ရွင္သန္ရာ ကိုယ္စီ

က်ြန္ေတာ္႔နာမည္ ေဇာ္ေဇာ္ပါ။ရင္းႏွီးတဲ႕သူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ဖိုးေဇာ္လို႕လည္း ေခၚၾကတယ္ဗ်။က်ြန္ေတာ့္မွာ မိဘႏွစ္ပါးနဲဲ႔ အကိုတစ္ေယာက္ရိွတယ္။အကိုက က်ြန္ေတာ္နဲ႕သံုးႏွစ္ကြာတယ္။အကိုက စာေတာ္တယ္ဗ်ာ က်ြန္ေတာ့္လို မဟုတ္ဘူး။အခုလည္း ေဆးေက်ာင္းတက္ေနတယ္ေလဗ်ာ။အကိုက ေဆးေက်ာင္းတက္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ က်ြန္ေတာ္ကေတာ႔ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ေပါ့။ဆယ္တန္းကိုလည္း ေအာင္မွတ္သာသာနဲ႕ ကတ္သီးကတ္ဖဲ႕ ေအာင္ခဲ႕ျပီး ဘယ္အတတ္ပညာကိုမွလည္း မတတ္ေျမာက္ဘူးဗ်။

မိဘေတြကေတာ႔ က်ြန္ေတာ့္ေနာင္ေရးအတြက္ စိုးရိမ္တာေပါ့ဗ်ာ။ေၾသာ္....ေမ့လို႔.....က်ြန္ေတာ္ဘယ္ပညာရပ္ကိုမွ မထူးခ်ြန္ေပမဲ႕ သီခ်င္းေလးေတာ႕ ဆိုတတ္တယ္ဗ်။အသံေလးကလည္း မဆိုးဘူးေပါ့။က်ြန္ေတာ့္မွာ အမာခံပရိသတ္ေတြလည္း ရိွတယ္ဗ်။ဟီးဟီး....သူတို႕ကေတာ႔ က်ြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့ဗ်ာ။သူတို႕က က်ြန္ေတာ္ဆိုတာ ေကာင္းလည္း အားေပးတာပဲ။မေကာင္းလည္း အားေပးတာပဲဗ်။သူတို႕က ကမာၻေပၚမွာ က်ြန္ေတာ့္အတြက္ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုးနဲ႕သစၥာအရိွဆံုး ပရိသတ္ေတြေပါ့ဗ်ာ။

တကၠသိုလ္တက္ဖို႕ ေဖာင္ေတြတင္တဲ႕ အခါမွာေတာ႔ က်ြန္ေတာ္တကၠသိုလ္မတက္ေတာ႕ဘဲ အဆိုေတာ္ပဲလုပ္ေတာ႔မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။က်ြန္ေတာ့္စကားကို ၾကားတဲ႕အခါမွာ အေမ႕ခမ်ာ ဝမ္းနည္းလိုက္တာဗ်ာ။က်ြန္ေတာ္႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ကိုလည္း သေဘာမတူဘူးဗ်။အဆိုေတာ္လုပ္ဖို႔သေဘာမတူဘူးေပါ့။က်ြန္ေတာ္ကလည္း ေခါင္းမာတယ္ဗ်ာ။အေမသေဘာမတူေပမဲ႕ အဆိုေတာ္လုပ္မယ္ပဲ ဇြတ္ေျပာေနေတာ႔ ေဘးကရပ္ၾကည့္ေနတဲ႕ အကိုေတာင္ အေမ႔စကား နားမေထာင္တဲ႕ က်ြန္တာ့္ကို ေဒါသထြက္ျပီး ထိုးၾကိတ္တာေပါ့ဗ်ာ။အကို ထိုးၾကိတ္ေတာ႔လည္း ခံလိုက္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ဒါေပမဲဲ့ ေခါင္းမာတဲဲ့ က်ြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မျပင္ခဲ႕ဘူး။အေမ႕ကိုလည္း စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။က်ြန္ေတာ္ သီခ်င္းဆိုတာ ဝါသနာၾကီးလြန္းလို႔ပါ။က်ြန္ေတာ့္ကို နားလည္ေပးၾကပါဗ်ာ။

ေတာ္ျပီဗ်ာ။က်ြန္ေတာ္ စိတ္ပင္ပန္းလာျပီ။ဒီစာကို ဒီမွွာပဲ ရပ္လိုက္ေတာ႔မယ္။

ငါးႏွစ္ၾကာျပီးေနာက္..........
ဒီေန႔က်ြန္ေတာ္အလုပ္အားတယ္ဗ်ာ။ဒီေန႕ေတာ႔ က်ြန္ေတာ္လည္း ပ်င္းပ်င္းရိွတာနဲ႕ diary စာအုပ္ေဟာင္းေလးကို ေလ်ွာက္လွန္ၾကည့္မိတယ္။အဲ႕ဒီ့မွာ လြန္ခဲ႔တဲ႕ငါးႏွစ္က ဝမ္းနည္းစြာနဲ႕ တစ္ပိုင္းတစ္စ ရပ္ထားတဲ႕စာေလးကို သြားေတြ႕တယ္ဗ်ာ။စာေလးကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အျပံဳးေလးတစ္ခ်က္ျပံဳးမိတဲဲ႔ က်ြန္ေတာ္ဟာ ရပ္တန့္ထားတဲ႕စာေလးကို အဆံုးသတ္ေပးဖို႕ ရည္ရြယ္မိတယ္။

ကဲ.....ဒီလိုဆိုေတာ႔ ..........က်ြန္ေတာ့္အေၾကာင္း ဆက္ေျပာမယ္ဗ်ာ။မိဘေတြနဲ႕ အကိုနဲ႕ ျပႆနာျဖစ္ခဲ႕ေပမဲ႕ က်ြန္ေတာ္ဟာ က်ြန္ေတာ့္ဝါသနာကိုေတာ႔ လက္မေလ်ွာ့ခဲ႕ဘူးဗ်။ဂီတနဲ႕ပက္သက္တဲ႕ သင္တန္းေတြတက္ ,onlineကေန ေလ႔လာမႈ႕ေတြလုပ္ျပီး က်ြန္ေတာ့္အရည္အခ်င္းကို တိုးတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနခဲ႕တယ္။ဒီၾကားထဲ မိဘေတြစိတ္ခ်မ္းသာပါေစေတာ႔ ဆိုျပီး မအားတဲ႕ၾကားထဲက အေဝးသင္တကၠသိုလ္ေလး ေျပးတက္ျပီး ဘြဲ႕ေလးတစ္ခု ယူေပးခဲ႕တယ္။အဆိုပညာ,ဂီတပညာ ေလးေတြ အနည္းငယ္တတ္ေျမာက္လာတဲ႕အခါ မွာေတာ႕ တီဗီမွာျပေနတဲ႕ ဂီတျပိဳင္ပြဲေတြမွာ ဝင္ျပိဳင္ခဲ႕တယ္။အစပိုင္းကေတာ႔ ျပဳတ္တာေပါ့ဗ်ာ။ဒိုင္ေတြရဲ႕ က်ြန္ေတာ့္အေပၚသံုးသပ္ခ်က္ေတြလည္း မေကာင္းဘူးဗ်။ဒါေပမဲ႕ က်ြန္ေတာ္ က်ြန္ေတာ့္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြကို ပညာရွင္ဆရာေတြရဲ႕သံုးသပ္ခ်က္ေတြနဲ႕အညီ ျပဳျပင္ယူျပီး ေလ႔လာၾကိဳးစားလိုက္တဲ႕အခါ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ တီဗီကနာမည္ၾကီးျပိဳင္ပြဲတစ္ခုမွာ ပထမဆုဆြတ္ခူးျပီး အေခြတစ္ခုထုတ္ႏိုင္ခဲ႕တယ္။ျပိဳင္ပြဲမွာ ပထမရခဲ့တဲ႕အျပင္ အေခြတစ္ခုပါထုတ္ႏိုင္ခဲ႕တာေၾကာင့္ အခုဆို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက က်ြန္ေတာ့္ကို အဆိုေတာ္အေနနဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳအားေပးလာၾကျပီဗ်။မိဘေတြနဲဲ႕အကိုလည္း ေအာင္ျမင္ေနတဲဲ့ က်ြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ျပီး စိတ္ေအး ဝမ္းသာေနပါျပီဗ်ာ။အခုတေလာ က်ြန္ေတာ္လည္းသိပ္မအားပါဘူးဗ်ာ။ဟိုေဖ်ာ္ေျဖပ ြဲသြားသီခ်င္းဆိုျပီး ေဖ်ာ္ေျဖရ,ဒီေဖ်ာ္ေျဖပြဲ သြားသီခ်င္းဆိုျပီး ေဖ်ာ္ေျဖရနဲ႕။ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ က်ြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက လူတိုင္းမွာ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ဝါသနာပါျပီး ထူးခ်ြန္တတ္ေျမာက္ႏိုင္တဲ႕ ပညာရပ္နယ္ပယ္ေတြရိွပါတယ္။ကိုယ္ဝါသနာ ပါျပီး ထူးခ်ြန္တတ္ေျမာက္ႏိုင္တဲ႕ ပညာရပ္နယ္ပယ္ကို ရွာေဖြ ေလ႔လာလိုက္စားျပီး ေနရာတစ္ခုတစ္ခုရေအာင္ၾကိဳးစားၾကပါလို႔ က်ြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တယ္ဗ်ာ။

Photo credit-maxpixel.net

Author-myothuzar,MSC-033