သို႔ … မႏၱေလး

Image credit>>> Source

သို႔ … မႏၱေလး ။
သူမက သံစဥ္ေတြကို ျမတ္နိုးသူ ၊
ကို္ယ္ကေတးသြားေတြကို တီးခက္သူ၊
ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းေတာ့ တစ္အိမ္မက္၊ ကို္ယ့္ဂစ္တာေလးနဲ႔
သူမရဲ႕ သံစဥ္ေတြေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့အခါ
ႏွင္းေတြေ၀တဲ့ မႏၱလာေျမရဲ႕ ေဆာင္းညဟာ ေအးမလိုလိုနဲ႔ ေႏြးေနခဲ့တယ္ … ။

သို႔ … မႏၱလး ။
သူမက ၀င္ေတာ့မဲ့ ေနမင္းျကီးကို ပန္းသီးလို႔ ုျမင္တဲ့အခါ ၊
မည့္၀င္းေနတဲ့ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲက ခ်စ္ပန္းသီးေလး သူမရဲ႕ လက္ဖ၀ါးေပၚ ခုန္ဆင္းခဲ့တယ္ ။
သူမတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ သူ႔ကိုယ္ေလးျမဳပ္ေနေအာင္ ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္ေနလိုက္တာ
နွင္းစက္ေတြေတာင္ မနာလို လို႔ ….။ အဲ့ဒီညဟာ မႏၱလာေျမမွာ
အေအးဆံုး ေဆာင္းညတစ္ညျဖစ္ခဲ့တယ္ ။

သို႔ … မႏၱလး ။
ေဆာင္းနွင္းလက္က်န္ေတြဟာ သူတို႔ခ်စ္တဲ့မႏၱလာေျမကို နွဳတ္ဆက္ရေတာ့မွာမို႔
အေအးဓာတ္ထဲမွာ အလြမ္းေငြ႕ေတြေပ်ာ္၀င္ေနေစခဲ့တယ္။
သူမသည္လည္း ေနာက္ဆံုးလက္က်န္အခ်စ္အတြက္ နွဳတ္ဆက္စကားေျခြကာ
ေႏြလိုပူမဲ့ အလြမ္းမ်ိဳး ကုိယ့္ရင္ဘတ္ထဲကို ထည့္ေပးသြားခဲ့တယ္။

သို႔ မႏၱလး ။
ေႏြနဲ႔မိုးမွာ ရရွိခဲ့တဲ့မုန္းတိုင္းဒဏ္ေတြကို ကုစားဖို႔ ေဆာင္းရာသီဟာ နွင္းစက္ေတြကို
ေခၚေဆာင္လာခဲ့ျပီ ၊ သို႔ေပမဲ့ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ မင္းရဲ႕သခင္မေလးကေတာ့ ေရာက္မလာခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ရင္ထဲက
အလြမ္းဒဏ္ရာေတြကို
ကုစားဖို႔ မင္းရဲ႕သခင္မေလး ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္မ်ားမွာလည္း
မႏၱလာေျမရယ္ ……….. ။

ကိုကိုမိုးဟိန္း
သစ္အယ္သီး

KoKoMoeHein
@myanmarkoko

MSC no. 118