မ ခ်စ္တဲ႕ ေမာင္

soesandar (41)in #myanmar • 7 years ago (edited)

"တီ …… တီ …… တီ ………" ကားဟြန္းတီးသံျဖစ္သည္။
မႏိုင္မနင္းႏွင့္သံေခ်ာင္းသံုးခုတြဲကိုင္ထမ္းထားေသာ ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္ လမ္းျဖတ္ကူျခင္းျဖစ္သည္။
"ေဟး … ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ကားလာတာမျမင္ဘူးလား ကားဟဲ့ … တိုက္ရင္ေသတတ္တယ္ " ထိုစကားေၾကာင့္ ေကာင္ေလးသည္ ကားေခါင္းထဲသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ "အို …… မိုးေပၚကနတ္သမီးေလး လူေယာင္ဖန္ဆင္း၍ ငါ့ေရွ႕မ်ားေရာက္ေနသလားေနာ္ " အခုလို မိန္းမေခ်ာေလးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခြင့္ေပးေသာ မိုးနတ္မင္းကို စိတ္ထဲကပင္ေက်းဇူးတင္မိလိုက္ေသးသည္။
" အလို မိုးနတ္မင္းႀကီး အတိတ္ကံမကုန္ေသးလိုသာ အခုလိုဆင္းဆင္းရဲရဲ အလုပ္လုပ္ရေပမယ့္ အခုလို မိုးနတ္သမီးေလး ဖန္ဆင္းေပးတာေက်းဇူးတင္လိုက္တာဗ်ာ"
ေကာင္ကေလးခဗ်ာ ထိုအေတြးေတြျဖင့္သာ ေကာင္မေလးရန္ေထာင္ေနသည္ကို ပင္ ပန္းနဲ႔မ်ားေပါက္ေနသလား ေအာင့္ေမ့မိသည္။ ကိုလူၾကမ္းႀကီးရဲ႕ အသဲစိုင္ကို လႈပ္ခါသြားရၿပီေလ။
"တီ……တီ……ဗြမ္……" ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ အေတြးမ်ားပင္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ လြင့္စင္မတတ္ျဖစ္သြားရသည္။
" ေဟး …… ဖယ္ေလ … ဖယ္၊ ေျပာေနတာမၾကားဘူးလား …… "
" ေအာ္ …… ဟုတ္ကဲ့ … ဟုတ္"
ဝင္းပပရြန္းလဲ့သာေသာ သူမရဲ႕မ်က္ႏွာေရွ႕မွပင္ ထြက္ခြာမေပးလိုေသာ္လည္း ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္ ညိႇဳးေနၿပီျဖစ္၍ ဖယ္ေပးလိုက္ရသည္။
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ရပ္ေနေသာ ေကာင္ေလးကို ေဒါသမီးေတာက္ေလာင္ေနေသာမ်က္ႏွာနီႀကီးနဲ႔ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးလို႔ ကားေမာင္းကာ ထြက္သြားၿပီျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ေကာင္ေလးရဲ႕ ႏွလံုးခိုင္မွာေတာ့ အခ်စ္ ဆူးႀကီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္း နက္႐ိႈင္းစြာနစ္ဝင္သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။

  " 🎤 ကိုလူၾကမ္းႀကီးေပမယ့္          အသဲကေတာ့ႏုပါတယ္       ခ်စ္တတ္တဲ့မိန္းကေလးရယ္ အစြဲလမ္းကႀကီးလြန္းတယ္ လူၾကမ္းႀကီးအသဲကေတာ့မခိုင္ပါတယ္……ေႂကြၿပီကြယ္ … ေႂကြၿပီကြယ္ မိန္းကေလးရယ္ ငါ့ကိုသနားပါကြယ္ … 🎶 "

" ‎ဟာ … ကြၽဲႀကီး သီခ်င္းေလး တစာစာနဲ႔ပါလားကြ"
‎သယ္ခ်င္း ေမာင္ခင္ေမာင္ရင္၏ အသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကြၽဲဟုေခၚျခင္းမွာလည္း အသားမဲေသာေၾကာင့္ေခၚျခင္သာျဖစ္သည္။နာမည္အရင္းက ေမာင္ရဲေနာင္ ။ ႐ုပ္သာဆိုးတာနာမည္ေတာ့
‎လွသားဗ်။ သူ႕အလုပ္က သူမ်ားဆိုင္မွာ အငွား လုပ္သမား။
‎" ေအးကြ ငါဒီေန႔ နတ္သမီးေလးနဲ႔ေတြ႕ခဲ့တယ္ကြ "
‎" ဘယ္လို … ဘယ္လို … မိုးေပၚကနတ္သမီးကို အျပင္မွာေတြ႕ခဲ့တယ္ဟုတ္လား … မျဖစ္ႏိုင္တာကြၽဲႀကီးကြာ " သူငယ္ခ်င္းမွ မယံုဟန္ျဖင့္။
‎"မင္းကလည္း တံုးလိုက္တာ ငါအရမ္းေခ်ာ အရမ္းလွတဲ့ ေဆာ္ေလးေတြ႕ခဲ့တယ္လို႔ေျပာတာကြ"
‎" ေအာ္အဲ့လိုလား …… မင္းေႂကြေနတဲ့ေဆာ္ဘယ္လိုေလးလဲကြ "
" အသားေလးကျဖဴေဖြးဝင္းအိေနတာပဲ။
‎မ်က္လံုးေလးေတြဆိုရင္ပုလဲလံုးေလးေတြသီထားသလားေအာင့္ေမ့ရတယ္။ ‎ဆံပင္ေလးကလည္းကြာ မတိုမရွည္ မေဟာ္ဂနီေယာင္ေလးနဲ႔။ သူ ငါ့ကို ေဒါသျဖစ္ေနတာေလးမ်ား ကြာ အၾကင္နာေလးမ်ားေပးသနားေလးလားထင္ရတယ္ "
‎သူငယ္ခ်င္း ခင္ေမာင္ရင္က " အဲ့ေလာက္ႀကီးလည္း အမြန္းတင္မေနပါနဲ႔ကြာ တႏွာ႐ူးၿပီ … ဟား … ဟား"
‎အမြန္းတင္မယ္ဆိုလည္းတင္ေလာက္စရာပင္ျဖစ္သည္။ေကာင္မေလးမွာ ပစၥည္းဥစၥာဆို ေျပာစရာမလိုေအာင္ခ်မ္းသာသည္။မိဘေတြကလည္း ပညာတတ္အသိုင္းအဝိုင္း သိုင္းႀကီးဝိုင္းႀကီးေတြျဖစ္သည္။ ေကာင္မေလးမွာ ဆယ္တန္းေအာင္လို႔ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ ေနာက္တံုးႏွစ္ျဖစ္သည္။ တစ္ေက်ာင္းလံုးရဲ႕ Queen သာမက မံုရြာတစ္ၿမိဳ႕လံုးရဲ႕ ဂုဏ္သေရေဆာင္ Miss တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္။ထိုေကာင္မေလးရဲ႕ နာမည္မွာ နန္းေမႊရတီခင္ ျဖစ္သည္။မာနလည္းအလြန္ႀကီးတယ္။ သူကိုလိုက္တဲ့ေကာင္ေလးေတြဆိုရင္ စစ္ဗိုလ္သား၊ Hotel ပိုင္ရွင္သား၊ ေဆးေက်ာင္းသား အဆင့္တန္းျမင့္တဲ့သူေတြခ်ည္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကပ္လာသမွ် ေကာင္းေလးတိုင္းကို ခါးခါးသီးသီး ျငင္းပါယ္ခဲ့သည္ခ်ည္းပင္။ မာနႀကီးမယ္ဆိုလည္းႀကီးေလာက္ပါတယ္ေလ။

‎"ေအးသားႀကီး … မင္းေႂကြတာလည္း အပစ္မေျပာပါဘူးကြာ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းလက္ေလ်ာ့လိုက္ေတာ့ ၊ မင္းေႂကြေနတဲ့ေဆာ္က မာနကႀကီးေသး ပစၥည္းဥစၥာ ပညာေရးေရာ ေျပာစရာမလိုေအာင္ၿပီးျပည့္စံုတယ္ကြ၊ ဟိုကမင္းလိုေကာင္ကို ျပန္ႀကိဳက္မွာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ" သူငယ္ခ်င္းက ေစတနာ ဗလပြနဲ႔ေျပာျခင္းသာျဖစ္သည္။
‎" ေဟ်ာင္ ……… ေလာကမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာမရိွဘူးကြ၊ ငါရေအာင္လိုက္ျပမယ္ မင္းနဲ႔ငါေလာင္းမလား ကြာ " ကိုယ့္ကိုယ္ေတာ့ ယံုၾကည္မႈအျပည္နဲ႔။
‎" ဟား… မင္းလို အသားမဲမဲ မ်က္ႏွာဆိုးႀကီကို ျပန္ႀကိဳက္ျပန္ႀကိဳက္မယ္ဆိုရင္ မင္းအဲ့ေကာင္မေလးကို လိုက္ကတည္းက ကုန္က်စရိတ္ အကုန္ခံမယ္ကြာ … မင္းအေျဖရတဲ့အထိေပါ့ ဘယ္လိုလဲ " သူငယ္ခ်င္းကစိန္ေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
‎" ႀကိဳက္သြာၿပီး ဒါမ်ဳိးမွလုပ္လိုက္ခ်င္းစမ္းပါဘိ…
‎မနက္ဖန္ကစၿပီး ငါ့မေဟသီေလးရဲ႕ အခ်စ္ကိုရဖို႔ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားၿပီေဟ့ … ဟား … ဟား ……"
‎" ေအးပါ ေစာင့္ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ကြာ၊ ဟင္း … ဟင္း … ဟင္း ………"
‎
‎ပထမေန႔နံနက္ခင္းတြင္ ေကာင္ေလးသည္ ေကာင္မေလးေက်ာင္း လာရာလမ္းကေန ထိုင္ခုန္တစ္လံုးျဖင့္ က်က်နန ထိုင္ကာေစာင့္ေနေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးသည္ ေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္မွာ သိပ္မေဝလွေသာေၾကာင့္ လမ္းေလ်ာက္၍သာသြားသည္။ ေကာင္ေလးမွာ ဘာမမေျပာပဲ ထိုင္ခုန္ေပၚပင္ထိုင္လ်က္ အစိမ့္စိမ့္ၾကည့္သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္လည္း ထိုနည္းအတိုင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုနည္းအတိုင္း ဆယ္ရက္ၾကာေအာင္ ေကာင္မေလး အလာကို ထိုင္ၾကည့္သည္။ ေကာင္မေလးလည္းတစ္ေန႔မဟုတ္ေတာ့ သတိထားမိလာသည္။ ေကာင္ေလးကလည္း ‎ေကာင္းမေလးသူ႕ကိုသတိထားမိလာမွ တဆင့္တက္ခါ စကားသြားေျပာသည္။
‎" ဒီမွာ … ဒီမွာခဗ် " ၊ ေကာင္မေလးလည္းလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
‎" ကြၽန္ေတာ္ မကို ခ်စ္တယ္ဗ်ာ "
‎ေကာင္မေလးသည္ ေကာင္ေလး၏ စကားေၾကာင့္ေဒါသျဖစ္သြားသည္။
‎" ဖ်န္း………" ပါ႐ိုက္ထည့္လိုက္ျခင္းပင္။
‎" ကြၽန္မလို အဆင့္တန္းနဲ႔ ရွင္လိုလူနဲ႔တန္လို႔လား၊ အႏူလက္နဲ႔ ေရႊခြက္ႏိႈက္ခ်င္ေသးတယ္ " ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ပင္ေကာင္ေလးေရွ႕မွထြက္သြားေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ ေကာင္ေလးသည္ ထိုနည္းတူစြာပင္ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္စကားေျပာသည္။ ေကာင္ေလးေျပာသည့္အခါတိုင္း ေကာင္မေလးက ပါး႐ိုက္ၿမဲ႐ိုက္ဆဲျဖစ္သည္။ ထိုနည္းႏွင့္ တစ္လၾကာသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ ေကာင္မေလး ေက်ာင္းကိုလာရာလမ္းမွာ ေကာင္ေလးကို မေတြ႕ေတာ့ေပ။ ထိုအခါမွပင္ေကာင္မေလးစိတ္ထဲ တစ္ခုခုကို စိုးရိမ္မိသလိုျဖစ္ေနေတာ့သည္။
‎" အို … ဟိုေလ …… ဟိုေကာင္ေလး ဒီေန႔မလာပါလားေနာ္၊ ငါ့ကိုမ်ား စိတ္နားသြားၿပီလားမသိဘူး၊ ဟာ …… ငါဘာေတြေတြးေနတာလဲ သူလာလာ မလာလာ ငါနဲ႔ဘာဆိုင္တာမွတ္လို႔၊ အို … ငါဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနၿပီလဲ … အို႔ … ဟင့္အင္ ဟင့္အင္ အဲ့လိုမျဖစ္ရပါဘူး … မျဖစ္ရဘူး"
‎ေကာင္မေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သံေယာစဥ္တစ္ပိုင္းတစ္စေလး အျမစ္သန္လို႔လာၿပီေပါ့။ ေနာက္တစ္ရက္ေက်ာင္းသြားလည္း ေကာင္ေလးက ရိွမေနခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေကာင္မေလးဟာ အရမ္းေတြ႕ျခင္ျမင္ျခင္စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚလို႔ေနတယ္။
‎" ဒီတခါ သူငါ့ကိုခ်စ္တယ္ေျပာရင္ ငါလက္ခံလိုက္ေတာ့မယ္ … အင္း ငါတကယ္လက္ခံေတာ့မယ ္"
‎တပတ္ေလာက္ေနေတာ့ ေကာင္ေလးက ေပၚလာပါၿပီ။ ေကာင္မေလးကို သူေစာင့္ခဲ့တယ္။ လြယ္အိပ္ကေလး ပခံုးထက္မွာ ခ်ိတ္လို႔ လာေနၿပီ။ ဒီတစ္ခါေကာင္ေလးက သူ႕ကိုၾကည့္မေနခဲ့ပါဘူး။
‎" ေကာင္ေလး …… ဟိတ္…… ဒီၾကည့္ေလ… ဟိတ္"
‎ေကာင္မေလးရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ေကာင္ေလးကိုလိုလားေနၿပီ။ ေကာင္မေလးေက်ာ္သြားေတာ့မွ ေကာင္ေလး ေနာက္ကေနစကားလိုက္ေျပာေတာ့သည္။
‎" မ……ကြၽန္ေတာ္ေလ မကို အရမ္းခ်စ္တယ္
ေမာင့္ကို ျပန္ခ်စ္ပါေနာ္"
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ " မ လည္း ေမာင့္ ကိုခ်စ္ပါသတဲ့ေတာ္"

Credit by google image

မနဲ႔ေမာင္ ဇတ္လမ္းစခဲ့သည္မွာ ခုဆိုငါးလျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္ ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ခ်စ္ၾကသည္မွာ ပိုတယ္ပင္ေအာင့္ေမ့မိသည္။
" နန္း ငါတို႔ နင့္ေကာင္ေလးကို Ocean မွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ခဲ့တယ္"
" ဟာ နင္တို႔မျဖစ္ႏိုင္တာမေျပာနဲ႔ ေမာင္ကအဲ့လိုမဟုတ္ဘူး နင္တို႔ငါတို႔ကိုျပတ္ေစခ်င္လို႔ေျပာတာမလားေျပာ "
ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေျပာပါမ်ားလာေတာ့
" ငါတို႔ နင့္ေကာင္ေလးကို ပန္းၿခံထဲမွာေတြ႕ခဲ့တယ္ နင္မယံုရင္လိုက္ၾကည့္ "
ေကာင္မေလးလည္း ေျပာပါမ်ားေတာ့ လိုက္ၾကည့္မိေတာ့သည္။
‎" အို … ေမာင္မိႈ႕လား ဟုတ္ပါတယ္ ေမာင္ပါ ေမာင္သိပ္ရက္စက္တာပဲကြာ "
‎တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေကာင္ေလးတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထိုင္ေနေသာ ထိုင္ခုန္အနားသို႔ ကပ္လာၿပီျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ေဒါသမီလွ်ံေတြေတာက္ေလာင္လို႔ေပါ့။
‎စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဘးမွာရိွတဲ့ ေက်ာက္ခဲအႀကီးႀကီးနဲ႔ ထုႏွပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
‎" ဟင္ … မ … အာ့ … အား " ေျမေပၚသို႔လဲက်သြားေလေတာ့သည္ ။ သို႔ေသာ္ေကာင္မေလးမွာ မရပ္မနား ေကာင္ေလး၏ ဦးေခါင္း ကို တစ္လဆက္ ထုႏွက္ေနေတာ့သည္။
သူတစ္ခ်က္သတိဝင္လာမွ ‎" ဟာ … သြားၿပီ ငါလူသတ္မိၿပီ " အိက်ႌမွာလည္း ေသြးေတြေပက်န္လို႔ေနသည္။ ေကာင္မေလးလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္ႏွင့္အိမ္သို႔ ေျပးလာခဲ့သည္။
အိမ္မွာလည္း တစ္ေယာက္မွ မရိွၾကပါ။ ညေဈးတန္း ထြက္ကာ မုန္႔စားထြက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သူတစ္ေယာက္တည္း အိမ္ေပၚသို႔ ေျပးတက္လာခဲ့သည္။
" မျဖစ္ဘူး မျဖစ္ဘူး ငါ့အိက်ႌက အစြန္းေတြ ေလွ်ာ္မပဲ ေတာ္ၾကာလူေတြ သိကုန္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ "
ေရခ်ဳိးခန္း ထဲသို႔ ဝင္ၿပီး သဲႀကီးမဲႀကီး အဝတ္ေလွ်ာ္ေနေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ မီးျပတ္သြားသည္။ ေကာင္မေလးမွာ ဘာလုပ္ရမွန္းလည္းမသိ မီးကလည္းျပတ္ အေမွာင္တည္းမွာ တစ္ေယာက္တည္းေပါ့။ သူဖေယာင္းတိုင္ရွာကာ မီးညိႇၿပီးကာ အဝတ္ဆက္၍ေလ်ာ္သည္။ အဝတ္ေလ်ာ္လိုက္ ေျပာင္ၿပီထင္လို႔ ဖေယာင္တိုင္မီးနဲ႔ကပ္ၾကည့္လိုက္နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း အလုပ္႐ႈပ္လို႔ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ပင္ ဖေယာင္တိုင္မီးကလည္း ျဖတ္ကနည္း ၿငိမ္းသြားေတာ့သည္။ သူဖေယာင္းတိုင္ ျပန္ထြန္းေတာ့ သူ႕ေနာက္မွ အသံၾကားလိုက္ရသည္။ အေမွာင္ထဲမွ သူ႕ကို စကားလာေျပာျခင္းျဖစ္သည္။

" ေလ်ွာ္လို့ရလား ………… "
" ေလ်ွာ္လို့ရလား ………… "
" ဒါ …… ဒါ ေမာင့္အသံပါ " " ေမာင္ မကို မ… မေျခာက္ပါနဲ႕ေနာ္ ဟင့္ … ဟင့္ "
‎ငါေနာက္ဆံုးေမးမယ္
‎" ေလ်ွာ္လို့ရလား ………" ‎" ေမာင္ ေလ်ွာ္ … ေလ်ွာ္လို့မရဘူး ေမာင္ အဟင့္ … အဟင့္ "
‎ဘယ္ေလ်ွာ္လို့ရမလဲ OMO မွမသံုးတာ