ေအာင္ျမင္သူတို႔လမ္းစ
ေျသာ္ ေဆာင္းရာသီ ေဆာင္းရာသီ ေအးခ်မ္းရမည့္ရာသီျဖစ္ေသာ္လည္းမေအးခ်မ္းဘဲပူအိုက္ေနပါေပါ့လား။ရာသီဥတုမ်ားလည္းေဖာက္ျပန္ေနၿပီ။ကမၻာႀကီးလည္းယိုယြင္းပ်က္စီးေနပါၿပီ။ညဆို ေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မရ ပူအိုက္လြန္း။ညေရာက္တိုင္းအေအးထိုင္ေသာက္ေနတတ္တာအက်င့္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနပါႁပီ။
တစ္ညအေအးဆိုင္ထိုင္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းဝင္လာပါတယ္။
"ဟဲလို ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ"
"ငါပါကြ ရန္ေအာင္ဟိန္းပါ မင္းစည္သူမဟုတ္လား"ေျသာ္သိၿပီကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းလိုလည္းျဖစ္အကိုလိုလည္းျဖစ္တဲ့ သူဆီကဖုန္း။
"ေအး ဟုတ္တယ္ေလကြာ ဒါနဲ႔မင္းဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ အဆင္ေရာေျပရဲ႕လားကြ"
"ေအး ေျပတယ္ ငါအခု ႏွစ္ေဆာင္ၿပိဳင္မွာေလကြာ ျပင္ဦးလြင္မွာ ၁လပဲျကာလိုက္တယ္ အခုျပန္ေရာက္ေနၿပီ ငါလည္းမင္းဖုန္းနံပတ္႐ွာလိုက္ရတာေမာလို႔ကြာ ျပန္ေရာက္လာတုန္းေလး ဆုံရေအာင္လို႔ဖုန္းဆက္လိုက္တာမင္းအားလား မနက္ျဖန္ည"
"ဒါမ်ိဴးက်ေတာ့ သိပ္အားတာေပါ့ကြာ ဟဲဟဲ ေနရာေရြးလိုက္"
"Ok မနက္ျဖန္ည၇နာရီေလာက္ ကမၻာသစ္ဆိုင္မွာေစာင့္ေနလိုက္ေလငါလာခဲ့မယ္"
"Ok ေစာင့္ေနမယ္ see u"
စားပဲြေသာက္ပဲြနဲ႔ေတာ့ေတြ႔ၿပီေပါ့။ဒါမ်ိဴးဆိုလက္ေႏွးလို႔ရမလား။ငယ္ငယ္ကေပါင္းလာေသာ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အစ္ကုိတစ္ေယာက္လိုဆိုလဲမမွားပါဘူး။အခုေတာ့ တပ္ၾကပ္စာေရးႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ႏိုင္ငံတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနလို႔ပါလား။ကိုယ္ေတြကေတာ့အိမ္အလုပ္နဲ႔တင္ပိေနတာ။ေသာက္လက္စအေအးေလးကုိဆက္ေသာက္ရင္း ေဆးလိပ္ေလးမီးည္ိွလိုက္တယ္။သူဖုန္းဆက္မွပဲေက်ာင္းေနစဥ္ကအေၾကာင္းေလးေတြျပန္ေတြးျဖစ္ေတာ့တယ္။
သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ကတရႊာတည္းေနတေရတည္းေသာက္ေနလာခဲ့ၾကတာပါ။သူငယ္ခ်င္းလိုသာေျပာၾကတာ သူကကိုယ့္ထက္၂ႏွစ္ႀကီးတယ္။ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ေတာ့အတူတူပဲေပါ့။သူက ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလြန္းတယ္။မိဘႏွစ္ပါးကလည္းရိွသမ်ွေလးနဲ႔ေက်ာင္းထားေပး႐ွာတာေပါ့။ေက်ာင္းသြားရင္ ထမင္းထုပ္မပါဘူး။ထမင္းခ်ိဳင့္မဝယ္ႏိုင္႐ွာပါဘူး။တခါတေလ ေန့လယ္ထမင္းစားေက်ာင္းဆင္းရင္ ကြၽန္ေတာ့့္ဆီလာလာစားတာ။ကြၽန္ေတာ္လည္းပိုပိုထုပ္သြားတာေပါ့။မုန္႔ဖိုးက်ေတာ့ မရတေန႔ ရတေန႔ေပါ့။မရသည္ကမ်ားပါသည္။ဒါကကြၽန္ေတာ္ပိုၿပီးေရးသားထားျခင္းမဟုတ္ပါ။သူနဲ႔က အတူတူေပါင္းၿပီးႀကီးျပင္းလာတာဆိုေတာ့ အတြင္းက်က်သိေနၿပီေပါ့။ၿပီးေတာ့လူက က်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းဘူး။မိုးနည္းနည္းရႊာတာနဲ႔ ပန္းနာရင္က်ပ္ကထလာၿပီ။အခု တပ္ၾကပ္စာေရးျဖစ္ေနတာကုိ အံ့ၾသလို႔မဆုံးပါ။
ဒီလိုနဲ႔ သူကဆယ္တန္းေရာက္ ကြၽန္ေတာ္က ႐ွစ္တန္းႏွစ္မွာေပါ့။သူအိမ္ကလည္းစီးပြားေရးအဆင္မေျပ႐ွာေတာ့ မိဘမ်ားကလည္းေက်ာင္းထားႏိူင္႐ုံပဲထားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။တစ္ခါက ဆရာမကသူ႔ကုိသတိထားမိလာတယ္။သူ႔လက္မွာျခင္ကိုက္ရာေတြေတြ႕ေတာ့ေမးလိုက္မိတာေပါ့။ဘာလို႔ျခင္ေထာင္ ေထာင္မအိပ္လဲျခင္ကိုက္ရင္ေရာဂါျဖစ္တယ္မသိဘူးလား ဆူပါေရာ။သူကလည္း လိမ္ညာမေနဘဲ ျခင္ေထာင္မရိွလို႔ပါဆရာမတဲ့။ဆရာမလည္းေတာ္ေတာ္သနားသြားတယ္ထင္ပါတယ္ ေနာက္တေန႔ျခင္ေထာင္အသစ္ေလးယူလာေပး႐ွာပါတယ္။သူကမရိွမဲ့ရိွမဲ့ေလးနဲ႔ေက်ာင္းတက္ေနရေပမဲ့လို႔ စိတ္ဓာတ္ေတာ့မက်ဘူးဗ်။စာေတာ့ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ႀကိဳးစားပါတယ္။ထိုေခတ္တုန္းကက်ဴ႐ွင္ဆိုသိပ္မရိွေသးပါဘူး။ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြက်ေတာ့ က်ဴ႐ွင္တက္ၾကတာေပါ့။
ကံေကာင္းတယ္လို႔ဆိုရမလား။ဆရာတစ္ေယာက္ကသူ႔ဘဝအေၾကာင္းနားလည္ၿပီး သူ႔ကိုအခမဲ့သင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ထိုဆရာကလည္းေတာ္ေတာ္ေကာင္း႐ွာပါတယ္။သူ႔အိမ္မွာပဲေနခိုင္းၿပီး သင္ေပးပါတယ္။ေနာက္ဆုံးစာေမးပဲြေျဖေတာ့ သူ႔မိဘေတြလိုက္မၾကည့္ႏိုင္ပါဘူး။စားဝတ္ေနေရးအတြက္လုံးပန္းေနေနခဲ့တာပါ။အိမ္မွာက သူ႔ညီမသုံးေယာက္ေတာင္ရိွေသး။လူမမည္ေသးတဲ့အငယ္ဆုံးညီမနဲ႔ ၅တန္းေက်ာင္းသူတစ္ဦး။ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေက်ာင္းထြက္ၿပီးမိဘဝိုင္းကူလုပ္ရတာေပါ့။
ဆယ္တန္းေျဖၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ မိဘႏွင့့္အတူ အလုပ္ဆက္လုပ္ရပါတယ္။သူ႔ဘဝေလးကေတာ့အရမ္းကုိၾကမ္းတမ္းလြန္းခဲ့ပါတယ္။မိဘမ်ားက ဆယ္တန္းမေအာင္ရင္ လယ္အလုပ္ပဲခိုင္းေတာ့မယ္မထားႏိုင္ေတာ့ဘူးပဲေပါ့။ဆယ္တန္းေအာင္စရင္းလည္းထြက္ေရာ မိဘမ်ားမထင္မွတ္ထားတဲ့ရလဒ္ကုိ ေတြ႔ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။မိဘမ်ားက မေအာင္ေလာက္ဘူးပဲေတြးခဲ့မိၾကတာေပါ့။ဒါေပမဲ့ သူ႔ႀကိဳးစားမႈႏွင့္အတူကံေကာင္းေထာက္မစြာႏွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္တ္ို႔လည္းဝမ္းနည္းဝမ္းသာနဲ႔မ်က္ရည္ေတာင္က်ခဲ့မိတယ္။
ဆယ္တန္းလည္းေအာင္ေရာ အလုပ္တန္း႐ွာပါေတာ့တယ္။သူ႕အေဖအသိတစ္ေယာက္ရဲ႕အဆက္အသြယ္ျဖင့္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာဌာနမွာ စာေရးအလုပ္ရခဲ့ပါေတာ့တယ္။အငယ္တန္းစာေရးမွေန၍တပ္ၾကပ္စာေရးျဖစ္တဲ့အထိေအာင္ပါပဲ။အခုဆို သူ႔လစာေလးနဲ႔ အိမ္က
ေက်ာင္းတက္ေနေသာသူ့ညီမေလးဆီကု္ိေထာက္ပံ့ႏိူင္ခဲ့ပါတယ္။ဒါေတြဟာသူ႔ရဲ႕ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ့ရလဒ္ေတြပဲမဟုတ္လား။ဘဝကုိအ႐ံွႉးမေပးဘဲရင္ဆိုင္သြားတာဘယ္ေလာက္အတုယူဖို႔ေကာင္းလဲဗ်ာ။စိတ္ဓာတ္သာခ္ိုင္မာေနပါေစ။ဘယ္လိုအခက္အခဲပဲရိွရိွ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွာပါ။ဘာမွမလုပ္ရေသးခင္စိတ္ဓာတ္က်ေနရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ရံွဳးနိမ့္မွာပဲ။သူ႔လိုစိတ္ဓာတ္ေလးဟာ အတုယူအားက်ဖို႔အရမ္းေကာင္းပါတယ္။အခုဆို သူက တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရးျဖစ္ေနၿပီ။သူ႔သမိုင္းသူေကာင္းေအာင္ေရးသြားခဲ့ၿပီေလ။"ဂုဏ္ယူပါတယ္ကြာ" လို႔စိတ္ထဲေျပာေနမိေတာ့တယ္။
"အကို အကို ဘာထပ္မွာဦးမလဲဗ် "စားပဲြထိုးေကာင္ေလး လာေမးမွ အေတြးစကျပတ္သြားေတာ့သည္။ "ဘာမွမမွာေတာ့ပါဘုူးကြာ ရပါၿပီ"ကြၽန္ေတာ္လည္း အေအးဖိုး႐ွင္းၿပီးဆိုင္ထဲမွထလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။စိတ္ထဲတြင္မူမနက္ျဖန္ညေတာ့ေ႐ွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေလးေတြျပန္ေျပာၾကရင္း အတိတ္ကုိခဏေလာက္ျပန္သြားခ်င္မိဦးမွာပါပဲေလဟူ၍။
Author by nandasai(msc.076)
Photos from google image
ကိုယ္ပါ ဝမ္းသာပိတိျဖစ္မိပါတယ္ bro😃
ဟုတ္ပါတယ္
အခက္အခဲေတြကေတာ့ၾကံဳေနၾကရတာပဲေလ အရႈံးမေသးသင့္တာလည္းမွန္ပါတယ္
စိတ္ဓာတ္ေကာင္းလြန္းပါတယ္
ဖတ္လို႔ေကာင္းပါသည္။ေက်းဇူးပါ
ဟုတ္ကဲ့ပါ
အခက္ခဲ့ကိုေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔ခံႏိုင္ရည္ပိုရွိႏိုင္ဖုိ႔လိုအပ္ပါတယ္။
မွန္ပါတယ္အကို
သူ႔ ေနာက္ဆက္တြဲဘဝလဲ သာယာ ေျဖာင့္ျဖဴးပါေစ
ျပည့္မွာပါေလ
Good writing
ေက်းဇူးပါ အကို
ဆရာတုိ႔ေခတ္ကေတာ့ တစ္လုံးခ်ဳိင့္နဲပထမင္းထုတ္ရတာ၊ ရြာနဲ႔ေက်ာင္းက(၇)မုိင္ ေန႔စဥ္ေျခလ်င္တက္ရတာ။
ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ အရင္ကေက်ာင္းတက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္
good bro
ေက်းဇူးပါဗ်ာ
Congratulations @nandasai! You have completed some achievement on Steemit and have been rewarded with new badge(s) :
Award for the number of upvotes received
Click on any badge to view your own Board of Honor on SteemitBoard.
For more information about SteemitBoard, click here
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOP