က်ြန္ုပ္ေနခ်င္ေသာအနွစ္သက္ဆံုးည

အသူရာေနမင္းၾကီးသည္ ေတာင္စဥ္ေတာင္စြယ္မ်ားကို ေမွးတင္ျပဳကာ အေနာက္ေဂၚယာက်ြန္းဆီသို့ တျဖည္းျဖည္း ယြန္းသြားခဲ႔ေလျပီ။ကမ႓ာေလာကတစ္ခြင္ ကို အလင္းျဖန့္က်က္ေပးေနေသာ ေနမင္းၾကီး အိပ္စက္အနားယူသြားသည္နွင့္ အရပ္ရွစ္မ်က္နွာတစ္ခြင္သည္ တရိပ္ရိပ္ အေမွာင္က်သြားေလေတာ့သည္။ထိုသို့ အေမွာင္ရိပ္က်သြားျခင္းကို ည ဟူ၍ က်ြန္ုပ္တို့လူသားမ်ားက အမွတ္သညွာ ျပဳၾကပါသည္။
အေမွာင္က်ေသာ ညတြင္ ျမိဳ႕ျပၾကီးမ်ားမွာမူ
သဘာဝလြန္ အေရာင္စံု အေသြးစံု မီးေရာင္တလက္လက္ျဖင့္ ထိန္လင္းေတာက္ေနမည္ျဖစ္ေသာ္ျငား က်ြန္ုပ္
၏ဇာတိ ရြာကေလးတြင္မူ ေပ်ာက္တိေပ်ာက္ၾကား မီးေရာင္ကေလးမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ရေသာ္လည္းအေမွာင္အတိက်ေနသလိုပင္ရွိေခ်၏။ထိုသို့ အေမွာင္အတိ က်ေန
ေသာ္လည္း က်ြန္ုပ္သည္ မီးေရာင္စံုမ်ားျဖင့္ လွပေနေသာျမို့ျပၾကီးကို မလြမ္းမိပါ။အဘယ္ေၾကာင့္မူ ေတာရြာမ်ားတြင္ ျမို့ျပၾကီး၌ရွိေသာ အလွအပမ်ားထက္ သာလြန္သည့္ သဘာဝအလွမ်ား ရွိေနေသာေၾကာင့္တည္း။

ဒီအခ်ိန္ ျမိဳ႕ျပတြင္ ကားသံ၊ဆိုင္ကယ္သံ အစရွိသည့္ အသံမ်ား ဆူညံေနမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အခု ေတာ
ရြာကေလးတြင္မူ ညပိုးေကာင္မ်ား၏ ေသးငယ္ေသာ ေအာ္သံမ်ားမွအပ ဆူညံသံမ်ားအလံုးစံု ကင္းပလ်က္ရွိေနသည္။တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို နွစ္သက္ေသာက်ြန္ုပ္အဖို့
ထိုသို့ ေနရျခင္းသည္ ေအးခ်မ္းသာယာလွပါသည္။ည အခ်ိန္သည္ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္၈နာရီေလာက္ပင္ရွိေသာ္
ျငား ေတာရြာဓေလ့အရ လူငယ္အိပ္ခ်ိန္ပင္ရွိလင့္ကစား လူၾကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္လည္း တစ္ျပိဳင္တည္း ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
ည ေကာင္းကင္ယံသည္ ၾကယ္ပြင့္ကေလးမ်ား
ဟိုတစ္ပြင့္ သည္တစ္ပြင့္ျဖင့္ အလွဆင္ထား၏။ထက္
ေဝယံျပင္သည္ ေရးေတးေတး လင္းလက္ေနသည္ကို
ေတြ႔ရေသာအခါ က်ြန္ုပ္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္လာမိပါသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္မူ မၾကာမွီအခ်ိန္တြင္ လမင္းၾကီး ထြက္လာေတာ့မည္ကို သိရေသာေၾကာင့္တည္း။အေတြးသည္ မၾကာလိုက္ပါေခ်။လမင္းၾကီးသည္ လင္းလက္ေသာအဆင္တန္ဆာကို ဆင္ျမန္းလ်က္ တိမ္တိုက္နန္းေတာ္
ထဲမွာ ခံ႔ျငားစြာျဖင့္ တေရြ႔ေရြ႔ ထြက္လာပါေတာ့သည္။

မၾကာမွီအခ်ိန္တြင္း၌ပင္ အေမွာင္အတိက်ေနေသာ
ကမ႓ာေလာကတစ္ခြင္သည္ လမင္း၏ လင္းေရာင္စဥ္
မ်ားျဖင့္ လႊမ္းျခံဳျပီးသကာလ ဝန္းက်င္တစ္ခြင္ လင္း
ထိန္လာခဲ႔ပါသည္။လမင္းစႏၵာ၏ ျဖာက်ေနေသာ ေရာင္
စဥ္မ်ားကို ကမ႓ာ ေျမေပၚရွိ ပန္းပြင့္ေလးမ်ားသည္ အလုအယက္ ဖမ္းယူစားေသာက္ၾကကာ အေမႊးရနံ႔မ်ား ထုတ္
လႊင့္ၾက၏။ညေမႊးပန္းျခံဳမ်ားထံမွ ရနံ႕မ်ားသည္လည္း ေလေျပတစ္ခ်က္ ေဝ႔လိုက္တိုင္း သင္းပ်ံ႔စြာ နွာဝသို့ ေရာက္ရွိလာၾက၏။လေရာင္ေလးမ်ားသည္ အပူအပင္ကင္းမဲ႔စြာျဖင့္ ျဖန့္က်က္ေနသည္မွာ ေအးခ်မ္းလွပါသည္။
လမင္းစႏၵာ၏ လေရာင္စဥ္ျဖာမ်ားသည္ က်ြန္ုပ္ဦးေခါင္းထက္ ျဖာက်ေန၏။ထို့အတူ က်ြန္ုပ္တို့ျခံဧရိယာတြင္းရွိ တစိမ့္စိမ့္ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနေသာ စမ္းေခ်ာင္း
ေလးေပၚသို့လည္း လမင္းစႏၵာသည္ ျဖာက်ေန၏။စမ္း
ေခ်ာင္းေလးဆီမွ စီးဆင္းေနေသာ ေရသံေလးမ်ားသည္
တိတ္ဆိတ္ေသာ ညအလယ္ သံစဥ္တစ္ခုပမာ နဝင္ပီယံ
ျဖစ္လွပါသည္။ထိုသံစဥ္မ်ားနွင့္စမ္းေခ်ာင္းေဘးတြင္ကား က်ြန္ုပ္ရွိ၏။က်ြန္ုပ္ထိုင္ေနရာ ေရွ႔တြင္ကား
လက္ကုိင္ကိုင္းပါလက္ဖက္ရည္ၾကမ္း အိုးေလးတစ္လံုး၊
အဖန္ေရေသာက္ ေၾကြခြက္ေလးတစ္လံုး၊ျဖစ္သလို ဆီဆမ္းထားေသာ လက္ဖက္သုပ္ခါးခါး တစ္ပန္းကန္၊လက္
ထဲတြင္ကား ထိုစာေရးလက္စ ဖုန္းေလးတစ္လံုး ရွိ၏။
သီခ်င္းဖြင့္ခ်င္ေသာ္လည္း စမ္းေခ်ာင္းေလး၏သံစဥ္မ်ား၊ညပိုးေကာင္ေလးမ်ား၏သံစဥ္မ်ားကို ပီသစြာ မနားဆင္
ရမည္စိုး၍မဖြင့္ေတာ့ေပ။ထို့အခိုက္ ေလေျပေလးသည္ ေဝ့ကာဝိႈက္ကာျဖင့္ က်ြန္ုပ္၏ခႏၶာကိုယ္ကို ျဖတ္သန္းသြားသည္မွာ ေမႊးညွင္းေလးမ်ား ေထာင္သြားသည့္အထိ ေအးစိမ့္စိမ့္ေလးျဖစ္သြားပါသည္။လေရာင္ျဖာက်ေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းေလးတြင္း၌ ငါးေသးေသးေလးမ်ားကို ခ်စ္စဖြယ္ေတြ႔ရ၏။ထိုသို့ ေတာရြာရွိ စမ္းေခ်ာင္းေလးတြင္ အသက္ရွင္ ေပါက္ဖြားလာေသာ ထိုငါးေလးမ်ားအတြက္ က်ြန္ုပ္ဝမ္းသာ ရပါေသးသည္။ျမို့ျပနွင့္နီးေသာ ေနရာတြင္သာ ထိုငါးေလးမ်ားသည္ ေဖာက္ဖြားလာျငားအံ႔၊ထိုငါးေလးမ်ားသည္ အရြယ္ေရာက္သည့္တိုင္ေအာင္ အသက္ရွင္ရမည္မဟုတ္ေပ။
ထိုသို့ လေရာင္ျဖာက်ေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းေလး
ေဘးတြင္ အဖန္ေရပူပူေလး တဖူးဖူးမႈတ္ေသာက္၊
လက္ဖက္ခါးခါး ခပ္စားရင္း၊လမင္းစႏၵာ၏အလွကို
တဝၾကီးခံစားကာ စမ္းေခ်ာင္းေလး၏ ေရစီးသံေလးကို တေျမ့ေျမ့နားဆင္ရေသာ အခိုက္၊ သဘာဝေလစစ္စစ္
နွင့္ေမႊးပ်ံ့ေသာ ညေမႊးပန္းရနံ႔ မ်ားကို တဝၾကီးရႈရႈိက္ကာ စာေရးေနရေသာ အခိုက္အတန့္သည္ က်ြန္ုပ္အတြက္ လူ့ေလာက၏ ျပည့္စံုလွေသာ ေလာကီစည္းစိမ္တစ္ခုပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ထိုသို့ညေလးမ်ိဳးကား က်ြန္ုပ္ညစဥ္ မက္ေမာတမ္းတရေသာ၊ညစဥ္ေနခ်င္မိေသာ အနွစ္သက္ဆံုးညေလးတစ္ညပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္တကား။ ။

ေလးစားစြာျဖင့္
ေႏြဦးသစ္
@kyawthuyein
MSC-252