The Teacher of Photo and Writing
ဆရာဟူသည္
ဆရာဟူသည္ အဘယ္နည္း။ ဆရာႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အေခၚအေဝၚအသုံးအႏႈန္းကုိ ေဖာ္ျပ ခ်င္ပါတယ္။ ဆရာဟူသည္ “ဆာယာ” ဆုိေသာ ပါဠိဘာသာစကားမွ ဆင္းသက္လာျခင္းျဖစ္၍ “အရိပ္ အာဝါသေပးသူ” ဟူ၍လည္း အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။
ျမန္မာအဘိဓာန္မွာလည္း ဆရာဟူသည္ “ပညာသင္ၾကားပုိ႔ခ်ေပးသူ၊ သြန္သင္ဆုံးမနည္းလမ္းျပသူ၊ အတတ္ပညာလုပ္ငန္းတစ္ရပ္ရပ္တြင္ ကၽြမ္းက်င္စြာတတ္ေျမာက္သည့္ ပုဂၢိဳလ္” ဟူ၍ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိ ျပထားပါတယ္။ ဆရာဟူသည္ အနေႏၲာ အနႏၲငါးပါးျဖစ္ေသာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ မိဘ၊ ဆရာ စသည္တုိ႔တြင္ ဆရာသည္လည္း တစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ အနႏၲဂုိဏ္းဝင္ေက်းဇူးရွင္ဟူ၍ ျမတ္ဗုဒၶကပင္ ေဟာေဖာ္ညႊန္ျပဆုံးမထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ဆရာဟူသည္ ဆရာဝတၱရားငါးပါးျဖစ္ေသာ “အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆုံးမ၊ သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္ဆီးကာ၊ သင့္ရာအပ္ပုိ႔၊ ဆရာတုိ႔ က်င့္ဖုိ႔ဝတ္ငါး ျဖာ” ဆုိသည့္ လူမႈက်င့္ဝတ္ေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္အညီ တပည့္မ်ားအား အတတ္ပညာအသိပညာမ်ားကုိ သင္ ၾကားေပးရပါတယ္။
မေကာင္းမႈျပဳလုပ္မည့္အရာမ်ားကုိ သြန္သင္ဆုံးမ၍ ထိန္းေက်ာင္းေပးရပါတယ္။ ဆရာမ်ားက တပည့္မ်ားအေပၚက်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္ဟူသမွ်ကုိလည္း၊ မက်ေရာက္ေစ ရန္တားဆီးကာကြယ္ေပးရပါမယ္။ တပည့္မ်ားအတြက္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ လည္း စီမံကြပ္ကဲေပးရပါမယ္စသည္ျဖင့္ ဆရာ၊ ဆရာမတုိ႔ရဲ႕ က်င့္ဝတ္မ်ားသည္ အင္မတန္မွ ခက္ခဲ နက္နဲသိမ္ေမြ႕ေနပါတယ္။
ဒါတင္မကပါဘူး၊ ဆရာဟူသည္ ဆရာေကာင္း၊ ဆရာျမတ္ဆုိတဲ့ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္လည္း ညီညြတ္ရပါ မယ္။ ဆရာေကာင္း၊ ဆရာျမတ္တုိ႔တြင္ ရွိသင့္တဲ့အဂၤါရပ္ေတြကေတာ့ - - - - - - - -
(၁) ဆရာေကာင္း၊ ဆရာျမတ္တို႔သည္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဆုိတဲ့ သိကၡာပုဒ္နဲ႔ျပည့္စုံသူျဖစ္ရပါ မယ္။
(၂) ခ်စ္ခင္ေလးစားဖြယ္ေကာင္း၍ အေလးဂ႐ုျပဳဖြယ္ေကာင္းရပါမယ္။
(၃) တပည့္မ်ားလမ္းလြဲလုိက္ခဲ့လွ်င္၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမထားဘဲ လမ္းမွန္ကုိေရာက္ေအာင္ က်ဳိးေၾကာင္းျပ ၍ ေျပာဆုိဆုံးမေပးရပါမယ္။
(၄) သူတစ္ပါး၏ ျပစ္တင္ေျပာဆုိမႈမ်ားကုိလည္း သည္းခံႏုိင္စြမ္းရွိရပါမယ္။
(၅) ခက္ခဲနက္နဲေသာ သေဘာတရားမ်ားကုိလည္း သင္ၾကားပုိ႔ခ်ေျပာဆုိႏုိင္ရပါမယ္။
(၆) တပည့္မ်ားကုိ မသင့္ေလ်ာ္ေသာ၊ မေလ်ာက္ပတ္ေသာ အရာတုိ႔ကုိ ခုိင္းေစမႈမျပဳရပါ။
စသည္ျဖင့္ ဆရာေကာင္း၊ ဆရာျမတ္တုိ႔မွရွိသင့္တဲ့ အဂၤါရအ္ေတြနဲ႔ ညီညြတ္ရပါမယ္။
ထုိ႔ျပင္ ဆရာဟူသည္ တပည့္မ်ားအတြက္ အခရာက်ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဆရာတုိ႔ ၏နည္းေပးလမ္းျပမႈ မွန္ကန္ပါမွ တပည့္မ်ားအေနနဲ႔ “ဆရာေကာင္းတပည့္၊ ပန္းေကာင္းပန္” ဆုိသလုိ လူ႔ေလာကအလယ္မွာ လူေကာင္းလူေတာ္ေလးေတြ ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ ဆရာေတြ ရဲ႕နည္းေပးလမ္းျပ မမွန္ကန္ခဲ့ရင္ “တပည့္မေကာင္း၊ ဆရာ့ေခါင္း” ဆုိသလုိ ဆရာေတြအေပၚအျပစ္ ေတြ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာတတ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ တပည့္သားေျမးမ်ားအေပၚမွာ “ေရွး႐ႈေမတၱာ၊ က႐ုဏာ ႏွင့္ နာနာၾကင္ၾကင္၊ အျပစ္ျမင္တုိင္း၊ ဝမ္းတြင္မသုိ၊ ဟုတ္တုိင္းဆုိ၍၊ က်ဳိးလုိစိတ္က၊ ဆုံးမတတ္သူ၊ ဆရာဟူေလာ့” ဆုိတဲ့ မဃေဒဝလကၤာရ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာဆုိတဲ့ တရားေတြနဲ႔အညီ သြန္သင္ ညႊန္ျပဆုိဆုံးမၾကမယ့္သူမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။
တပည့္မ်ားကုိ မုန္းတီးနာၾကည္းတတ္တဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမ ရယ္လုိ႔ ဘယ္သူမွမရွိၾကပါဘူး။ “ဝါသနာ၊ ေစတနာ၊ အနစ္နာ” ဆုိတဲ့ နာသုံးနာနဲ႔အညီ တပည့္မ်ားအ ေပၚ အၾကင္နာတရားထားရွိၿပီး မုဒိတာတရားလည္းပြားမ်ားႏုိင္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဆရာမ်ားနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ လူ႔ေလာကမွာခုိင္းႏႈိင္းစံျပဳထားတဲ့အရာေတြက မ်ားျပားလွပါတယ္။ ဆရာဆုိတာ အုိးထိန္းသည္ႏွင့္လည္း တူပါတယ္။
အုိးထိန္းသည္တုိ႔မည္သည္ မိမိတို႔ထုတ္ခတ္လုိက္ ေသာအုိးကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ကဲြေအာင္မျပဳလုပ္ၾကပါဘူး။ ပုံေကာင္းပုံလွျဖစ္ရန္သာ ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ ဆရာဟူသည္ ဥယ်ာဥ္မွဴးႏွင့္လည္း တူသည္ဟုဆုိၾကျပန္ပါတယ္။ ဥယ်ာဥ္မွဴးတုိ႔မည္သည္ မိမိတို႔စုိက္ ပ်ဳိးထားေသာ ပန္းဥယ်ာဥ္တြင္ ပန္းေပါင္းစုံဖူးပြင့္ရန္အတြက္ ေရေလာင္း၊ ေပါင္းသင္၊ ေျမၾသဇာေကၽြး စသည္ျဖင့္ ေန႔ညမျပတ္လုပ္ကုိင္ၾကပါတယ္။
အဲဒီပန္းဥယ်ာဥ္က ပန္းေပါင္းစုံတုိ႔ ဖူးပြင့္ေဝဆာလာရင္ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ ေနာက္ဆရာဆုိတာ ဓားေသြးေက်ာက္ပမာ ဓားမ်ားထက္ေစဖုိ႔ အသုံးခ်ခံရေသာ ပစၥည္းတစ္ခုႏွင့္လည္း တူပါတယ္။ ဓားမ်ားၾကာၾကာေသြးဖန္မ်ားေသာအခါ ပါးလႊာ၍ သာသြားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိမိေသြးေပးလုိက္ေသာ ဓားမ်ားအေရအတြက္ကား မနည္းေတာ့ေပ။
တခ်ဳိ႕ကလည္း ဆရာဟူသည္ တစ္တုိင္မွတစ္တုိင္ ထြန္းညႇိေပးလုိက္ေသာ ဖေယာင္းတုိင္ဆီမီးႏွင့္ တူ သည္ဟုတင္စား၍ ဆုိထားျပန္တယ္။ ဖေယာင္းတုိင္ဆီမီးသည္ မိမိအေနျဖင့္အျခားေသာ ဖေယာင္း တိုင္မ်ားကုိ အလင္းေရာက္ရေစဖုိ႔ ထြန္းညႇိရင္း၊ ထြန္းညႇိရင္း တုိ၍တုိ၍သာသြားရပါတယ္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ဆရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စံျပဳတုႏႈိင္းဖြယ္ရာမ်ားကုိ ခုိင္းႏႈိင္းေရးဖြဲ႕ပါက စာဖြဲ႕၍ပင္ကုန္ႏုိင္အံ့မထင္ ပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဆရာ၊ ဆရာမတုိ႔သည္ မိမိတို႔တြင္ ရွိသင့္ရွိအပ္ေသာ ဂုဏ္သိကၡာအဆင့္အတန္း၊ တာဝန္ ဝတၱရားမ်ားကုိ ေက်းပြန္စြာထမ္းေဆာင္ၾကဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ဆရာဟူ၍ ဝင့္ႂကြားႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ယေန႔ပညာေရးဌာနမ်ားတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိၾကေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ဘဝအဆင့္အတန္း ျမင့္မားေစရန္လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔ဌာနဆုိင္ရာ ဂုဏ္သိကၡာမ်ား မညႇိဳးႏြမ္းေစရန္လည္းေကာင္း ဝုိင္းဝန္းထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကပါစုိ႔ဟု တုိက္တြန္း ရင္း “ဆရာ့ဘဝ” ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးျဖင့္ ေရးသားတင္ျပလုိက္ပါတယ္။
“ဆရာ့ဘဝ”
ဆရာ့ ဘဝ၊ လြန္နိမ့္က်လည္း၊ ဆရာကေတာ့ အၿပံဳးမပ်က္ပါ။
ဆရာ့ ဘဝ၊ တစ္ျပားမရွိလည္း တပည့္မ်ားက မရွားပါ။
ဆရာ့ဂုဏ္ပုဒ္၊ လြန္ေသးႏုပ္လည္း၊ ေရႊထုပ္ပါတဲ့ ျမပဝါ။
ေနာက္ဆုံးေတာ့၊ ဆရာဟာ ဆရာပါပဲ။ (DTD)