သူ႔ေက်းဇူး

သူ႔ေက်းဇူး

သီတင္းကၽြတ္အခါသမယမွာ Steemit မွာ ေက်းဇူးရွိတဲ့သူေတြကို ေက်းဇူးစကားဆိုခ်င္ပါတယ္။ မထမဦးစြာ ကိုဟင္နရီေအာင္@kachinhenry ေပါ့ေနာ္ သူမိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ အခုလို Steemit ေပၚမွာ လႈပ္ရွားရပ္ တည္လာႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ဒီေလာက္ပဲလည္းမဟုတ္ေသးပါဘူး။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပေပးခဲ့တာေတြ စာျဖစ္ေအာင္ ျဖစ္ညွစ္ေရးထားတာေတြကိုေတာင္ Upvote ေပးျပီးကူညီခဲ့တာေတြ အားလံုးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ကို Autoupvote ေပးထားတဲ့ သူေတြပါ။ သူတို႔ဟာ အေယာက္ ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိပါတယ္။ Steemit မွာ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ၁၀ ေယာက္ေက်ာ္ေလးပဲရွိေနခဲ့တာေတာင္ Upvote က ၃၀ ေက်ာ္ရေနခဲ့တာဟာ သူတို႔ရဲ့ Autoupvote ေတြေၾကာင့္ပါ။ လူမ်ားလို႔ တစ္ဦးခ်င္းအမည္ေဖၚျပျပီးေက်းဇူးစကားမဆိုႏိုင္တာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေပး ေစခ်င္ပါတယ္။ သူတို႔ကိုလည္းအထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ေက်းဇူးတင္တာကေတာ့ လက္ရွိတက္ၾကြလႈပ္ရွားေနဆဲ Steemit member ေတြပါပဲ။ သူတို႔ေတြမရွိပဲ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဆက္ျပီးလႈပ္ရွားဖို႔အလြန္ခက္မွာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အားလံုးကိုလည္းေက်းဇူး တင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ MSC အဖြဲ႔ဝင္မဟုတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့စာေတြဝင္ဖတ္ျပီး အားေပးေနဆဲ Friend မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ကိုလည္း အမည္မေဖၚျပေတာ့ပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္းေက်းဇူးတရားဆိုတာ ဘယ္အေျခအေန မဆို မေမ့ေကာင္းပါဘူး။

ဒီေတာ့ဒီေန႔ ေက်းဇူးတရားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တရုတ္ရာဇဝင္ဇာတ္လမ္းတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဘီစီ ၅၁၂ ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူက်ိရႊိ ဦးေဆာင္တဲ့ ဝူစစ္တပ္ၾကီးက ခ်ဴႏိုင္ငံရဲ့ျမိဳ႔ေတာ္ကို ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္စီးနင္း သိမ္းပိုက္ ခဲ့ပါတယ္။ ခ်ဴႏိုင္ငံရဲ့ ဘုရင္ေက်ာက္ဟာထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားျပီး အတိုင္ပင္ခံပညာရွိအမတ္ၾကီး နန္းဝါနဲ႔အတူ က်ဲန္းတပ္ျမိဳ႔မွာ သြားေရာက္ပုန္းခိုေနခဲ့ပါတယ္။ဒီသတင္းကိုရလွ်င္ရျခင္းပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူက်ိရႊိဟာ စစ္ရႈံးဘုရင္ရွိရာ က်ဲန္းတပ္ျမိဳ႔ဆီကို စစ္သည္ဗ္ုလ္ပါအလံုးအရင္းနဲ႔ခ်ီတက္ပါတယ္။

ဘုရင္ေက်ာက္ရဲ့ မွဴးၾကီူးမတ္ရာအေတာ္မ်ားမ်ားက ယခုလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူက်ိရႊိရဲ့ တိုက္ခိုက္မႈဟာ သူနဲ႔ရန္ညွိဴး ရွိသူ ဘုရင့္အတိုင္ပင္ခံ ပညာရွိၾကီး နန္းဝါကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းလိုတာေၾကာင့္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။ ပညာရွိအမတ္ၾကီးဟာ မိမိအရွင္သခင္ဧကရာဇ္နဲ႔တကြ တိုင္းျပည္ကို ကယ္တင္လိုတာေၾကာင့္ မိမိဘာသာ အဆံုးစီရင္လိုက္ျပီး မိမိဦးေခါင္းကို ရန္သူစစ္ဗို္လ္ခ်ဳပ္ၾကီး ဆက္သျပီး ျငမ္းခ်မ္းေရးရယူဖို႔မွာၾကားသြားပါတယ္။

မွဴးမတ္ေတြက အမတ္ၾကီးနန္းဝါရဲ့ ဦးေခါင္းကိုယူျပီး ရန္သူဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးထံ သြားေရာက္ဆက္သပါတယ္။ ျပီးေတာ့တပ္မ်ားဆုတ္ခြါေပးဖို႔ေတာင္းဆိုၾကပါတယ္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူက်ိရႊိက ဘုရင္ ေက်ာက္ရွိတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရူကမ္းလွမ္း မႈကိုပယ္ခ်ျပီးက်ဲန္းတပ္ျမိဳ႔ဆီကို ဆက္လက္ခ်ီတက္သိမ္းပိုက္မယ္အေၾကာင္း ရာဇသံေပးလိုက္ပါတယ္။ ဘုရင္ ေက်ာက္ဟာသူနဲ႔ တကြတိုင္းသူျပည္သားေတြ အသက္အိုးအိမ္ပ်က္စီးေတာ့မယ့္အေရးကို ေတြးျပီးတုန္လႈပ္ေျခာက္ ျခားေနပါေတာ့တယ္။ဒီလို တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားျပီးစိတ္ဓာတ္အၾကီးအက်ယ္က်ေနခ်ိန္မွာ အမတ္ၾကီးတစ္ဦးကအၾကံ တစ္ခုကိုေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ “ယခု မိမိတို႔ခိုလႈံေနတဲ့ ျမိဳ႔ကေလးထဲမွာ ရန္သူကိုေနာက္ဆုတ္သြားေအာင္ ၾကံေဆာင္ႏိုင္သူတစ္စံုတစ္ေယာက္ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ယခုပင္ျမိဳ႔သူျမိဳ႔သားအားလံုးကို လက္ရွိရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ျပႆနာကိုအသိေပးျပီး ေျဖရွင္းႏိုင္ပါက သူေကာင္းျပဳမယ့္အေၾကာင္း ေၾကျငာေမာင္းခတ္ဖို႔” တင္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဘုရင္ေက်ာက္လည္း အျခားအၾကံလည္းမရွိတာမို႔ အမတ္ၾကီးရဲ့အၾကံကိုသေဘာတူလိုက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ေၾကျငာေမာင္းခတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီမွာတင္ထူးထူးဆန္းဆန္းေလွာ္တက္ကိုင္လာတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ဦး ဘုရင့္ေရွ႔ေတာ္ေမွာက္ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ “ယခု ခ်ီတက္လာတဲ့ရန္သူ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူက်ိရႊိရဲ့ စစ္တပ္ၾကီး ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားေအာင္ သူစြမ္းေဆင္ႏိုင္ေၾကာင္း” ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။ ဘုရင္ေက်ာက္လည္း အားရဝမ္းသာသြားျပီး “သင္သာေအင္ျမင္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ငါ့တိုင္းျပည္ရဲ့ တစ္ဝက္ကိုခြဲေပးမယ္” လို႔ ကတိေပးလိုက္ပါတယ္။

ေလွာ္တက္ကိုင္လူငယ္ေလးဟာ ရန္သူစစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူက်ိရႊိခ်ီတက္စခန္းခ်ရေနရာဆီကိုသြားေရာက္ခဲ့ ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူက်ိရႊိရဲ့စခန္းနဲ႔ မလွမ္းမကန္းကေန “က်ဴပင္ၾကားကလူ၊ က်ဴပင္ၾကားကလူ၊ ျမစ္ကိုျဖတ္ျပီး ဂ်ံဳမႈန္႔ နဲ႔ငါးဟင္းစားတာမွတ္မိေသးရဲ့လား” ဆိုျပီးအၾကိမ္ၾကိ္မ္ေအာ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဟာစခန္း အျပင္ထြက္လာျပီး လူငယ္ေလးကိုေခၚယူေမးျမန္းပါတယ္။ လူငယ္ေလးက “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူခင္ဗ်ား၊ ဒီေလွာ္တက္ ကိုမွတ္မိပါေသးလား၊ကၽြန္ေတာ္ဟာတံငါသည္ၾကီးအက္ၾကဴးရဲ့သားပါ” လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူဟာတစ္စံုတစ္ခုကို သတိယသြားဟန္နဲ႔ လူငယ္ေလးကိုသူ႔တပ္စခန္းဆီ တေလးတစားဖိတ္ ေခၚခဲ့ပါတယ္။ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြနဲ႔ဧည့္ခံေကၽြးေမြးျပီး ဘာအကူအညီေပးရမလဲလို႔ေမးပါတယ္။ လူငယ္ ေလးက “ကၽြႏ္ုုပ္တို႔ရဲ့ဘုရင္က ဝူစစ္တပ္ၾကီး ေနာက္ဆုတ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္သူကို တိုင္းျပည္တစ္ဝက္ခြဲ ေပးမယ္လို႔ ကတိျပဳခဲ့ေၾကာင္း ကၽြႏ္ုပ္ရဲ့ဖခင္ဟာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူနဲ႔ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးဖူးတာကို သတိယမိပါေၾကာင္း၊ ကၽြႏ္ုပ္ရဲ့ဖခင္မ်က္ႏွာကိုေထာက္ထားေသာအားျဖင့္ တပ္မ်ားဆုတ္ခြါေပးဖို႔ေတာင္းဆို ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူကလည္း “သင့္ဖခင္ရဲ့ေက်းဇူးတရားကိုဆပ္ဖို႔အခြင့္အလန္း ကိုေစာင့္ေနခဲ့တာၾကာျပီျဖစ္ေၾကာင္းအခု ေတာ့အခြင့္ၾကံဳျပီမို႔ ဝမ္းေျမာက္လွေၾကာင္း” ေျပာၾကားျပီး သူ႔တပ္မ်ားကို ဆုတ္ခြါၾကဖို႔အမိန္႔ေပးလိုက္ပါ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဝူဟာ ကာလတစ္ခုတုန္းက စစ္ရံႈးသူျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခ်ဴစစ္တပ္ရဲ့ လိုက္လံတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ကိုယ္ လြတ္ရုန္းထြက္ေျပးရင္း က်ဲန္းတပ္ျမိဳ႔ဆီကိုေရာက္လာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခ်ဴစစ္သည္ေတြကသူ႔ကိုပိုက္စိပ္တိုက္ လိုက္လံရွာ ေဖြေနခ်ိန္မွာ ဝူက်ိရႊဲဟာ ျမစ္ကမ္းစပ္အနီးက က်ဴပင္ေတြအၾကားမွာ ပုန္းေအာင္းေနခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္ဆက္သြားလို႔ သြားရမွန္းမသိခ်ိန္မွာ ေလွတစ္စီးေပၚကတံငါသည္ၾကီးတစ္ဦးက “က်ဴပင္ၾကားကလူ က်ဳပ္ေလွေပၚကို ခုန္ဆင္းခဲ့ပါ၊ ျမန္ျမန္လာပါ” လို႔ လွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။ ဝူက်ိရႊဲဟာအဲဒီတံငါသည္ၾကီးရဲ့ ေကၽြးေမြးျပဳစုမႈနဲ႔ ကာလအေတာ္ၾကာပုန္း ေအာင္းေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေက်းဇူးတရားေၾကာင့္သူဟာအသက္ရွင္သန္ခြင့္ရခဲ့ျပီး ခုလိုအင္အားေတာင္တင္းတဲ့ စစ္တပ္ၾကီးရွိတဲ့ စစ္ဗိုလိခ်ဳပ္ၾကီးျဖစ္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒီေက်းဇူးကိုဆပ္ခြင့္ၾကံဳတဲ့အခါမွာလည္းေပးဆပ္ခဲ့ပါတယ္။

MSC အဖြဲ႔ဝင္အေပါင္းကိုလည္း ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ၾကံဳတဲ့အခါ တိုင္းျပည္ကိုတစ္ဝက္ခြဲေပးမွာျဖစ္ပါေၾကာင္း ေက်းဇူးတင္စြာေရးသားလိုက္ပါတယ္။

မင္းစိုးနိုင္

MSC-010

Photo-Google