ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝအေတြ့အၾကံုမ်ား

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၄ နွစ္ ၂၀၀၄ ခုနွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္ ကာလကျဖစ္ပါသည္။
အဆိုပါအခိ်န္တြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းျပီးခါစ ကာလသာျဖစ္ျပီး
လက္ရိွအလုပ္သို့လည္း မဝင္ရေသးပဲ ျဖစ္ေနပါသည္။ အဆိုပါ ၾကား
ကာလတြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ဂ်ာနယ္တိုက္ တစ္ခုတြင္ အလုပ္တစ္ေန
ရာစာ ဝင္ေရာက္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါသည္။ အတိုခံု်းဆိုရလွ်င္ အင္တာဗူ်း
ေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီး အဆိုပါ ဂ်ာနယ္တိုက္တြင္ အလုပ္လုပ္ခြင့္ရခဲပါသည္။
ထိုသို့ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ရခဲ့ျခင္းသည္ပင္ ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝအတြက္
အဖိုးမျဖတ္နိုင္ေသာ အေတြ့အၾကံုမ်ားကို ရရိွေစခဲ့ပါသည္။

အဆိုပါဂ်ာနယ္တိုက္သည္ အေမရိကန္က အီရတ္ကို တိုက္သည့္အခိ်န္
မွ စ၍ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ နာမည္က်သြားခဲ့ပါ
သည္။ ျမန္မာ့ဂ်ာနယ္ေလာကတြင္ အေစာဆံုးေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ နိုင္ငံ
တကာေရးရာ သတင္းဂ်ာနယ္ျဖစ္ပါသည္။ လက္ရိွအခိ်န္တြင္လည္း
ဆက္လက္လည္ပတ္ဆဲျဖစ္သည္ဟုထင္ပါသည္။ အဆိုပါ ဂ်ာနယ္၏
အားသာခ်က္မွာ ေဈးနႈန္းခို်သာျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ပိုင္ရွင္မွာ ဆရာ
ဝန္တစ္ဦးျဖစ္သည္ဟု သိရိွရပါသည္။

အဆိုပါဂ်ာနယ္တိုက္၏လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ပံုမွာ အျခားဂ်ာနယ္တိုက္
မ်ားနွင့္ မတူဟုထင္ျမင္မိပါသည္။(အျခားဂ်ာနယ္တိုက္မ်ား မည္သို့
လုပ္ေဆာင္သည္ကိုမူ မသိပါ)ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ခဲ့ဖူးေသာ ဂ်ာနယ္တိုက္
တြင္ တစ္ပတ္လွ်င္ ဂ်ာနယ္ ၆ ေစာင္ထြက္ပါသည္။ နိုင္ငံတကာေရးရာ
နွင့္ ပတ္သက္၍ ဂ်ာနယ္နွစ္ေစာင္ (နိုင္ငံတကာေရးရာ သတင္းဂ်ာနယ္
နွင့္ ေရာင္ျခည္မိုး သတင္းဂ်ာနယ္) အလားတူပင္ ေဘာလံုးနွင့္ ပတ္
သက္၍ ဂ်ာနယ္နွစ္ေစာင္ နွင့္ အျခား ဂ်ာနယ္နွစ္ေစာင္တို့ျဖစ္ပါသည္။
ကြန္ပူ်တာ၊ စာစီသမား၊ အယ္ဒီတာနွင့္ ဘာသာျပန္တို့ကို မွ်ေဝသံုးစဲြ
ပါသည္။ ဂ်ာနယ္ေျခာက္ခုလံုးအတြက္ကို လစာတစ္ခုထဲနွင့္ ခိုင္း
ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။အျခာဂ်ာနယ္တိုက္မ်ား ထိုမွ်ေလာက္ပမာဏကို
ထုတ္နိုင္မည္မဟုတ္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။ အယ္ဒီတာ ဆို
သည္မွာလည္း ဘာသာျပန္သမား ဘာသာျပန္ေနခိ်န္တြင္
ထိုင္ေစာင့္ေနျပီး ဘာသာျပန္သမားျပီးသြားပါက အဆိုပါစာမူကို
စာစီသမားထံသို့ပို့၍ စာရိုက္ရာတြင္ အမွားအယြင္းမရိွေစရန္
စစ္ေပးျခင္း၊ ေဘးမွေျပာျပျခင္းမ်ားကို ျပုလုပ္ရပါသည္။

ျပင္ပမွ နာမည္ၾကီးဆရာၾကီးမ်ားကို စာမူခမ်ားမ်ားေပး၍ ငွားရမ္းထား
ပါသည္။အသစ္ဝင္ေရာက္လာသူမ်ားကို လုပ္ခအနည္းငယ္
သာေပး၍ ခိုင္းေစပါသည္။ လျပည့္ျပီး ငါးရက္ေျမာက္ေန့တြင္မွ
လစာထုတ္ေပးပါသည္။ လစာထုတ္ျပီးခိ်န္တြင္ အလုပ္မွထြက္မည္
ဆိုပါက ၅ရက္စာ လစာဆံုးရံႈးပါသည္။ ဂ်ာနယ္ကို ေဈးေပါေပါျဖင့္ေရာင္း
၍ ဂ်ာနယ္ေစာင္ေရမ်ားမ်ားထုတ္ပါသည္။ လစာတစ္ခုထဲနွင့္ ဂ်ာနယ္
ေျခာက္ခုစာလုပ္ရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ဝင္ခဲ့စဉ္က ဘာသာျပန္
အေနျဖင့္ ဝင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မွတ္မွတ္ရရ overtime ဆင္းခဲ့ရပါ
သည္။ အဆိုပါညတြင္ စာမူမ်ားမျပီးေသး၍ သူေဌးလူယံုမွ စာမူမ်ားေရး
ခိုင္းခဲ့သျဖင့္ ည ၈ နာရီေလာက္မွ ျပန္ခဲ့ရပါသည္။ အဆိုပါ ဂ်ာနယ္တိုက္
မွာ ထိုအခိ်န္က ရန္ကုန္ဘူတာၾကီး ကုန္းေက်ာ္တံတားအဆင္းတြင္ရိွပါ
သည္။ ေနာက္ထပ္အမွတ္တရ တစ္ခုမွာ ထိုလမ္းထဲတြင္ပင္ ေပါက္စီ
ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရိွပါသည္။ ထိုဆိုင္တြင္ လားရိွုး ခုနွစ္လွြာေပါက္စီေရာင္း
ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ထမင္းခို်င့္ထည့္ေလ့မရိွပါ။ထို့ေၾကာင့္ အဆို
ပါဆိုင္တြင္ ေန့လည္စာအျဖစ္ ေပါက္စီစားေလ့ရိွပါသည္။ ထိုဆိုင္၏
ထူးျခားခ်က္မွာ ေပါက္စီစားရန္အတြက္ တူခ်ေပးျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

အဆိုပါအလုပ္တြင္ စစခ်င္း ၇၅၀၀ ခန့္ရရိွျပီး ကြ်န္ေတာ္အလုပ္မွ ထြက္
သည့္အခိ်န္တြင္ ၁၀၀၀၀ ေက်ာ္ခန့္ရေနျပီျဖစ္ပါသည္။ ခန့္မွန္းေျခ သံုး
လခန့္လုပ္ခဲ့သည္ထင္ပါသည္။ ထို့ေနာက္ ထိုအခိ်န္က လစာ ၅၇၀၀
သာရသည့္ အစိုးရအလုပ္ကို ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါသည္။ ယခုအခိ်န္
တြင္ လစာ ၂၅၀၀၀၀ ရရိွေနျပီျဖစ္ပါသည္။ ဘာသာျပန္အလုပ္ကို ဆက္
လက္လုပ္ကိုင္ေနခဲ့ပါက ယခုအခိ်န္တြင္ လစာ မည္မွ်ရမည္ကို မသိနိုင္
ပါ။သို့ေပမဲ့ အဆိုပါ အလုပ္တြင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ရေသာ အခိ်န္မ်ားကို ယေန့
ထက္တိုင္ အမွတ္ရေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခိ်န္တြင္ ရန္ကုန္
ဘူတာၾကီး ကုန္းေက်ာ္တံတားမွ ျဖတ္သြားျဖစ္သည့္အခိ်န္တိုင္း
ထိုဂ်ာနယ္တိုက္ကို လွည့္ၾကည့္မိပါသည္။ ပထမဆံုးစလုပ္ခဲ့ရေသာ
အလုပ္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ယခုအခိ်န္ထိ မေမ့နိုင္ေသးပါ။အဆိုပါအ
လုပ္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္၏ translaion skill ပိုမိုေကာင္းမြန္လာသည္
ဆိုသည့္အခ်က္ကိုေတာ့ ျငင္းစရာ အေၾကာင္းမရိွပါ။
(အဆိုပါဂ်ာနယ္တိုက္သည္ ယခုအခိ်န္တြင္ မူလေနရာမွ ေျပာင္းေရွြ့
ခဲ့ျပီးျဖစ္ပါသည္။)

---

Written by @ptcmyanmar
MSC 095

Image link : 1,2,3