ထြက္သြားရက္သူ

photo credit by facebook

ျမင္ျမင္သမ်ွအရာတိုင္းက အံု႔မိႈင္းလို႔ေနတာကို သေဘာမက်သလိုၾကည့္ရင္း မ်က္လံုးကိုျပန္ပိတ္လိုက္ေတာ့ သူမရဲ႕မ်က္ႏွာကၾကည္ၾကည္လင္လင္ေလးေပၚလာတယ္။လွလိုက္တာလို႔ ေယာင္ယမ္းပီးေရရြတ္မိေတာ့ ကို္ယ့္အေတြးထဲမွာ မိုးေတြေစြလာျပန္ေရာေပါ့။

သူမကိုခ်စ္ရင္ သူမနဲ႔လမ္းခြဲေပးပါလို႔ ရုပ္ရွင္ထဲကစကားေတြနဲ႔ေျပာတာကိုခံရတဲ့တခဏေတာ့ ကိုယ္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ဒီေခတ္ဒီအခါမွာ ဒီစကားမ်ိဳးေျပာဖို႔ကသိပ္အဆင္မေျပေတာ့ဘူးေလ။ဒီေလာက္လြတ္လပ္လြယ္ကူေနတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ မိဘသေဘာတူရင္ ေတာင္းရမ္းလက္ထပ္မယ္ မိဘသေဘာမတူရင္ခိုးေျပးၾကမယ္ ဒီလိုပဲလုပ္ေနၾကတာ။အခုေတာ့ သူ႔အမကိုယ္တိုင္လာပီး လမ္းခြဲေပးပါေနာက္ဆုတ္ေပးပါဆိုေတာ့ ရယ္စရာေတာ့ေကာင္းတယ္လို႔ေတြးရင္း ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးပဲစဥ္းစားအံုးမယ္လို႔ေျပာခဲ့မိတယ္။

ေနာက္ရက္မွာေတာ့ သူမနဲ႔ေတြ႔ဆံုဖို႔ခ်ိန္းဆိုခဲ့ပီး ဆံုေနက်ေနရာမွာေစာင့္ေနခဲ့မိတယ္။အၿမဲတမ္းကိုယ့္ထက္အရင္ႀကိဳေရာက္ေနတတ္တဲ့သူမက ဆံုမယ့္အခ်ိန္ထက္နာရီဝက္ခန္႔ၾကာတဲ့အထိ ေရာက္မလာခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရင္ေတြပူလာခဲ့တယ္။အိမ္ကသေဘာမတူလို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုလမ္းခြဲဖို႔စဥ္းစားခဲ့ပီလားဆိုတဲ့အေတြးကို ေတြးမိခ်ိန္မွာေတာ့ ငုပ္လ်ွိဳးေနတဲ့ကိုယ့္ေဒါသက ျပန္ပီးအသက္ဝင္လာခဲ့တယ္။

သူမမိဘေတြက ကိုယ္နဲ႔သေဘာမတူရေအာင္ ကိုယ့္မွာဘယ္လိုလိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားရွိေနလို႔လဲ။ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးတစ္ခုမွာေအာင္ျမင္ေနတဲ့ကိုယ့္ကို ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာသူလို႔ ေျပာတတ္တဲ့သူေတြၾကားမွာ အၿမဲခါင္းေမာ့ေနတတ္တဲ့ကိုယ္က သူမမိဘေတြရဲ႕မ်က္စိထဲမွာ အထင္ေသးစရာေကာင္းေအာင္ ဘာေတြမ်ားလုပ္မိခဲ့လဲဆိုတာ ဥာဏ္မီသေလာက္ေတာ့ ကိုယ္စဥ္းစားခဲ့တာပဲ။ဘယ္လိုမွစဥ္းစားမရတဲ့အဆံုး ေခါင္းကိုသာစံုကုတ္လိုက္မိပါတယ္။

သူမနဲ႔မေတြ႔ရတဲ႔ေန႔ေတြဟာ ကုန္လြယ္လြန္းခဲ့လို႔ မေရမရာအေတြးေတြနဲ႔ ကိုယ့္မွာ စိတ္ညစ္လြန္းလို႔ ဘယ္အလုပ္ကိုမွစိတ္ပါလက္ပါ လုပ္လို႔မရတဲ့အထိပဲေပါ့။ကိုယ့္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ သူမရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ ေကာင္မေလးဆီကိုအကူအညီေတာင္းမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ထြက္ခဲ့မိတယ္။သတင္းေလးျဖစ္ျဖစ္ၾကားခ်င္မိတယ္ေလ။သူမသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ၿခံေရွ႕ကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ၿခံဝန္းက ကိုယ့္ကိုဆီးႀကိဳေနခဲ့တယ္။

ကိုယ္တစ္ေန႔လံုး ေနမထိထိုင္မသာနဲ႔ျဖစ္ေနတာကို သတိထားမိတဲ့ ကိုယ့္အမက ကိုယ့္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးရင္း "နင့္ပံုစံကရည္းစားအလုခံလိုက္ရတဲ့ပံုေပါက္ေနပီ"လို႔ေျပာေတာ့ "အလုခံလိုက္ရရင္ေတာင္ေျဖသာေသးတယ္ ခုဟာကဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့ ဘယ္လိုေတြခံစားရမွန္းေတာင္မသိလို႔ ဒီလိုျဖစ္ေနတာေပါ့" လို႔ျပန္ေျဖေတာ့ ကိုယ့္အမကဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ နင့္လိုအျဖစ္မ်ိဳးက နင္တစ္ေယာက္ပဲရွိမယ္လို႔ေျပာရင္း မီးဖိုခန္းထဲဝင္သြားခ်ိန္မွာ ကိုယ့္လည္းအျပင္ကိုျပန္ထြက္လာမိတယ္။

သူမနဲ႔မေတြ႔ရတာဆယ္ရက္ျပည့္တဲ့ေန႔မွာေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းဆိုင္ထဲမွာထိုင္ေနတုန္း ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေဇာ္ႀကီးေရာက္လာခဲ့တယ္။ေဇာ္ႀကီးကသူ႔အဖြားဆံုးသြားပီျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ မနက္ျဖန္ေရေဝးမွာ သၿဂိဳလ္မွာျဖစ္လို႔ နာေရးလာဖိတ္တာလို႔ေျပာပီး ျပန္ထြက္သြားခဲ့တယ္။ေဇာ္ႀကီးအဖြားဆုိတာ ကိုယ့္အဖြားလိုျဖစ္ေနခဲ့တာမို႔ စိတ္ထဲမွာမေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ငယ္ငယ္ကေဇာ္ႀကီးတို႔အိမ္မွာသြားေဆာ့တိုင္း မုန္႔လုပ္ေကြ်းတတ္တဲ့အဖြားက အသက္ကိုးဆယ့္ျပည့္ေမြးေန႔ပြဲကို က်င္းပခဲ့တာရက္ပိုင္းပဲရွိေသးတယ္ေလ။

လူဆိုတာေသမ်ိဳးဆိုေပမယ့္ အဖြားမရွိေတာ့တဲ့ကိုယ္က ေဇာ္ႀကီးအဖြားကို ကိုယ့္အဖြားလိုသေဘာထားခဲ့တာမို႔ အဖြားရဲ႕ေနာက္ဆံုးခရီးကိုေတာ့ မျဖစ္မေနလိုက္ပို႔ဖို႔အတြက္ အဖြားႀကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီျဖဴေတြကိုဝယ္ဖို႔ စဥ္းစားရင္း ႏွင္းဆီျဖဴေတြႀကိဳက္တတ္တဲ့ သူမအေၾကာင္းကေခါင္းထဲကို တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေရာက္လာခဲ့ေတာ့ ကိုယ္ေခါင္းကိုခါရမ္းလိုက္ရင္း ဖြဖြလြဲပါေစဖယ္ပါေစလို႔ ေျပာခဲ့မိတယ္။

အဖြားရဲ႕နာေရးအခ်ိန္ထက္ေစာပီး ေရေဝးကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ အဖြားကိုေစာင့္မေနေစခ်င္ဘူးေလ။အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကိုယ္ျမင္ဘူးခဲ့တယ္လို႔ထင္ရတဲ့မ်က္ႏွာတစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ပဲ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕လက္ကိုဖမ္းဆြဲလိုက္ပီး" ယမံုဘယ္မွာလဲ "လို႔ေမးလိုက္မိတယ္။ကိုယ့္ကိုျမင္လိုပ္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕မ်က္ႏွာကေသြးမရွိေတာ့သလို ျဖဴေလ်ာ္သြားရင္း မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာခဲ့တယ္။

photo credit by facebook

သူမကဘာမွမေျပာဘဲ အေရွ႕ကိုဆက္သြားခ်ိန္မွာ ကိုယ္သူမေနာက္ကိုလိုက္သြားမိခဲ့တယ္။သူမရဲ႕ေျခလွမ္းေတြရပ္သြားခ်ိန္မွာ ကိုယ္ႏွလံုးေသြးစီးဆင္းမႈလည္း တစ္ခဏေတာ့ရပ္တန္႔သြားခဲ့တယ္ထင္တယ္။ကိုယ္မယံုၾကည္နိုင္ေအာင္ သူမကကိုယ့္ေရွ႕ပန္းခင္းႀကီးထဲမွာအိပ္စက္လို႔ေပါ့။ကိုယ့္ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြခိုင္ခိုင္ရပ္ေနဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕ေျခရင္းမွာဝပ္ဆင္းခဲ့ရေပါ့။

ကိုယ့္ပုခံုးကိုညင္သာစြာဆုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ လက္တစ္စံုကိုေမာ့ၾကည့္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုေႏြးေႏြးေထြးေထြးၾကည့္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ကို မ်က္ရည္ေတြၾကားကအားစိုက္ၾကည့္မိခဲ့တယ္။ကိုယ့္ကိုတြဲပီးခံုတစ္လံုးမွာထိုင္ေစခဲ့တဲ့အမ်ိဳးသမီးႀကီးက သူမရဲ႕အေမတဲ့ေလ။ကိုယ့္ကိုသိပ္ခ်စ္တဲ့သူမက သူမခံစားခဲ့ရတဲ႔ေဝဒနာေတြကို ကိုယ့္ကိုမသိေစခ်င္ခဲ့ဘူးတဲ့ေလ။

photo credit by facebook

သူမေလာကႀကီးထဲကေန ဘယ္လိုထြက္သြားခဲ့ရတာကို ကိုယ့္ကိုမသိေစခ်င္ခဲ့ဘဲ ကိုယ္မသိေအာင္တိတ္တိတ္ေလးထြက္သြားဖို႔ႀကံစည္ရင္း ကိုယ့္ကိုဘယ္ေလာက္မ်ားေတြ႔ခ်င္ေနရွာမလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးနာက်င္ခဲ့ေပါ့။ပတ္ဝန္းက်င္ကသူေတြက သူမကိုခ်စ္တတ္လိုက္တာလို႔ ေျပာေနၾကခ်ိန္မွာ ဆက္ေလ်ွာက္ရမယ့္ကိုယ့္ဘဝအတြက္ မေရရာတဲ့အလြမ္းေတြနဲ႔ ကိုယ့္မွာတစ္ေယာက္တည္းေပါ့။

@Leeshang
MSC -230