“ တန္ဘိုး-၂ ”

“ တန္ဘိုး-၂ ”

လြန္ခဲ့သည္ရက္က ကၽြန္ေတာ္၏ အေတြ႕အႀကဳံ၊ အျဖစ္အပ်က္ေလးႏွင့္အတူ ေလ့လာ မွတ္သားဖူးသည့္ ပညာရပ္တစ္ခု၏ အသုံး၀င္ပုံကို တင္ျပခဲ့ပါသည္။ ဗဟုသုတႏွင့္ အတတ္ပညာတစ္ခု၏ တန္ဘိုးအေၾကာင္းကို ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားမိရင္း ယခင္က ကၽြန္ေတ္ာ ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခုကို အမွတ္ရမိပါသျဖင့္ ထိုဇာတ္လမ္း ေလးကို ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ တင္ျပပါအုန္းမည္။

တစ္ခါတုန္းက ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ သေဘၤာဆိပ္မွာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ သေဘၤာႀကီးတစ္စီး ဟာ စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သေဘၤာပိုင္ရွင္ဟာ ထိုၿမိဳ႕မွာရွိေသာ အေကာင္းဆုံး စက္ျပင္ဆရာမ်ားကို ေခၚကာ သူ၏ သေဘၤာႀကီး၏ အင္ဂ်င္ကိုျပဳျပင္၊ ျပင္ဆင္ဘို႕ ငွားရမ္းခဲ့ပါတယ္။ စက္ျပင္ဆရာမ်ားသည္ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လာေရာက္ကာ သေဘၤာႀကီး၏ အင္ဂ်င္ကို ျပင္ဆင္ရန္ စစ္ေဆးၾကေသာ္လည္း မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ ကမွ အင္ဂ်င္၏ျပစ္ခ်က္ကိုရွာမေတြ႕ၾက၊ ျပင္ဆင္ႏိုင္ျခင္းမရွိ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

Credit Image Source

ေနာက္ဆုံးတြင္ သေဘၤာပိုင္ရွင္မွာ သူ၏ သေဘၤာအင္ဂ်င္ကို ျပဳျပင္ေပးႏိုင္လ်င္ ဥာဏ္ပူေဇာ္ခအားလည္း ပုံမွန္ထက္(3)ဆပိုမိုေပးပါမည္ လာေရာက္ျပင္ေပးၾကပါ ဟုပင္ ေၾကာ္ျငာျခင္း ျပဳရေလေတာ့သည္။ ထိုသတင္းကိုၾကားသည့္အခါ ၿမိဳ႕၏အစြန္အဖ်ားတြင္ ေနထို္င္ေသာ အဘိုးအိုတစ္ဦးမွ သူ၏ ျပဳျပင္ေရး လက္နက္တန္ဆာပလာမ်ား ႏွင့္အတူ ေရာက္ရွိလာကာ အင္ဂ်င္စက္ကို သူျပဳျပင္ရန္လာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေလသည္။ သေဘၤာပိုင္ရွင္မွာ ၀မ္းသာအားရပင္ အဘိုးအိုအား ႀကိဳဆိုကာ အင္ဂ်င္စက္ရွိရာသို႕ ေခၚေဆာင္ျပသေလသည္။

အဘိုးအိုမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက သေဘၤာအင္ဂ်င္စက္အမ်ိဳမ်ိးကို ျပဳျပင္လာခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူသည္ သေဘၤာအင္ဂ်င္ကို ျမင္ေတြ႕ရသည္ႏွင့္ အထက္ေအာက္စုန္ဆန္ ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးျခင္းျပဳေလသည္။ သေဘၤာပိုင္ရွင္မွာလည္း ဤအဘိုးအိုသည္ ယခင္စက္ျပင္ဆရာ မ်ားနည္းတူ မျပင္ႏိုင္ပဲ ျပန္သြားမည္ဟုပင္ အထင္ေသးကာ မနီးမေ၀းမွ ေစာင့္ၾကည့္ အကဲခတ္ေနေလသည္။

Credit Image Source

စက္ျပင္ဆရာအဘိုးအိုသည္ သေဘၤာအင္ဂ်င္ႀကီးအား စိတ္တိုင္က် စစ္ေဆးၿပီးသည့္ေနာက္ သူ၏ လက္နက္တန္ဆာပလာမ်ားထဲမွ တူငယ္ေလးတစ္လက္ကို ထုတ္ယူကာ အင္ဂ်င္စက္၏ တစ္ေနရာသို႕ တူေလးျဖင့္ သာသာယာယာ သုံးခ်က္ခန္႕ ေခါက္လိုက္ေလသည္။ ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ သေဘၤာပိုင္ရွင္၏ အင္ဂ်င္စက္သည္ အေကာင္းပကတိအတိုင္း ျပန္လည္ႏိုးထ လာေလေတာ့သည္။

စက္ျပင္ဆရာအဘိုးအိုသည္ သူ၏တူေလးႏွင့္ လက္နက္ပစၥည္းတို႕ကို ျပန္လည္သိမ္းဆည္း လိုက္ကာ သေဘၤာပိုင္ရွင္ထံသို႕ စက္ျပင္ဆင္ျခင္းအတြက္ ယခင္စက္ျပင္ဆရာတို႕အား သတ္မွတ္သည့့္ စက္ျပင္ဆင္ခထက္ ပိုမို၍ေတာင္းကာ ဥာဏ္ပူေဇာ္ခသုံးဆကိုလည္း ေတာင္းခံေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ သေဘၤာပိုင္ရွင္သည္ အဘိုးအိုက အင္ဂ်င္ကို တူငယ္ေလးျဖင့္ေခါက္ကာ မပင္မပန္းပဲျပင္ဆင္ျခင္းျဖစ္၍ ျပင္ဆင္ခသုံးဆ ေပးရမည္ကို မေပးလိုပဲ တြန္႕တိုေနကာ အဘိုးအို၏ လုပ္အားခကို ေစ်းဆစ္ေလ ေတာ့သည္။

Credit Image Source

ဤတြင္ အဘိုးအိုမွ မိမိသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလ့လာခဲ့ရသည့္ အသိပညာမ်ားေၾကာင့္ အင္ဂ်င္ကို လြယ္လြယ္ကူကူ ျပင္ဆင္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ တူငယ္ေလးႏွင့္ေခါက္ကာ ျပင္ဆင္ျခင္းျပဳသည္ဆိုရာ၌လည္း မည္သည့္ေနရာကို တူျဖင့္ေခါက္ရမည္ကို သိရွိသည့္ ပညာဗဟုသုတက ပို၍တန္ဖိုးရွိေၾကာင္း ရွင္းျပေလရာ သေဘၤာပိုင္ရွင္မွာလည္း နားလည္သေဘာေပါက္ကာ အဘိုးအိုေတာင္းေသာ ဥာဏ္ပူေဇာ္ခကို ေလးေလးစားစား ေပးအပ္ေလေတာ့သည္။

အထက္ပါ ဇာတ္လမ္းပုံျပင္ေလးအား ဖတ္ရႈၿပီးသည့္ေနာက္ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာႏွင့္ ဗဟုသုတ ျပည့္စုံျခင္းသည္ လြန္စြာအေရးပါေသာ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္၊ က႑အလိုက္ လြန္စြာတန္ဘိုးႀကီးမားေၾကာင္းကို သိရွိနားလည္လိုက္ရပါေတာ့သည္။

စာရႈသူအေပါင္း တန္ဘိုးႀကီးမားသည့္ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ၊ ဗဟုသုတမ်ား တိုးပြားႏိုင္ၾကပါေစ။

Writer >>>@nyinyiwin(Steemit) MSC-006

Writing End Time >>> 01:00 AM (9.6.2018)

#Myanmar #Writing #knowledge #Literature