ႏိုင္ငံ၏အသက္တစ္ေခ်ာင္း(သို႔)ယဥ္ေက်းမႈ

nyinyilwin (46)in #myanmar • 7 years ago

စၾက၀ဠာအသေခၤ်မ်ားစြာထဲက ေနစၾကဝဠာအဖြဲ႔အ စည္းအတြင္းတြင္ ပါဝင္သည့္ ကမၻာေျမေပၚတြင္ သက္႐ွိအမ်ိဳးမ်ိဳးေနထိုင္ၾကသည္။ သက္႐ွိမ်ားစြာအနက္မွ အသိဥာဏ္အ႐ွိဆံုးျဖစ္သည့္ လူသားေတြမွာလည္း ေနရာေဒသအလိုက္ ႏိုင္ငံအလိုက္ လူမ်ိဳးမ်ားစြာ ကြဲျပားလ်က္႐ွိေပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာပင္ လူမ်ိဳးေပါင္း ၁၃၅မ်ိဳး႐ွိေၾကာင္း မွတ္တမ္းမ်ားအရ သိ႐ွိၿပီးျဖစ္ေပမည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ လူမ်ိဳးမ်ား
ေပါင္းမ်ားစြာ ကမၻာေပၚတြင္ ေနထိုင္ေနၾကသည္။ ႏိုင္ငံ မ်ားစြာ႐ွိသည့္အတြက္ လူမ်ိဳးေပါင္းလည္း မ်ားျပား ေပသည္။ ထိုသို႔လူမ်ိဳးမ်ားစြာအနက္မွ ေယဘုယ် ျခံဳၿပီးမွ တစ္ႏိုင္ငံတြင္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးကို အထင္ကရ ေျပာၾကျပန္သည္။ ဥပမာ- တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ လူမ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိေပသည္။ သို႔ေသာ္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားက ၾကည့္လွ်င္ လူမ်ိဳးမည္မွ်ပင္ ကြဲေစကာမူ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးဟူ၍သာ ႏိုင္ငံကိုလိုက္၍ သတ္မွတ္ေလ့႐ွိၾက သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားမ်ားကိုလည္း အျခားေသာ ႏိုင္ငံမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ဟူ၍သာ သတ္မွတ္ေလ့႐ွိၾကသည္။ ႏိုင္ငံ လူမ်ိဳး ကြဲျပားျခားနားသကဲ့သို႔. ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ က်င့္သံုးၾကသည့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား သည္လည္းကြဲျပားျခားနားၾကျပန္သည္။ ႏိုင္ငံခ်င္းထိစပ္ေသာ္လည္း ယဥ္ေက်းမႈ တူမည္ဟု မဆိုႏိုင္ပါ။ ကြဲျပားျခားနားေနသည္သာ ျဖစ္ေပသည္။

ယဥ္ေက်းမႈဟုဆိုရာတြင္ အေၾကာင္းအရာအမ်ိဳးမ်ိဳး ပါဝင္ေနသည္။ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈဘာသာတရား
ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ၊ ေျပာဆိုဆက္ဆံမႈ ဘာသာစကား၊ ေနရာေဒသအလိုက္ က်င့္သံုးသည့္ ဓေလ့ထံုးတမ္း အစဥ္အလာ စသည္ျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိေပသည္။ ယဥ္ေက်းမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိေသာ္လည္း ယဥ္ေက်းမႈတိုင္း သည္ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ၏ အသက္ေသြးေၾကာ ျဖစ္ေပသည္။

ယဥ္ေက်းမႈ သည္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အသက္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ယဥ္ေက်းမႈေပ်ာက္ဆံုးလွ်င္ လူမ်ိဳးတံုးေပမည္။ "ေျမၿမိဳလို႔လူမ်ိဳးမတံုး ယဥ္ေက်းမႈ ၿမိဳမွလူမ်ိဳးတံုးမည္"ဟု ဖတ္႐ႈမွတ္သား ရေပသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အသက္သည္ ယဥ္ေက်းမႈ အေပၚမွီတည္ေနသည္။ ယဥ္ေက်းမႈ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းသည္ လူတစ္ေယာက္၏ ေခါင္းကိုျဖတ္လိုက္သလို ႏိုင္ငံ၏ ေခါင္းကို ျဖတ္လိုက္သည္ႏွင့္တူေပသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္သည္ အျခားႏိုင္ငံမွ ယဥ္ေက်းမႈကို အတုယူက်င္သံုးပါက ပထမဦးစြာမိမိ ိႏိုင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ေရာယွက္ေပမည္။ ေနာက္တြင္ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ႐ႈပ္ေထြးလာေပမည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ မိမိႏိုင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈကိုပင္ ေမ့ေပ်ာက္ကာ အျခားေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈသာ က်န္႐ွိသည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ေပေတာ့မည္။

ယဥ္ေက်းမႈ ေပ်ာက္ဆံုးသည့္အတြက္ ထိုႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ္လည္း လူမ်ိဳးအမည္နာနည္ ခံ၍သာ ေနထိုင္ၾကေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္သာ ျဖစ္ေပမည္။ အမွန္စင္စစ္ ထိုႏိုင္ငံ၏ လူမ်ိဳးမမည္ထိုက္ေတာ့ေပ။ အျခားေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈကိုသာက်င့္သံုးေနသည့္အတြက္ အျခားေသာႏိုင္ငံမ်ား၏ လူမ်ိဳးတစ္ရပ္ဟုပင္ မွတ္ယူသင့္သည္။ ယဥ္ေက်းမႈဝါးမ်ိဳးခံရျခင္း သည္ႏိုင္ငံကို သိမ္းပိုက္ျခင္းခံသည္ႏွင့္ တူေပသည္။

အတိတ္သမိုင္းအခါမ်ားက ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း စစ္မက္ျပဳကာ သိမ္းယူၾကသည္။ သိမ္းယူၿပီးလွ်င္ သိမ္းယူသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားက မိမိတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ ပ်ံ့ႏွံ႔ေရးကို အေလးေပးေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ သို႔မွသာ ထိုႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး ရေသာ္လည္း အ႐ွံုးမ႐ွိေစဘဲ မိမိတို႔ယဥ္ေက်းမႈ ျပန္႔ပြားေစရန္ ေဆာင္ရြက္ၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။ အနီးစပ္ဆံုးေျပာရလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာင္ေပၚေဒသမ်ားတြင္ ကိုလိုနီ၏ အႂကြင္းအက်န္ ယဥ္ေက်ဴမႈမ်ား မပ်က္မစီး တည္႐ွိေနဆဲပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ယဥ္ေက်းမႈသည္ ထိန္း သိမ္းရန္ခက္သေလာက္ ပ်က္စီးရန္လြယ္ကူလွသည္။ အျခားမဆိုထားႏွင့္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ဆိုသည့္ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုတည္းကိုပင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္စြမ္း အားနဲ ၾကသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ဥပမာ- အျခားႏိုင္ငံမ်ားမွ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကို အတုခိုးကာ ျမန္မာေတြ၏ က်က္သေရ မဂၤလာ႐ွိသည့္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ေလ်ာ့နည္းလာ သည္။ လူအမ်ားက ေခတ္ႏွင့္အၫီ ေျပာင္းလဲသင့္သည္ဟုဆိုၾကလိမ့္မည္။ မေျပာင္းလဲသင့္ဟုမဆိုလိုပါ။ ေျပာင္းလဲပါ။ သို႔ေသာ္ မိမိတို႔ယဥ္ေက်းမႈ ေပ်ာက္ေအာင္ထိေတာ့ မေျပာင္းလဲမိေစရန္ သတိျပဳပါ။ အ႐ွင္းဆံုးေျပာရလွ်င္ အေနာက္ႏိုင္ငံ မ်ားက ႐ုပ္႐ွင္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ား အတုခိုးယူၾကသည္ကို ေတြ႔ေနရသည္။ ျမန္မာမိန္းကေလးဟူသည္ လံုလံုျခံဳျခံဳ ဝတ္စားဆင္ယင္ရေပမည္။
ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားသည္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈ ကိုထိန္းသိမ္းရမည္။ သို႔မွသာ ျမန္မာ့ အမ်ိဳးသမီးေကာင္းမ်ားျဖစ္ေပမည္။ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈသည္ အေရးႀကီးသည္။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံ၏ ျပယုတ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံ၏ အသက္သည္ ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳ၍ ထိန္းသိမ္းၾကေစခ်င္သည္။