မကြၽတ္ေသာ အစြဲ အပိုင္း(၁)

လူ႔ေဘာင္လူ႔ေလာကမွာ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာခဲ့ရင္ မိမိ တို႔နဲ႔ ပတ္သတ္ေသာ အရာမ်ားကို စြဲလမ္းေလ့႐ွိတယ္။မိသားစု၊ကိုခ်စ္ရသူ၊ဥစၥာပစၥည္း၊ဂုဏ္ပကာသန၊မိမိနဲ႔ ထိေတြ႔ဖူးသမ်ွ ဆက္ဆံဖူးသမွ်အရာမ်ားကိုစြဲလမ္း တက္ၾကသည္မွာ လူ႔သဘာဝ လူ႔ဗီဇပင္ျဖစ္ပါတယ္။

စြဲလမ္းပံုကိုအၾကမ္းအားျဖင့္ခြဲျခားစိတ္ျဖာေသာ္ ေကာင္းေသာအရာကို စြဲလမ္းျခင္းႏွင့္မေကာင္းေသာအရာကိုစြဲလမ္းျခင္း လို႔ပဲပိုင္းျခားႏိုင္တယ္။အခ်ိဳ႕ေသာ စြဲလမ္းမႈေတြက အသက္႐ွိစဥ္လူဘဝကိုသာမက ေနာင္သံသရာ ဘဝကူးဘဝေျပာင္းကိုပါထိခိုက္ေစႏိုင္ပါတယ္။တရားသေဘာအားျဖင့္ ၾကည့္႐ႈေသာ္ အရာရာအားလံုးဟာမတည္ျမဲေသာ သေဘာ႐ွိေပမဲ့ အခ်ိဳ႕တည္ျမဲေသာအရာေတြက မတည္ျမဲေသာအရာေတြကိုျပန္လည္ စြဲလမ္းေနတက္ပါတယ္။



ျဖစ္ရပ္မွန္အေၾကာင္းေတြကိုသာ တင္ဆက္ေပးေနက်ျဖစ္တဲ့အတြက္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေလးကိုတင္ျပလိုက္ပါတယ္။

အျဖစ္ပ်က္ေလးက ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးတစ္ခုမွာျဖစ္ပြားခဲ့တာပါ။ အလုပ္ဝင္ခဲ့စဥ္ကာလ အပိုင္​းအျခား နဲ႔ က်ေနာကိုေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေလးနဲ႔ တြဲဖက္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ လိပ္စာဘာညာေတာ့ တင္ျပဖို႔မျဖစ္ႏိုင္လို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ထဲကျပည္သူေဆးရံုႀကီးတစ္ခုလို႔ပဲေျပာျပပါရေစ။

ေဆးရံုအေနထားအရ အရမ္းအႀကီးႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ ကုတင္၂၀၀ေလာက္ဝင္ဆ့ံတဲ့ေဆးရံုႀကီးပါ။ သားဖြား၊ကေလးငယ္၊အ႐ိုးအေၾကာ၊သြား၊အေထြေထြ စသျဖင့္အေတာ္အတန္မဆံုေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ေလးျပည့္စံုတဲ့ေဆးရံုငယ္ေလးေပါ့။



ေဆးရံုရဲ႕လိုအပ္ခ်က္အရ ဝန္ထမ္းမ်ားေခၚယူျခင္းကာလပတ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာ မွာ ဧည့္လမ္းၫႊန္ အျဖစ္ပါခဲ့ရပါတယ္။ ဧည့္ႀကိဳ မွာေယာက္က်္ားေလး ပါဝင္ေခၚရျခင္းကေတာ့ ညဖက္ Dutyအတြက္အဓိကလို႔ပဲထင္ပါတယ္။ဝန္ထမ္းအခ်ိန္ ဇယားအရ သံုးဆိုင္းဆင္းပါတယ္ မနက္၆နာရီမွ၁နာရီ တစ္ဆိုင္း ၁နာရီမွည၇နာရီထိတစ္ဆိုင္း နဲ႔ ည၇နာရီမွေနာက္မနက္၆နာရီထိတစ္ဆိုင္း ခြဲထားပါတယ္။တစ္ဆိုင္းမွာ အလွည့္က်ႏွစ္ေယာက္စီ ခ်ေပးပါတယ္။ အမ်ားနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ေဆးရံုဆိုေသာအရာမွာ လူေပါင္းစံု ဝင္ထြက္ရံုသာမက ေလလြင့္ဝိညာဥ္ေတြလည္းဝင္ထြက္လို႔ကႏိုင္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ထင္မိတယ္ဗ်။ျဖစ္ပံုေလးစလိုက္ရေအာင္ ေစ်းဦးေပါက္ ညဖက္ဆိုင္းDuty ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အကိုႀကီးတစ္ေယာက္စက်တယ္ဗ်။ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာမွာထိုင္ရင္း လမ္းၫႊန္ရတာျဖစ္လို႔သိပ္မပင္ပန္းေပမဲ့ ညဖက္ဆိုေတာ့အရမ္းအိပ္ခ်င္ပါတယ္။ လူနာအဝင္အထြက္လည္း အေရးေပၚဌာနကကလြဲ ၿပီး လမ္းၫႊန္စရာမ႐ွိပါ။အလုပ္ဝင္စဆိုေတာ့ မႏူးမနပ္ေလးေပါ့။ဘယ္ကတည္းကေျခာက္ခ်င္ေနမွန္းမသိဘူး သရဲက က်ေနာ္တို႔ ဧည့္ေကာင္တာမွာထိုင္ၿပီး ညနက္တာနဲ႔စေျခာက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာရဲ႕ ေလးဖက္ေလးလံမွာCCTV တပ္ထားပါတယ္ ၿပီးေတာ့ 32လက္မ TV နဲ႔ ခ်က္ျခင္းၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာေ႐ွ႕မွာခ်ိတ္ထားေပးပါတယ္။



အဲတုန္းကညေတာ္ေတာ္ေလးကိုနက္ေနၿပီ အခ်ိန္အားျဖင့္၁နာရီေက်ာ္ၿပီ လူနာအဝင္ထြက္လဲပါးေနေတာ့ နားေနခန္းထဲဝင္နားမယ္အလုပ္ TV ဖန္သားျပင္မွာ  ဧည့္ႀကိဳအေ႐ွ႕ကေန ေျပးသြားတဲ့ လူရိပ္ကိုေသခ်ာျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဝန္ထမ္းယူနီေဖာင္းလဲမဟုတ္ အျပင္လူနာဆိုလည္း ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာ ကိုျဖတ္ၿပီးမွ သြားရမွာ ဘယ္သူလဲေပါ့။CCTVကိုေနာက္ျပန္ ရစ္ၾကည့္ေတာ့ ခုနကလစ္ခနဲ႔ေျပးသြားတဲ့ သူကိုမေတြ႔ေတာ့ဘူးဗ်။ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ေျပးသြားတာကိုျမင္တာမဟုတ္ေပ အတူDutyက်တဲ့ အကိုပါျမင္လိုက္တာအမွန္ပင္။

ၾကက္သီးေတြဘာေတြထသြားတာ။ အဲညျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သန္႔႐ွင္းေရးဝန္ထမ္း Dutyက်တဲ့တစ္ေယာက္ကေဆးခြင့္နဲ႔ မလာဘူး။မနက္၃နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တဲ့လူနာတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ကံမေကာင္းစြာပဲဆံုးသြားတယ္။ သက္ဆိုင္သူေတြကမႈခင္းျဖစ္လို႔ အေလာင္းကိုေဆးရံုရင္ခြဲရံုမွာ ထားဖို႔သေဘာတူခဲ့တယ္။ အဲမွာစတာပါပဲ ရင္ခြဲရံုကိုပို႔ဖို႔ ရင္ခြဲရံုေစာင့္ႀကီးဘယ္နားသြားေမွာက္ေနမွန္းမသိ ေဒါက္တာႏွစ္ေယာက္က ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာ ကိုလာၿပီး အေလာင္းကိုကူပို႔ေပးဖို႔ အကူညီလာေတာင္းတယ္။အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သန္႔႐ွင္းေရး ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ တြန္းခုတင္ေလးတြန္းရင္း   အေလာင္းကို ရင္ခြဲရံုဘက္တြန္းခဲ့တာေပါ့။တကယ္ပါ လူသြားလူလာ႐ွိေနတဲ့ ေနရာမွာဘာမွမျဖစ္ဘဲ လူျပတ္တဲ့အေကြ႔မွာ ခုနကအေလာင္း တင္ထားတဲ့ ကုတင္ႀကီးကတြန္းမရေတာ့ဘူးဗ်။သေဘာေျပာျပရရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဆြဲထားသလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။ သန္႔႐ွင္းေရးေကာင္ေလးက ေအာက္ကိုၾကည့္ၿပီး ေအာက္တပ္ဘီးေတြဘာျဖစ္သြားလဲေပါ့။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ေခြၽးျပန္ေနၿပီ။ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူလိုက္လာတဲ့အကိုကလဲ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ေနၿပီး ငိုမဲ့ရီမဲ့႐ုပ္ကျဖစ္ေနၿပီ။

တကယ္ပါလူေသအေလာင္းႀကီးတင္ထားတဲ့ ကုတင္ႀကီးက တြန္းမရဘူးဆိုေတာ့စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ဗ်ာ။တကယ္သံုးေယာက္ဝိုင္းတြန္းေတာင္ မေရြ႕ဘူးဗ်။

သန္႔႐ွင္းေရး ေကာင္ေလးကအကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ခနေစာင့္တဲ့ ဆရာမကိုသြားေခၚဦးမယ္တဲ့။ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ေဝးေဝးကမတ္တပ္ေလးေစာင့္ေနတာေပါ့။ေၾကာက္ရင္ပိုေျခာက္တယ္ဆိုတာအဲဒါလားမသိဘူး။။အေလာင္းႀကီးကိုအဝတ္ျဖဴႀကီးအုပ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာနား ေလမႈတ္သံစၾကားတာပဲ။ကြၽန္ေတာ္ ေဘးကအကိုကို လက္တို႔ၿပီး အခ်က္ေပးတယ္။သူလည္းေတြပံုရတယ္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ၿပီး ေခြၽးေတြပါျပန္ေနတယ္။ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္တယ္ဗ် ခုနကေသၿပီဆိုၿပီး အတည္ျပဳလိုက္တဲ့လူေသ
အေလာင္းႀကီး ကလူတစ္ေယာက္ေစာင္ပါးျခံဳၿပီး အိပ္ေနသလို ေလေတြမႈတ္ေနတာ တဖူးဖူးနဲ႔ တကယ္ ေသြးပ်က္စရာႀကီး မသိရင္အသက္႐ႈေနသလိုမ်ိဳးေပါ့။အဲအခ်ိန္မွာပဲ ဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔ သန္႔႐ွင္းေရးေကာင္ေလးျပန္ေရာက္လာတယ္ ဆရာမ ကအေလာင္းကုတင္နားကပ္ၿပီး `ဦးေက်ာ္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ ႔ကေလးေတြကိုမေနာက္ပါနဲ႔´ေျပာလိုက္မွ ခုနကတြန္းလို႔မရတဲ့ ကုတင္ႀကီးက တြန္းလို႔ရသြားတယ္။တကယ္အံျသစရာႀကီး ဗ်ာ ။ရင္ခြဲရံုကိုေတာ့ေရာက္ၿပီ အေလာင္းကိုအထဲပို႔ ၿပီး ကုတင္မွာပဲထားခဲ့တယ္ဗ် ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မနက္က် စစ္ေဆးမႈ ျပဳျပင္မႈေတြလုပ္ဦးမွာမလို႔ပါ။တခါတေလေတာ့လည္း လူေပါ့ဆမႈမဟုတ္ပဲ အသိအာရံုကိုထိန္းခ်ဳပ္ေစစားႏိုင္တယ္လို႔ထင္မိပါတယ္။ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာ ျပန္ေရာက္ေတာ့အေၾကာက္မေျပေသးဘူး။ ကိုေတာ္ေခ်ာရဲ႕ ဖုန္းခုနကရင္ခြဲရံုမွာက်န္ခဲ့ေလတဲ့။ သူဖုန္းကအသစ္ေလး ေပ်ာက္သြား ရင္လည္းျပန္မဝယ္ႏိုင္ေသးေတာ့ အျမန္သြားျပန္ယူခ်င္လို႔ကြၽန္ေတာ့ကိုအေဖာ္ေခၚေနတာ။အမွန္ေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္တကယ္ေၾကာက္မိေနပါတယ္ ထပ္မသြားခ်င္ေပမဲ့ အေရးထဲအရာဝင္သလို ထလိုက္သြားေပးလိုက္တယ္ စိတ္ေတြကေတာ့ေျခာက္ျခားဆဲ။ ရင္ခြဲရံုေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး ခ်ိတံုခ်တံုနဲ႔ဝင္ရႏိုးႏိုးျဖစ္ေနတာ။စိတ္ထဲမွာလဲ အေတြးေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ေၾကာက္ေနတာ။ရင္ခြဲရံုတံခါးက သိတဲ့အတိုင္းအေအးခန္း ရံုျဖစ္လို႔တြန္းဆြဲတံခါးေတြဆိုေတာ့ တစ္ဖက္ဖြင့္တာနဲ႔ ေနာက္တစ္ဖက္ကပါအလိုလို ပြင့္လာတာေပါ့။ အဲတာကိုပါလိုက္ေၾကာက္ေနမိတာစိတ္ေပါ့။ က်န္ခဲ့ပံုက ပုဆိုးျပင္ဝတ္ရင္းက်န္ခဲ့တာတဲ့။ ဖုန္းကိုေတြ႔ေနရၿပီ ထားခဲ့ပံုကလဲ အေလာင္းေဘးနဲ႔အနီးေလးမွာ အကိုကလဲေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ယူၿပီးျပန္ထြက္မယ္အလုပ္ ခုနကအေလာင္းကုတင္ႀကီးကေရြ႔လာတာဗ်။ႏွစ္ေယာက္လံုးၾကက္ေသေသေနတုန္း အေလာင္းေကာင္ႀကီးက ေဂါက္ကနဲ႔ထထိုင္ပါေလေရာ ေျပာေကာင္းမလား ပုဆိုးမၿပီး ဖိနပ္မပါေအာင္ေျပးတာ ေနာက္က်တဲ့ေျခေထာက္သစၥာေဖာက္ပဲ တကယ္ပါဆရာမေတြေဒါက္တာေတြကေနာက္ေန႔မွေျပာျပတာ သရဲေျခာက္တယ္ဆိုတာကိုး ညကလူေသေကာင္ထထိုင္တာ အခန္းအေအးခ်ိန္ေၾကာင့္ အေၾကာေတြက်ံဳ႕ၿပီး႐ုန္းထတာပါတဲ့ ဘယ္လိုေျပာေျပာ တကယ္ေၾကာက္မိသြားတာေတာ့အမွန္ပါ။ေနာက္ကြယ္ကအေၾကာင္းအရာေတြကို ေနာက္အပိုင္းေတြမွာဆက္လက္တင္ျပေပးသြားမွာပါ။

စကားခ်ပ္။   ။ျဖစ္ရပ္မွန္အျဖစ္ပ်က္မ်ားကိုသာေရးသားေသာေၾကာင့္မျမင္အပ္ျမင္အပ္ေသာအရာမ်ားကို ေမတၱာပို႔အပ္ပါသည္။ဇာတ္လမ္းအရကာယံကာ႐ွင္မ်ား ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ အမည္မ်ားေျပာင္းလဲတင္ျပထားပါသည္။ၾကံဳခဲ့ရသူအျဖစ္ေျပာင္းလဲေရးသားထားပါေၾကာင္း။

                                                       ေလးစားလ်က္

                                                 MSC no.152

                                                 @saihack

                                     Photo crd from Google