ညေနခင္းထဲကအေတြးတစ္ခ်ိဳ႔

တစ္ခုေသာ ညေနခင္းေလးမွာ က်မတို႔ညီအမႏွစ္ေယာက္ မေတြ႕ရတာျကာျပီျဖစ္တဲ႔ က်မအမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ႔ မရိုစီ(နာမည္လႊဲ)တို႔အိမ္ကို အလည္သြားခဲ႔ျကပါတယ္,

"ရိုစီ ေရ ရိုစီ"

သံုေလးေခါက္ေလာက္ ေအာ္ေခၚလိုက္တဲ႔ က်မအမရဲ႕ ေအာ္ေခၚသံအဆံုးမွာ မရိုစီတစ္ေယာက္ ကြန္ျပဴတာေရွ႕ကေန မ်က္မွန္ျကီးတန္းလန္းနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္လာပါတယ္,

"ဘယ္သူေတြလဲဟဲ႔"

"ငါပါဟဲ႔, ငါမနက္ျဖန္ ေနျပည္ေတာ့္ျပန္ေတာ့မွာမို႔လို႔ နင့္အမ ခ်ဳပ္ခိုင္းထားတဲ႔ အင္က်ီေလးလာေပးတာ"

မရိုစီရဲ႕အမလုပ္သူက က်မရဲ႕အမေမွာ္ဘီေရာက္တုန္း အင္က်ီေလးလာအပ္ထားသည္,
အင္က်ီျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကခရီးထြက္သြား၍ က်မတို႔ညီအမႏွစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ႕ညီမျဖစ္တဲ႔ မရိုစီထံကိုဘဲ သြားေပးရျခင္းျဖစ္သည္,
အမွန္ေျပာရရင္ သူတစ္ဖက္သားအေပၚမွာ စကားအေျပာအဆိုေ႐ာ အေနအထိုင္ေရာ တင္စီးလြန္းသည့္ မရိုစီကို က်မအမက သိပ္ေတာ့မပါတ္သက္ျခင္,
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ႔ သူရဲ႕အမကို ခင္မင္လြန္း၍သာ အင္က်ီကိုလည္း ပိုက္ဆံမယူဘဲ ခ်ဳပ္ေပးျပီး အိမ္တိုင္ရာေရာက္ပင္ သြားပို႔ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္,

"စားျပီးျပီလား ရိုစီ"

"မစားရေသးပါဘူးဟယ္,
ဟိုေသနာေကာင္ကို ထမင္းခူးခိုင္းမလို႔ေစာင့္ေနတာ,
ေသခ်င္းဆိုးက ဘယ္ထြက္သြားလည္း မသိဘူး"

ဘုရား...ဘုရား,မရိုစီရဲ႕စကားကို ဒီတစ္ခါအံ႔အားသင့္ရသူက က်မပင္ျဖစ္သည္,
သူထမင္းခူးခိုင္းမယ့္ ေသနာေကာင္ဆိုတာ တျခားသူလည္းမဟုတ္ သူ႔ေယာက္က်ား,
ဘယ့္အတြက္ေျကာင့္မ်ား ကိုယ့္ေယာက္က်ားကို လူအမ်ားအေရွ႕မွာ ႏိုင့္ထက္စီးနင္းေတြ ေျပာထြက္ႏိုင္ရတာပါလဲ.,

သူ႔ေယာက္က်ားသူႏိုင္ရတာကို လူအမ်ားေရွ႕မွာ ဂုဏ္ယူျခင္တာလား,
ဒါမွမဟုတ္ ေယာက္က်ားရဲ႕ဂရုစိုက္မႈေတြ ခ်စ္ခင္မႈေတြကို လူအမ်ားေရွ႕မွာ ေဖာ္ထုတ္ျခင္တာလား,
ကိုယ္ နင့္မဲငဆ ေျပာဆိုလိုက္လို႔ ကိုယ့္ေယာက္က်ားေရာ ကိုယ္ေရာ သိကၡာက်သြားတာကိုေတာင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ မွားယြင္းစြာ မ႑ပ္တိုင္တပ္ျပျခင္တာလားဆိုတာ က်မေတာင္ မေဝခြဲတတ္ေတာ့ေပ,

တကယ္တမ္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ မရိုစီရဲ႕ခင္ပြန္းဟာ ေျပာစရာမလိုေလာက္ေအာင္ ေအးေဆးတည္ျငိမ္သည့္ လူေတာ္တစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္,
မရိုစီတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ ဘြဲ႕ရကညာတတ္ေတြလည္း ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ကိုယ္စီ ရံုးပိုင္းဆိုင္ရာ အလုပ္ေတြကို ဝင္လုပ္ေနသူမ်ားလည္းျဖစ္သည္,

မရိုစီကေတာ့ ခေလး၂ေယာက္ေမြးျပီး ခေလးေတြ၂ႏွစ္သံုးႏွစ္အရြယ္ေရာက္မွသာ အလုပ္ခြင္ကို ဝင္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္,
အိမ္ေထာင္က်ျပီး မရိုစီလုပ္ငန္းခြင္သို႔မဝင္ျဖစ္ေသးသည့္အခ်ိန္တြင္ သူရဲ႕ခင္ပြန္းလစာႏွင့္သာ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းခဲ႔ရသည္,
ဒီအခ်ိန္မွာ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေခြ်တာစုေဆာင္းမႈတို႔ ပါးနပ္လိမၼာမႈတို႔ဆိုတာ အရမ္းကို လိုအပ္လာပါျပီ,
မရိုစီရဲ႕ 'ရသမ်ွလစာ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွမေလ်ာ့ဘဲ ျပန္အပ္ရမယ္ဆိုတဲ႔ 'ရာဇသံေအာက္မွာ အစစအရာရာ အေလ်ာ့ေပးတဲ႔သူ႔ေယာက္က်ားဟာ သူရတဲ႔လစာ ၅သိန္းကို အတိအက်ျပန္အပ္ခဲ႔ပါတယ္,
သူ႔ရဲ႕ သြားရင္းလာရင္းသံုးစြဲမိတဲ႔ တစ္လအတြင္းအသံုးစားရိတ္ေတြ ရွိလာခဲ႔ရင္လည္း သူ႔မိန္းမ မသိေအာင္ အျပင္မွာသာ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ေျဖရွင္းနဲ႔ဘဲ တျဖည္းျဖည္းအေျကြးေတြလည္း တင္လာရပါတယ္.,
ဒါဟာ ေယာက္က်ားအေပၚနားလည္မေပးတဲ႔ မိန္းမနဲ႔ မိန္းမအေပၚပြင့္လင္းမႈမရွိတဲ႔ ေယာက္က်ားရဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ျကားက ညွိႏိႈင္းမႈကင္းမဲ႔တဲ႔ လြဲေခ်ာ္မႈေလးေတြလို႔ ဆိုရမွာပါ,

အတိုခ်ဳဳပ္ျပီးေျပာရရင္ ပင္ကိုယ္ဗီဇအခံရဲ႕ ျကြားဝါဂုဏ္ေဖာ္စိတ္ေလးေတြအရ တစ္က်ပ္ဝင္ေငြရွိရင္ ႏွစ္က်ပ္သံုးခဲ႔တဲ႔ မရိုစီရဲ႕မလိမၼာမႈေတြနဲ႔ မိန္းမကိုအလိုလိုက္လြန္းတဲ႔ သူ႔ေယာက္က်ားရဲ႕ အေလ်ာ့ေပးလြန္းတာေတြေျကာင့္ သူ႔ေယာက္က်ားဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ အလုပ္ခြင္မွာပါ အေျကြးေတြဝိုင္းျပီး ျပန္မဆပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ႔အဆံုး အလုပ္ပါထြက္လိုက္ရပါတယ္,

အခုက်မတို႔ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ သူတို႔အိမ္ကိုေရာက္ခဲ႔ပံုအရ သိရတာ မရိုစီကအလုပ္ထြက္လုပ္ျပီး သူ႔ေယာက္က်ားကေတာ့ အလုပ္အသစ္ထပ္ရွာရင္းနဲ႔ အိမ္မွာကေလးထိန္းျပီး အလုပ္ခနနားေနတယ္လို႔ ျကားခဲ႔ရပါတယ္,
က်မေျပာျခင္တဲ႔အပိုင္းကိုေရာက္ပါျပီ,
အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ ေယာက္က်ားမွမဟုတ္ပါဘူး,အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါအရ မိန္းမလည္း အလုပ္ထြက္လုပ္သင့္ရင္ လုပ္ရပါတယ္,
အခက္အခဲအရ ေယာက္က်ားလုပ္သူက အျပင္အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေသးလည္း အိမ္မွာရွိတဲ႔အခ်ိန္ အထိုက္အေလ်ာက္ မိသားစုအတြက္အကူအညီရေနတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ေယာက္က်ားကို ကိုယ္ကနားလည္ေပးရပါမယ္.,
ကိုယ့္ေယာက္က်ားက က်ရံႈးေနရင္ေတာင္ မိန္းမျဖစ္သူက အတတ္ႏိုင္ဆံုးေဖးမျပီး ျမွင့္တင္ေပးရမွာပါ,
အခုလိုအလုပ္လက္မဲ႔ျဖစ္ခ်ိန္မွာ (တာဝန္သိျပီး မိသားစုေရွ႕ေရးကို ပူပင္တတ္တဲ႔)အိမ္ေထာင္ဦးစီး ေယာက္က်ားတိုင္းဟာ အရင္ကထက္ပိုျပီး ေတြးေတာပူပန္မႈေတြနဲ႔အတူ စိတ္အားငယ္တတ္ျကပါတယ္,
ဒါကို ကိုယ့္ရဲ႕အရင္းႏွီးဆံုးလူသားျဖစ္တဲ႔ ကိုယ့္မိန္းမကိုယ္တိုင္က လူအမ်ားျကားမွာ ႏိုင့္ထက္စီးနင္း မထီမဲ႔ျမင္ေတြလုပ္ေနရင္,ႏွစ္ကိုယ္ျကားမွာ သည္းခံႏိုင္ေပမယ့္ အမ်ားေရွ႕မွာ အဲ႔လို႔လုပ္ရပ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းစိပ္လာတာတာနဲ႔အမ်ွ သူ႔ရဲ႕အေတြးေတြလည္း အဆိုးဘက္ကိုေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္,
ခုေတြ႕ျမင္ခဲ႔ရတဲ႔ မရိုစီတို႔ရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရးမွာလည္း ႏွစ္ဦးျကား မသိလိုက္ မသိဖာသာနဲ႔ လြဲမိျကတဲ႔ အမွားေလးေတြကေန အဖုအထစ္ေလးေတြ ျဖစ္သြားမွာ စိုးရိမ္မိပါတယ္,
ဝင္မစြက္ဖက္ေကာင္းတဲ႔အရာေတြအတြက္ ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္သာ အျမန္ဆံုး နားလည္မႈရွိလာပါေစလို႔သာ ဆုေတာင္းရင္းသာ မရိုစီတို႔အိမ္က အျပန္ခရီးကို အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ႔ပါေတာ့တယ္။
Author:@sandipoe
MSC.035