တစ္ဒဂၤ

kyawthetaung (47)in #myanmar • 6 years ago

ဘာလိုလို လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္နဲ႔ ခုဆိုစာစစ္ရတာ ငားရက္ေတာင္႐ွိသြားေပါ့....
အရင္တစ္ပတ္ pro ကလည္း ဒီကစၥႀကီးေၾကာင့္လြတ္သြားခဲ့ရတာ။ ႏွေျမာမိတာေတာ့ အမွန္။
ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ ထပ္ၿပီးေနာင္တမရခ်င္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္.......

မိမိရုတ္တရက္ေဆးရံုတက္ရေသာကိစၥမွလြဲ၍ မပ်က္မကြက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ရမည္ ဟု တစ္ခ်က္လြတ္ အာဏာ႐ွင္ဆန္ဆန္ အမိန္႔စာတစ္ရြက္လက္ခံရ႐ွိၿပီးကတည္းက ျဖက္သန္းဖို႔ႀကိဳတြက္ထားၾကၿပီးသား။ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမႉး႐ုံးကေန သက္ဆိုင္ရာဘာသာရပ္အလိုက္ စာစစ္သြားဖို႔ အမိန္႔စာေတြကို ဆရာ၊ဆရာမ(ကြၽန္ေတာ္တို႔)ေတြဆီကို ေပးပို႔ၿပီးအေၾကာင္းၾကားခဲ့တယ္။ လိုအပ္ခ်က္အလိုက္ေခၚတာမို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ကစာစစ္ပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ကမပါၾကဘူး။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ စာစစ္မလိုက္ခ်င္ၾကသူမ်ားတာေပါ့။ ကံႀကီးသူတို႔ေလာက္သာ လြတ္တာ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဟိုအကပ္ ဒီအကပ္နဲ႔ မပါေအာင္ လုပ္ၾကတာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္စာစစ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရေတာ့တာပဲ။ ဟိုေရာက္ရင္သံုးဖို႔ ပိုက္ဆံကို လခႀကိဳထုတ္ၿပီးယူသြားလို့ရေတာ့ မဆိုပါဘူး။ မြဲ ပါတယ္ဆိုမွ ေငြကုန္ေပါက္ေတြက စီရစီကိုတန္းလို႔။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္အရာမဆို ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳး ႐ွိစျမဲပါ။
ပိုက္ဆံကုန္ေပမဲ့ ထိုက္တန္တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူး ကနည္းမနည္းျပန္ဘူး။ စာစစ္တဲ့အေတြ႔အၾကံဳေတြရတယ္။ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ဘာဘာညာညာေလးေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ရတာ နည္းတဲ့အခြင့္အေရး မဟုတ္ျပန္ဘူး။ အဲ့ဒီအခ်က္ကိုေတာ့ မိမိေတာ္ေတာ္ေလးသေဘာက်တယ္။
ကဲဗ်ာ.....ဒီလိုနဲ႔ မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာ စာစစ္ကိုအထုပ္အပိုးျပင္ၿပီးထြက္လာရတာေပါ့။ အမိန္႔စာထဲမွာကိုက မတ္လ ၃၀ ထက္မေစာ ၃၁ ထက္ေနာက္မက်ရ....တဲ့။ ဝီရိယ႐ွိ႐ွိနဲ႔ပဲ ၃၀ ရက္ေန႔ကတည္းက သြားလိုက္တယ္။

ဟိုေရာက္ေတာ့ အရင္ေရာက္ေနႏွင့္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုလံုးက သိုက္သိုက္ဝန္းဝန္း စုၿပီးလာေစာင့္ေပးၾကတယ္။ ဘယ္လိုေျပာကမလဲ အဲ့ဒီခံစားခ်က္။ ေပ်ာ္တာလား ဘာလားမသိ။ ေက်ာင္းမွာ ႐ုပ္တည္နဲ႔ေနသားက်ေနတဲ့ေကာင္ေတြက ခုေတာ့ျမင္လိုက္ရတာ ေျပာင္းျပန္ပဲ။ ေဘာင္းဘီဖင္ၾကပ္နဲ႔ ေ႐ွာ့ပင္နဲ႔ တစ္ကယ့္ကို စိတ္လြတ္ကိုလြတ္ ပံုေတြျမင္ရေတာ့
ခရီးပန္းတာေတြေပ်ာက္ပီး လန္းလန္းဆန္းဆန္းနဲ႔ ႐ွိပံုမ်ား ဘာဂုဏ္သတၱိေတြေျကာင့္မွန္းမသိခဲ့ဘူး။

ေစာင္းတဲထဲက အခုမွလႊတ္ေပးလိုက္တဲ့ ျမင္းလားေတြလား ေအာက္ေမ့ရတယ္.... ျမင္သမ်ွ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ အျခားသူေတြေရာ လြတ္လပ္ျခင္းကိုစီနဲ႔ ျမဴးထူးေနၾကတာ။ ေက်ာင္းတုန္းက အတူတြဲခဲ့ၾကတဲ့ သုငယ္ခ်င္းေတြ တစ္စုတစ္စည္းတည္း ဆံုေတြ႔ခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးက နည္းနည္းေနာေနာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ။ အတိတ္ေတြ တူးဆြရတာ အေတာ္ကိုေကာင္းတယ္ကိုး...။
စာစစ္ရက္မေရာက္ခင္ တစ္ရက္အလိုမွာ ေဘာ္ဒါေတြစုၿပီး တီးတိုးအစည္းအေဝးေလးတစ္ခု လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အားလံုးစိတ္တူကိုယ္တူ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ မန္းၿမိဳ႕အနီးက ၅ မိုင္ အပန္းေျဖစခန္းကို သြားဖို႔ ဆိုင္ကယ္ကိုယ္စီနဲ႔ ဒြန္႔ဖို႔စတင္ခဲ့ၿပီေလ။

လမ္းတစ္ေလ်ာက္လံုး ကားေတြကလည္း တဝီဝီနဲ႔
ဆိုင္ကယ္ေတြကလည္းမႈိလိုေပါက္ေအာင္ အလ်ိဳလ်ိဳ သြားေနၾကတာ အတန္းႀကီးလိုက္ပဲ။ မ်ားမၾကာမီမွာပဲ ၅မိုင္ အပန္းေျဖဥယ်ာဥ္ေရာက္ေတာ့တာပါပဲ။ သိပ္ေတာ့မဆိုးဘူး ဝင္ေၾကးတစ္ေယာက္ကို တစ္ေထာင္ေပးရေသးတယ္။ လူေတြမွ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးပဲ ။တစ္ရက္ဝင္ေငြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားရလိုက္မလဲ စဥ္းစားရင္း။
ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ အႀကိဳက္ဆံုးရာသီပြဲေတာ္ဟာ သၾကၤန္ဆိုတို အားလံုးသိၾကမွာပါ။
စိတ္က်ဥ္းၾကပ္မႈေတြ ေျပေလ်ာ့သြားေအာင္ ေရကစားၾကတယ္ေလ။ အခု ဒီမွာလည္း ေရကစားဖို႔အတြက္ အထူးစီစဥ္ထားပံုက မိုက္တယ္။ ေရပန္းေတြၾကားထဲမွာ မက္တပ္ရပ္ၿပီး ေရကစားသူေတြ႐ွိၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ခ်စ္သူရည္းစားအတြဲေလးေတြ၊ လူငယ္ေလးေတြ၊ အရြယ္စံုပါပဲ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ျဖင့္ ဂီတစင္ျမင့္ထက္က အဆိုေတာ္ေတြရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမႈနဲ႔ စီးေမ်ာေနၾကတယ္။ လက္ေတြ ေလေပၚေဝွ့ရမ္းၿပီး စီခ်က္ညီညီ ဒြန္႔ေနၾကသူမ်ားထဲ ကြၽန္ေတာ္တို္႔အဖြဲ႔ ေရာလိုက္ၾကရင္း တစ္ခဏၾကာတဲ့ အထိ....။
ေနာက္ထပ္႐ွိေသးတယ္။ ေရကူးကန္ေလ။...ဟိုးအေပၚစင္ျမင့္ထက္ကေန ေလ်ွာစင္နဲ႔ေလွ်ာခ်ပီး ေရးကန္ထဲကို ေလ်ွာခ်တယ္။အသည္းတလွပ္လွပ္နဲ႔ တဝွီဝွီးျပဳတ္က်ရင္း ဗြမ္းခနဲ ေရထဲကို ေရာက္သြားေတယ္။ ႐ုပ္႐ွင္ထဲကလို ဘာလိုိလိုခပ္တည္တည္နဲ႔ ေရကူးတာေပါ့။ မဆိုးပါဘူး လူ ရာဂဏန္း႐ွိနာေတာင္ ေရကၾကည္စိမ္းလို႔။ ဆိုင္ကယ္ေသာ့ က်သြားတာေတာင္ ေရငုပ္ၿပီး႐ွာလိုက္ရေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့မဟုတ္ပါ.. အကိုတစ္ေယာက္ငုပ္တာပါ😁😁😁..ေရခ်ိဳးတုန္းဆပ္ျပာတိုက္ခ်င္ရင္ တိုက္ဖို႔ဆပ္ျပာပန္႔စင္က သပ္သပ္႐ွိေသးဗ်ာ...မဆိုဘူး မိုက္သားပဲ ေတြးမိေနတုန္း.... စတိတ္စင္ျမင့္ဆီက အသံတစ္ခု ေသခ်ာနားစြင့္မိလိုက္တယ္။
ေသခ်ာၿပီေလ...ကိုေဇာ္ပိုင္အသံ ေကာင္းေကာင္းၾကားလိုက္ကတယ္။ သြားစို႔ေဟ့ စတိတ္စင္ဆီကို.... ေဘာဒါေတြအသံေပးရင္း စတိတ္စင္ေအာက္က ေရပန္းေတြဆီ အေျပးကေလးလႊားခဲ့ၾကတယ္။
ရိုးစရာမရွိေအာင္ ဆန္းသစ္ေနတဲ့သၾကၤန္မိုးသီခ်င္းတီးလံုးသံက အစပ်ိဳးေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စိတ္၏လြတ္လပ္ျခင္း အျပည့္အဝျဖင့္ ဂီတမွာ စီးေျမာရင္း ေရပန္းေတြၾကားထဲ၌ လက္ေတြေဝွ့ရမ့္ရင္း..........။