က်မ ခ်စ္တ့ဲ Steem

မေန႕ကစလို႕ က်မတို႔ ခ်စ္တ့ဲ Steemက ပိုလ့္တင္လို႕လည္း မရခ့ဲဘူး မန္႔ ဘုတ္တစ္ခုကိုမွ မရေတာ့တ့ဲ အေနအထားပါ။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ဖုန္းေလးဖြင့္လိုက္ Fbေလးဖြင့္လိုက္ Steemေလးျပန္ၾကည့္လိုက္။ စာအနီတန္းေပၚေနတာ ျမင္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်လိုက္နဲ႕ ေနရတာ အေတာ္ကို မအီမသာၾကီး ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ စာေရးခ်င္စိတ္ေတြလည္း ကုန္ခမ္းျပီး ျဖစ္လာမ့ဲ Steemရဲ႕ အနာဂတ္ကို သိခ်င္လွတ့ဲ ဆႏၵေတြ အရွိန္အဟုန္ျမင့္လို႔ေနပါတယ္။ FB သတင္းေတြ ဖတ္ေနရေပမ့ဲ စိတ္ထဲ အလိုမက်လွဘဲ အခ်ိန္တန္ရင္ Steemထဲကို ျပန္ျပန္ေရာက္သြားေတာ့တာပါဘဲ။ myanmar tagေလးမွာ msc မိသားစုေတြရဲဲ ပိုလ့္ေလးေတြ စိုစိုေျပေျပျဖစ္လာရာကေန အခုေတာ့ ေျခာက္ကပ္ေနပါလားလို႕ စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ကို ခံစားေနရပါတယ္။ ဘာကို စိတ္အလိုမက်ရမယ္ မသိဘဲ စိတ္ထဲ မၾကည္မလင္နဲ႕ အားတိုင္း Steem pageေလးကို ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ ျပန္လာပါေတာ့ Steemရယ္လို႕ ဆုေတာင္းေနရင္းနဲ႕ေပါ့ေလ။

source

ဒါနဲ႕ ဒီေန႕ည ၁၀နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ ဦးယုရဲ႕Steemျပန္ရျပီဆိုေတာ့ မက္ေဆ့ေလးေၾကာင့္ ထခုန္မိမတက္ေပ်ာ္သြားခ့ဲတာေပါ့။ မတ္မတ္စုလည္း အေပ်ာ္ေလးေတြနဲ႕ စာေတြထေရးေတာ့တယ္။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ဘာလုပ္ရမလဲ မသိျဖစ္ေနတ့ဲအခ်ိန္ ျပန္ရလာျပီဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္သြားခ့ဲတာ။ စိတ္ေတြလည္း ရႊင္လန္းတက္ၾကြသြားလိုက္တာ။ ဘာေရးရမယ္ဆိုတာကို ခ်က္ခ်င္းေတြးျပီး ေကာက္ေရးပစ္ေတာ့တာ။ Steemကို ဒီေလာက္စြဲလမ္းေနမွန္း အခုမွဘဲ သိေတာ့တယ္ကြယ္။ ကိုယ့္လိုဘဲ steemကို ခ်စ္တ့ဲသူေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲေပါ့ေနာ္။ ေသခ်ာတာက Steemကို စြဲလမ္းေနက်သူေတြထဲမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အေသအခ်ာပါေနျပီဆိုတာပါဘဲ။

Steemေလးက အလံုးစံုမေကာင္းေသးေပမ့ဲ ပိုလ့္တင္လို႔ရျပီ။ မန္႔ရျပီ။ voteကေတာ့ 0.0ကေန မတက္ေသးတ့ဲ အေျခအေန။ အနီေရာင္စာတန္းလည္း မေပ်ာက္ေသး။ ဒါေပမ့ဲ ဒါဟာ အလားအလာေကာင္းေနျပီဆိုတာ သိသာတာမို႔ ေပ်ာ္ရႊင္သြားမိပါတယ္။ Steemမွာ စာေရးခ့ဲတာ ေန႔စဥ္အလုပ္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနေတာ့ ဒါကို မလုပ္ဘဲ ေနလိုက္ရတ့ဲအတြက္ အစားထိုး ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာေတာင္ မေတြးတက္ေတာ့ပါဘူး။ ပိုက္ဆံရခ်င္း မရခ်င္းထက္ စာေရးမယ္။ ေရးလိုက္တ့ဲစာေလးကို မိသားစုေတြက လာအားေပးတယ္။ ေဆြးေႏြးက်တယ္။ ဒါေလးဟာ ေန႕စဥ္ဆိုေတာ့ ရုတ္တရက္ရပ္တန္႕သြားတ့ဲ အခါ ေနမထိထိုင္မသာနဲ႕ ခံစားရခက္လွပါတယ္။ အခုေတာ့ ပိုလ့္တင္ခြင့္ရျပီမို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး တင္လိုက္ပါျပီလို႕ မိသားစုၾကီးေရ ဖိုက္တင္း။

source

Posted using Partiko Android

@suhlaing
msc 175