ကုကၠိဳလ္ပင္ေအာက္မွ သရဲ

အပိုင္းဆက္..

အျဖစ္ကား စီးလာေသာ ကတၱီပါ ဖိနပ္နွင့္ အျမွစ္တစ္ခုတို့ ခ်ိတ္လွဲေလျခင္းျဖစ္ေလသည္။"ေတာက္..အေရးထဲကြာ"ဟု စုတ္တသတ္သတ္ ညည္းရင္း လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အားျပဳကာ ျပန္ထရလိုက္၏။ထိုေနာက္ ေရွ့သို့ တစ္လွမ္း တိုးလိုက္သည္နွင့္ အက် ၤ ီစကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္ က လွမ္းဆြဲလိုက္သလိုျဖစ္သြားေလသည္။"ဘုရား...ဘုရား" သရဲမ်ားလား၊မေနွာက္ယွက္ပါနဲ႔ကြာ ငါသြားပါရေစ"ဟု ပါးစပ္မွ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ ေျပာကာ ေနာက္သို့ မရဲတရဲလွည့္ၾကည့္လိုက္ေလရာ..ေျမၾကီးမွ.ႏြယ္ခ်ိတ္ကေလးတစ္ခုသည္အက်ၤ ီစမွာ ခ်ိတ္ေနေလသည္။ကနဦး လွဲက်သြားစဥ္က ေျမၾကီးတြင္ေျပးေနေသာ ႏြယ္ခ်ိတ္က အက် ၤီမွာ ခ်ိတ္ပါခဲ႔ဟန္တူ၏။ထိုအခါမွပင္ ေအာင္ၾကီးတစ္ေယာက္ "ေတာ္ပါေသးရဲ႔ကြာ"ဟု သက္ျပင္းခ်နိုင္ေလသည္။မျဖစ္ပါဘူး ဒီေနရာက အျမန္သြားမွျဖစ္မည္ဟု ေတြးလ်က္ ဆက္သြားရာ အေနာက္မွ လူတစ္ေယာက္လမ္းေလ်ွာက္သံ "တရွပ္ရွပ္ "မည္သံကို ၾကားရျပန္ေလသည္။

image source
စိတ္ေလာေန၍ အစက သိပ္သတိမထားမိေသာ္လည္း
ေျခလွမ္း၁၅လွမ္းမ်ွ တြင္ကား သတိျပဳမိလာ၏။ေျခသံ
သည္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ေနရာတြင္ သိသာစြာၾကားေနရေလသည္။မိမိရြာက လူမ်ား ျဖစ္ေနမလားဟု ဝမ္းသာအားရ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ အေနာက္တြင္ မိမိမွတစ္ပါး အျခားသူမရွိ။ပတ္ဝန္းက်င္သည္ ေအးေနေသာ္လည္း ေခ်ြးမ်းပင္စို့လာပါသည္။"စိတ္ထင္တာေနမွာပါကြာ"ဟု အားျပန္တင္းကာ ဆက္ေလ်ွာက္အခိုက္ ေျခသံ
သည္ ထပ္မံေပၚထြက္လာျပန္ပါသည္။ေျခလွမ္းသည္
ယခင္ကထက္ ျမန္လာ၏။သို့ေသာ္ ေျခသံသည္ မေပ်ာက္သြား၊အေနာက္မွ ကပ္လိုက္ေနသလိုပင္ ဖလပ္ ဖလပ္နွင့္လိုက္ေနျပန္ပါသည္။ဘာလဲကြာ ဟုေအာ္လ်က္ တုံ႔ကနဲရပ္ပစ္လိုက္ရာ ေျခသံသည္လည္း တိတ္သြား
ျပန္၏။တဖန္ဆက္သြားျပန္ေလရာ ေျခသံသည္ ပို၍
က်ယ္လာသလိုပင္ ထင္ရ၏။ဒူးမ်ားပင္ တုန္လာပါျပီ။
ေၾကာက္စိတ္တို့သည္ ငယ္ထိပ္ကိုေရာက္ေလျပီ။"အမေလး အေမရယ္ ကယ္ပါဦးဗ်"ဟု ဟစ္ေအာ္လ်က္ ကိုေအာင္ၾကီးတစ္ေယာက္ သုတ္ေခ်တင္ေျပးေလေတာ့သည္။သို့ေသာ္ အေနာက္မွ ထိုေျခသံသည္ ေပ်ာက္၍မသြား၊"တရွပ္ရွပ္၊ဖလပ္လပ္"ျဖင့္ လိုက္ပါလာဆဲပင္ျဖစ္၏။ကယ္ၾကပါဦး၊ကယ္ၾကပါဦး ဟု ေအာ္ကာ ထပ္မံ
အရွိန္တင္လ်က္ ေျပးျပန္သည္။အေနာက္မွ ထိုအသံ
သည္ ပို၍ က်ယ္ေလာင္စြာျဖင့္ လိုက္လာျပန္ေလသည္။
ကိုေအာင္ၾကီးတစ္ေယာက္ အေမာဆို့ကာ အသက္ရႈတာပင္ မမွန္ခ်င္ေတာ့ေပ၊သို့ေသာ္ ေျခေထာက္တို့သည္
ရပ္တန့္၍မရ ေနာက္က်သည့္ ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္ဟု သတ္မွတ္လ်က္ စုံတင္ေျပး၏။ေခါင္းပါမက်န္ တစ္ကိုယ္လံုး ၾကက္သီးမ်ား ခ်ဳပ္ကာ အားကုန္ေျပးလာ
လိုက္ရာ ရြာ ထဲရွိ အိမ္မ်ားကို လွမ္းျမင္လိုက္သည္နွင့္
"က်ဴပ္ကို ကယ္ၾကပါဦးဗ်ာ က်ဳပ္ေနာက္သရဲလိုက္လာလို့ပါ လာကယ္ၾကပါဦး"ဟု ငိုဂ်ီးခ်က္မျဖင့္ ေအာ္ကာ
ေျပးေလသည္။သို့ေသာ္ကား အေနာက္မွ ေျခသံၾကီး
သည္ ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ေနေသး၏။အသံၾကားလိုက္
ေျပးလိုက္၊ေျပးေလ ေျခသံက လိုက္ေလျဖင့္ သံသရာလည္ကာ အိမ္အေရာက္ ေျပး၏။ရြာသူ၊ရြာသားမ်ား
သည္လည္း ကိုေအာင္ၾကီးေအာ္သံၾကီးကိုၾကားကာ
ဘာျဖစ္တာလဲ ဘာလဲ ဟု ကိုေအာင္ၾကီးေနာက္ မီးကိုယ္စီျဖင့္ ေျပးလိုက္ၾကေလသည္။ကိုေအာင္ၾကီးသည္
ဖိနပ္ပင္မခ်ြတ္ေတာ့ဘဲ အိမ္ေပၚအတင္းေျပးတက္ကာ ေခ်ြးတဒီးဒီးျဖင့္ ေဟာဟဲဆိုက္ေနေလသည္။ရြာသားမ်ား
ေရာက္လာေသာ္ "ဘာျဖစ္တာလဲ ေအာင္ၾကီး" "ဘာေကာင္ လိုက္လို့လဲ"စသည္ျဖင့္ သူတစ္ေပါက္ ငါတစ္ေပါက္ ဝိုင္းေမးၾက၏။ကိုေအာင္ၾကီးခဗ်ာ ရုတ္တရက္ ျပန္မေျဖနိုင္ဘဲ ေဟာဟဲဆိုက္ေနရာ ရြာသားမ်ားက ေရ
တိုက္ လိုက္မွ အနည္းငယ္သက္သာရာ ရသြားဟန္တူေလသည္။ထိုအခါမွ "က်ြန္ေတာ့ေနာက္ သရဲလိုက္လို့ဗ်"
ကုကၠိဳလ္ပင္ၾကီးေအာက္က လိုက္လာတာ၊အိမ္ထဲထိေတာင္ ဝင္လိုက္လာတယ္ "ဟု ေျပာေလသည္။ရြာသား
မ်ားက" ဘယ္မွာလဲဟ သရဲက " "ေတြ႔လည္းမေတြ႔ဘူး"
ဟု ဝိုင္းေျပာၾကရာ ကိုေအာင္ၾကီးတစ္ေယာက္ ေဒါသ
ထြက္လာကာ "က်ဳပ္ေနာက္ တကယ္လိုက္လာတာဗ်၊
တစ္လမ္းလံုးလိုက္လာတာ၊ခင္ဗ်ားတို့က မယံုၾကဘူး
လား"ဟု ေဒါသတၾကီး ျဖင့္ ထိုင္ရာမွ ထရပ္ကာ အိမ္ေပါက္ဝသို့ လွမ္းအထြက္..."ဖလပ္ ဖလပ္ "မည္သံသည္
ေပၚထြက္လာျပန္ေလသည္။ထိုအခါ ကိုေအာင္ၾကီးတစ္
ေယာက္ ေအာက္ကို ငံု့ၾကည့္မိရာ မိမိစီးထားေသာ
ကတၱပါဖိနပ္ေအာက္ခံသား ကြာေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္
ရေလသည္။ထိုမွကိုေအာင္ၾကီးသည္ တရားခံကို သေဘာေပါက္သြားပါသည္။ကုကၠိဳလ္ပင္ေအာက္တြင္ အျမွစ္နွင့္ ခ်ိတ္မိကာ လွဲက်စဥ္က ဖိနပ္ကြာသြားဟန္တူေလသည္။ရြာသားမ်ားသည္လည္း ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္သြားၾကကာ "ဟင္ ေအာင္ၾကီးကေတာ့ လုပ္ပီေဟ့"ဟု ဝိုင္းေျပာၾကေလသည္။ကိုေအာင္ၾကီးခမ်ာ တုန္ေနေသာ ဒူးတို့က မျငိမ္ေသး၊ရွက္လည္းရွက္ရွက္ျဖင့္
"ဒုကၡေပးတဲ႔ ဖိနပ္စုတ္ ငါ့မွာေျပးလိုက္ရတာ ေသေတာ့မဟ္ဟ သြားစမ္းကြာ"ဟု ဆိုလ်က္ ေျခမွဖိနပ္ကို ဆြဲခ်ြတ္ကာ လႊင့္ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
ျပီးပါျပီ။

image source
ေလးစားစြာျဖင့္
ေႏြဦးသစ္
@kyawthuyein
MSC-252