ဌာေနဆီသို့

''တူ ..တူ..တူ"....။မၾကားရတာၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ ဖုန္း Ringtoneသံေလးျမည္လာသည္။ကိုယ့္ဖုန္းသံ ကိုယ္
ျပန္မၾကားရတာ ေက်ာင္းပိတ္လိုက္ကတည္းကဆိုပါေတာ့။အခုျပန္ၾကားရေတာ့ တစ္မ်ိဳးေလးနားေထာင္ေကာင္းေန၏။ၾကည့္လိုက္ေတာ့ HOME ဟု Contact မွတ္ထားေသာနယ္အိမ္မွဖုန္းျဖစ္သည္။ဆက္တဲ႔သူမွာ
အေဖျဖစ္၏။အေဖတို့ ျခံထဲျပန္ေျပာင္းသြားကတည္းက အိမ္နွင့္အဆက္အသြယ္မရသည္မွာ တစ္လေတာင္ျပည့္
ေတာ့မည္။အခု ဖုန္းလာေတာ့ ေပ်ာ္သြားမိသည္။
ဖုန္းဆက္သည့္အေၾကာင္းကား ျခံတြင္းသံုး ပစၥည္းမ်ား မွာယူျခင္းျဖစ္ျပီး ရြာသို့လည္းခဏဆင္းလာရန္ေခၚျခင္းျဖစ္၏။နဂိုကတည္းက အိမ္ျပန္ခ်င္၍ ဖင္တၾကြၾကြ
ျဖစ္ေနေသာက်ြန္ုပ္ ေရငတ္တုန္းေရတြင္းထဲက်သြားပါသည္။အေဖ ေျပာသမ်ွ ကို တဟုတ္ဟုတ္နွင့္ နားေထာင္ရင္း ေပ်ာ္ေနမိသည္။မွာယူေသာ ပစၥည္းစရင္းကို ေသခ်ာ
မွတ္ျပီး ထိုတမနက္လံုးကို ပစၥည္းမ်ားလိုက္လံဝယ္ယူျခင္းျဖင့္ ကုန္ဆံုးေစခဲ႔သည္။နယ္ျပန္မယ့္ေမာ္ေတာ္မွာ မြန္းလြဲ၁နာရီခန့္မွ ထြက္မည္ျဖစ္၍ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလးရ၏။ပစၥည္းမ်ား ဝယ္ယူျပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ၁၁နာရီထိုး
ျပီးျဖစ္၏။ထိုေၾကာင့္ ခရီးသြားရာတြင္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ ဖုန္းဘထၳရီအျပည့္သြင္း၏။POWER BANK၊အားသြင္းၾကိဳး စသည့္ပစၥည္းမ်ား အျမန္ပင္ေကာက္တည့္ကာ
ခရီးေဆာင္အိတ္ကို အသင့္ျဖစ္ေစလိုက္သည္။တစ္ညအိပ္ခရီးသာ ျဖစ္ဖို့မ်ား၍ အဝတ္အစားမ်ား ေထြေထြထူး
ထူးမယူျဖစ္ေတာ့ေပ။
ထိုေနာက္ ပူအိုက္လြန္း၍ ေရခ်ိဳးျခင္း၊ထမင္းစားျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ကာ ၁၂နာရီထိုးျပီျဖစ္၍ ေလွဆိပ္သို့ သူင္ခ်င္းတစ္ေယာက္အကူအညီျဖင့္ ဆင္းလာခဲ႔လိုက္သည္။လမ္းတြင္ အေဖနဲ႔အေမအတြက္ သစ္သီးဝလံမ်ား ဝယ္ယူ၏။သစ္သီးေစ်းတြင္ ပန္းသီး၃လံုး
တစ္ေထာင္က်ပ္တဲ႔၊အဆစ္ေတာင္းတာပင္မရ။ေၾသာ္...ပိုက္ဆံ၁၀၀၀ ရွာဖို့သာခက္တာ သံုးရေတာ့ခဏေလး၊
ပန္းသီးေသးေသးေလး ၃လံုးသာရသည္ကုိုး။၁နာရီိထိုးေတာ့မည္ျဖစ္၍ ေလွဆိပ္သို့ ကပ်ာကယာေျပးရျပန္ပါသည္။ယခု သြားမည့္ေလွမွာ အျမန္ေရယာဥ္မဟုတ္၊အျခား
ေလွဆိပ္ကေန သစ္ေလွျဖင့္ သြားရမည္ျဖစ္၏။ပစၥည္းမ်ား၍ျဖစ္ျပီး အျမန္ေရယာဥ္တြင္ ထိုပစၥည္းမ်ားတင္
ေဆာင္ခြင့္မျပဳျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ဤသို့ျဖင့္ ေလွဆိပ္ေရာက္ေသာ္ မ်က္လံုးမ်ားပင္ ျပဴးက်ယ္သြားပါေတာ့သည္။ဆိပ္ကမ္းတြင္ ေလွထြက္ေတာ့မည္မဆိုထားနွင့္၊ေလွထြက္ရန္ေရပင္မရွိေသးေခ်။ထိုေၾကာင့္ အနားရွိ ဦးေလးတစ္ယာက္အား "ဦးေလး ေလွဘာခ်ိန္ထြက္မွာလဲ"ဟုေမးလိုက္ရာ "၃နာရီမွထြက္မည္"တဲ႔ ..."ဟိုက္...ေသ
ေရာကြာ...၂နာရီေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ေပဦးေတာ့။

-ေလးစားစြာျဖင့္
-ေႏြဦးသစ္
-@kyawthuyein
-MSC-252