“ ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္၍ ေရာက္လာေသာ ဧည့္သည္အေၾကာင္း”

“ ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္၍ ေရာက္လာေသာ ဧည့္သည္အေၾကာင္း”

တစ္ခါတစ္ရံ၌ ေလာကႀကီးသည္ အလြန္ပင္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ႀကီးပင္ျဖစ္၏။ ဘယ္သြားသြား၊ ဘယ္လာလာ၊ ဘာလုပ္လုပ္ အမွားမွား အယြင္းယြင္းမ်ား ဆက္တိုက္ဆိုသလိုျဖစ္ရ၏။ လုပ္ေလသမွ် အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ေတြ႕ႀကဳံရ၏။ ဘာသာေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးမ်ား၊ က်န္းမာေရး အားလုံးသည္လည္း တစ္ႏြယ္ငင္၍ တစ္စင္ပါေနၾကေလသလားမသိ အထစ္ထစ္ အေငါ့ေင့ါမ်ား ျဖစ္ရျပန္၏။

ကၽြန္ေတာ္ အထက္ပါအတိုင္း ညည္းျငဴေနျခင္းကား ေလာကကို အရႈံးေပးလိုျခင္း၊ လူေပ်ာ့ လူညံ့တစ္ေယာက္ျဖစ္ေန၍ အားမရွိေသာ အရႈံးေပးစကားမ်ား ဆိုေနျခင္း မဟုတ္ေခ်။ ေလာကႀကီးသည္ အမွန္တစ္ကယ္ပင္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ တစ္ဘက္ေစာင္းေနပီလားဟုပင္ ေတြးထင္မိသည့္စိတ္တို႕ပင္ ၀င္လာခဲ့ေလသည္။ ထိုသို႕ဆိုေနသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ ပညာမရွိစကားဆိုျပန္ေလသလား ထင္ၾကအုန္းမည္။

ဟုတ္ကဲ့ ေျပာလိုက အေျပာခံရယုံသာ၊ ဆိုလိုက ဆိုသြားၾကပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ကြီးေရႊ စိတ္အပ်က္ႀကီးပ်က္ရသည့္ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္သည့္ အခ်ိန္တို႕ကား လက္ေတြ႕တြင္ ဆိုက္ဆိုက္ ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီးပင္ တည့္တည့္တိုးမိ ေနေခ်သည္။ အေၾကာင္းဆိုကာ ရွင္းလင္းရလ်င္ျဖင့္-

Credit Image Source

ယမန္ေန႕မ်ားက ရာသီဥတု ပူျပင္းလြန္းသျဖင့္ အိမ္တြင္းေအာင္းကာ ႀကိဳးစားအားခဲ၍ စာေရးျဖစ္ေလသည္။ သို႕ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ႏွစ္သက္ေသာ ၀တၳဳတိုေလးတစ္ပုဒ္အား လက္စသတ္ႏိုင္ေလ၏။ အားရ၀မ္းသာ စတီးမစ္ ပလက္ေဖာင္းသို႕ အပိုက္မ်ားခြဲ၊ အခန္းမ်ားခြဲကာ တင္ဆက္ခဲ့သည္။ အားေပးၾကပါသည္၊ ၀မ္းသာရပါသည္။ သို႕ေသာ္ အခ်ိန္ႏွင့္ဒီေရသည္ ဇာတ္လမ္းရွည္ကိုမႀကိဳက္ဆိုသည့္ စတင္းမစ္ပလက္ေဖာင္း၏ ထုံးစံအတိုင္း အပိုင္း ၅ ပိုင္းေက်ာ္ာေလလွ်င္ လာေရာက္ဖတ္ရႈသူမရွိေတာ့ေခ်။ ၀မ္းနည္းရပါ၏။

ေအာ္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္မဟုတ္ အမ်ားနည္းတူ ထိုအတိုင္းသာျဖစ္ၾက၏။ အပိုင္းဆက္ ရွည္သည္ မေျပာႏွင့္ဦး ေဆာင္းပါးရွည္ရွည္ စာရွည္ရွည္ဆိုလ်င္ပင္ လက္ေရွာင္ၾက ေလသည္။ အံ့ဖြယ္ စာဖတ္အား ေကာင္းသူမ်ားေပတည္း။ ကၽြန္ေတာ္မွဤသို႕ ဆိုေလ၍ စာဖတ္သူတို႕အား ေစာ္ကားေနျခင္း၊ ခနဲ႕ေနျခင္းမဟုတ္ အရွိကုိအရွိတိုင္းသာ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ သည္းခံၾကေစေသာ္။

ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ဓါတ္တို႕သည္ ထိုမွ်ႏွင့္ ရႈတ္မသြား၊ က်ဆင္းမသြားေသးေခ်။ ေနာက္တစ္ခုေျပာလိုသည္ကား ေအးရာေအးေၾကာင္း 8ေဘာကစားေနမည္ဆိုပီး တေနကုန္ 8ေဘာႏွင့္ နပမ္းလုံးေလေတာ့သည္။ အစေတာ့ ဟုတ္တုတ္တုတ္ တက္လာသမွ် ေတာက္ခ် ဆိုသလို ၿပိဳင္ဘက္မရွိခ်န္ပီယံအျဖစ္ပင္ ကိုယ့္ကိုကို္ယ္ ျမင္ေယာင္မိေခ်၏။ မိမိကိုယ္ကို အထင္အႀကီးႀကီး ႀကီးမိေနျခင္းျဖစ္သည္။ တက္တုန္းက တအိအိ တက္ရ၏။ အဆင္းတြင္ေတာ့ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး ဆိုသည့္စကားအတိုင္း ရႈံးသည့္လမ္းစေလးကား ေပၚလာသည္။ အင္တာနက္မဟာသည္ မေျပာမဆို ၿဗဳန္းကနဲ ခုန္ခ်ကာ မဟာအ၀ီစိသို႕တိုင္ က်ဆင္းသြားေလသျဖင့္ ထိုးလက္စ ကစားလက္စပြဲေလးသည္ ေနာက္ဆုံးေဘာလုံးကို ထိုးခ်ကာနီးမွ လိုင္းျပတ္ေတာက္ကာ အရႈံးျဖစ္ရေခ်၏။ စိတ္တိုျခင္းသည္ ဟုန္းကနဲ ျဖစ္ရေလေတာ့သည္။

စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ျခင္းသည္ ထိုမွ်ႏွင့္ ရပ္မသြား၊ စိတ္မေၾကပြဲ ေနာက္တပြဲ ထပ္၀င္ကာ ေဆာ့သည္။ လိုင္းက်သည္ ရႈံးသည္။ ဟာ ေသေတာ့မွာပဲ ေနာက္တစ္ပြဲလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း။ စိတ္တိုေလ လိုင္းက်ေလမ်ား ျဖစ္ေနေရာ့သလား။ ဟိုးအ၀ီစိေရာက္ေနေသာ အင္တာနက္ကို ဆြဲမတင္ႏိုင္ေလသျဖင့္ ထုိမွ်ႏွင့္သာ စိတ္မာန္ကိုေလ်ာ့ကာ ဖုန္းပိတ္လိုက္ရေတာ့သည္။ ထိုမဖိတ္ပဲေရာက္လာေသာ ဒုကၡဧည့္သည္သည္ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ထားေလသည္ကို သိရွိလိုက္ရေသာအခါ--

ေနာက္တစ္ပိုင္းဆက္ေရးအုန္းမယ္ဗ်ာ-

Writer >>>@nyinyiwin(Steemit) MSC-006

Writing End Time >>> 01:30 AM (23.5.2018)

#Myanmar #Literature #Writing #Funny #Satire