လြန္ခဲ႕ပါျပီ

ေအးခ်မ္းလွေသာ ေဆာင္းမနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ ေလေျပေလးမ်ားကေဆာ့ကစားေနက်ေလသည္။ေနေရာင္၏ေႏြးေထြးမႈက ေအးျမမႈကိုပယ္ဖ်က္ေပးေန၏။နံနက္ခင္၏ လတ္ဆက္မႈေအာက္တြင္ သီခ်င္ေလးတေအးေအးႏွင့္ ကြ်န္တာ္သံပိုက္လံုးကို ဝရိန္ေဆာ္ရန္ အသင့္အပ္ႀကိဳးတြဲထားေသာ သံေခ်ာင္းကို ပိုက္တြင္spotတစ္ခ်က္ တြဲလိုက္ေလသည္။သံပိုက္လံုးသည္ အပိုင္းဆက္မ်ားေသာေႀကာင့္ ျမန္ျမန္ျပီးသြားရန္ ကိုစိုး ကိုေအာင္ျမင့္ ႏွင့္လူသစ္ေလးေမာင္ကို တို႔အား ဝရိန္ဝိုင္းေဆာ္ရန္ ေခါ္လိုက္ေလသည္။ကြ်န္ေတာ္ ကိုစိုးႏွင့္ကိုေအာင္ျမင့္တို႔မွာ စက္ရံုတြင္အလုပ္လုပ္လာသည္မွာ လုပ္သက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ရွိျပီျဖစ္၍ အေတြ႔ႀကံဳအေတာ္ရွိသည္ဟုေျပာႏိုင္သည္။ေမာင္ကိုကေတာ့ အလုပ္ဝင္လာသည္မွာတစ္လခန္႔သာရွိေသးျပီးအေတြ႔ႀကံဳလဲနည္းေသးသည္။ဝရိန္ပင္ေဆာ္တက္ခါစရွိေသးသည္။

ေမာင္ကိုသညိ အေတြ႔ႀကံဳနည္းေသာ္လည္း လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ရွိသည္။ခိုင္းလိုက္လ်ွင္ ဖင္ေပါ့သည္။အေပါင္းသင္း ဝင္ဆန္႔သည္။ထို႔ေႀကာင့္ အလုပ္ဝင္ခါစျဖစ္ေသာ္လည္း လူခ်စ္လူခင္မ်ားလွသည္။ထိုမ်ွမကေသး ေမာင္ကို၏ဖူးစာဟုေျပာရမည္ေလာ ေရွးေရစက္ဟုေျပာရမည္ေလာ ျမင္ျမင္ခ်င္းအခ်စ္ဟုေျပာရမည္ေလာမသိ စက္ရံုမွႏွလံုးေရာဂါသည္ေလးမမူႏွင့္ ရည္ငံေနက်သည္။ေမာင္ကိုတြင္ ျပီးစလြယ္လုပ္တက္ေသာအလ်ွင္စလိုလုပ္တက္ေသာအက်င့္ဆိုးရွိေလသည္။

သူအလုပ္ဝင္လာျပီး တပတ္မျပည့္ခင္ ရံုးတက္ျပီး ခံဝန္ကတိထိုးရေလသည္။အေႀကာင္းမွာ ကားေရႊ႔႕ရာတြင္အေလာတႀကီးေရႊ႕လိုက္ရာ ေဘးမွဓါတ္တိုင္ႏွင့္ ကားဖင္သြားရိုက္မိျပီ ကားေဆးပြန္ရံုသာမက ဓါတ္တိုင္ပါလဲသြားေလသည္။ေငြေႀကးအေလ်ွာ္မေပးခဲ႕ရေသာ္လည္းေနာင္တြင္ စက္ရံုအတြင္း ကားမေမာင္းေတာ့ပါဟု ခံဝန္ကတိထိုး လိုက္ရေလသည္။ထို႔ေနာက္သူသည္ ဝရိန္ေဆာ္ရေသာကြ်န္ေတာ္တို႕ဌာနသို႔ေရာက္ရွိလာေလေတာ့သည္။

ယခုလည္း သူကိုကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ဝရိန္ဝိုင္းေဆာ္ဖို႔ေခါ္ရာတြင္ သူ၏အ က်င့္အတိုင္း ေလာေလာႏွင့္အလာ အပ္တြဲထားေသာ သံေခ်ာင္းကို ခလုပ္တိုက္မိျပီး တြဲထားေသာspotမွာ ျပဳတ္သြားေလ၏။ထို႔အ ျပင္ ေမာင္ကိုမွာေရွ႕သို႔ဟက္ထိုးလဲက်ျပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ဝရိန္ေဆာ္ ေနေသာကိုစိုး ေပါင္ႏွစ္လံုးႀကားသို႔ မ်က္ႏွာသြားအပ္မိေနသည္။လက္တစ္ဖက္က ကိုစိုးကို ဖတ္ထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ေမာင္ကို ဘာကိုလန္႔သြားသည္မသိ အမေလးတသံ ႀကားလိုက္ရ၏။လန္႔ လန္႔ႏွင့္ရုတ္တရက္ျပန္အထ ကိုစိုးအားဆြဲလွဲသလိုျဖစ္ျပီး ကိုစိုးပတ္ လက္လန္သြားေလသည္။ကိုစိုးေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ ဒူးေထာင္ ္ေပါင္ ကား အေနထားျဖစ္သြားခ်ိန္ အေပါက္ဝမွဝင္လာေသာ ေမာင္ ကိုရည္းစား မမူ ဘာျမင္သြားသည္မသိ ေရွ႕ဆက္မတိုးေတာ့ပဲ မ်က္ႏွာအုပ္ျပီး ျပန္ထြက္သြားေလသည္။ေမာင္ကိုမ်က္ႏွာတြင္ အံ႕ႀသ မႈမကုန္ေသး။ေဘးမွာရွိေနေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ တဝါးဝါး တဟား ဟား။

ဤနံနက္ခင္းသည္ ဟာသမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္စရာျဖစ္လာခဲ႕ေလသည္။ကြ်န္ေတာ္မွ ျပဳတ္သြားေသာspotကို ေမာင္ကိုးအားျပန္တြဲခိုင္းသည္။သံေခ်ာင္းတစ္ခုတည္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ကိုစိုး ကိုေအာင္ျမင့္ႏွင့္ ေမာင္စိုး အပ္တြဲထားသည္။ေမာင္ကို ခလုပ္တိုက္မိစဥ္တြင္ အပ္တြဲထား ေသာသံေခ်ာင္းမွာ "440V"မီးႀကိဳးေပါ္တြင္က်ေနသည္ကို မည္သူမွသတိမထားမိခဲ့။ထိုအခ်ိန္တြင္ စက္ရံုမန္ေနဂ်ာေရာက္လာျပီး ကြ်န္
ေတာ္တို႔ သံေခ်ာင္းတစ္ခုတည္းတြင္ ဝိုင္းျပီးအပ္တြဲထားသည္ကိုျမင္သြားျပီး သီးျခားတြဲရန္ေျပာေလသည္။ကြ်န္ေတာ္မွ ဝရိန္ေဆာ္ရာတြင္အံတိုေနျပီဆိုေသာ သေဘာျဖင့္ ပါစပ္ျဖဲျပခဲ႕ေလသည္။အပ္ခ်ထားသည္ကိုလည္း ျပန္မျဖဳတ္ခဲ႕ေပ။မန္ေနဂ်ာလည္း ေျပာမရ၍ စိတ္ဆိုးျပီးထြက္သြားေလသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔အလုပ္စလုပ္ႀကသည္။ကြ်န္ေတာ္ ကိုေအာင္ျမင့္ ကိုစိုးႏွင့္ေမာင္ကိုတို႔ အစဥ္လိုက္ ဝရိန္စေဆာ္သည္။သံေခ်ာင္းတစ္ခုတည္းတြင္ အပ္ဝိုင္းတြဲထား၍ သံေခ်ာင္းပူလာသည္။မည္သူမွ သတိမထားမိကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း စကားတေျပာေျပာႏွင့္ အလုပ္ဆက္လုပ္ေန သည္။သံေခ်ာင္းအပူေႀကာင့္ ဝါယာႀကိဳးအရည္ ေပ်ာ္သြားေလသည္။ကြ်န္ေတာ္ က်င္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။အေတြ႔ႀကံဳအရ ဓါတ္လိုက္သည္ဟု သိလိုက္ျပီး ေနာက္သို႕ ခုန္ထြက္လိုက္ျပီး"ေဟ့ေကာင္ေတြ ဓါတ္လိုက္ျပီ ျမန္ျမန္ထြက္"ဟုသတိေပးလိုက္သည္။မိန္းခလုပ္ပိတ္ရန္သတိမရခဲ႕။

ကိုေအာင္ျမင့္ ကိုစိုးႏွင့္ ေမာင္ကိုတို႔ခုန္ထြက္လိုက္သည္။ကြ်န္ေတာ ္တို႔ အေတြ႔ႀကံဳရွိေသာသံုးေယာက္မွာ ေနာက္သို႔ ခုန္ထြက္လိုက္ ေသာ္လည္း ေမာင္ကိုမွာေရွ႔သို႔ ခုန္ထြက္လိုက္သည္။ေမာင္အခုန္တြင္ သံပိုက္ႏွင့္မလြတ္၍ ေျခေထာက္တစ္ဖတ္ သံပိုက္လံုးေပါ္က်န္ခဲ႔ျပီးလဲသြားသည္။ေမာင္ကို တစ္ကိုယ္လံုးတြန္႔လိမ္သြားသည္။ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ဆူညံသြာသည္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေအာ္ဟစ္သံႀကား၍ မန္ေနဂ်ာျပန္ေရာက္လာသည္ ဓါတ္လိုက္ေနျခင္းျဖစ္ေႀကာင္းသိ ေသာအခါ မိန္းခလုပ္သြားခ်လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သတိလစ္ေနေသာ ေမာင္ကိုအား ေရွးဦးသူနာျပဳစုခ်င္းျဖင့္ ႏွလံုးကိုျပန္ႏႈိးဆြသည္ ထုသည္။ပထမတစ္လ်က္ထုရတြင္ ပါစပ္မွ မီးခိုးအမဲမ်ား ထြက္လာသည္။ေနာက္ ထုပ္ထုသည္ မီးခိုးမ်ား ထပ္ထြက္လာသည္။မန္ေနဂ်ာသည္ ထုေနရင္းျဖင့္ လူနာတင္ကားေခါ္ခိုင္းသည္။

လူမ်ားလည္း ဝိုင္းအံုလာသည္။မမူေရာက္လာျပီး ေမာင္ကိုအျဖစ္ျမင္ရေသာအခါ ႏွလံုးေဖာက္ျပီးသတိလစ္သြားသည္။လူနာတင္ကားေရာ က္လာသည္။ႏွစ္ေယာက္လံုး ကားေပါ္တင္ျပီး ပဲခူးေဆးရံုသို႕ေမာင္း သြားသည္။ကြ်န္ေတာ္ပါ လိုက္သြားသည္။ေဆးရံုေရာက္ခ်ိန္တြင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာ အသက္မရွိေတာ့ေႀကာင္း ဆရာဝန္မွေျပာသည္။

မန္ေနဂ်ာ ကိုေမာင္လတ္ကြ်န္ေတာ့ကို ထိုးသည္။ထပ္ခါထပ္ခါထိုးသည္။ပါစပ္မွလည္း" ငါ့ေျပာခဲ႕သားနဲ႕ မင္းတို႔ကိုမင္းတို႕ ေစာက္အထင္ႀကီးတာ အခုလူႏွစ္ေယာက္ေသျပီ, မေသသင့္ပဲေသရျပီ"သူ၏မ်က္ႏွာတြင္လည္း မ်က္ရည္တို႔ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့ပါးမွလည္း မ်က္ရည္စေတြ။အေတြးထဲတြင္လည္း" ငါသာမေပါ့ေလ်ွာ့ခဲ႕လ်ွင္ ငါသာေမာင္ကိုအား ဝရိန္ေဆာ္ဖို႔မေခါ ္ခဲ႕မိလ်ွင္ ငါသာျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း မိန္းခလုပ္ခ်ႏိုင္ခဲ႕လ်ွင္ ေမာင္ကိုေရာ မမူပါ ေသစရာမလို ငါညံ႕လို႔ ငါေပါ့ေလ်ွာ့လို႔"ဟု ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္ေနမိသည္။"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ ညီေလးေမာင္ကိုႏွင့္မမူ အကို႔ကို တမလြန္မွ ခြင့္လႊတ္ေပးက်ပါကြာ"ဟု စိတ္ထဲတြင္ အထပ္ထပ္ေျပာေနမိသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဝရိန္ေဆာ္ေသာအဖြဲ႕အား ခံုရံုးဖြဲ႕စစ္သည္။အထက္လူႀကီးေျပာစကား နားမေထာင္မႈ႕ တာဝန္ေပါ့ေလ်ွာ့မႈျဖင့္ အလုပ္ျဖဳတ္လိုက္သည္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေက်းနပ္ပါသည္။ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေပါ့ေလ်ွာ့ခဲ႔လို႔ လူႏွစ္ေယာက္ေသသြားျပီေလ။

အျဖစ္ပ်က္က ႀကာခဲ႕ပါျပီ သို႔ေသာ္ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ္ဝရိန္မေဆာ္ရဲေတာ့ပါ။ညဘက္တြင္လည္း ထိုအျဖစ္ပ်က္က အိပ္မက္အျဖစ္ျပန္ေပါ္လာလ်ွင္ ဆက္ျပီ
အိပ္မရေတာ့ပါ။ထိုအခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္လုပ္တက္ေသာ အျပဳမူမွာ အိပ္ယာမွထ ဘုရားရွစ္ခိုးျပီး ေမာင္ကိုႏွင့္မမူအား အမ်ွေပးေဝျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ ညီေလးေမာင္ကိုႏွင့္မမူ ေကာင္းရာသုဂတိေရာက္ပါေစ …………
Photo From Google

MSC-224
@myintlwinsoe