မြန္ျမတ္စိတ္ထား ကူညီျခင္းမ်ား
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ရာကမၻာေပၚတြင္ လူသားတို႔၏စိတ္ဓာတ္မ်ားသည္ အမ်ိဴးမ်ိဴးအဖုံဖုံရိွတတ္ၾကပါသည္။တခ်ိဴ႕ကစိတ္ထားေကာင္းလြန္းသလို တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕မွာစိတ္ထားယုတ္ည့ံၾကပါသည္။ကြၽန္ေတာ့္အထင္လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏တန္ဖိုးသည္စိတ္ဓာတ္ပိုင္းႏွင့့္လည္းသက္ဆိုင္ေနေပလိမ့္မည္။စိတ္ထားမြန္ျမတ္ေသာသူအမ်ားအတြက္ေတာ့ ဘယ္ေနရာဘယ္ေဒသေရာက္ေရာက္မ်က္ႏွာပြင့့္လန္းၾကရျမဲ။လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားျမဲပင္။ထိုသူတို႔၏ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳမႈေနထိုင္သူမ်ားအေနနဲ႔ကေတာ့ေရာက္ရာအရပ္တြင္ေဘးဆိုးက်ိဴးၾကဳံရျမဲ။အဆင္မေျပမႈမ်ားရိွျမဲ။အထူးသျဖင့္
စိတ္ထားမြန္ျမတ္ျခင္းသည္အတန္းပညာအဆင့္အတန္းႏွင့္ႏိႈင္းယွဥ္၍ရႏိူင္မည္မဟုတ္ေပ။တခ်ိဴ႕ဆင္းရဲတြင္းနက္ေသာသူမ်ားသည္လည္းးစိတ္ထားမြန္ျမတ္လွသည္ကုိၾကဳံခဲ့ဖူးပာသည္။မိမိတစ္ဦးတည္းေကာင္းစားဖို႔အတြက္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ႏွင့္အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳေနေသာသူမ်ားကုိလည္းေတြ႔ဖူးပါသည္။မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူမိမိ၏စိတ္ကုိမြန္ျမတ္စြာထားႏိူင္ပါကၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္မႈ့ကုိ႐ွာေတြ႔ျခင္းႏွင့့္တူပါသည္။ငယ္ငယ္ကသင္ၾကားဖူးေသာပုံျပင္တစ္ပုဒ္ကုိသတိရမိပါသည္။အင္မတန္ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ သူဆင္းရဲအိမ္သို႔ ဘုရင္ႀကီးမွခရီးသြားဟန္ေဆာင္ကာ မိုးဝင္ခိုခဲ့ပါသည္။ထို႔ေနာက္အိမ္ျပန္ရန္ ထီးေတာင္းေသာအခါ သူဆင္းရဲမွ မိမိ၏အိမ္ေထာင့္တြင္ေထာင္ထားေသာထန္းရြက္ထီးေလးအား ေပးသြားလိုက္ပါသည္။ထိုသူအားဘုရင္ဟုလည္းမသိ။သူတစ္ပါးအားကူညီလိုစိတ္တစ္ခုတည္းသိခဲ့ပါသည္။ေနာက္တေန႔ ဘုရင္ႀကီးသည္ လက္ေဆာင္ရတနာမ်ားစြာႏွင့္ေရာက္လာမွသာအံျသဝမ္းသာမဆုံးျဖစ္ခဲ့သည္။ထို႐ူေထာင့္ကုိၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္သူတစ္ပါးထံေမ်ွာ္ကုိးျခင္းမရိွဘဲကူညီေသာသူမ်ားသည္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ေစတနာေရာင္ျပန္ဟပ္လိမ့္မည္ဟုထင္ျမင္မိပါသည္။
တခ်ိဴ႕ေသာသူမ်ားသည္ထိုသို႔မဟုတ္ေပ။မိမိအကူအညီအတြက္သူတစ္ပါးထံအခြင့္အေရးယူတတ္ၾကသည္။ယခုေခတ္စကားႏွင့္ေျပာရမည္ဆိုပါက ဖ်ံက်သည္ဟု ဆိုရမည္ပင္။တစ္ခါကကြၽန္ေတာ္(စာေရးသူ)သည္ခရီးတစ္ခုအျပန္ကအျဖစ္အပ်က္ေလးျဖစ္ပါသည္။မူဆယ္မွမႏၱေလးသို႔ျပန္လာေသာခရီးျဖစ္ပါသည္။အေပါင္းအသင္း(၇)ေယာက္ႏွင့္ျပန္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။မူဆယ္မွ Express ကားႏွင့္ျပန္လာရာ မႏၱေလးသို႔ ည(၁၂)နာရီခန္႔ေရာက္ရိွလာၾကပါသည္။ထိုမွတစ္ဆင့္ ဘူတာသို႔သြားရမည္ျဖစ္သည့္အတြက္ကယ္ရီငွါးရမည္ျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ ညနက္ေနၿပီမို႔ကယ္ရီကသိပ္မရိွ။သို႔ေသာ္ ဘယ္ကေနထြက္လာမွန္းမသိ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီတစ္အုပ္ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီ လာပါေရာ။ဘယ္သြားမွာလဲ ဘယ္ကုိျပန္မွာလဲဘာညာေပါ့။ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းဘူတာေပါ့။သူတို႔ကလည္းသေဘာေကာင္းစြာနဲ႔လုိက္ပ္ု႔ိေပးမယ္ ကူည္ီေပးမယ္ေပါ့။ထို႔ေနာက္ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း တစ္ေယာက္ကိုဘယ္ေလာက္ ေပးရမလဲေမးလိုက္ပါတယ္။သူတို႔လည္းအတန္ၾကာစဥ္းစားၿပီး ၇ေထာင္ေလာက္ေတာ့ေပးေပါ့တဲ့။အာပါးပါး တစ္ခါမွမၾကားဖူးေသာကယ္ရီခ။"ဟာ မမ်ားဘူးလားအကိုတို႔ တစ္ခါမွလည္းမၾကားဖူးပါဘူးဒီေစ်း"သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကဝင္ေထာက္လိုက္ပါသည္။ထိုအခါဂ်စ္ကန္ကန္ပုံစံႏွင့္ကယ္ကယ္သမားတစ္ေယာက္ထြက္လာၿပီး "ခင္ဗ်ားတို႔က ဘာလဲဗ် ဒါတန္ရာတန္ေၾကးေတာင္းတာေလ ဒီအခ်ိန္ႀကီးကယ္ရီဆဲြေပးတာပဲေက်းဇူးတင္ဦး" ဟ သူေျပာမွပဲကိုယ္ကသူတို႔ကုိေက်းဇူးတင္ရမလိုလို။တစ္ကယ္ဆို ကားဂိတ္နဲ႔ဘူတာေလာက္ကုိအဲ့ေလာက္မေပးရပါဘူးဗ်ာ..သို႔ေပမဲ့အခ်ိန္လင့္ေနပဲထားတန္ရာတန္ေၾကးထက္ပိုေပးႏိုင္ပါတယ္။အလြန္ဆုံး ၄ေထာင္ေပါ့ အခုကနည္းနည္းမ်ားေနတယ္။ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္းမငွါးေတာ့ဘူးမစီးေတာ့ဘူးပဲေျပာေနတယ္ မနက္က်မွျပန္မယ္ေပါ့။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္အဆင္ေျပေစရန္ ေစ်းေလးနည္းနည္းေလ်ာ့ပါဦးေပါ့။အဲ့ေတာ့မွ ေစာနကဂ်စ္ကန္ကန္ကယ္ရီသမားကပဲ "ဒါဆို၅ေထာင္ထားေပးမယ္ဗ်ာ ေက်နပ္လိုက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကေခၚလည္းေခၚေသးတယ္ မငွါးခ်င္ဘူး အလကားစီးခ်င္သလိုလိုနဲ႔ အခုခင္ဗ်ားတို႔ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ကုိလည္းၾကည့္ဦး ဒါက်ဴပ္တို႔နယ္ဗ်"
ဒီလူေတြကေတာ့မဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ် ကြၽန္ေတာ္တို႔ကုိ ျဖဲခ်င္သလိုလိုလုပ္လာပါေတာ့တယ္။သူတို႔အုပ္ကလည္း ၁၅ေယာက္ထက္မနည္းဘူး။ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့နည္းနည္းေတာ့ေထာင္းခနဲျဖစ္သြားသည္။ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိျပန္ထိန္းထားလိုက္ရတယ္။ဒီလူေတြကကူညီခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။အခြင့္အေရးယူေနၾကတာပါ။ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ကုိ ေခတ္စကားနဲ႔ဆို အပီေဆာ္တာေပါ့ဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းမသက္သာတဲ့အဆုံး၅ေထာင္ေပးၿပီးငွါးလာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။စိတ္ထဲမွာေတာ့တင္းတာေပါ့။ေျသာ္ လူေတြ အခြင့္အေရးရရင္ ရသလိုယူတတ္ၾကပါလားေပါ့။ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔သိမ္းၾကဳံးၿပီးမေျပာလိုပါ။သေဘာေကာင္းေသာကယ္ရီသမားမ်ားလည္းရိွၾကပါသည္။ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔လည္းခရီးသြားရင္းသင္ခန္းစာတစ္ခုရလိုက္တာေပါ့။သည္းခံ သည္းခံကြၽန္ေတာ္တို႔ဘုရား႐ွင္ေတာင္မွ က႐ုဏာေမတၱာတရားထားဖို႔ေဟာခဲ့ေသးတာပဲမဟုတ္လား။အဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့ဗ်ာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္အခြင့္အေရးယူတဲ့စိတ္ဓာတ္ဟာအရမ္းကုိေသးသိမ္ယုတ္ည့ံတဲ့စိတ္ဓာတ္ပဲဗ်ာ။ကူညီ႐ိုင္းပင္းခ်င္တဲ့စိတ္ဓာတ္ေလးနည္းနည္းထည့္လိုက္ရင္ဘယ္ေလာက္ႏွလုံးသားေလးလွလိုက္ေလမလဲ။ဒီလိုစိတ္ဓာတ္ေလးေတြကြၽန္ေတာ္တို႔လူသားတိုင္းကိုယ္စီမွာရိွဖို႔လို အပ္ပါတယ္။တခ်ိဳ႕ဆိုပရဟိတလုပ္ငန္းေတြေတာင္လုပ္ေဆာင္ေနၾကတာပဲ။ေငြေၾကးျဖင့့္္မတတ္ႏိုင္ရင္ေတာင္တႏိူင္တပိုင္ေလးကူညီလို႔လည္းရပါသည္။အဓိကကေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ရင္ဘတ္ထဲမွာပရဟိတစိတ္ဓာတ္ေလးေတြရိွဖို႔ပဲလိုအပ္ပါသည္။ထိုမွသာတိုးတက္ေသာေသာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးျဖစ္လာမွာေပါ့။ကူညီသင့္ေသာဘယ္အရာကုိမဆို ကူညီျခင္းက လြန္စြာေကာင္းတဲ့အလုပ္တစ္ခုပါပဲမဟုတ္လား။ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔လည္းကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ကူညီႏိူင္ရင္ကူညီလိုက္တာပါပဲ။ကူညီေဖးမျခင္းကမြန္ျမတ္ေသာအလုပ္တစ္ခုဆိုလည္းမမွားပါဘူးဗ်ာ...ကဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔steemit အဖဲြ႔ သားအားလုံးလည္းမြန္ျမတ္ေသာ စိတ္ဓာတ္ေလးနဲ႔ႏွလုံးသားလွႏိုင္ၾကပါေစလို႔ဆုေတာင္းရင္း
Author by @nandasai(msc.076)
Photos from google image
Congratulations @nandasai! You have completed some achievement on Steemit and have been rewarded with new badge(s) :
You got a First Reply
Click on any badge to view your own Board of Honor on SteemitBoard.
For more information about SteemitBoard, click here
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOP
Congratulations @nandasai! You have completed some achievement on Steemit and have been rewarded with new badge(s) :
Award for the number of upvotes received
Click on any badge to view your own Board of Honor on SteemitBoard.
For more information about SteemitBoard, click here
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOP
steemit က လူေတြက ကူညီၾကသူမ်ားမယ္ထင္ပါတယ္ေလ
ဒါကေတာ့မွန္ပါတယ္ဗ် domelayလိုလူမ်ိဴးမ်ားမ်ားရိွရမယ္ အယ္လယ္
အယ္ က်ႊန္ေတာ္က ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ဆရာေတြျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ ခ်င္းခ်င္း ညီညႊတ္ျပီး အသစ္ေတြလဲ တြဲေခၚ တဲ႔ စည္းစနစ္က်တဲ႕ ျမန္မာအဖြဲ႕ ျဖစ္ခ်င္ရံုတင္ပါ ။
ငါဆိုတဲ့ အတၱစိတ္ေတြမ်ားရင္
အရာရာမွာဆုံး႐ႈံးနစ္နာႏိုင္တယ္
ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ
Nice post
Thank you bro
Good Job
ဟုတ္ကဲ့ အကို
လူတိုင္း စိတ္ေကာင္း႐ွိဖ္ု႔က မလြယ္ဘူးေလ ဒါနဲ႔ နႏၵစိုင္းဆိုေတာ့ အဆိုေတာ္လား😃😃
အဆိုေတာ္မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ
ဟုတ္ကဲ႔
ျကုိးစားစဲပါ
ဟုတ္ကဲ့ပါ
Good Post
Thank you
ဖတ္ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါဗ်ာ