က လမ္းေတြ တံတားေတြ ျကည့္ခ်င္တာ(ဘယ္ေရာက္ပီလဲစပ္စုခ်င္တာ)။ ေအးပါ...ညီေလးရာ မင္းေျကာင္း အကိုေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္ ။ မင္း မမနဲ႔ေယာက္ဖကို ခံုနံပါတ္ 7 8မွာေပးလိုက္ပီ။ မင္းကေတာ့ ေရွ႕ ဒက္စ္ဘုတ္နား ထိုင္လိုက္ အိပ္ခ်င္တဲ႔ခ်ိန္ေနာက္နားမွာ သြားအိပ္လိုက္ေပါ့ကြာ ။ အိုစ္ေကေပါ့ဗ်ာ ။ က်ေနာ့္ အျကိုက္ပဲ ။

မနက္ ၄နာရီေက်ာ္ေလာက္ျဖစ္မည္။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွာ မနက္စာစားျကသည္ ။ "သီးစံုေတြရမယ္ေနာ္" ။ "ငံုးဥျပဳတ္ေတြ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ဗ်ိ ဳ႕" ။ အမေလး...ဒီအခ်ိန္ျကီး ေစ်းထေရာင္းတဲ႔လူရွိတယ္ဗ် ။ ဟုတ္ပါတယ္ ဝမ္းေရးအတြက္ပါ။ သူတို့ေလးေတြျမင္ေတာ့...ေျသာ္ ငါ့ဘဝျကီးဆိုးတယ္ဆိုတာ သူတို့နဲ႔ယွဥ္လွ်င္ ေတာ္ေတာ္ ​ခ်မ္းသာပါေသးတယ္လားး။ ကိုယ္အဆင္မေျပဘူးဆိုတာ သူတို့ပံု တစ္ရာပံုမွ တစ္ပံုစာေလာက္ပဲ မဟုတ္လား။

"ကိုမ်ိ ဳး...ကားစက္ျကီးက ထမင္းစားနားေနတာေတာင္ ဘာလို့ႏိွုးထားတာလဲ ။ ဆီအလကားရလို့လားဟင္" ။ ဘယ္ကသာ ငါ့ညီရာ...ကားစက္ရပ္တန့္ပစ္ရင္ ေလေပါင္ျပန္ျဖည့္ေနရမွာမို့လို့ကြ... Expressေတြက အဲ႔လိုပဲ ။ ေျသာ္...လက္စသတ္ေတာ့ ဒို့မ်ားစီးေနတာ ေလယာဥ္ျကီး တစ္မ်ိ ဳးကိုးး...ဟားဟား ။ (ကိုယ့္ကယ္ကိုို ျကံဖန္ ဂုဏ္ယူပစ္လိုက္သည္)

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းကေနတဆင့္ မိတၳီလာ လမ္းခြဲဘက္သို့ ဆက္သြားသည္။ မိတၳီလာမေရာက္ခင္ေလးမွာ အျမန္လမ္းေပၚတက္ရမည္ျဖစ္သည္ ။ အျမန္လမ္းေပၚ မတက္မွီ ေရေျမာင္းေဘးတြင္ က်ေနာ္တို့ ကိုယ္လက္သန့္စင္ၾကသည္​ ။ အဲ႔ဒီမွာ က်ေနာ့္ နွလံုးခုန္နွုန္း 90 (ပိုပိုျကိုျကို)စျဖစ္ေတာ့တာပဲ ။ တျခားမထင္လိုက္ပါနဲ႔ ဗ် ။ မင္းဘူးသူေလး အရမ္းကိုေခ်ာလို့ပါ ။ အသက္က ၁၈၊၁၉ေလာက္ရွိမယ္ဗ် ။က်ေနာ္ထက္ ၄နွစ္ေလာက္ျကီးလိမ့္မယ္ ။အသားျဖဴ ျဖဴ ၊နိုင္ငံျခားမင္းသမီး ရႈျကည္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္မ်ိ ဳး ၊ ရုပ္ကေတာ့ စံရတီမိုးျမင့္ ရုပ္မ်ိ ဳးဗ် ။ ဝတ္တတ္စားတတ္ ေနတတ္ထိုင္တတ္တယ္ဗ် ။ (က်ေနာ္႔ ေယာက္ဖကေတာ့ေျပာပါတယ္...ေကာင္မေလးက မ်က္နွာပါလို့သာေရွ႕ဖက္မွန္းသိရတာ၊ နို့မို့ဆိုရင္ ေရွ႕ျခမ္းနဲ႔ေနာက္ျခမ္းခြဲလို့ ရမွာမဟုတ္ဘူးတဲ႔) ဘာပဲေျပာေျပာ ရင္ဘတ္ထဲက စက္ေလွျကီးက တဒုန္းဒုန္းခုတ္ေမာင္းေနျပီ ။ တတ္နိုင္ဘူးေလ ။

ဆက္ ပါဦးမည္...
Written by @thantzinoo
ကိုယ္တိုင္ေရးပ္သည္ခင္မ်ာ
အားလုံး​​သော Steemit ညီအကို မောင်နှမများး စိတ်ရောကိုယ်ပါ ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ.....

Credit to google image
Author : Thant Zin Oo (Magway)
MSC- 184