သစၥာမ့ဲသူ က်မ ျဖစ္ေစသား...( ၃ )

ေမာင္ႏွင့္ က်မ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားေတာ့ က်မတို႕ အဖြဲ႕ေလး ပို၍ စိုစိုေျပေျပျဖစ္လာသည္။ သြားအတူ စားအတူႏွင့္ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ခ့ဲက်ပါသည္။ ေမာင္သည္ အင္မတန္ ၾကင္နာတက္ကာ ခ်စ္သူအေပၚအလိုက္သိလြန္းလွသည္။ အရိပ္ကေလးပမာ က်မ သြားရာ တစ္ေကာက္ေကာက္ပါေနတက္သည္။ ေမာင့္ ဘက္က လူၾကီးေတြ မသိေသးေပမ့ဲ က်မ အိမ္ဘက္ေတာ့ အဝင္အထြက္လုပ္ေနျပီ။ က်မ မိဘမ်ားကလည္း သေဘာတူၾကည္ျဖဴ က်ပါသည္။ ေမာင္သည္ ရည္မြန္ေသာ လူငယ္ေလး ျဖစ္ကာ ေဆာက္လုပ္ေရး အရာရွိၾကီးတစ္ဦး၏ သားလည္းျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သမီးရွင္ဘက္က ျငင္းစရာမရွိပါ။

ေမာင့္ မိဘမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဖို႕က်ေတာ့ ေမာင္က အခ်ိန္ဆြဲထားသည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္ ေမာင့္ ဖခင္သည္ နယ္ဘက္၌ တာဝန္ကေနသျဖင့္ ေမာင့္ေမေမပါ လိုက္သြားေၾကာင္း အေဒၚေတြ အဖြားေတြသာ အိမ္တြင္ရွိေၾကာင္း မိဘမ်ား စံုလင္မွသာ မိတ္ဆက္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။ က်မ အတြက္ေတာ့ ဒါေတြကလည္း သိပ္ေတာ့ အေရးမၾကီးပါ။ ေမာင့္ကို ခ်စ္ေနရလ်ွင္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမ်ွ ေမာင္ အနားရွိေနလ်ွင္ ျပည့္စံုပါျပီ။ ေမာင္ႏွင့္ ဘုရားေတြ ဖူးက်သည္။ ေမာင္ႏွင့္ ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းရွိ က့ံေကာ္ပင္ေအာက္ စိန္ပန္းပင္ေအာက္က ထိုင္ခံုျပာ စသည္တို႔တြင္ ေျခခ်င္းထပ္ခ့ဲျပီ။ တခါတေလ က်မ အိမ္တြင္ စာေတြ စုက်က္က်သည္။

credit image source

က်မႏွင့္ ေမာင္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားက်သည္ကို မေက်နပ္ေသာ သူကေတာ့ စံပယ္ျဖစ္ပါသည္။ ေမာင္ကို အေျဖေပးမည့္ရက္က စံပယ္ကို တိုင္ပင္ဖို႕ က်မ ၾကိဳးစားခ့ဲေသးသည္။ ေက်ာင္းစာမ်ားမွ အပ မည္သည့္ အရာမွ စိတ္ဝင္စားဟန္မျပသာ စံပယ္သည္ က်မႏွင့္ ေမာင့္ အေၾကာင္းကိုလည္း ေအးစက္စက္ျဖင့္ နားေထာင္ေနသည္။ ေနာက္ေတာ့မွ သူ႕ကို ခ်စ္ရင္ နင္ငါ့ကို အခ်စ္ေလ်ာ့ျပီေပါ့လို႔ တစ္ခြန္းတည္း ေျပာပါသည္။ က်မလည္း ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလးကို ေထြးေပြ႕ထားရင္း

'' စံပယ္ရယ္ နင္က ငါ့ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေလဟာ သူ႕ကို ခ်စ္တာနဲ႕ နင့္ကို အခ်စ္ေလ်ာ့စရာလား အခ်စ္ခ်င္းမွ မတူတာဘဲ စံပယ္ရယ္''

စံပယ္သည္ သိပ္ေတာ့မ်က္ႏွာမေကာင္းလွပါ။ ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ဘဲ တိတ္ဆိတ္သြားခ့ဲပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ စံပယ္ႏွင့္ က်မ အလွမ္းနည္းနည္းေဝးလာခ့ဲသည္။ ေမာင္သည္ က်မ အိမ္အထိ ကားေလးျဖင့္ လာၾကိဳရာ ေမာင့္ကားႏွင့္ပင္ ေက်ာင္းတက္ ေက်ာင္းဆင္း လုပ္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ေမာင္သည္ က်မ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း တစ္ပါတည္း ဝင္ၾကိဳေပးျပီး မနက္ခင္းစာကို အတူတကြ ေက်ာင္းကန္တင္းတြင္ စားက်သည္။ အတန္းတက္ေတာ့ က်မ အခန္းေရွ႔အထိ လိုက္ပို႔သည္။ ေမာင္ႏွင့္ က်မက ေမဂ်ာမတူသျဖင့္ အခန္းမတူပါ။ က်မတို႕ စံုတြဲေလးသည္ သည္လိုႏွင့္ တကၠသိုလ္ နယ္ေျမတြင္ လူတိုင္းအားက်စရာ စံုတြဲေလး ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။

credit image source

ပထမႏွစ္ေျဖျပီးေက်ာင္းေတြ ပိတ္ေတာ့ ေမာင္ႏွင့္ ခဏခြဲက်ရသည္။ ေမာင္က ေမာင့္မိဘမ်ားရွိရာ နယ္သို႕ လိုက္ပါသြားျပီး ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ နီးမွသာ ျပန္လာမည္ ျဖစ္သည္။ ထို လြမ္းရက္ရွည္မ်ားသည္ က်မအတြက္ေတာ့ ငရဲနွင္ႏွင္ပါ။ ေမာင့္ကို လြမ္းတိုင္း ဖုန္းဆက္ျဖစ္သည္။အသံေလးၾကားေတာ့ အလြမ္း ေျပရသည္ေလ။ ေက်ာင္း ျမန္ျမန္ဖြင့္ပါေစေၾကာင္းသာ ဆုေတာင္းရေလသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္း စံပယ္သည္လည္း သူ႔ေက်ာင္းမွ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးႏွင့္ နယ္ဘက္သို႔ ခရီးထြက္သြားေလသည္။ သည္ႏွစ္ Projectအတြက္ ကြင္းဆင္းသည္ဟု သိရသည္။ စံပယ္လည္းမရွိ ခ်စ္သူလည္းမရွိသျဖင့္ လြမ္းစိတ္ေတြႏွင့္ က်မသည္ အထီးက်န္ဆန္သလိုခံစားမိပါသည္။

@suhlaing
msc 175