ဝဋ္

photo credit by facebook

လူႀကီးေတြေျပာေနၾကတဲ့ ဝဋ္ေၾကြးေတြမ်ားေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာဆိုတဲ့စကားကို သိတတ္စအရြယ္တည္းကၾကားဖူးေနေပမယ့္ သိပ္နားမလည္ခဲ့ဘူး အရြယ္ေရာက္လာတဲ့တဲ့အခ်ိန္က်မွ ဝဋ္ေၾကြးဆိုတာသူတပါးအေပၚကိုယ္ျပဳဖူးတဲ့ အကုသိုလ္ကံက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာကိုယ့္ဆီကို ျပန္ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ နားလည္ခဲ့တယ္။

ဝဋ္လည္တယ္ဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္တစ္ႀကိမ္ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ႀကံဳခဲ့ရခ်ိန္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္းသတိထားခဲ့မိတယ္။ဝဋ္ဆိုတာအံ့ၾသဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔ ကိုယ္စိတ္ဝင္စားခဲ့မိတယ္။ကိုယ္ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမေလးတစ္ေယာက္ကို ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ႀကိဳက္ေနတာဆိုပီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာေျပာခဲ့မိတယ္။ဒါေတာင္ကိုယ္ေျပာခဲ့ခ်ိန္တုန္းက သူ႔အေပၚမွာနစ္နာပါေစဆိုတဲ့စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ေျပာခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုႀကိဳက္ေစခ်င္လြန္းလို႔ ကိုယ္ေအာင္သြယ္သေဘာနဲ႔ေျပာခဲ့မိတာပါ။ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အဲဒီေကာင္ေလးကမႀကိဳက္ခဲ့ပါဘူး။ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကိုယ့္ကိုစိတ္ခုသြားခဲ့တယ္ထင္ပါတယ္။ကိုယ္လည္းေနာင္ေတာ့ရခဲ့မိတယ္ ေနာက္ဆို ပါးစပ္ကိုစည္းကမ္းရွိေအာင္ထားရမယ္ဆိုတာေတာ့ နားလည္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေကာလိပ္ေတြဖြင့္တာနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ျပင္ဆင္ရတာနဲ႔ အဲဒီကိစၥကိုလည္းေမ့သြားခဲ့တယ္။ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေျပာမနာဆိုမနာသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။အဲဒီေကာင္ေလးမွာလည္း ရည္းစားေကာင္မေလးရွိေတာ့ ကိုယ္လည္းစိတ္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ခင္ခဲ့မိတယ္။ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးရဲ႕ရည္းစားနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔လည္းခင္ခင္မင္မင္ရွိေတာ့ ဘာျပသနာမွမရွိခဲ့ပါဘူး။

တစ္ေန႔ေတာ့မရွိတဲ့ျပသနာကို ဘယ္သူကအစဆြဲထုတ္သြားလည္းမသိပါဘူူး။ကိုယ္အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အေဒၚကေက်ာင္းမွာေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လားလို႔ေမးတယ္။ေက်ာင္းတက္လာတာပဲ ဒုတိယႏွစ္ေရာက္မွ ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ရဲ႕လားလို႔ေမးေတာ့ နည္းနည္းအံ့ၾသခဲ့မိတယ္။ညေနထမင္းစားပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ရွိလူအကုန္စုပီး ကိုယ့္ကိုၾသဝါဒေပးပါေလေရာေပါ့။လူႀကီးေတြကေတာ့ ေက်ာင္းမွာမ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ အစစလိုေလေသးမရွိထားထားတာ သူကေတာ့ ေက်ာင္းမွာရည္းစားနဲ႔ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုပဲ။

ကိုယ္လည္းေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးသြားခဲ့တယ္ ကိုယ္မဟုတ္တာကိုအဟုတ္လုပ္ေျပာေနေတာ့ ကိုယ့္မွာရည္းစားမရွိတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ စာကိုေသခ်ာသင္ေနတယ္ဆိုတာေျပာျပတာ ဘယ္လိုမွလက္မခံၾကဘူး။ဒါနဲ႔ကိုယ္လည္းစိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အိပ္ရာဝင္ခဲ့တယ္။အိပ္ယာထဲသာဝင္ခဲ့ေပမယ့္ ေဒါသကေတာ့ထြက္ေနတုန္း ဘယ္သူကမ်ားသူမ်ားကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးနဲ႔ အက်င့္ပုတ္ပီးေတာ့ အိမ္ကိုလာတိုင္သြားလည္းဆိုတာ သိခ်င္မိခဲ့တယ္။

ဘယ္သူေျပာတာမ်ားျဖစ္နိုင္မလည္းဆိုတာ စဥ္းစားရင္းနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။မိုးလင္းေတာ့တစ္ခါထပ္စဥ္းစားတယ္ ဘယ္လိုမွစဥ္းစားလို႔မရတဲ့အဆံုး စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကပိေတာက္ပင္ေအာက္မွာထိုင္ေနတုန္း ကိုယ့္အသိတစ္ခုဝင္လာခဲ့တယ္။လြန္ခဲ့နွစ္နွစ္ေလာက္တုန္းကလည္း ကိုယ္သူမ်ားကိုဒီလိုစြပ္စြဲခဲ့ဘူးတယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ေၾသာ္ ေရွ႕ကဝိပါတ္ ၇ရက္ အခုဝိပတ္က တံေခါက္ခြက္ကတက္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးပါလားလို႔ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ ေရရြတ္လိုက္မိတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္တုန္းကလည္း ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကိုယ့္လိုခံစားရမွာပဲဆိုပီး သူ႔အတြက္လည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့မိတယ္။မဟုတ္တာကို အဟုတ္လုပ္ေျပာခံရတဲ့စကားအတြက္ ကိုယ္စိတ္ဆိုးသလို ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းလည္းစိတ္ဆိုးခဲ့မွာေပါ့။ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကကိုယ့္ကို ဒဏ္မခတ္ေပမယ့္ ကံၾကမၼာကေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနပဲ မိမိရရကို ဒဏ္ခတ္တတ္ပါလားဆိုတာကို ကိုယ္နားလည္ခဲ့တယ္။အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကိုယ္ေသခ်ာမသိတဲ့အေၾကာင္းေတြဆို ကိုယ္မေျပာျဖစ္ေအာင္ေနခဲ့တယ္။ေသခ်ာတဲ့ကိစၥဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီလူအတြက္အက်ိးမရွိတဲ့စကားဆိုရင္ ကိုယ္မေျပာျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းခဲ့တာ ဒီေန႔ထိပဲေပါ့။ဝဋ္ေၾကြးေတြကို ေၾကာက္လြန္းလို႔ပါ။

@leeshang
MSC -230