ဘဝဆိုသည္မွာ အပိုင္း-2(ဇာတ္သိမ္း)

myintlwinsoe (61)in #myanmar • 7 years ago

"ဇ"တြင္အေပါင္းအသင္းမ်ားသည္။အေပါင္းသင္းမ်ားေတာ့ အလုပ္လည္းစံုသည္။ဟိုေနရာလဲသူ ဒီေနရာလဲသူ။ေဟာ အခုလဲ ထန္းေတာထဲေရာက္ေလျပီ။
"ၿပည့္စံု ခ်ေလကြာ…ဟိတ္ေရာင္"ဇ"မင္းငါ့ကိုအေရာက္ပို႕ေနတာလား…ငါအိမ္ကခြင့္မျပဳဘူးကြ…ျပည့္စံုရာ မင္းအခုေနေသသြားရင္ ထန္းရည္ေသာက္ဖူးလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး…မင္းအိမ္က မင္းကိုဟိုဟာမလုပ္နဲ႕ဒီဟာမလုပ္န႔ဲ လိုက္ပိတ္ေနတာ…သံပတ္ေပးထားတဲ႕ စက္ရုပ္က်ေနတာပဲကြာ"

"ဇ…မင္းဘဝကေတာ့ ကာင္းလိုက္တာ…လုပ္ခ်င္တာလုပ္ခြင့္ရတယ္"

ျပည့္စံု…ဘဝဆိုတာခဏေလး အာ့ခဏေလးမွာ ဘဝကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ျကီးျဖတ္သန္းျပီး လုပ္ခ်င္တာလုပ္တာေပါ့ကြာ"

ျပည့္စံုကေတာ့ "ဇ"တို႕မိသားစုေလးကိုအားက်စျမဲ။"ဇ"တို႕ေဖေဖသည္ ပညာမတတ္ေပမဲ႕ "ဇ"ကိုအတတ္ေပါင္းစံုတတ္ေစခ်င္သည္။မလုပ္တတ္တာမရိွေစရ။ "ဇ"တို႕ ေဖေဖကိုယ္တိုင္ပင္ ဖားရွာငါးရွာ ဆိုက္ကားနင္း ထင္းခြဲေရခပ္ အရက္ေသာက္ ကြမ္းစား အကုန္လုပ္သည္။"ဇ"ကိုလည္း အကုန္လုပ္ခြင့္ျပဳသည္။သိုေသာ္ကြမ္းစားရင္ ဘာေရာဂါျဖစ္ေစတယ္။ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္ဘာေရာဂါျဖစ္ေစတယ္။ အရက္ေသာက္ရင္ ဘာေရာဂါျဖစ္ေစတယ္ဟု တစ္ခါတည္းေျပာထားသည္။မေကာင္းတာသိျပီျဖစ္၍ "ဇ"သည္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ အေပါင္းအသင္းနွင့္ေသာက္သည္။"ဇ"သည္ ေသာက္တာ တစ္ရက္ကေနနွစ္ရက္ျဖစ္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ ဇေဖေဖက "ဇ"ကိုကုသိုလ္ျပဳေစသည"ဇ"အတြက္ အလြယ္ကူဆံုး ကုသိုလိျပဳ ျခင္းက မေမ၏ လံုခ်ည္ ေဖေဖ၏ပုဆိုး အကၤ ီ်တို႕လ်ွာ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။"ဇ"ေဖေဖက"ငါ့သား ေယာက်ာ္းဆိုတာ မလုပ္ဘူးတာဘာမွမရိွေစနဲ႕"တဲ႕။အဲ႔ဒါက "ဇ"ဖေဖရဲ႕အမွာစကားပင္။"ဇ"တို႕မိသားစုကိုျကည့္ျပီး ျပည့္စံုအားက်စျမဲပင္။

တစ္ေန႕ ျပည့္စံု"ဇ"တို႕အိမ္ကိုလာလည္ေသာအခါ ထမင္းဝိုင္းနဲ႕တိုးေလးသည္။"ဇ"တို႕ေမေမက ထမင္းစားေခါ ္သည္။ၿပည့္စံု အားနာစြာျဖင့္ မစားေတာ့ပါဘူေျပာမည္ႀကံကာမွ ဗိုက္က ေထာက္ခံ ေလျပီ"တဂီြ ဂီြ"အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေလျပီ။"ဇ"က "ဟားးးးျပည္႔စံု မင္းဗိုက္ကေအာ္ေနတယ္ လာပါကြာ…လက္ေဆးေရာ႕ စား"ဆိုျပီး ထမင္းခူးေပးေလသည္။ၿပည္႕စံုလက္ေဆးျပီး ဟင္းျကည့္လိုက္ရာ ေရႊေခါင္းေျပာင္ေခါ ္ ႀကက္ဥခ်က္နွင့္ငါးပိရည္တို႕စရာဟင္းပင္။"ဇ"ေမေမက ျကက္ဥတစ္လံုးသူ႕ပန္ကန္ထဲသို႕ထည့္ေပးေလသည္။ပန္ကန္ထဲတြင္ျကက္ဥ ၂လံုးသာက်န္သည္။

"ဇ"ေဖေဖက ျကက္ဥကို ေမေမပန္ကန္ထဲသို႕တစ္လံုး"ဇ"ပန္ကန္ထဲသို႕ တစ္လံုးထည့္ေပးေလသည္။"ဇ"ကလဲေဖေဖ ပန္ကန္ထဲသို႕ျပန္ထည့္ေပးသည္။"ဇ"ေမေမကလဲ ေဖေဖပန္ကန္ထဲသို႕ျပန္ထည့္ေပးသည္။သူစားငါစားျဖစ္ေနက်ေလသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့"ဇ"ေမေမကသူ႕ျပန္ကန္ထဲမွျကက္ဥ တစ္ျခမ္း ေဖေဖပန္ကန္ထဲသို႕ျပန္ထည့္ေပးသည္။"ဇ"ကလဲသူ႕ပန္ကန္ထဲမွျကက္ဥတစ္ျခမ္းေဖေဖပန္ကန္ထဲသို႕ျပန္ထည့္ေပးသည္။ ျပီးေတာ့"ဇ"နွင့္ဇေမေမက ျပိဳင္တူ ထေျပာသည္က"ေဖျကီးအားရိွဖို႕လိုတယ္ မ်ားမ်ားစားတဲ႕"ျပည့္စံုထမင္းဝိုင္းေလးကိုျကည့္ျပီးသေဘာက်မိေလသည္။

ျပည္စံုအတြက္ အရသာအေကာင္းဆံုးနွင့္တစ္သက္မေမ႔နိုင္စရာ ထမင္းဝိုင္းပင္ျဖစ္သည္။ဟင္းမေကာင္းေပမဲ႕အရသာရိွျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ျကည္ႏူးစရာေကာင္းေသာ ထမင္းဝိုင္းကေလးပင္။ျပည့္စံုအိမ္ကထမင္း ဝိုင္းကေလးကိုေျပးျမင္မိသည္။သိတတ္စအရြယ္ကတည္းကပင္ ျပည့္စံုတစ္ေယာက္ထဲ ထမင္းစားခဲ႕ရသည္က မ်ားသည္။ေမေမကလဲမအား သူ႕အလုပ္နွင့္သူရႈပ္ေနသည္။ေဖေဖကလဲအလုပ္ ဆိုျပီးမိုးခ်ဳပ္မွျပန္လာစျမဲပင္။ဟင္းေတြကေတာ့ ေကာင္းပါရဲ႕ မိသားစုမဆံုတာကမ်ားေတာ့ မစိုေျပေပ်ာ္စရာမေကာင္း အရသာလဲေတာ့မရိွေပ။မိသားစုအစံု ထမင္းစားရသည္ ခပ္ရွားရွားရယ္။မိသားစုစံုျပန္ရင္လဲ ကိုယ့္အေတြးနွင့္ကိုယ္စားေနက်စျမဲမို႕ ထမင္းဝိုင္းတယ္ျပီး စိုေျပတယ္မရိွလွေပ။

ကံျကမၼာအလွည့္အေျပာင္းက ျပည့္စံုတို႕အိမ္သို႕ေရာက္ရိွလာေလျပီ။ ျပည့္စံုတို႕အိမ္မီးေလာင္သြားသည္။စုေဆာင္းထားသည္မ်ားပါသြားသည္။အဆိုးဆံုးက စက္ရံုမွေငြမ်ား မီးထဲပါသြားေသာေႀကာင့္ ဘဏ္မွာစုထားတာေလးေတြပါ ထုပ္ေပးလိုက္ရသည္႔အျပင္ ျခံပါေရာင္းလိုက္ရသည္။ခ်မ္းသာေသာဘဝမွဆင္းရဲေသာဘဝသို႕ေရာက္ရိွေလျပီ။လူတို႕သည္အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကို လြယ္လြယ္ကူကူ ျမန္ျမန္ ဆန္ဆန္ လက္မခံနိုင္ေပ။ ေနရာစလဲမရိွ ။ခ်မ္းသာေသာအခါ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားလွသည္။ဆင္းရဲေသာအခါမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေဆြမ်ိဳးတစ္ေယာက္မွအနားတြင္မရိွေတာ့ပါ။"ဇ"ေဖေဖနွင့္ေမေမက အိမ္ငွားဖို႕အာမခံေပးေသာေျကာင့္အိမ္စရေလျပီ။ဆင္းရဲေသာ"ဇ"တို႕အိမ္ေဘးတြင္ အိမ္ငွားျဖင့္ေနရေတာ့မည္။ ျပည့္စံုတို႔မိသားစု"ဇ"တို႔အိမ္ကိုအထင္ေသးခဲ႕သမ်ွေနာင္တရေလျပီ။

ျပည့္စံု၏ေဖေဖ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ေနျပီ။မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္လက္ဆင့္ကမ္းခ်မ္းသာလာေသာေျကာင့္ ဘာမွပင္ပင္ပန္းပန္းမလုပ္တက္ မကိုင္တတ္ ဒုကၡေရာက္ေလျပီ။ျပည့္စံုတို႕သားမိ၃ေယာက္"ဇ"တို႕အိမ္ေက်းဇူးတင္စကားေျပာရန္ အိမ္သို႕ေရာက္လာက်ေလသည္။

ျပည့္စံုတို႕သားမိေတြပဲ လာအိမ္ေပါတက္…ဇ ဖ်ာခင္းေပးပါအံုး…ထိုင္က်ပါ"ဟု ဇ၏ေမေမမွေျပာေလသည္။

" အမရယ္ေက်းဇူးတင္စကားေလးေျပာခ်င္လို႕ လာတာပါ"

"မလိုပါဘူးကြယ္…အမကေစတနာနဲ႕ကူညီေပးတာပါ…ျပည့္စံုဆိုတာလဲ အမသားလိုပါပဲကြယ္…အားနာမေနပါနဲ႕"

"ဇ…ငါေလ မနက္ျဖန္ကေနစျပီး ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘူး"

"ဘာလို႕လဲကြ"

"ငါေက်ာင္းထြက္ေတာ့မယ္"

ဇ၏ေဖေဖမွဝင္၍" ေဟ…ဘာလို႕ကြပိုက္ဆံမတတ္နိုင္လို႕လား…ေယာက်ာ္းဆိုတာ အတတ္ပညာတစ္ခုခုတတ္မွ ေကာင္းတာကြ…ျပည့္စံု မင္းမွာလုပ္တတ္တာ ဘာမွမရိွဘူး ပညာေတာ႕တတ္ေအာင္သင္ကြာ…မင္းပိုက္ဆံမတက္ႏိုင္ရင္ ငါထားေပးမယ္"ဟုေျပာေလသည္။

ၿပည့္စံုေမေမမွာ"ငါအရင္တုန္းက ဇတို႕မိသားစုအေပါ ္ အေပၚယံေလးႀကည္႕ျပီး အထင္ေသးခဲ႕တာမွားေလျပီ"ဟုေနာင္တရေလျပီ။လူတစ္ေယာက္အေပၚ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္ေစ မျပည့္စံုသည္ျဖစ္ေစအေပါယံေလးျကည့္ျပီး မဆံုးျဖတ္သင့္ဘူးေႀကာင္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ေသးငယ္ပါ
ေစ သူ႕အစြမ္းအစနွင့္သူ႕တန္ဖိုးဆိုတာရိွစျမဲ ပင္ျဖစ္ေႀကာင္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္သြားသည္။

ျပည့္စံု၏ေဖေဖက"က်ြန္ေတာ္လဲ ဒီတိုင္းဘဝကို မကုန္ဆံုးခ်င္ဘူး စိတ္ဓါတ္က်ျပီးအိပ္ယာထဲလွဲေနရင္ ေသဖို႕ပဲရိွေတာ့တယ္…က်ြန္ေတာ့ကိုလဲ အလုပ္ေလးတစ္ခုခုရွာေပးပါလားအကို"

ေကာင္းတယ္ ငါနဲ႕ဆိုက္ကားလိုက္နင္း"

"အကိုကလည္း က်ြန္ေတာ္မွဆိုက္ကား မနင္းတတ္တာ"

"ဟားးးသင္မွတတ္မွေပါ့ကြ…နက္ျဖန္ကစျပီး ဆိုက္ကားနင္း သင္ေပးမယ္ ဟုတ္ျပီလား"

ျပည့္စံုေမေမက "က်ြန္မကိုလဲ အလုပ္ေလးရွာေပးပါလား အမရယ္"

"ညီမကအမနဲ႕ အမတို႕ကုန္စံုဆိုင္ေလးမွာေစ်းလိုက္ေရာင္း…အဲ႔ကေနမွ ပိုက္ဆံစုမိတဲ႕အခါ ဆိုင္ခြဲထြက္ေပါ့…အမတို႕ဆိုင္ကေတာ့ အျကီးျကီးေတာ့မဟုတ္ဘူ…အမတို႕ပိုက္ဆံေလးေတြ စုျပီး တည္ထားတာ…ျပည့္စံု သားကလဲ ဇနဲ႕တူတူ ေက်ာင္းတက္ ဇနဲ႕တူတူ ကူလုပ္ ဟုတ္ျပီလား"

ဇ၏ေဖေဖမွ" ေအး…ေကာင္းတယ္ကြာ…အခုလိုေလးျမင္ရေတာ့လဲ ေကာင္းလိုက္တာ ဘဝဆိုတာခဏေလးကြ…ခဏေလးမွာေပ်ာ္ေအာင္ေနက်…လဲက်သြားလဲျပန္ထႀက…တကယ္ေတာ့ဘဝဆိုတာ လက္ေဝ႕ျကိဳးဝိုင္းထဲကလိုပဲ…လဲက်သြားတဲ႕အခါတိုင္း အရံႈးမဟုတ္ဘူး … ျပန္မထနိုင္မွသာတကယ့္ အရံႈးကြ"ဟု အားေပးစကားေျပာေလးသည္။

နံနက္မိုးေသာက္ အလင္းေရာက္ေသာအခါ ျပည့္စံုတို႔မိသားစု ဘဝကိုတစ္ခါအသစ္စက်ေလျပီ။အားအင္အျပည့္ျဖင့္ အေဖကဆိုက္ကားနင္းသင္ရန္ ဇ၏ေဖေဖတို႕အိမ္ကိုသြားသည္။အေမကေတာ့ ေစ်းေရာင္းရန္ ဇ၏ေမေမနွင့္တူတူ ဆိုင္သို႔
ထြက္သြားေလျပီ။ ေမေမနွင့္ေဖေဖ႕ ေက်ာျပင္ကိုေငးျကည့္ရင္း အရင္ကအလုပ္သြားေသာပံုနွင့္ အခုအလုပ္သြားေသာပံုကိုျကည့္ ကာ ေယာက်ာ္းတန္မဲ႕ ျပည့္စံု တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေတာ့ဝဲမိသည္။သားျဖစ္သူ ျပည့္စံုကေတာ့ စိုက္ခင္းေရေလာင္းေနေသာ"ဇ"ထံသြားကာ"ဇ…ငါ့ကိုလဲ မင္းတတ္သမ်ွဟာအကုန္သင္ေပးပါ"

"okေလ အကုန္တတ္ေစရမယ္"

"ထမင္းခ်က္ အဝတ္ေလ်ွာ္ အရင္သင္ေပးပါ…ေဖေဖနဲ႕ ေမေမကို လုပ္ေပးခ်င္လို႔… ဟိတ္ေကာင္ ဇ ဆရာစားမခ်န္နဲ႕ ေနာ္"

"ဟုတ္ပါျပီကြာ…ဒါေပမယ့္ ဖြန္ေျကာင္တဲ႕ေနရာမွာေတာ့ဆရာစားခ်န္ပါရေစကြာ ေနာ္…"ဟု ဇ ေျပာအျပီးတြင္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ တဟားးဟားးႏွင့္ျပိဳင္တူ
ရယ္မိက်သည္။ျပည့္စံု အိမ္ေနာက္ေဖးမီးဖိုခ်ာင္ဝင္ျပီး လက္စြမ္းျပေလျပီ။ သူမေမ႕နိုင္ေသာေရႊေခါင္းေျပာင္ေခၚ ျကက္ဥဟင္းခ်က္ေက်ြးရမယ္။ျပည့္စံုတစ္ေယာက္ ထမင္းပြဲအဆင္သင့္ ျပင္ျပီးေမေမနွင့္ေဖေဖျပန္အလာကို စာက်က္ရင္းေမ်ွာ္ေနမိ
သည္။ေဟာ…ေမေမျပန္လာျပီ။ပင္ပန္းေသာဒဏ္ေျကာင္႕မ်က္နွာေလးကႏြမ္းဖတ္ေနသည္ ဒါေပမဲ႕မ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ အလွဆံုးအျပံဳးကိုဆင္ထားသည္။

ေမေမ ေမာလာတာလား…လာ ဒီမွာထိုင္" ျပည့္စံုေရတစ္ခြက္ျဖင့္ စီးျကိဳကာအေမာေျဖေစသည္။"ခဏနားေမေမ က်ြန္ေတာ္ေရျဖည့္ထားတယ္ အေမာေျပရင္ေရခ်ိဳးလိုက္ေနာ္"

"ဟုတ္ပါျပီသားရယ္ အေမ့သားေလး အခုလိုလိမ္မာမွန္း အေမမသိခဲ႕ဘူး"ဟု ႀကည္ႏူးဝမ္းသာစြာေျပာမိသည္။ခဏျကာေတာ့ ခေမာက္ျကီးေစာင္း ပုဆိုးတိုတိုျဖင့္အက်ီလက္ရွည္အႏြမ္းေလးကို ဝတ္ကာ ပင္ပန္းေသာပံုစံျဖင့္ ျပည့္စံု၏ေဖေဖ ျပန္လာသည္။

ေဖေဖေရေသာက္ အေမာေျဖအံုး…ေမေမေတာင္ ခုဏမွျပန္ေရာက္ျပီး ေရခ်ိဳး
တက္သြားတာ…ေဖေဖလဲအေမာေျပရင္ ေရခ်ိဳး သားေရထပ္ျဖည့္ထားမယ္"

"သားျပည့္စံု ဒီဟင္းေတြ ဘယ္သူခ်က္ထားတာလဲ"

"သားခ်က္ထားတာေလ ေမေမရဲ႕"

"သားကဘယ္တုန္းက ဟင္းခ်က္တက္သြားတာလဲ"

"သား အေမတို႕ကို ကိုယ္တိုင္ခ်က္ေက်ြးခ်င္လို႕ ဇ ဆီကဒီေန႕ပဲသင္လိုက္တာ ပါေမေမ"

ညေနပိုင္း ထမင္းဝိုင္းေလးကေတာ့ မိသားစု၃ေယာက္ျဖင့္စည္ကားေနပါသည္။ျပည့္စံု ေဖေဖပန္ကန္ထဲသို႕ ေရြေခါင္းေျပာင္ဟင္းအရင္ဦးခ်သည္။ထို႔ေနာက္ မေမ႕ကိုဦးခ်ျပီး သူမစားနိုင္ေသးပဲ ႀကည့္ေနသည္။အရသာဘယ္လိုလဲ ဟင္ေကာင္းလား ဆိုျပီးေမးမိသည္။ေဖေဖနွင့္ေမေမ စားျကည့္ျပီး "ဟားးးအရမ္းေကာင္းတာပဲ…သားေတာ္တယ္"ဟု ျပိဳင္တူထြက္လာသည္။ ျပည္စံုစားျကည့္သည့္အခါတြင္ေတာ့"အားးငန္တူးေနတာပဲ"ဟု ထေအာ္မိသည္။ညေနခင္းရဲ႕ထမင္းဝိုင္းေလးကေတာ့ ရီသံမ်ားနွင့္စည္ကားေနက်သည္။

ညပိုင္းတြင္ေတာ့အိမ္ေရွ႕ကြပ္ျပစ္တြင္သားမိသားအဖသံုးေယာက္ကြပ္ပ်စ္ေပါတြင္လဲအိပ္ရင္းျပည့္စံုေမေမက"ေယာက်ာ္း…ရွင္ဆိုက္ကားနင္းတာ ဘယ္လိုလဲ အဆင္ေျပလား"ဟုေမးေသာအခါ
"ဟားးးမင္းေယာက်ာ္းငါပါကြ နင္းတတ္သြားျပီ…ဒါေပမဲ႕ဒူးမွာေတာ့ ဆိုက္ကားနင္းတတ္တဲ႕ တံဆိပ္တစ္ခုပါရခဲ႕တယ္ကြ"ဟုေျပာျပီး ျပိဳင္တူရီေမာမိသည္။ ေႀသာ္အခုမွ မိုးေကာင္းကင္ကိုေမာ့ျကည့္ခြင့္ရတယ္။လကမထြက္ေသးေပမဲ႕ ျကယ္ေလးေတြ ျဖင့္ လင္းလတ္ေတာက္ပေနစျမဲ။တကယ္ေတာ့ ဘဝဆိုတာခဏေလးပါ။
ထိုခဏေလးမွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ လုပ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္တာေတြ ေတြးျပီး စိတ္ညစ္ေနမယ့္အစား စိတ္ခ်မ္းသာသလိုေနတာတ ကယ့္ဘဝပါ။ဘဝဆိုတာ တကယ့္ခဏေလးပါ။ဒီေန႕ျပီးရင္ ေနာက္ေန႕ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာျကိဳမသိန္ုင္ဘူးေလ။ဒါေႀကာင့္ ဒီေန႔ကို အေကာင္းဆံုး အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုး ျဖတ္သန္းလိုက္ပါ။