ဦးေလးခ်င္းေျပာတ့ဲ သူရ မခ်စ္ပို
သူရ မခ်စ္ပို
လြန္ခ့ဲတ့ဲ ေလး ငါး ရက္ခန့္က ေရွ့တန္းျပန္ တပ္မေတာ္သားေတြကို ဂုဏ္ျပုေသာအားျဖင့္ မေန့ညက အမွတ္ ၁ နယ္လွည့္ေဖ်ာ္ေျဖေရးအဖြဲ့ လာေရာက္ ကျပတယ္။ တပ္မိသားစုေတြရယ္ ရြွာကလူေတြရယ္ အားလုံး ျကက္ပ်ံမက် စည္းကားတယ္။ တစ္ညတာေဖ်ာ္ေျဖပဲြမွာ ေစ်းသည္ေတြလည္းစုံလို့။
ဆိုင္းမဆင့္ဗုံမဆင့္ သမီးက သူ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကတဆင့္ သိရလို့ ပြဲလိုက္ျပေပးဖို့ပူဆာလို့ ပြဲခင္းေရာက္ေသးတယ္။ 
ျပဇာတ္ေနာက္ဆုံးမွာ တိုက္ပြဲကိုရြံရြံခြ်န္ခြ်န္ ခုခံတိုက္ခိုက္ရင္းေအာင္ပြဲရ စစ္သည္ေတြန့ဲေရွ့တန္းမွာ က်ဆုံးသြားတ့ဲ စစ္သည္ေတြ ဆုရတ့ဲထဲမွာ သူရဘြဲ့ရသူကေတာ့ အမ်ားအက်ိုးအတြက္ မိမိအသက္ ပဓါဏမထားပဲ တိုင္းျပည္န့ဲ လူမ်ိုးအတြက္ မိမိအသက္စြန့္ဝံသူေပါ့။
ေနာက္တစ္ေန့ေရာက္ေတာ့ သမီးက ထူးထူး ျခားျခား ဘယ္လိုသူေတြ သူရဘြဲ့ရလဲတ့ဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေကာင္းေကာင္းရွင္းမျပနိူင္ဘူး။ အိမ္ကိုရြွာလည္လာတတ္တ့ဲ စစ္မွုထမ္းေဟာင္းျကီး ဦးေလးခ်င္း လာမွ ေမးျကည့္ေပါ့ သမီးရယ္။ ဦးေလး ခ်င္း ရြွာလည္းလာတ့ဲတစ္ေန့ မိုးကမသည္းပဲ တစိမ့္စိမ့္န့ဲ ေစြ့ မိုးလိုရြွာေနတယ္။ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ဦးေလးခ်င္းက သမီးသိခ်င္တ့ဲ သူရဘြဲ့ ရသူတစ္ေျကာင္းကို လြမ္းေမာဖြယ္ရာ ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ ျဖင့္ခုလိုေျပာျပပါတယ္။ 
"သူရ” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ က သူရဲေကာင္း စစ္သည္ တို႕ကို ခ်ီးျမွင့္ ေလ့ ရွိေသာ ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူး တစ္ခု။ “မခ်စ္ပို” ဆိုေသာ စကား စုေလး က ႏုနယ္ေသာ ႏွလုံးသား ပိုင္ရွင္ မိန္းကေလး တစ္ဦး ၏ အမည္ နာမ လွလွေလး တစ္ခု။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမ လွေလး တစ္ဦး ၏ ႏွလုံးေသြး က သူရဲေကာင္း အာဇာနည္ ေယာက္်ား တို႕ကဲ့သို႕ပင္ ရဲရဲ နီေဆြး လ်က္ သမိုင္း၀င္ ေတး တစ္ပုဒ္ ကို ေရးထုတ္ လိုက္ႏိုင္ ေသာ အခါ -
“သူရ မခ်စ္ပို” ဟူ၍ ေမာ္ကြန္းတင္ ခံရ ေလေတာ့ သည္။ 
၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ လ ၂၁ ရက္ေန႕တြင္ ေကအင္ ဒီအို အဖြဲ႕မ်ား သည္ ေမျမိဳ႕ (ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ႕) ကို အလစ္ အငိုက္ စီးနင္း သိမ္းပိုက္ သြားတယ္။ အ့ဲဒီအခ်ိန္က ေမျမိဳ႕ ရွိ အမွတ္ (၁) စစ္ ေျမျပင္ အင္ဂ်င္နီ ယာ တပ္ခြဲ (ဘီအီး) ႏွင့္ အမွတ္ (၂) စစ္ ေျမျပင္ အင္ဂ်င္ နီယာ တပ္ခြဲ တို႕မွ အရာရွိ စစ္သည္ မ်ား သည္ ဗိုလ္မွဴး ထင္ေပၚ ႏွင့္ ဗိုလ္ၾကီး ဘျဖဴ တို႕၏ ေခါင္းေဆာင္ မွဳျဖင့္ ရ သမွ် လက္နက္ ခဲယမ္း မ်ား သိမ္းဆည္း ျပီး လားရွိဳး ဘက္သို႕ ဆုတ္ခြာ သြား ခဲ့ၾကတယ္္။ ဆုတ္ခြာ သြားေသာ တပ္မ်ား သည္ လားရွိဳး ဘက္ တြင္ ျပန္လည္ စုဖြဲ႕ ျပီး ေမျမိဳ႕ သို႕ ျပန္လည္ ခ်ီတက္ ခဲ့ျကတယ္္။ ေရခ်မ္း အိုး ဘက္တြင္ တိမ္းေရွာင္ ေနၾက ေသာ ဘီအီး တပ္မွ အရာရွိ စစ္သည္ မ်ား ႏွင့္ က်န္ တပ္ေပါင္း စုံမွ တပ္ဖြဲ႕၀င္ မ်ား လည္း ဘီအီး တပ္တြင္ လာေရာက္ စုေပါင္း ခဲ့ၾက တယ္္။ ေဖေဖၚ ၀ါရီ လ ၂၄ ရက္ တြင္ ေမျမိဳ႕ ကို ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ရာ ဘီအီး တပ္ကုန္း (ယခု အင္ဂ်င္နီယာ တပ္) ေနရာ ကို ျပန္လည္ ရရွိျပီး လက္နက္ ခဲယမ္း မ်ား ကိုပါ ရရွိ လိုက္တယ္ဗ် ။ ျမိဳ႕တြင္း ဆက္လက္ တိုက္ခိုက္ ေသာ တပ္ဖြဲ႕ မ်ား သည္လည္း ေမျမိဳ႕ - လားရွိဳး လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ျမိဳ႕မ ရုပ္ရွင္ရုံ ထိ ျပန္သိမ္းပိုက္္ႏိုင္ ခဲ့တယ္္။ အင္ဂ်င္ နီယာ တပ္မွ ဦးေဆာင္ ကာ ေမျမိဳ႕ ကို ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ေသာ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၂၄ ရက္ ကို အင္ဂ်င္ နီယာ တပ္ဖြဲ႕ ေန႕ အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳ မွတ္တမ္း တင္ခ့ဲတာဗ် ။
ေဖေဖၚ၀ါရီ လ ၂၄ ရက္ တြင္ ေျခကုတ္ စခန္း မ်ား ရရွိျပီး ဆက္လက္ ျဖစ္ပြား ခဲ့ေသာ တိုက္ပြဲ မ်ားမွာ ျမိဳ႕တြင္း တိုက္ပြဲ သ႑န္ ျဖစ္ခဲ့ သည္။ တစ္ဖက္ နွင့္ တစ္ဖက္ ေျခကုတ္ စခန္း မ်ားကို အားျပဳ ျပီး အဖြဲ႕ငယ္ မ်ား လႊတ္ကာ အျပန္ အလွန္ တိုက္ခိုက္ ၾကတယ္။ ေလ့က်င့္မွဳ မရွိ ေသာ အရပ္သား မ်ားမွာ လည္း ရရာ လက္နက္ စြဲကိုင္ ျပီး တိုက္ပြဲ၀င္ ခဲ့ၾက တယ္္။ ဒီလို အေျခ အေန မ်ိဳးမွာခက္ခဲေသာ ကိစၥ တစ္ခု က ရန္သူ႕ သတင္း ေထာက္ လွမ္းေရး ျဖစ္သည္။ ဒီတာ၀န္ ကို ယူလိုက္ သူမွာ “မခ်စ္ပို” ဆိုေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦး ။ မခ်စ္ပို သည္ စင္စစ္ ေမျမိဳ႕သူ မဟုတ္ ပါ။ ၁၉၀၇ ခုႏွစ္ တြင္ ေမြးဖြား ခဲ့ျပီး ထား၀ယ္ ျမိဳ႕တြင္ ၾကီးျပင္း ခဲ့တာ။ ေမာင္ ျဖစ္သူ တစ္ဦး မွာ ဘီအီး တပ္ ထဲသို႕ ၀င္သြား သည္ဟု ၾကားရ သျဖင့္ လိုက္ ရွာရင္း ေမျမိဳ႕ ရွိ ဦးၾကြယ္ - ေဒၚပုတို႕ အိမ္တြင္ ေနျဖစ္ သြားတယ္။ အ့ဲေနာက္ ဦးၾကြယ္ တို႕ႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဘီအီး တပ္မွ တပ္ၾကပ္ လွေမာင္ ႏွင့္ညားသြားတယ္လို့ျကားတယ္္။ တပ္ၾကပ္ လွေမာင္က စားေရး ေသာက္ေရး တာ၀န္ ယူ ရေသာ ေၾကာင့္ ထမင္း ခ်က္ လွေမာင္ ဟု လူသိ မ်ားတာတယ္။ မခ်စ္ပိုက ထား၀ယ္ သူပီပီ စကား ေျပာ လွ်င္ အသံ ၀ဲ၀ဲေလး ႏွင့္ ခ်စ္စရာ ေကာင္း္။ အသား က မျဖဴ မညိဳ မ်က္ႏွာ ကေလး ေထာင့္ စပ္စပ္၊ အရပ္ အေမာင္း က ငါးေပ သုံးလက္မ ခန္႕ ရွိ။ စကားေျပာ လွ်င္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာတတ္ ပုံ က လုပ္စရာ ရွိလွ်င္ လည္း ျပတ္ျပတ္ သားသား လုပ္မည့္ သေဘာဗ် ။ 
မခ်စ္ပို ၏ ေယာက္်ား ျဖစ္သူ တပ္ၾကပ္ လွေမာင္ သည္ ထမင္းခ်က္ တာ၀န္ ယူထား ေသာ္လည္း အေျခ အေန ေပး လွ်င္ တိုက္ခိုက္ သည့္ အဖြဲ႕ ထဲ ပါသြား ျပန္္။ အ့ဲအခ်ိန္က အင္ဂ်င္နီယာ တပ္ဖြဲ႕ ေတြက ေလ့က်င့္ ေရး တပ္ကုန္း မွ ေန၍ ရင္ဆိုင္ ထားတယ္။ တစ္ဖက္ ႏွင့္ တစ္ဖက္ အဖြဲ႕ငယ္ မ်ားျဖင့္ အျပန္ အလွန္ သြားေရာက္ ပစ္ခတ္ ၾကရင္းတစ္ ေန့မွာတပ္ၾကပ္ လွေမာင္ အား ေသနတ္ မွန္ျပီး ဒဏ္ရာ ရခ့ဲတယ္။ တပ္ၾကပ္ လွေမာင္ ၏ ဇနီး ျဖစ္သူ မခ်စ္ပို မွာ မခံခ်င္ စိတ္ မ်ား တဖြားဖြား ေပၚလာခ့ဲျပီ္ "ငါ့လင္ ကို မွန္ေအာင္ ပစ္တဲ့ သူေတြ ကို ငါ ကိုယ္တိုင္ ျပန္ခ်မယ္” ။ မခ်စ္ပို သည္ လင္ကို ထိ၍ ေသြးရူး ေသြး တန္း ထျပီး တိုက္ပြဲ ၀င္သူ မဟုတ္ ပါ။
နဂို ကတည္းက တည္ျငိမ္ျပတ္ သားေသာ သဘာ၀ ရွိသည့္ အေလ်ာက္ သူမ ႏွင့္ ကိုက္ညီ မည့္ အလုပ္ ကို လက္ခံ လိုက္ ျခင္း သာ ျဖစ္တယ္။
“ကဲ - မခ်စ္ပို ခင္ဗ်ား တာ၀န္ ယူႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ကို မိန္းမ ေထာက္လွမ္းေရး လုပ္ခိုင္း ရမွာ ပဲ၊ ရန္သူ ရဲ႕ လက္ နက္ၾကီး ေတြ၊ စက္ ေသနတ္ ေတြ ပစ္တဲ့ ေနရာ ကို ကၽြန္ေတာ္ တို႕ သိခ်င္ တယ္။ ခက္ တာက ဘီေအဒီတီ ကုန္းဘက္ ကို ထြက္လိုက္ ရင္ ေယာက္်ား မွန္သမွ် ကို ရန္သူ က ဖမ္းတယ္၊ ပစ္တယ္။ ခင္ဗ်ား တို႕ မိန္းမ ေတြ က်ေတာ့ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ ကူးျပီး ေစ်းေရာင္း ေနၾက တာ ေတြလည္း ရွိေတာ့ ရိပ္မိ မွာ မဟုတ္ ဘူး၊ မခ်စ္ပို ဘယ္လို သေဘာ ရ သလဲ” “ျဖစ္ ပါတယ္ စစ္သား မယား ဟာ စစ္သမီး ဘဲ ေပါ့၊ ရန္သူ က အေရး သာ သြားရင္ တိုင္းျပည္ ျပိဳကြဲ သြားႏိုင္ တယ္၊ ဒီေတာ့ တတ္ သမွ် ရန္သူ အင္အား ေလ်ာ့နည္း ေအာင္ လုပ္ ရမယ္၊ ကၽြန္မ ကို ဓားတို တေခ်ာင္း ေပးပါ၊ ျပီးေ တာ့ လက္ပစ္ဗုံး လဲ ေပးထား၊ ကၽြန္မကို ကိုလွေမာင္ သင္ေပး ထား လို႕ လက္ပစ္ဗုံး ေကာင္း ေကာင္း ပစ္တတ္ ပါ တယ္”
သို႕ႏွင့္ ႏုနယ္ လွပ ေသာ မခ်စ္ပို ေလး သည္ အာဇာနည္ သူရဲေကာင္း စိတ္မ်ိဳး ျဖင့္ တိုက္ပြဲ ၀င္ ခဲ့တာ ။မခ်စ္ပို သည္ ေကအင္ဒီအို မ်ား တပ္စြဲ ထားေသာ ေလ့က်င့္ေရး တပ္ကုန္း၊ ေဆး တပ္ကုန္း မ်ား ဘက္သို႕ နည္း အမ်ိဳး မ်ိုဳးျဖင့္ ၀င္ေရာက္ ကာ ရန္သူ သတင္း ေထာက္လွမ္းေရး ကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ တယ္။ မခ်စ္ပို သည္ ခေမာက္ တစ္လုံး ေဆာင္း၊ တုတ္ တစ္ေခ်ာင္း ကိုင္ကာ ႏြား ေက်ာင္းသူ ေယာင္ေဆာင္ ၍ သြားခဲ့တယ္။ ႏြားေလး ငါး ဆယ္ေကာင္ ပါေတာ့ သူကို ႏြားေက်ာင္း ေနတာလို့ရန္သူ က ထင္ေန ခဲ့တာ။ မိန္းမသား တစ္ဦးရဲ့ မာယာ ကို တိုင္းျပည္ အတြက္ အသုံးခ် လိုက္တ့ဲအခါ အင္ဂ်င္နီ ယာ တပ္ဖြဲ႕၀င္ စစ္သည္ မိသားစု တို႕၏ စြန္႕လႊတ္ စြန္႕စား တိုက္ခိုက္ မွဳမ်ားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု တည္တံ့ ခိုင္ျမ ေရး အတြက္ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္ေတြက သမိုင္း ေမာ္ကြန္းတင္ က်န္ရစ္ ခဲ့တာေပါ့။ 
မခ်စ္ပို သည္ ႏြားေက်ာင္း ရင္း ျဖင့္ ရန္သူ လက္နက္ၾကီး ပစ္ကူ ေနရာ မ်ား၊ စက္ ေသနတ္ ခ်ထား သည့္ ေနရာ မ်ား ကို မွတ္လာ ခဲ့တယ္္။ တစ္ခါ တစ္ရံ လည္း ရန္သူ အဖြဲ႕ငယ္ သုံးေလးဦး ႏွင့္ ေတြ႕၍ အခြင့္ သာသည့္ အခါ မ်ိဳး တြင္ လက္ပစ္ဗုံး ျဖင့္ တိုက္ခိုက္တာေၾကာင့္ ရန္သူ ေတြ အေတာ္ အထိနာ လာ ခဲ့တယ္။ ဒါထက္မက ခံစားရတာက မိန္းကေလး တစ္ဦး မိုးေပၚ က က်လာ သလို ေပၚေပါက္ လာျပီး တိုက္ခုိက္ ခံရ ဖန္ မ်ား လာေသာ အခါ ရန္သူ ေတြ စိတ္ ဓာတ္ ေခ်ာက္ခ်ား မွဳ ျဖစ္လာျကတယ္။ ဗုံးကြဲသံ ၾကား၍ ထလိုက္ ျပန္ လွ်င္ လည္း မခ်စ္ပိုကိုမမွီျကဘူး ။ ကိုယ္ေယာင္ ေဖ်ာက္ေျပး သည္ ဟု ထင္ေန ၾကတယ္။ မခ်စ္ပို ရဲ့ အကူ အညီ ျဖင့္ ရန္သူ အေတာ္ မ်ားမ်ား ကို ထိခိုက္ က်ဆုံး ကုန္တယ္။ လက္ယဥ္ လာျပီ ျဖစ္ေသာ မခ်စ္ပို ရဲ့ေသြး တို႕က ပို၍ နီျမန္း လာျပီးတစ္ဆင့္ တက္၍ အေရး ဆို လာ ျပန္တယ္။
“ကၽြန္မ လုံျခည္ၾကီး နဲ႕ သြားလာ ရတာ လွဳပ္ရွား လို႕ သိပ္ မလြယ္ ဘူး၊ ကၽြန္မ ေဘာင္းဘီ ၀တ္မယ္၊ ျပီးေတာ့ လက္ပစ္ ဗုံး က ေနရာ တိုင္း သံုးလို႕ မရ ဘူး၊ ေသနတ္ နဲ႕ ဆို ပိုေကာင္း မယ္၊ ေန႕ဘက္ မွာ ကၽြန္မ ေထာက္လွမ္း ထားတဲ့ ေနရာ ေတြကို ညဘက္ မွာ ကၽြန္မ ရွင္တို႕နဲ႕ အတူ လိုက္ တိုက္မယ္” မခ်စ္ပို ၏ တင္ျပ ခ်က္ ကို ရဲေဘာ္ မ်ားက ဗိုလ္ၾကီး ဘျဖဴ ထံ ဆက္၍ သတင္းပို႕ ေပးလိုက္ သည္။ ရိုင္ဖယ္ ႏွင့္ေတာ့ မေကာင္း ပါဘူး ဟု ဆိုကာ ေျခာက္လုံးျပဴး ထုတ္ေပး ထားတယ္။ မခ်စ္ပို ပါ၀င္ေသာ အဖြဲ႕ မွာ ည တိုက္ပြဲ မ်ား ဆင္ႏႊဲ ၾကျပန္တယ္။
ေကအင္ ဒီအို အဖြဲ႕ မွာ အထိနာ ကုန္တာေပါ့။ ေထာက္ပံ့ ေရးကုန္း ကို ၀င္စီးေသာ ညမွာ မခ်စ္ပို ကို ထိမွန္ ေလ ေတာ့သည္။ ေန႕ခင္း ဘက္က မခ်စ္ပို ၀င္ေရာက္ ေထာက္လွမ္း ထားေသာ လက္နက္ၾကီး ေနရာ မ်ားကို မိမိ တပ္ဖြဲ႕မွ ေနာက္ ပိုင္း မွ ေမာ္တာ ျဖင့္ ပစ္ျပီး ဦးႏွိမ္ ေပးထားလို့ မခ်စ္ပို တို႕အဖြဲ႕ က ရန္သူ ခံစစ္စည္း ထဲသို႕ အတင္း ထိုးေဖာက္ ၀င္ေရာက္ သြားနိူင္တယ္။ ရန္သူ ေတြ ေခါင္း မေထာင္ ဘဲ ျဖစ္ေန ခ်ိန္ တြင္ မိမိ စစ္သည္ မ်ားက လွံစြပ္ ျဖင့္ တက္ထိုးျကတယ္။ မခ်စ္ပို က လက္ မခံ။ “ကၽြန္မ လက္ပစ္ဗုံး နဲ႕ သြား ထုမယ္” ဆိုျပီး လွိမ့္ေမွာက္ ကာ ခ်ဥ္းကပ္ သြားခဲ့တယ္။ မခ်စ္ပို အပစ္ မခံ ရေအာင္ စစ္သည္ မ်ား က ကာပစ္ပစ္ ေပးရင္း ေယာင္ျပ လွဳပ္ရွား မွဳမ်ား ျပဳလုပ္ ေပး ၾက တယ္။မခ်စ္ပိုရဲ့လက္စြမ္းေျကာင့္ ရန္သူ႕ စက္ေသ နတ္ သံမ်ား ရပ္စဲ သြားတယ္။ ျပန္ အထြက္ တြင္ မခ်စ္ပို ကို လွိမ့္ေမွာက္ျပီး ဆုတ္ ခဲ့ရန္ ေျပာ ေသာ္လည္း နား မေထာင္၊ မတ္တတ္ ရပ္ျပီး ျပန္ လာတယ္္။ ရန္သူ႕ ေသနတ္သံ တစ္ခ်က္ ထြက္ေပၚ လာျပီး မခ်စ္ပို ဗိုက္ ကို လက္ ႏွင့္ ဖိကာ လဲက် သြားတယ္။ ဒဏ္ရာ ရသည့္ တိုင္ ညည္းညဴ ျခင္း မရွိပဲ ဗိုက္ကို အ၀တ္ ျဖင့္ ပတ္ျပီး ဖိ ထား လိုက္တယ္္။အေတာ္သတိၱေကာင္းတာကြ။ ရဲေဘာ္ေတြက မခ်စ္ပို ကို ေပြ႕ျပီး ျမိဳ႕ထဲ ဘက္သို႕ ေခၚသြား ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ က ေျပး ၍ နယူးေဆး တိုက္ မွ ဆရာ၀န္ ကို သြားေခၚ။ ေဒါက္တာ ဘရွင္ လိုက္ လာျပီး မခ်စ္ပို ကို ကားျဖင့္ တင္ကာ ေဆးတိုက္ သို႕ ေခၚျပီး ညတြင္း ခ်င္း ခြဲစိတ္ ကုသ ျကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေကအင္ ဒီအို အဖြဲ႕ မ်ားက မသကၤာ သျဖင့္ ေဆးတိုက္ ကို လာစစ္ ၾကတယ္္။ “ခုနက ကားနဲ႕ ထြက္သြား တာ ခင္ဗ်ား တို႕ လူနာ သြားတင္ တာလား” “မဟုတ္ ပါဘူး၊ လူနာ သြားၾကည့္ရုံ ၾကည့္တာ၊ မင္း တို႕ ပစ္ ခတ္ ေနၾကလို႕ ငါ ၾကာၾကာ မကု ရဲတာနဲ႕ ျပန္လာ တာ၊ အိမ္ထဲမွာ ငါ့ သမီးေတြ ပဲ ရွိတယ္၊ မင္း တို႕ ရုတ္ ရုတ္ မလုပ္ နဲ႕ ျပန္ၾက” ေဒါက္တာ ဘရွင္ က မင္ေသေသ ျဖင့္ ေဟာက္ လႊတ္လိုက္လို့ လက္ နက္ ကိုင္ အဖြဲ႕ ေတြ ျပန္သြား ၾကတယ္။
မခ်စ္ပို ၏ ဒဏ္ရာ ကို ဖေယာင္း တိုင္မီး ျဖင့္ပင္ ခြဲစိတ္ ကုသ ေပးၾက တယ္။ ဒဏ္ရာ က ၁၅ ခ်က္ ေလာက္ ခ်ဳပ္ ရလို့ ေဆးတိုက္ မွာပင္ တစ္ပတ္ ေလာက္ ပုန္းေအာင္း ကာ ေဆး ကုသ ခံေနတယ္။ အနာ မက်က္ ေသး မခ်စ္ပို က ျပန္ခ်င္ လွျပီ ဆိုေတာ့္ ဦးၾကြယ္ တို႕ အိမ္ သို႕ မခ်စ္ပို ကို လိုက္ပို႕ ေပးၾကတယ္။ အ့ဲ အခ်ိန္ က ေကအင္ ဒီအို အဖြဲ႕မွ ေစာဘစံ ဆိုသူ မွာ ထုံးဘို ရပ္ထဲမွ မခ်စ္ပု ဆိုသူ ကို ယူထားတယ္။ အရပ္ ထဲမွ တျခား မိန္းကေလးေတြလည္း ေစာဘစံ ႏွင့္ ခ်စ္ပု တို႕ ဆက္ႏႊယ္ မွဳေၾကာင့္ ဖ်က္ဆီး ခံခဲ့ ရတယ္။ “ခ်စ္ပု” မွာ “မခ်စ္ပို” ႏွင့္ နာမည္ နည္း စပ္ ေသာ္လည္း စိတ္ဓါတ္ က မနီးစပ္၊ သူမ အသက္ရွင္ ရပ္တည္မွဳ ကို အျခား မိန္းကေလး မ်ား ၏ ဘ၀ ႏွင့္ လဲဖို႕ ၾကိဳးစား ခဲ့တယ္။ “ခ်စ္ပု” ၏ လက္ေထာက္ ခ်မွဳ ေၾကာင့္ ရန္သူ အဖြဲ႕ ကို အထိနာ ေအာင္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ေသာ မိန္းကေလး မွာ မခ်စ္ပို ျဖစ္မွန္း သိ သြား ၾကတယ္။ မခ်စ္ပိုရဲ့ လွဳပ္ရွားမွဳ ကို ေစာင့္ၾကည့္ ေန ၾကတယ္။ ေဆးတိုက္က ဆင္းျပီး ဦးၾကြယ္ရဲ့အိမ္တြင္ ပုန္းခို ေနေသာ မခ်စ္ပို ၏ သတင္း ကို ေကအင္ ဒီအို အဖြဲ႕ ရသြား ၾက တယ္္။ ေစာ ဘစံ ေခါင္းေဆာင္ ျပီး လက္နက္ ကိုင္ ေလး ငါးဦး ခန္႕ ဦးၾကြယ္ အိမ္ေရွ႕ သို႕ ေရာက္ လာ ၾက ျပီး“ကဲ မခ်စ္ပို ခင္ဗ်ား ရဲ႕ လွဳပ္ရွားမွဳ ေတြ အားလုံး ကို အတိ အက် သိထား ျပီးျပီ ၊ ျငင္းဖို႕ မၾကိဳး စား ပါနဲ႕၊ ခင္ဗ်ား ေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႕ အဖြဲ႕ ေတြ အေတာ္ အထိ နာ ကုန္ျပီ၊ ဒီေတာ့ ခင္ ဗ်ား က်ဳပ္ တို႕ ေနာက္ကို လိုက္ ခဲ့ပါ” “ေအး ငါ လိုက္ခဲ့မယ္” မခ်စ္ပို ကား ထြက္ေျပး ဖို႕ မၾကိဳးစား၊ ဓားတို ကို သာ ၀ွက္ျပီး ယူ လိုက္သည္။ အာဂ သတၱိ ရွင္ေပ။ 
ထို ရက္ပိုင္း မ်ားမွာ အင္ဂ်င္နီယာ တပ္ဖြဲ႕ မ်ား ေမျမိဳ႕ တြင္ မရွိ ေတာ့ဘူး။ မႏၱေလးကို ဆင့္ေခၚျခင္း ခံရလို့ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာ သြားၾကျပီး ျဖစ္ရာ ဇနီး၊ သား သမီး မ်ား ကို ၾကည့္ မထား ႏိုင္ေတာ့။ မိသားစု ၀င္မ်ား မွာ ဟိုပုန္း ဒီေအာင္း ျဖင့္ ေနခဲ့ရရွာတယ္။ မခ်စ္ပိုက ဒဏ္ရာ မေပ်ာက္ ကင္းေသး သျဖင့္ က်န္ရစ္ ခဲ့ရာ မွ အဖမ္း ခံ လိုက္ရတယ္။ ေကအင္ ဒီအို အဖြဲ႕မ်ား ကလည္း သာမန္ မိသားစု ၀င္ေတြကို စိတ္ မ၀င္ စား၊ မခ်စ္ပို ကိုသာ သဲၾကီး မဲၾကီး လိုက္ရွာ ေနျကတယ္။ မခ်စ္ပို ကို ေစာဘစံ က သူ႕မယား “ခ်စ္ပု” အိမ္သို႕ ဖမ္းေခၚ သြားျပီးေရာက္ သည္ ႏွင့္ မခ်စ္ပို ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ ျပီး သူမ ၏ အံသြား မ်ားကို ဓားျဖင့္ ကလန္႕ထုတ္ ရန္ ၾကိဳး စား တယ္။ မခ်စ္ပိုကအံသြား အပို (အံပြား) ပါတယ္။ အံပြား ၏ အက်ိဳး ေၾကာင့္ ေတာ္ရုံ တန္ရုံ ဓား၊ ေသ နတ္ျပီး သည့္ သေဘာလည္းရွိတယ္ အံပြား ေၾကာင့္ သူမ ကိုယ္တိုင္ သာ လုံျခံဳမွဳ ရွိ သည္ မဟုတ္၊ မခ်စ္ပို ေနာက္ က လိုက္ ၾက သူမ်ား သည္လည္း က်ည္ဆန္ ထိမွန္ ျခင္း မရွိ၊ မခ်စ္ပို သည္ က်ည္ကြယ္ သဖြယ္ ျဖစ္ေန ျခင္း ေၾကာင့္ လည္း သူတို႕ အဖြဲ႕၀င္ မ်ား လွဳပ္ရွား တိုက္ခိုက္ ၾကတိုင္း ေတာ္ရုံ တန္ရုံ မထိ မွန္ ဘဲ ေအာင္ျမင္ မွဳ ရခဲ့ ၾကတယ္စသျဖင့္ ယံုၾကည္ တာေပါ့။
ဒီ သတင္း ကို ေစာဘစံ တို႕ကလည္း ၾကား ထားတယ္။ မခ်စ္ပို ကုိ ရိုးရိုး သတ္လို႕ ေသမည္ မဟုတ္ ဟု နားလည္ ထားၾကတယ္။ ဒါ့ေျကာင့္ မခ်စ္ပို ကုိ ဖမ္း ေခၚ လာျပီး အိမ္ထဲ အ၀င္ အခန္း၀မွာ မီးေနသည္ ထမီ ကို ကပ္ရိုက္ ထားတယ္။ မခ်စ္ပို ကုိ ဘုန္းနိမ့္ေအာင္ လုပ္ၾက ေတာ့တယ္။ ပို၍ ေသ ခ်ာ ေအာင္ မခ်စ္ပို ၏ အံသြား ကို ႏုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစား ၾကျပန္ေရာ “ေအာင္မေလး တို႕ကို ဓားနဲ႕ ျပန္ထိုး တယ္ဟ” အံသြား ကို ႏုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစား ေနၾက သူမ်ား ေအာ္ဟစ္ ျပီး ျပိဳလဲ က် သြားတယ္။ မခ်စ္ပို ကား ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္ တြင္ပင္ တမလြန္ သို႔ အေဖၚ ေခၚသြား လိုက္ေသးတယ္။ ဒါေပမ့ဲ တမလြန္ တြင္ ခံစား ရမည့္ ဘုံဘ၀ ျခင္း ကား ျခားနားတာေပါ့။ ေစာဘစံ မခံရပ္ ႏိုင္ျဖစ္ ကာ ေသနတ္ ဆြဲ၍ ယူ လိုက္ျပီး ဆူညံေသာ ေသနတ္ သံမ်ား ထြက္ေပၚ လာတ့ဲအခါမွ မခ်စ္ ပို လဲက် သြားေတာ့ တယ္။ မခ်စ္ပို သည္ ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္ စြာ ရေန ေသာ္လည္း အသက္ က ေတာ္ေတာ္ ႏွင့္ မထြက္၊ အသက္ျပင္း သည္ ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳ ခံ ရျပီးအသက္ ထြက္ ေလာက္ျပီ ထင္ေတာ့ မွ မခ်စ္ပို ၏ အေလာင္း ကို ၀ိုင္းသယ္မ ျပီး ေရတြင္း ထဲသို႕ ပစ္ခ် လိုက္ၾက တယ္္။ ပိုမို ေသခ်ာ ေစရန္ အတြက္ အေပၚ မွ အုတ္ခဲ က်ိဳး မ်ား၊ ပန္းအိုး ကြဲမ်ား ပစ္ခ် ျပီး ဖို႕ထား လိုက္ၾက တာကြ။
မခ်စ္ပို သည္ ၈-၄-၄၉ ရက္ေန႕ တြင္ အသက္ (၄၂) ႏွစ္ အရြယ္ တြင္ က်ဆုံး သြားခဲ့ ရရွာ ေပမ့ဲ မခ်စ္ပို က်ဆုံးေသာ ေန႕ရက္ သည္ ေျမာက္ ပိုင္းတိုင္း စစ္ ဌာနခ်ဳပ္ လက္ေအာက္ခံ တပ္မ်ား က မႏၱေလးျမိဳ႕ ကို ျပန္လည္ သိမ္းပိုက္ ျပီး ျဖစ္၍ ျမိဳ႕သိမ္း ေအာင္ပြဲ အခမ္း အနား ျပဳလုပ္ေသာ ေန႕ႏွင့္ တိုက္ ဆိုင္ ေနခ့ဲတယ္။ မႏၱေလး ျမိဳ႕ကို စစ္ကိုင္း ဘက္မွ ေန၍ အစိုးရ တပ္မ်ား က ျပန္လည္ တိုက္ ခိုက္ သိမ္း ပိုက္ ရာ တြင္ ဗိုလ္မွဴး ထင္ေပၚ ဦးစီး ေသာ ဘီအီး တပ္ဖြဲ႕ သည္ အဓိက တိုက္ ခိုက္ေရး တပ္ အျဖစ္ ျဖင့္ ဧျပီလ ၂ ရက္ တြင္ မႏၱေလး ေတာင္ကို တက္သိမ္း ခဲ့ျပီးမႏၱေလး နန္းျမိဳ႕ တြင္း သို႕ ဆက္လက္ တိုက္ခိုက္ ျပီး ဧျပီ လ ၆ ရက္ တြင္ မႏၱေလး ျမိဳ႕ကို ၀င္ေရာက္ သိမ္းပိုက္ ကာ ျပည္ေထာင္စု အလံ ကို လႊင့္ထူ ခဲ့ရာ မႏၱေလး ျမိဳ႕ လူထုမွ “တပ္မေတာ္ ကြ” ဟု ေၾကြးေၾကာ္ ျပီး ၾသ ဘာ ေပးခဲ့ ၾကတယ္။ ဒါေတြ ကို မခ်စ္ပို သိ မသြား ေသာ္လည္း မခ်စ္ပို ေက်နပ္ ေနလိမ့္ မည္ ဟု ယုံၾကည္ တယ္။ 
မခ်စ္ပို ၏ အေလာင္း ကို သုံးေလးရက္ အၾကာ တြင္ ျပန္ေဖာ္ ေသာ အခါ ပုပ္သိုး နံေစာ္ျခင္း မရွိ ဟု ဆိုသည္။ ၁၆-၄-၄၉ ရက္ တြင္ ဗိုလ္မွဴး ၾကင္ ႏွင့္ တကြ ရဲေဘာ္ မ်ား သည္ မႏၱေလး - ေမျမိဳ႕ ကားလမ္း ကို စစ္ေဆးရင္း မွ ေရာက္လာ ၾကျပီး မခ်စ္ပို ၏ အေလာင္း ကို စစ္ အခမ္း အနား ျဖင့္ သျဂိဳလ္ ခဲ့ၾက တယ္။ အမိန္႕ စာ ကို ဦးထြန္းအုံ က ဖတ္ေၾကာင္း သိ ရျပီး မခ်စ္ပို ၏ အုတ္ဂူေလး ကို အစဥ္ အဆက္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ ခဲ့ၾက ယေန့ထိပဲ။ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ တြင္ ေမျမိဳ႕ အင္ဂ်င္ နီယာ တပ္ ၌ ဗိုလ္မွဴး တင္ေမာင္ (သိပၸံ မွဴးတင္) တပ္မွဴး ျဖစ္ေသာ အခါ အုတ္ဂူ ေလးကို ျပန္လည္ မြမ္းမံ ခဲ့ေသး သည္။ ရဲေဘာ္ မေသ ေသေသာ္ ငရဲ မလား ပါ။
“သတိဓါတ္ လိုက္ တတ္သည္” ဟု ေရးထား လွ်င္ မည္သူ မွ် မကိုင္ ၾက ေသာ္လည္း “ေရွ႕မွာ ရန္သူ ပစ္ေန တယ္၊ တက္ ေခ်မွဳန္း” ဟု ဆိုလွ်င္ “စစ္သား” ဆိုသူ မ်ား သည္ အႏၱရာယ္ လမ္းမွန္း သိလ်က္ မည္ သည့္ အတြက္ ေလွ်ာက္လွမ္း ၾက ပါ သလဲ။ အမိေျမ အတြက္ပဲ အမိေျမ ကို ခ်စ္ေသာ စိတ္ ျဖင့္ သားေကာင္း ဇာနည္ မ်ား၊ အာဇာနည္ အမ်ိဳး သမီးမ်ား ပါ ေပၚေပါက္ လာတာ။ အာဇာနည္ မခ်စ္ပို ၏ စြမ္းစြမ္း တမံ ေဆာင္ရြက္ မွဳမ်ား ကို ဂုဏ္ျပဳ ေသာ အားျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ က ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ ေရး ေန႕ တြင္ “သူရ” ဘြဲ႕ကို ခ်ီးျမွင့္ ခဲ့ ျပီး ျမန္မာ ႏိုင္ငံ တြင္ တစ္ဦး တည္းေသာ သူရ ဘြဲ႕ရ အမ်ိဳး သမီး တစ္ဦး အျဖစ္ လည္း ယေန႕ တိုင္ ရပ္တည္ ေနဆဲ ျဖစ္ျပီး “သူရ” မခ်စ္ပို (က်ဆုံး) ရရွိ ေသာ “သူရ” ဘြဲ႕ သည္ တပ္မေတာ္ သမိုင္း တစ္ ေလွ်ာက္ လုံး တြင္ တိုက္ပြဲ ၀င္ ေနေသာ စစ္သည္ မ်ား၏ မိသားစု မ်ား ကို ကိုယ္စားျပဳ လွ်က္ ရွိေန တာေပါ့။
“သူရ မခ်စ္ပို” ၏ အုတ္ဂူ ျဖဴျဖဴ ေလး က ျပင္ဦးလြင္ ျမိဳ႕ ထုံးဘို ရပ္ ထဲတြင္ ယေန႕ တိုင္ တည္ရွိ ေန ဆဲ ျဖစ္ မင္းျမင္ဘူးမွာပါ။ မသိ နားမလည္ ၾကသူ အခ်ိဳ႕ က အုတ္ဂူ သင္းခ်ိဳင္း မွာ ျမိဳ႕ထဲ ေရာက္ေန သျဖင့္ ေရႊ႕ ပစ္ သင့္ သည္ ဟု ထင္ေန ၾက သူတခ်ို့ ရွိတာနားမလည္သူေတြကြ။ `သူရ မ ခ်စ္ပို ´၏ အုတ္ဂူ သည္ သင္းခ်ိဳင္း မဟုတ္ ပါ။ ေမျမိဳ႕ (ျပင္ဦးလြင္) ကို ခ်စ္ေသာ၊ ေမျမိဳ႕ တိုက္ပြဲ တြင္ ဦးေဆာင္ မွဳ ေပး ခဲ့ေသာ အင္ဂ်င္ နီယာ တပ္ဖြဲ႕ ၏ သမိုင္း ကို ေျပာျပ ေနသည့္ အုတ္ဂူ စံအိမ္ ေလး တစ္ခု လို့ငါေတာ့ခံစားမိတယ္။ သူရ မ ခ်စ္ပို သည္ မေသ ေသး ပါဘူး။အုတ္ဂူ စံအိမ္ေလး ထဲတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ ေနျခင္း သာ ျဖစ္တယ္။ အမိေျမ ကို ခ်စ္ေး သမီးေကသာ သားေကာင္ာင္း မ်ား အေၾကာင္းကို မခ်စ္ပို က ထာ၀ရ ေျပာျပ ေနဦး မည္သာ ။
msc - 084
မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ Steemit Platform သည္ အျခား ေသာ ဆိုဒ္မ်ားမွ စာမ်ား , ေဆာင္းပါးမ်ား , သတင္းမ်ားအား ကူးယူေဖၚျပျခင္းကို အထူးပင္တားျမစ္ထားပါသည္။ ဤ Platform သည္ မိမိကိုယ္ပိုင္အေရး အသား အေတြးအျမင္ အေတြ႕အၾကံဳတို႔ အား ဖလွယ္ ရာေနရာ ျဖစ္၍ အျခားေသာ copy မ်ား credit မ်ား ျဖင့္ post မတင္ရန္ ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္ အထူးသတိေပးလိုက္ပါသည္။ မိတ္ေဆြ၏ post နွင့္ ပံုစံတူ post မ်ားအား http://www.phothutaw.com/2017/09/blog-post_6698.html
https://gabarmyay.com/archives/1561
တုိ႔တြင္ ေတြ႕မိပါသည္ ။ MSC Register No ျဖင့္ ေကာ္ပီကူးယူျခင္းေၾကာင့္ Original Cheetah ထိပါသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျဖစ္ပါက MSC မွ ထုတ္ပယ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း အသိေပးအပ္ပါသည္။
ကိုမိုးဟိန္းရဲ႕ post က copy ျဖသ္ေနတဲ့အတြက္ chhetah ထိထားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ copy မကူးပဲ ကိုယ္တိုင္ေရးေစခ်င္ပါတယ္။ MSC မွာ copy ကူးတာကို လက္မခံပါဘူးဗ်။ promotion တင္တာကိုလည္း 2 ပတ္ပိတ္ပါမယ္။