သတိရွိေစလို

တေန႕သ၌ ကြ်န္ေတာ္ လၹက္ရည္ေသာက္ရန္ စက္ရံုမွ အင္းတေကာ္တာဆံုသို႔ ဆင္းလာခဲ႕ေလသည္။ကြ်န္ေတာ္ လၹက္ရည္ဆိုင္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ လမ္းဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ထိုင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ စားပြဲထိုး ညီေလးအား လၹက္ရည္ တစ္ခြက္ႏွင့္ ေဆးလိပ္တပြဲမွာကာ လမ္းသြား လမ္းလာမ်ားအား ေငးေမာႀကည့္ေနမိေလသည္။
credit image source
ထိုအခ်ိန္တြင္ တြဲကားတစီးသည္ အေႀကာင္းကိစၥအေရးႀကီး၍လား စိတ္က်န္းမာေရးမေကာင္း၍လား မသိ လမ္းဆံု ေနရာႏွင့္နီးေနေသာ္လည္း အရွိန္မေလ်ွာ့ပဲ ခပ္ျပင္းျပင္း ေမာင္းလာေနသည္။လမ္း၏တဖက္တြင္လည္း ဆိုင္ကယ္ေမာင္းသမားတေယာက္သည္ ေငးေမာကာ လမ္းဆံုကို ျဖတ္ကူးရန္ျပင္ေနေလသည္။

အရွိန္ျပင္းျပင္း ေမာင္းလာေသာ တြဲကားႏွင့္ ေငးေမာကာ လမ္းဆံုကို ျဖတ္ကူးလာေသာ ဆိုင္ကယ္တို႔ ရုတ္တရက္ တစီးႏွင့္ တစီး ေတြ႔ျမင္လိုက္ေသာအခါ ဆိုင္ကယ္သမားသည္ ထိပ္လန္႔အားႀကီးစြာျဖင့္ ပလက္ေဖာင္းေဘးနားသို႕ အျမန္တိုးကပ္လိုက္ေလသည္။တြဲကားသမားသည္လည္း အလ်ွင္ျမန္ ဆိုင္ကယ္သမားကို ေရွာင္လိုက္ေလသည္။အရွိန္ကလည္းပါ တြဲကားလည္းျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္မတိုက္မိေသာ္လည္း တြဲကား၏ေနာက္တြဲသည္ ဟန္ခ်က္မညီပဲ ေစာင္းသြားျပီး တိမ္းေမွာက္မလိုျဖစ္သြားသည္။

ဤတြင္ တြဲကားဆရာသည္ ကားကို အလ်ွင္အျမန္ ျပန္ထိန္းလိုက္ရာ ေနာက္တြဲသည္ ေျပာင္းျပန္ ေစာင္းသြားျပန္သည္။ကားဆရာ ေနာက္တခါျပန္ထိန္းလိုက္မွ ကားသည္ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြာေလသည္။ကားသည္လည္း အစကလို အရွိန္ျပင္းျပင္းမဟုတ္ေတာ့ပဲ ပံုမွန္အရွိန္ႏွင့္ဆက္ေမာင္းသြားသည္။ဆိုင္ကယ္သမားလည္း ေျဖးေျဖးေမာင္း၍ထြက္သြားသည္။

အကယ္၍တိုက္မိပါက ဆိုင္ကယ္သမားမွာ ေသဖို႔ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားသည္။ဆိုင္ကယ္သမား ေသသြားလ်င္ သူ႕ကို အားကိုးေနေသာ မိသားစုမ်ား အားကိုးရာမယ့္ေပေတာ့မည္။တိုက္လိုက္ေသာ ကားသမားမွာလည္း ေထာင္က်ေပေတာ့မည္။ကားသမား၏ မိသားစုမ်ား ဒုကၡေရာက္ေပေတာ့မည္။မည္သူမွ ေကာင္းက်ိဳးမရွိပါကလား။တဒဂၤစိတ္ေပါ့ေလ်ာ့မႈေႀကာင့္ မျပီးဆံုးႏိူင္ေသာ ေနာင္တမ်ား ဒုကၡမ်ား ခံစားရေပေတာ့မည္။

credit image source
၎အျဖစ္ပ်က္ကို ႀကည့္၍ ကြ်န္ေတာ္ကားေမာင္း သင္စဥ္က ဆရာေျပာေသာစကားကို အမွတ္ရမိသည္။ဆရာက ကြ်န္ေတာ့ကို"ျမင့္လြင္စိုး စက္တက္ယာဥ္ ေတြေမာင္းတဲ႕ အခါ ဘယ္ေတာ့မွ သတိလက္လြတ္မေမာင္းနဲ႕…စက္တက္ယာဥ္တခု ေမာင္းတဲ႕အခါမွာ မ်က္စိ နား ႏွာေခါင္း အထိေတြ႕ နဲ႕ စိတ္ကို အျမဲသတိရွိေနရမယ္…ဘာလို႔လဲဆိုရင္…မ်က္စိမလ်င္ရင္ ရုတ္တရက္ ေပါ ္လာမယ့္ အႏၲရာယ္ကို မျမင္ႏိုင္ဘူး…နားကလည္း ကိုယ့္ကားက ဘာသံေတြထြက္ေနလဲ အျမဲနာစြင့္ေနရမယ္…ႏွာေခါင္းက ကိုယ့္ကားက ဘာနံ႕ေတြထြက္ေနလဲ ဘရိတ္ေညွာ္ေနလား ကလပ္ေညွာ္ေနလား စသျဖင့္ အနံ႕ကို သိေနရမယ္…အထိေတြ႕ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ကားက ေမာင္းေနရင္းနဲ႕ လူးေနလား…ဆြဲေနလား…စသျဖင့္သိေနရမယ္…ေနာက္ဆံုးအခ်က္ စိတ္ကေတာ့ အေရးႀကီးဆံုးပဲ…စက္တက္ယာဥ္ေမာင္းမည့္သူက စိတ္တိုေနတာမ်ိဳး စိတ္အလိုမက်ျဖစ္ေနတာမ်ိဳးဆိုရင္ မေမာင္းရဘူး…စိတ္တိုေန စိတ္အလိုမက်ျဖစ္ေနသူတေယာက္က စဥ္းစားဆင္ျခင္တံုတရားနည္းသြားတယ္…ကားကို ပံုမွန္ထက္ပိုျပီး ျမန္ျမန္ေမာင္းျဖစ္တယ္…အာ့ဆိုရင္ ယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္ဖို႔မ်ားသြားျပီ…ယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္ရင္ ကိုယ္ကမေသရင္လည္း ဒုကၡေရာက္မယ္…ကိုယ့္ကိုမွီခိုေနသူေတြလဲ ဒုကၡေရာက္မယ္…အဲ႕ဒါေႀကာင္ စိတ္တိုေနရင္ စိတ္အလိုမက် ျဖစ္ေနရင္ ကားမေမာင္းပါနဲ႕…မတက္သာလို႔ ေမာင္းရမယ္ဆိုရင္လဲ…ဝင္ေလ ထြက္ေလ (၅)မိနစ္ေလာက္ မွတ္ျပီးမွေမာင္းပါ…အဲ႕ဒါဆိုရင္ စိတ္ေတြ နည္းနည္းတည္ျငိမ္သြားမယ္"ဟုဆံုးမဖူးသည္။

MSC မိသားစုမ်ားသည္လည္း စက္တက္ယာဥ္ေမာင္းေသာအခါ မ်က္စိ နား ႏွာေခါင္း အထိေတြ႕ ႏွင့္ စိတ္တို႔ကို သတိရွိႏိုင္ႀကပါေစ။

MSC-224
@myintlwinsoe