ဆယ္တန္းဘဝ အမွတ္တရ

ယေန႕ည ဆယ္တန္းေတြစားေမးပြဲျပီးေတာ့ အေဆာင္က ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားနဲ႕ အတူတူ ရွစ္နာရီခြဲ အကင္ဆိုင္ကိုသြားေရာက္စားေသာက္ေပ်ာ္ပါက်ပါတယ္။ ဆယ္တန္းစားေမးပြဲျပီးေတာ့ ဆိုင္ကယ္၀ယ္ေပးတဲ့ မိဘနဲ႕၊ အိမ္ကိုျပန္လာေခၚတဲ့မိဘေတြ အေဆာင္မွာလည္းစီကားေနပါတယ္။ အားလုံးေတာ့မျပန္သြားက်ေပမဲ့ တခ်ဳိ႕က အိမ္ျပန္နွင့္ပါတယ္။ ျပန္တဲ့သူေတာ့ ညစာစားပြဲကိုမမွီဖူးေပါ့ဗ်ာ။
မိဘေတြ အေလာတၾကီးနဲ႕လာၾကိဳက်တယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း၀ယ္စရာရွိတာ၀ယ္ေပးက်တယ္။ အဲ့ဒါကို ၾကည့္ရင္း က်န္ေတာ္ဆယ္တန္းျပီးခါစအခ်ိန္ကိုသတိရမိတယ္။ စာေမးပြဲျပီးေတာ့ အေဆာင္သူ/သား ေတြနဲ႕ အားလုံး ေက်ာက္မဲမွ လားရွိးကို ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာက်တယ္။ light truck ကားႏွစ္စီးနဲ႕ အျပည့္လူေတြတင္ ျပီး လားရွိးပန္းျခံကိုလာလည္က်တယ္။ ပန္းျခံကိုေရာက္ေတာ့ စကိတ္စီးတဲ့သူကစီး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရုပ္ေဘးမွာ ပဲေပးတဲ့သူကလည္းေပးနဲ႕ တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိးဆီေပ်ာ္ေနက်ပါတယ္။
ပန္းျခံမွာ ေဆာ့ျပီးခဏမွာေတာ့ ဆရာမက ကားေပၚျပန္တက္ျပီးေနာက္တစ္ေနရာသြားက်ဖို႕လုပ္ပါ တယ္။ အားလုံးပဲကားေပၚျပန္တက္ျပီးေတာ့ လားရွိးဟူးမြန္ဆည္ကိုဦးတည္ျပီးသြားက်ပါတယ္။ ပန္းျခံကေန ဟူးမြန္ဆည္ေရာက္ဖို႕ကိုေတာ့ နာရီ၀က္ေလာက္ထပ္ေမာင္းရပါတယ္။ ဟိုေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဆည္ထဲ ကိုဆင္းျပီး ေရမေဆာ့ရဲေပမဲ့ ေရလြတ္ေျမာင္းထဲကို ေရ၀င္ေဆာ့က်ပါတယ္။ မိန္းကေလး ေယာက်ားေလး ခြဲျခားျခင္းမရွိပဲ ေရလြတ္ေျမာင္း ဆင္ေျခေလ်ာေလးကို အကုန္လုံးကေလးေလးေတြလို ေလ်ာစီးက်ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေရမကူးတတ္တဲ့က်န္ေတာ္က ေရတိမ္တယ္ မေဆာ့ခ်င္ဖူးဆိုျပီး ဆင္ေျခေလ်ာေအာက္ဖက္ေနရာ အေက်ာ္က က်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြေဆာ့ေနတဲ့ ရင္ညြန္႕ေလာက္နက္တဲ့ေနရာကိုေျပာင္းေဆာ့ပါတယ္။ ျပသနာကအဲဒီမွာမစေပမဲ့ အဲ့အခ်ိန္ခဏမွာ ပေစာက္ပုံစံခ်ဳိင့္ရွိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အရင္ ေရနွစ္ေတာ့ သူ႕ကိုကယ္ဖို႕လွမ္းေအာ္ေပးရင္းကေန ဘယ္ကေန ဘယ္လိုမ်ဳိး က်န္ေတာ္ပါ အဲ့ဒီပေစာက္ခ်ဳိင့္ထဲ က်သြားလည္းမေျပာတတ္။ သူမ်ားကိုေအာ္ေပးရာကေန က်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အဲ့ဒီခ်ဳိင့္ထဲကိုေရာက္သြားေတာ့ ဘာလုပ္လို႕ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ ခဏသတိလြတ္သြားကာ ေရေတြက က်န္ေတာ့္ပါးစပ္ကေနတစ္ဆင့္ ဗိုက္ထဲကို အတားအဆီးမရွိ၀င္လာပါတယ္။ ေအာ္ေလပို၀င္လာေလေပါ့။ အဲ့ဒါနဲ႕ အေဆာင္မွာေနတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႕ ညညအားလူးဖုတ္က်ရင္ ေျပာက်တဲ့ ေရနွစ္ရင္ဆိုတဲ့ စကား၀ုိင္းေလးကို ဦးေနွာက္ထဲသြားအမွတ္ရလိုက္ပါ တယ္။ အဲ့တုန္းက ဘာေတြေျပာက်လည္းဆိုေတာ့ ေရႏွစ္တဲ့အခါ ရုန္းကန္ျခင္းမလုပ္ပဲ ေရနဲ႕အလိုက္သင့္ေနပါ၊ အသက္ကိုေအာင့္ျပီးေတာ့ ေျခလက္ေတြသုံးျပီး ကမ္းအနားေရာက္ေအာင္သြားပါဆိုတာေလးသတိရသြားတာ နဲ႕ အသက္ကိုေအာင့္ျပီး မကူးတတ္တဲ့ေရကို ဟိုယက္ဒီယက္နဲ႕ ကမ္းအနားေလးကိုေရာက္ျပီး ေျခဖ်ားေထာက္လို႕ရသြားပါတယ္။ ေျခဖ်ားေထာက္လို႕ရတယ္ဆိုေပမဲ့ ေရစီးေၾကာင့္ျပန္ပါသြားေတာ့မယ့္စဲစဲ မွာ က်န္ေတာ္အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းလက္ေၾကာင့္ က်န္ေတာ္ကမ္းေပၚျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကမ္းအေပၚေရာက္ေရာက္ျခင္းမွာ ေမာလြန္းလို႕ အသံေတာင္မထြက္နုိင္ပဲ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ျပီး သတိခဏေမ့ေနပါတယ္။ ငါေသျခင္းကေန သီသီေလးလြတ္ခဲ့ပါလားဆိုျပီးေပါ့။ ပါးစပ္ထဲကို ၀င္သြားတဲ့ေရေတြလည္း သန္႕မသန္႕ ဘာေတြပါလာလည္း ေတြးမိမေနေတာ့ပဲ၊ ငါေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတာပဲ ဆိုျပီးေတြးမိကာ ငိုင္ေနတုန္းအေဆာင္မွဴးလည္းေရာက္လာကာ ေရမကူးတတ္ဖူးလား ဘာလားလာေမးပါေတာ့ တယ္။ က်န္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ေနတဲ့အေပ်ာ္ေလးလည္း ေပ်ာက္ကုန္တာနဲ႕ ေရဆက္မေဆာ့ခိုင္းေတာ့ပဲ အားလုံးကားေပၚတက္ကာ ေရကန္ေတာင္ကိုလာကာ ပါလာတဲ့ ၾကက္ဆီထမင္းေလးနဲက အားျပန္ျဖည့္ခိုင္းပါတယ္။ သူမ်ားေတြေတာ့ စားေနက်ေပမဲ့ က်န္ေတာ္ရင္ထဲ တထိတ္ထိတ္ျဖစ္ေနတာနဲ႕ ဘယ္လိုမွကိုစားမ၀င္နိုင္ပါ။ ငုတ္တုတ္ေလး ၾကက္ဆီထမင္းဘူးေလးကိုင္ကာ ေရထဲဘယ္လိုက်သြားလည္းဆိုတာကို အေတြးေလးဖြင့္ျပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနမိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ကံေကာင္းတာကြာ၊ ဘာကြာ၊ ညာကြာေတြနဲ႕လာေျပာေနက်ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ လာဆြဲတင္ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုေတာ္ေတာ္ေလးေက်းဇူးတင္ေနမိပါတယ္။ က်န္ေတာ့္ရတဲ့ ၾကက္ဆီထမင္းဘူး ေလးကို ေဘးက စားကုန္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုေပးလိုက္ရင္းနဲ႕ ေသျခင္းကလြတ္လာတဲ့က်န္ေတာ့္ကို က်န္ေတာ္ျပန္ေက်းဇူးတင္ေနမိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေရနွစ္တုန္းေတြးမိတဲ့အေတြးတစ္ခုက က်န္ေတာ္ က်န္ေတာ့္ အေမကို မရွာေကြ်းရေသးဖူး ရွာေကြ်းခ်င္ေသးတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေလးလည္း၀င္ပါေသးတယ္။ အဲ့အေတြးေၾကာင့္ပဲလား သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အာလူးဖုတ္တုန္းကရတဲ့ ပညာေၾကာင့္ အသက္ဆက္ရွင္တာလား ဆိုတာ ခုထိကို က်န္ေတာ္အေျဖရွာမရေသးပါဖူး။ အဲ့ဒါေလးကေတာ့ က်န္ေတာ္ဆယ္တန္းျပီးခါစ အမွတ္တရ လည္းျဖစ္ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲအျပီးလည္းျဖစ္ေနေတာ့ ဆယ္တန္းေတြ စာေမးပြဲျပီးတိုင္း ဒီအေၾကာင္းအရာက က်န္ေတာ့ ေခါင္းထဲကိုအျမဲေရာက္လာပါတယ္။ က်န္ေတာ္ဘ၀ရဲ႕ အမွတ္တရတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ…… ။
အားလုံးပဲစိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ဖတ္ေပးတာကိုေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေရႏွစ္ျခင္းကေန အားလုံးကင္းေ၀းက်ပါေစဗ်ာ။

Author by @saipanpha (ေခတၱလားရွိး)
Msc-186