မိုးညတစ္ည ( ဇာတ္သိမ္း)

တစ္ေယာက္တည္းဆိုင္မွာျဖစ္သလိုစားတတ္တဲ့ကိုယ့္အတြက္ မဖိတ္ေခၚပဲေရာက္လာတဲ့ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေစ်းထဲကိုထြက္လာခဲ့မိတယ္ ဧည့္သည္ေလးအတြက္ တစ္ခုခုဝယ္သြားခ်င္တယ္ေလ။ေစ်းဘက္ကိုလမ္းေလ်ွာက္လာရင္း သူဘာမ်ားႀကိဳက္တတ္မလဲလို႔ေတြးရင္း ေခြးအမ်ားစုကေတာ့ အမဲ႐ိုးတို႔ အမဲသားတို႔ႀကိဳက္တတ္ၾကတာပဲလို႔ ကိုယ့္ဘာသာအႀကံေပးရင္း အမဲသားပဲဝယ္ဖို႔အတြက္စဥ္းစားခဲ့မိတယ္။

ကိုယ္ေစ်းကျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဧည့္သည္ေလးကအိမ္ေရွ႕မွာထြက္ေစာင့္ေနတာကိုျမင္ပီး ရင္ထဲမွာေႏြးေထြးသြားခဲ့တယ္။သူမမရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္ထဲက ကိုယ့္ရဲ႕အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကို ေစာင့္ႀကိဳမယ့္သူမရွိခဲ့တာၾကာေပါ့။အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ဧည့္သည္ေလးအတြက္ခ်က္ဖို႔ျပဳတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေတာ့မွ အိုးခြက္ပုဂံေတြကို ထည့္လာတဲ့ပံုးေတြထဲကမထုတ္ရေသးတာကို သတိရပီးပစၥည္းေတြကိုတစ္ခုျခင္း ထုတ္မိခဲ့တယ္။

သူမမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္တစ္ခုလံုးတိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ပီး အိုးခြက္ေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္အသံုးမဝင္ေတာ့ဘူးဆိုပီး အိမ္ေျပာင္းတုန္းက အိုးေတြခြက္ေတြကို ထားခဲ့ဖို႔စဥ္းစားမိပီး ေနာက္ေတာ့လည္း သူမကိုင္တြယ္ခဲ့တဲ့ပစၥည္းေလးေတြကို မထားရက္ခဲ့ႏိုင္တာမို႔ သယ္လာခဲ့တာ ခုေတာ့လည္းအသံုးတည့္သားလို႔ေတြးရင္း အိုးတစ္လံုးထဲကို ဝယ္လာတဲ့အမဲသားေတြကိုထည့္ျပဳတ္လိုက္တယ္။

ဧည့္သည္ေလးကိုလည္း ဟင္းက်တ္ရင္ေကၽြးမယ့္အေၾကာင္းေျပာမိရင္း သူမကိုသတိရမိခဲ့တယ္။သူမသာရွိေနမယ္ဆိုရင္ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႔ အလႈပ္႐ႈပ္ေနတဲ့ကိုယ့္ကို ၿပံဳးပီးၾကည့္ေနမွာလား ႐ႈပ္႐ႈပ္႐ွက္႐ွက္ ဘယ္ကေခြးကိုေခၚလာပီး အလုပ္႐ႈပ္ေနတာလဲဆိုပီး အျပစ္တင္ေနမလားလို႔ ကိုယ္ေတြးမိရင္းက ကိုယ့္မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ေတြစိုစြတ္လာခဲ့ျပန္ပီ။

သူမမရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္ သူမကိုသတိရတိုင္းငိုမေနဖို႔ တတြတ္တြတ္မွာခဲ့တဲ့ သူမအသံကိုျပန္ၾကားေယာင္မိခ်ိန္မွာ ဧည့္သည္ေလးအတြက္ျပဳတ္ထားတဲ့အမဲသားအိုးက ႏူးလို႔ေတာင္ေနပီေလ။အိုးထဲကအမဲသားေတြကို ပုဂံတစ္ခုထဲထည့္ပီး အေအးခံေနခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဧည့္သည္ေလးကလည္း ကိုယ့္ေဘးမွာစားရေတာ့မယ္ဆိုတာကိုသိေနသလို အၿမီးေလးတစ္ႏံွ႕ႏွံ႕နဲ႔ေပါ့။

ကိုယ့္ဧည့္သည္ေလးစားေသာက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေပးပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္နဖူးမွာေခၽြးေတြေတာင္ျပန္ေနခဲ့တယ္။ကိုယ့္ဘဝမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္ ခုလုိေန႔လည္စာျပင္ဆင္ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပဲ အၿမဲတမ္းသူမ်ားျပင္ဆင္ေပးတာကိုသာစားခဲ့သူမို႔ ခုလိုအျခားတစ္ေယာက္အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးရတဲ့ ပင္ပန္းမႈနဲ႔ေရာေနတဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကိုခံစားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမေရာကိုယ့္အတြက္ေန႔လည္စာျပင္ဆင္ေပးရင္း ဘယ္လိုခံစားေနမလဲလို႔ေတြးမိတယ္။ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ သူမမ်က္ႏွာမွာ ဘယ္ေတာ့မွမညႈိးတဲ့ အၿပံဳးပန္းတစ္ပြင့္ရွိေနခဲ့မွာပါ။

ေနာက္မွရတတ္တဲ့ေနာင္တတစ္ခုကို ကိုယ္ရလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမအေပၚ လစ္ဟင္းခဲ့မႈေတြအမ်ားႀကီးဆိုတာ ကိုယ္နားလည္ခဲ့မိတယ္။သူမအတြက္ ဟင္းတစ္ခြက္ေတာင္ခ်က္မေကၽြးခဲ့ဘူးဆိုတာကိုေတြးမိပီး သူမလည္းတစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ကိုယ္ခ်က္ေကၽြးတဲ့ ေန႔လယ္စာကိုမ်ားစားခ်င္မိေလမလားဆိုပီး ေနာင္တရေနခ်ိန္မွာ သူမကကိုယ့္ရဲ႕အေဝးကို ထြက္သြားခဲ့ပီေလ။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ေနာင္တေတြကိုေပြ႔ပိုက္ပီးေနမယ့္အစား သူမကိုမေပးလိုက္ရတဲ့ ေႏြးေထြးမႈေတြကို ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကသူေတြကို ေပးနိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္း က်န္ရွိေနတဲ့ကိုယ့္ဘဝကို ကုန္ဆံုးဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္မိခ်ိန္မွာ မိုးညတစ္ညမွာ မဖိတ္ေခၚဘဲေရာက္လာတဲ့ ကိုယ့္ဧည့္သည္ေလးကေတာ့ ကိုယ္ခ်က္ေကၽြးတဲ့ေန႔လည္စာကို စားပီးသကာက ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေမာက်ေနေလရဲ႕။

@leeshang
MSC -230