စိတ္၏အပန္းေျဖရာ

တစ္ေန့တာ စိတ္ေမာပန္းသမ်ွ ကို ေျဖေဖ်ာက္ရန္စိတ္ကူးေလးတစ္ခုရလာခဲ႔ျပန္ပါသည္။ထိုေၾကာင့္ ညေန
၄နာရီခန့္တြင္ပင္ ေရခ်ိဳးရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး ေရခ်ိဳးခန္း
ထဲဝင္လိုက္သည္။ပူျပင္းေသာ ေန့တြင္ ထူးထူးျခားျခား
ေရပီပါထဲက ေရမ်ားက ေအးစက္ေန၏။ေရွးဦးစြာ ဒူး
အထက္ကို ေရ၅ခြက္ တျဖည္းျဖည္းေလာင္းခ်လိုက္သည္။ပူျပင္းေသာေနေရာင္ေအာက္တြင္ သြားလာလႈပ္ရွားထားေသာေၾကာင့္ ရုတ္ခ်ည္းေရမခ်ိဳးခ်ရဲေပ။အခန့္မသင့္လ်ွင္ ေရွာ့ျဖစ္တတ္သျဖင့္ ထိုအခ်က္ကို တတ္နိုင္သမ်ွေရွာင္က်ဥ္ကာ ေခတၱနားေနျခင္း၊ေရခ်ိဳးသည့္အခါတြင္လည္းခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို ေရအရင္ထိေတြ႔ေစျခင္းျဖင့္ဦးေခါင္းကိုအပူေဆာင့္တက္ျခင္းျပသာနာကိုကာကြယ္ထားလိုက္သည္။ထိုေနာက္မွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေအးျမေသာေရ၏အရသာကို ခံစားလိုက္သည္။ေအးျမေသာေရစက္မ်ားထိေတြ႔လိုက္ေသာေၾကာင့္ ရုတ္ခ်ည္းပင္တစ္ကိုယ္လံုးေပါ့ပါးလန္းဆန္းလာသလိုခံစားရ၏။အခ်ိန္အားလပ္ေနသျဖင့္ ေရကို စိန္နေျပခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။
ထိုေနာက္ အိမ္မွာေနလ်ွင္ သနပ္ခါးမလူးတတ္ေသာက်ြန္ုပ္၊အခု သနပ္ခါးစင္ဆီလွမ္းလိုက္သည္။ထိုသို့
ေရေစာေစာခ်ိဳးျပီး သနပ္ခါးလူးကာ သစ္လြင္ေသာ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ဆင္ျခင္းကိုကား ငယ္စဥ္ကတည္းက
အရမ္းသေဘာက်ခဲ႔သည္။ထိုသို့ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ လြန္စြာပင္ လန္းဆန္းေပါ့ပါးေသာေၾကာင့္တည္း။ဘာမွပင္လုပ္စရာ နတၱိျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သနပ္ခါးလူးျခင္း၊ဆံေကသာျဖီးလိမ္းျခင္း၊အဝတ္အစား ဝတ္ျခင္းတို့ကို သီခ်င္းေလးညည္းကာ ေအးေအးေဆးပင္ လုပ္ေနလိုက္သည္။ထိုေနာက္ ထံုးစံအတိုင္း စီးေတာ္ျမင္း ကို အဟာရအားအင္ရွိမရွိ စစ္ေဆးကာ အိမ္မွထြက္ခြာလာခဲ႔၏။(စီးေတာ္ျမင္း အဟာရ က မစစ္၍မျဖစ္ အခုတေလာ အဟာရအားေဆးေတြက လြန္စြာေစ်းၾကီးေနကာ ဘယ္ေတာ့မွေလာက္ငွျခင္းရွိသည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္တည္း။)
ထိုေနာက္ နဂိုစိတ္ကူးထားသည့္အတိုင္း က်ြန္ုပ္
တို့ျမိဳ႕၏ ကမ္းနားလမ္းဆီသို့ ေလညင္းခံရန္အလို့ငွာ ထြက္လာခဲ႔သည္။ေက်ာင္းျပန္ခ်ိန္၊က်ဴရွင္လႊတ္ခ်ိန္မ်ားျဖစ္၍ ျမို့တြင္းလမ္းမမ်ားသည္ ရႈပ္ေထြးေပြလီလွသည္။
ရႈပ္ေထြးေသာလမ္းမမ်ားကို ေက်ာ္လြန္၍မိနစ္အနည္းငယ္ ၾကာေသာ္ ျမိဳ႕ျပ၏လွပေသာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည့္ကမ္းနားလမ္းသို့ ဆိုက္ေရာက္လာခဲ႔ပါသည္။ကမ္းနားလမ္းမၾကီးေပၚသို့ ေရာက္ရွိသည္နွင့္ပင္ ပင္လယ္ျပင္ၾကီးကိုျဖတ္ကာ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလျပနုနုက ကယု
ကယဆီးၾကိဳနႈတ္ဆက္လုိက္ပါသည္။ေရတက္ခ်ိန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ရႊ႔ံနံ႔ကင္းစင္ေနေသာ ေလေျပနုနုကို အားရပါးရပင္ အငမ္းမရ ရႈရႈိက္ပစ္လိုက္သည္။တစ္ေန့တာ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟတို့သည္ ထိုေလေျပနွင့္အတူ အေဝးသို့လႊင့္စင္သြားေလသလားမေျပာတတ္
စိတ္သည္ အထူးပင္ၾကည္လင္လန္းဆန္းသြားပါေတာ့သည္။

ကမ္းနားလမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ က်ြန္ုပ္နည္းတူ အပန္းေျဖလာၾကေသာ လူမ်ား၊ေလ့က်င့္ခန္းလာလုပ္ၾကသူမ်ား၊လမ္းေလ်ွာက္ထြက္လာၾကေသာ လူမ်ားျဖင့္ စည္ကားလ်က္ရွိ၏။လမ္းေဘးတစ္ေလ်ွာက္တြင္လည္း
အသားကင္ဆိုင္မ်ား၊ေရခဲမႈန့္သည္မ်ား စီတန္းကာ ရွိေနၾကသည္။ထိုလမ္းမေပၚတြင္ သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကသူမ်ားအားလံုး၏ မ်က္နွာမ်ားသည္ ထူးထူးျခားျခား ၾကည္လင္လန္းဆန္းကာ ေသာကကင္းစင္ေနၾကသည္။ေအးခ်မ္းေနၾကပါသည္။


က်ြန္ုပ္သည္ ေတြးရင္း ေငးရင္းနွင့္ ဆိုင္ကယ္ကိုေအးေအးလူလူေမာင္းနွင္ကာ ကမ္းရုိးတန္းျမိဳ႕ေလး၏
ညေနခင္းအခ်ိန္ခါသမယကို ခံစားေနလိုက္သည္။ထိုေနာက္ ဆိုင္ကယ္ကိုရပ္နားကာ လွစ္လပ္ေနေသာ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းတစ္ေနရာကို ေရြးခ်ယ္၍ထိုင္လိုက္သည္။ကမ္းရုိးတန္းျမိဳ႕ေလး၏ညေနခင္း အခ်ိန္သည္ လွလလိုက္ေလျခင္း။ေကာင္းကင္ျပင္ၾကီးတစ္ခုလံုး သည္
ေရာင္နီျဖာမ်ားျဖင့္လွပေန၏။မိုးရာသီ မကုန္ဆံုးေသး၍မိုးတိမ္မ်ားသည္ကား အသင့္ေနရာယူလ်က္ရွိေန၏။သို့ေသာ္ သည္ကေန့အဖို့ကား ရြာသြန္းမည္မထင္ဟုေတြးမိသည္။ေနမင္းၾကီးသည္ တစ္ေန့တာ အလင္း
ေရာင္မ်ား ျဖန့္က်က္ေပး၍ အိပ္စက္အနားယူရန္အေနာက္ေဂၚယာက်ြန္းဆီသို့ ယြန္းရန္ အနီေရာင္ကမၺလာကိုလႊမ္းျခံဳကာ ေတာင္စြယ္မ်ားေပၚေမွး
တင္ေနျပီျဖစ္၏။ေနမင္းၾကီးကား တာဝန္ေက်ပြန္လွပါသည္။တစ္ေန့တာ၏တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္လ်က္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ကမ႓ာေျမကို အလွဆင္ခဲ႔ပါေသးသည္။

ျမိဳ႕ျပ၏ ညေနခင္းေနဝင္ဆည္းဆာအလွကို ထပ္မံ
ျဖည့္စြက္သူမ်ား ရွိေနျပန္ပါေသးသည္။ေလနတ္သားသည္ ေဝးလံေသာ သမုဒၵရာဆီမွ ေရမ်ားကို သူ၏အင္အားကိုအသံုးျပု၍ ကမ္းဆီသို့ သယ္ေဆာင္လာပါသည္။ကမ္းဆီသို့ နဝင္ပီယံ တရွဲရွဲျမည္သံနွင့္အတူ ေျပးလာလိုက္၊ျပန္ဆင္းေျပးသြားလိုက္ျဖင့္ ေရလိႈင္းကေလးမ်ားသည္ ျမူးတူးစြာကခုန္ေနၾက၏။ေနမင္းၾကီးကတဖန္ ထိုျမူးတူးေနေသာ ေရလိႈင္းကေလးမ်ားေပၚသို့ နီညိဳေရာင္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ လွမ္းၾကည့္ေနသည္မွာ ေရႊအိုေရာင္ေလးတလက္လက္ထလို့...အို...လွပလိုက္ေလျခင္း၊ပနံရလိုက္ေလျခင္း။က်ြနု္ပ္သာ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးျဖစ္အံ႔။ထိုေနဝင္ဆည္းသာအလွသည္ တန္းဝင္
ပန္းခ်ီကားတစ္ခုအျဖင့္ ေျပာင္းလဲနိုင္ခဲ႔မွာ အေသအခ်ာပင္။က်ြန္ုပ္၏စိတ္တစ္ခုလံုးသည္ ေလေျပ၏ဆြဲေခၚရာ
ဆီသို့ လိႈင္းကေလးစီးကာ လႊင့္ေမ်ာသြားလိုက္၊ကမ္းဆီ
သို့ ျပန္လာလိုက္ျဖင့္ ေရလိႈင္း၏ သာယာေသာသံစဥ္နွင့္အတူ စီးေမ်ာလိုက္ပါေနမိသည္။မ်ားမၾကာမွီတြင္ပင္ ေနမင္းၾကီးသည္ ကမ႓ာေျမကို နႈတ္ဆက္ကာ အေနာက္ေဂၚယာက်ြန္းဆီသို့ တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့သည္။ထိုေနာက္ညေနေနဝင္ဆည္းဆာအလွကုန္ဆံုး၍ ညခ်မ္းအလွဆီသို့ကူးေျပာင္းသြားကာ က်ြန္ုပ္သည္လည္း စိတ္နွလံုးေအးခ်မ္းစြာပင္ အိမ္သို့ျပန္ခဲ႔ေလေတာ့သည္တကား။ ။

-ေလးစားစြာျဖင့္
-ေႏြဦးသစ္
-@kyawthuyein
-MSC-252
(Post End-10:41PM)