ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေၾကာ္

photo credit by facebook

ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေၾကာ္ေလးစားခ်င္လို႔ ေစ်းထဲကိုမိုးတဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ၾကားထဲက ထြက္လာခဲ့မိတယ္။ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သည္ေရွ႕ကိုရပ္မိခ်ိန္မွာ ခပ္ေခ်ေခ်ထိုင္ေနတဲ့ေစ်းသည္ကို ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္တစ္စည္းဘယ္ေလာက္လဲလို႔ေမးမိတယ္။ ေစ်းသည္ကမ်က္နွာကိုခပ္လႊဲလႊဲၾကည့္ရင္း နွစ္ရာဖိုးသံုးစည္း တစ္စည္းခ်င္းယူရင္ တစ္ရာတဲ့ေလ။ပန္းစည္းစည္းသလို စည္းထားတဲ့ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ကိုၾကည့္ရင္း သံုးစည္းပဲေပးပါလို႔ေျပာပီးမွ ျငဳတ္သီးစိမ္းပါတစ္ရာဖိုးေပးပါဆိုေတာ့ ေစ်းသည္က ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ဝယ္တာမ်ား ဘာဝယ္ေနတယ္ထင္လဲမသိဘူး စဥ္းစားေနလိုက္တာတဲ့ေလ။

ေစ်းသည္ရဲ႕စကားကို ေအာင့္သီးေအာင္သက္နဲ႔ခံလိုက္ရေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး ကိုယ့္ရဲ႕တန္ဖိုးရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြကို ဘာမဟုတ္တဲ့ကိစၥေလးအတြက္နဲ႔ မကုန္ေစခ်င္ဘူးေလ။ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ဝယ္ပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ဝယ္ရမွာကမ်ွစ္ဆိုတာ စဥ္းစားမိပီး မ်ွစ္သည္ဖက္ကိုထြက္ခဲ့တယ္။ဒီတစ္ခါေတာ့ စကားမ်ားမ်ားမေျပာဖို႔ဆံုးျဖတ္ပီး ရခ်င္သေလာက္သာရဆိုပီး မ်ွစ္ငါးရာဖိုးေပးပါလိုု႔ေျပာလိုက္တယ္။မ်ွစ္သည္က တစ္ဆယ္သားသံုးရာ နွစ္ဆယ္သားကိုေျခာက္ရာတဲ့ ကိုယ္လည္းစိတ္ထဲကနည္းနည္းေတာ့ ကသိကေအာက္ျဖစ္သြားပီး ငါးရာဖိုးဝယ္လို႔မရဘူးလားလို႔ ျပန္ေမးမိေတာ့မွ ေစ်းသည္ကရပါတယ္လို႔ျပန္ေျပာတယ္။

မေျပာဘူးေနလို႔လည္း မျဖစ္ေသးပါဘူးေတြးမိပီး မ်ွစ္ကက်တ္ေအာင္ျပဳတ္ထားတာလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ သူလည္းေဖာက္သည္ယူထားတာမို႔မသိဘူးတဲ့ လာပို႔တဲ့သူကိုအက်တ္လား မက်တ္တက်တ္လားဆိုတာမေမးလိုက္မိလို႔ ေနာက္ဆိုေမးထားလိုက္မယ္ဆိုပီး စကားေတြကိုအလံုးပိုေတြေျပာေနတာကို နားမေထာင္ေတာ့ပဲ ထြက္လာခဲ့မိတယ္။တစ္ကယ္ဆိုရင္ မသိဘူးအမရယ္ ေဖာက္သည္ယူတာမလို႔ဆိုလည္း ပီးေနတာကို ေထ့သလိုေငါ့သလိုေတာင္ေျပာလိုက္ေသးရဲ႕။

ေစ်းထဲမွာလမ္းေလ်ွာက္ရင္း စဥ္းစားမိတယ္ ဒီလူေတြေရႊသာေရာင္းရင္ဘယ္လိုေနမလဲေပါ့။ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေၾကာ္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့အျခားပစၥည္းေတြကို ဆက္ဝယ္ဖို႔အတြက္ေတာင္ အင္အားမရွိေတာ့သလို ျဖစ္လာခဲ့လို႔ ဘာမွထပ္မဝယ္ေတာ့ပဲ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္။အိမ္ေရာက္ေတာ့အေမက ပုစြန္ေျခာက္ကဘယ္မွာတုန္းတဲ့။အိမ္မွာပုစြန္ေျခာက္ကုန္ေနတာကို ဝယ္မလာလို႔ပြစိပြစိလုပ္ေနေသးတယ္။ပုစြန္ေျခာက္မပါရင္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေၾကာ္ကဘယ္လိုလုပ္ေကာင္းမွာလဲဆိုပီး အဆက္မျပတ္ေျပာေနတာသံကို နားမေထာင္ေတာ့ပဲ မေကာင္းလည္းရတယ္အေမရာ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေၾကာ္ျဖစ္ရင္ပီးေရာလို႔ ေျပာပီးအိပ္ခန္းထဲကိုဝင္ပီး အိပ္ယာေပၚမွာလွဲေနမိတယ္။

ခဏေနေတာ့ အခန္းထဲကိုအေမလိုက္လာတယ္ ေစ်းကျပန္လာပီးမ်က္နွာမေကာင္းလို႔ ဘာျဖစ္လာတာလဲတဲ့။အေမ့ကိုေျပာျပဖို႔ အားယူရင္းမ်က္ရည္ေတြကစီးက်လာခဲ့တယ္။အေမကစိတ္ပူသြားပီး ဘာျဖစ္တာလဲ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုပီး အထိတ္တလန္႔နဲ႔ေမးေတာ့ ေစ်းသည္ေတြနဲ႔ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျပေတာ့မွ အေမကရယ္နိုင္ေတာ့တယ္။

ငါ့သမီးေစ်းေလးတစ္ခါလႊတ္လိုက္ပါတယ္ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ျပန္လာတယ္ဆိုပီး အိမ္လာတဲ့သူေတြကိုေျပာျပေနေသးတယ္။အေမ့ၾကည့္ရတာေတာ့ စိတ္ဆိုးတဲ့ပံုမေပၚဘူး။ကိုယ္အေမ့ကိုမေက်နပ္လို႔ အေမကကိုယ့္သမီးခံလာရတာကို ဘာျဖစ္လို႔ရယ္ေနတာလဲ စိတ္မဆိုးဘူးလားလို႔ေမးမိေတာ့ လူဆိုတာအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္သမီးရဲ႕တဲ့ သမီးကေျပာသလို ေရႊေရာင္းတာမဟုတ္ပဲ ဟင္းရြက္ေရာင္းပီးအခ်ိဳးမေျပျဖစ္ေနတာမဟုတ္ပဲ အဲဒီေန႔မွာ ဟင္းရြက္ေရာင္းတဲ့ေစ်းသည္က သူ႔ရဲ႕အိမ္မွာ ဘယ္လိုကိစၥမ်ိဳးရွိလာခဲ့လို႔လဲမွမသိတာတဲ့။

ဟင္းရြက္ေရာင္းတဲ့သူရယ္ ေရႊေရာင္းတဲ့သူရယ္ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့ လူဆိုတာ သူအဆင္မေျပတဲ့အခိုက္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနရင္ သူ႔ရဲ႕ေဒါသကိုအျခားသူူတစ္ေယာက္ဆီကို မိုက္မိုက္မဲမဲလႊဲခ်လိုက္တတ္ၾကတယ္ ဒါကိုေဗြယူလိုက္ရင္ ကိုယ္လည္းသူ႔လို မိုက္မဲတဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားမွာေပါ့တဲ့။ကိုယ္ကအလိမၼာနဲ႔ ခြင့္လႊတ္လိုက္ရင္ ကိုယ္ဖက္ကၿငိမ္းခ်မ္းသြားမွာပါတဲ့ သူ႔အပူကို ကိုယ့္အပူျဖစ္ေအာင္မယူခ်င္ပါနဲ႔တဲ့။အေမ့စကားကဟုတ္သလိုရွိေပမယ့္ ငယ္ရြယ္တဲ့ကိုယ္ကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိျပန္ေတြးရင္ ေဒါသထြက္တုန္းပဲ။

@leeshang
MSC -230