Thinking like a kid (က​ေလးအ​ေတြး)

"I don't wanna go to school,mom"
"Why?son"
"If I was there,they'll write me "A" ,mom"
"It's not difficult,son!write it"
"What do you know,mom?They'll write me "B" after "A".

---

The child's thought in this funny story may be witty for adults
Otherwise,it's sure that the child will think himself he decided with a very bright wisdom.
It's true.He also has a child's side Speculative Thinking.
Mom thinks when they write him "A",he write it,also "B","C".She thinks her little son will become an educated person by passing this steps.The child's thought is not wrong,too.He also thinks "B" after "A","C"after "B"etc will come.
But the child's ambition is not to feel longer 'like this trouble'(the child thinks as trouble teaching alphabets one after one).Shortly is 'to live easily'.
So,he cuts off this trouble by saying 'don't wanna go to school'

---

We(adults)are not different.
We wrote "A",the first alphabets of trouble since we get the life of human beings.Getting older,we'll meet "B", "C".
Life is a huge school lesson book to teach the alphabets called trouble.
But,who wants to teach this alphabets?By the time we meet each trouble,we whisper 'it's not over yet?'
In fact,the way to face troubles is not too strange.When we meet the trouble "A",write down it,also "B".
Like this,we'll pass easily.This is the real adult's thought.
But,we all are whispering,feeling upset.We want to go away from the "world".
The end of our thinking is tend to live easily,not to realize the life.
In fact,we are children who are old.
.........................................................
"သား​ေက်ာင္​းမသြားခ်င္​ဘူး ​ေမ​ေမ "
"ဘာျဖစ္​လို႔လဲ သားရဲ႕"
​ေက်ာင္​း​ေရာက္​ရင္​ သားကုိ "ကႀကီး"​ေရးျပပါလို႔ခိုင္​းလိမ္​့မယ္​ ​ေမ​ေမရဲ႕...။
"ဒါမ်ား ...ဘာခက္​လို႔လဲ သားရယ္​ ​ေရးျပလိုက္​​ေပါ့"...။
"​ေမ​ေမ ...ဘာသိလို႔လဲ "ကႀကီး"​ေရးျပၿပီးရင္​ သူတုိ႔က "ခ​ေခြး"ပါ
ဆက္​ၿပီး ​ေရးခိုင္​းၾကဥိီးမွာ "...။

---

အဲ့ဒီဟာသထဲက က​ေလးငယ္​ရဲ႕ စဥ္​းစားပုံ စဥ္​းစားနည္​းဟာ လူႀကီး​ေတြအတြက္​ ရည္​စရာျဖစ္​​ေကာင္​းျဖစ္​​ေနမွာ​ေပါ့။
ဒါ​ေပမဲ့ တစ္​ဖက္​က ျပန္​လွည္​့စဥ္​းစားလိုက္​တဲ့အခါ က​ေလးငယ္​ဟာ(သူ႔ကုိယ္​သူ​ေတာ့)အင္​မတန္​မွ အ​ေျမာ္​အျမင္​ႂကီးတဲ့ အသိညဏ္​နဲ႔
စဥ္​းစားဆုံးျဖတ္​လိုက္​တယ္​လို႔ ​ေအာက္​​ေမ့​ေနမွာ မလြဲးပါဘူး။

မွန္​ပါတယ္​ ။သူ႔မွာလည္​း က​ေလးတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ အတုိင္​းအတာနဲ႔
​ေမွ်ာ္​​ေခၚဆင္​ခ်င္​ၾကည္​့တဲ့ စဥ္​းစားနည္​း
(Speculative Thinking)တစ္​ခု ႐ွိ​ေနတာပဲ မဟုတ္​လား။

အ​ေမလုပ္​တဲ့သူက "ကႀကီး"​ေရးခိုင္​းရင္​ ကႀကီး​ေရးလိုက္​။"ခ​ေခြး"​ေရးခိုင္​းရင္​ ခ​ေခြး​ေရးလိုက္​၊ "ဂငယ္​"​ေရးခိုင္​းတဲ့အခါက်​ေတာ့လည္​း
ဂငယ္​​ေရးလိုက္​​ေပါ့လို႔ စဥ္​းစားတယ္​။
အဲ့သည္​လို တစ္​ခုခ​်င္​းစီျဖတ္​သန္​းရင္​းနဲ႔
သူ႔ရဲ႕ သားငယ္​ဟာ တျဖည္​းျဖည္​းနဲ႔ စာတတ္​​ေျမာက္​တဲ့လူတစ္​​ေယာက္​ျဖစ္​လာမယ္​ ဆိုတဲ့ "နိဂုံး"တစ္​ခုကုိ ဆင္​ျခင္​ထားတယ္​။က​ေလးငယ္​ရဲ႕ ဆင္​ျခင္​နည္​းကလည္​း မမွားယြင္​းပါဘူး။
"ကႀကီး"ၿပီးရင္​ "ခ​ေခြး"၊ "ခ​ေခြး"ၿပီးရင္​ "ဂငယ္​"စသျဖင္​့ မဆုံးတမ္​းလာ​ေတာ့မည္​ ဆိုတာကု္္​ိ သူလည္​း​ေတြးမိတာပဲ။

ဒါ​ေပမဲ့ က​ေလးငယ္​ရဲ႕ "နိဂုံး"က်​ေတာ့
"အဲ့သည္​လို ဒုကၡ (စာလုံး​ေတြ တစ္​ခုၿပီးတစ္​ခု သင္​​ေနရတာကုိ က​ေလးငယ္​က​ေတာ့ ဒုကၡလို႔ထင္​မွာ​ေပါ့)
အဆင္​့ဆင္​့ကုိ ​ေရ႐ွည္​မခံစားရ​ေစဖုိ႔ ရည္​ရြယ္​ခ်က္​ျဖစ္​တယ္​"။တုိတုိ​ေျပားရရင္​
"သက္​​ေသာင္​့ သက္​သာ​ေနရ​ေရး ျဖစ္​တယ္​"။ဒါ​ေၾကာင္​့ ဒီဒုကၡကု္​ိ ​ေစား​ေစားစီးစီး လမ္​းစျဖတ္​တဲ့အ​ေနနဲ႔
"​ေက်ာင္​းမသြားခ်င္​"ဘူးလို႔​ေျပားလိုက္​တာပါ။

---

ကြၽန္​​ေတာ္​တုိ႔ လူႀကီး​ေတြက​ေကား ဘာထူးလို႔လဲ ေတြးမိပါသည္​။
ကြၽန္​​ေတာ္​တုိ႔ဟာ လူ႔ဘဝကုိ ရၿပီဆိုကတည္​းက ဒုကၡသင္​ခန္​းစားရဲ႕ ပထမဦးဆုံး အကၡရာျဖစ္​တဲ့ "ကႀကီး"ကုိစ​ေရးခဲ့ရပါၿပီ။အသက္​ႀကီးလာတာနဲ႔အမွ် "ခ​ေခြး"​ေတြ၊"ဂငယ္​"​ေတြကုိ
ဇာတ္​တိုက္​ ​ေတြ႔ၾကဳံ​ရဦးမွာပါ။

ဘဝဆိုတာ ဒုကၡဆိုတဲ့ အကၡရာ​ေတြကုိ
သငျ္​ကားဖုိ႔ ျပ႒ာန္​းထားတဲ့ ​ေက်ာင္​းသင္​ခန္​းစာ စာအုပ္​ႀကီးတစ္​အုပ္​ျဖစ္​ပါတယ္​။
ဒါ​ေပမဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္​တုိ႔​ေတြဟာ ဘယ္​သူက
အဲ့ဒီအကၡရာ​ေတြကုိ လိုလိုလားလားသင္​ၾကားခ်င္​လို႔လဲ။ဒုကၡတစ္​ခုခ​်င္​းစီနဲ႔ ​ေတြ႔ရၾကဳံရတုိင္​း မႁပီး​ေသးဘူးလား?လို႔ ညည္​းတြားၾကတာခ်ည္​ပဲ မဟုတ္​လား?။

တကယ္​ဆိုရင္​ ဒုကၡ​ေတြကုိရင္​ဆိုင္​တဲ့နည္​းက
သိပ္​အဆန္​းတၾကယ္​၊ ခက္​ခက္​ခဲခဲ႐ွိၾကတာမဟုတ္​ပါဘူး။
"ကႀကီး"ဒုကၡနဲ႔ ၾကဳံရင္​ "ကႀကီး"ကုိ​ေရးခ်လိုက္​
"ခ​ေခြး"ဒုကၡနဲ႔ ၾကဳံရင္​ "ခ​ေခြး"ကုိ​ေရးခ်လိုက္​ယုံပါပဲ။

ဒီလုိပဲ​
ေပါ့​ေပါ့ပါးပါးျဖတ္​သန္​းသြားလိုက္ျကရ​​ေအာင္​။ဒါမွတကယ္​့"လူႀကီး"အ​ေတြးျဖစ္​ပါတယ္​။

ဒါ​ေပမဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္​တုိ႔အားလုံးက ညည္​းတြား​ေနၾကတယ္​။စိတ္​ပ်က္​​ေနၾကတယ္​။​ေလာကဆိုတဲ့ ​ေက်ာင္​းကု္ိ ​မတတ္​ခ်င္​ဘူးဆိုၿပီး ​ေက်ာင္​း​ေျပးခ်င္​​ေနၾကတယ္​။
ကြၽန္​​ေတာ္​တုိ႔ ဆင္​ျခင္​မႈရဲ႕ "နိဂုံး"က
ဘဝကုိ နားလည္​တတ္​​ေျမာက္​ဖု္ိ႔မဟုတ္​ဘဲ
"သက္​​ေသာင္​့သက္​သာ ​ေနထိုင္​ဖုိ႔"ရည္​ရြယ္​ထားၾကတာကုိး။

တကယ္​​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​တုိ႔ဟာ အသက္​ႀကီး​ေနတဲ့ က​ေလးငယ္​​ေတြပါပဲ။

(ဆရာမင္​းခုိက္​စုိးစံ (က​ေလးအ​ေတြးအက္​​ေဆး)စာအုပ္​မွ
က​ေလးအ​ေတြး (5)အား ဘာသာျပန္​တင္​ဆက္​ျခင္​းျဖစ္​ပါသည္​။
မူရင္​းစာအုပ္​တြင္​ ဆရာမင္​းခိုက္​စုိးစံမွ ျမန္မာဘာသာ "က ခ ဂ"အားအသုံးျပဳ ႐ွင္​းလင္​းထားပါသည္​။ သု့ိ​ေသာ္​ Eng ဘာသာျပန္​ျခင္​းတြင္​
"က ခ ဂ"အား အသုံးျပဳရန္​မသင္​့​ေလွ်ာ္​သျဖင္​့ "A B C"ဟူ၍ ​ေျပာင္​းလဲ​သုံးႏႈန္​းထားရပါ​ေၾကာင္​း အသိ​ေပးပါသည္​။ဤစာတြင္​ linkမ႐ွိပါ.ကြၽန္​ပ္​၏ ကိုယ္​ပုိင္​စာအုပ္​မွ ​ေရးသား​ေဖာ္​ျပျခင္​းျဖစ္​ပါသည္​။

Written by Min khaike SoeSan
Translate by Sattpaing(myan-eng)
MSC 217