ကိုၿခဳိက္ႏွင့္ MLM ေတြ႔ၾကရာ၀ယ္

မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေညာင္ပင္ကုန္းရြာသို႔ ကိုၿခဳိက္တစ္ေယာက္ သြားလည္ျဖစ္ခဲ႔သည္။
ထိုရြာကုိေရာက္သည့္ေန႔ကား လျပည့္ေန႔မတိုင္ခင္ တစ္ရက္အလိုျဖစ္သည္။ ကိုၿခဳိက္ ေညာင္ပင္ကုန္းရြာသို႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ထူးဆန္းသလို ခံစားမိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရြာ၏ အေနအထားမွာ တစ္ခုခုလြဲေနပုံရ၏။ ယခင္က ၿမဳိ႕ႏွင့္နီးေသာ ဒီရြာသည္ လမ္းပန္းခရီး သြားလာရလြယ္ကူၿပီး စည္ကားသည္။ အိမ္ေျခ ရာေက်ာ္သာရွိေသာ္လည္း လူမျပတ္ေပ၊ ရြာထိပ္တြင္ ႏွစ္ရွည္ေညာင္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ရွိသည္။ ထိုေညာင္ပင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ရြာအမည္ေပးထားဟန္တူပါသည္။ ယခင္က ထိုေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္ ကေလးမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္စြာေဆာ့ကစားေလ့ရွိၾကသည္။


ယခုတစ္ခါတြင္မူ ရြာအ၀င္တြင္ပင္ ကေလးမဆိုထားႏွင့္ ေခြးတစ္ေကာင္ပင္မရွိ၊ ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္လည္း ေညာင္ျမစ္ရွည္မ်ားတြဲေလာင္းခ်ိတ္လ်က္ အမႈိက္မ်ား သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားျဖင့္ ရႈတ္ပြေနသည္။ တခ်ိန္က အလြန္စည္ကားၿပီး ေနခ်င္စဖြယ္ေကာင္းေသာ ေညာင္ပင္ကုန္းရြာသည္ ယခုအခါ အလြန္ပင္ေျခာက္ကပ္ တိတ္ဆိတ္ေနေလသည္။

ကိုၿခဳိက္တစ္ေယာက္ ရြာလမ္းအတိုင္းေလ်ာက္၍ အေျခအေနကိုေလ့လာၾကည့္သည္။ အိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တံခါးပိတ္ထားၾကျပီး ရြာလမ္းတြင္လည္း လူရိပ္မွ် မေတြ႕ရေပ။ ငယ္စဥ္အခါ ေရာက္ဖူးတုန္းကႏွင့္ တျခားစီ၊ အကြာျခားႀကီးကြာျခားလြန္းေနပါသည္။ တျခားေနရာ တျခားၿမဳိ႕ရြာမ်ားမွာ ေခတ္စနစ္ေတြေျပာင္းလဲၿပီး တိုးတက္ခါစရွိေနေသာ္လည္း တခ်ိန္ကစည္ကားလွေသာ ေညာင္ပင္ကုန္းရြာ ယခုအဘယ့္ေၾကာင့္ ေျခာက္ကပ္ေနသည္ကုိ ကိုၿခဳိက္ စဥ္းစားမရႏိုင္၊ ေမးျမန္းစံုစမ္းဖို႔လည္း လမ္းမွာလူတစ္ေယာက္မွမေတြ႕ရ။ ဒီလိုႏွင့္ ရြာလမ္းအတိုင္းေလ်ာက္လာခဲ႔ရာ ေက်ာင္းေနဖက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း တင္ထြန္းတို႔အိမ္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ႔ေလသည္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာေနခဲ႔ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းတင္ထြန္းက ကိုၿခဳိက္ကိုေတြ႔ေသာ္လည္း အံၾသမွင္သက္ျခင္း ၀မ္းသာျခင္း အလ်ဥ္းမရွိ၊ သူငယ္ခ်င္းထက္ တစ္စုံတစ္ခုကုိ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည့္ဟန္၊ ကိုၿခဳိက္လည္း စိတ္ထဲခုလုခလုုျဖစ္ကာ မေနႏိုင္၍ ေမးျမန္းစပ္စုၾကည့္သည္။ သို႔ေသာ္ သူငယ္ခ်င္းတင္ထြန္းေျပာသည္ကား မနက္ျဖန္ဆိုသည့္ စကားတစ္ခြန္းသာ. . .။
ထိုည ကိုၿခဳိက္တစ္ေယာက္ စိတ္ထဲမေက်မနပ္ အေတြးထဲေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္နဳိင္ေပ။ ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေသာအခါလည္း မေန႔ကထက္ကုိပင္ ရြာကား တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လ်က္ရွိသည္။ ထိုအေၾကာင္းကုိ မည္သူမွလည္း ပါးစပ္က ေစ့ေစ့မဟရဲ၊ ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ လြန္စြာထိပ္လန္႔ဖြယ္ေကာင္းေသာ အရာတစ္ခု ေရာက္ရွိလာမည္ကုိ ေၾကာက္ရြ႔ံေနပုံရသည္္။
ေတာဓေလ႔ေတာသဘာ၀ လျပည့္ညသည္ ေအးခ်မ္းသာယာၿပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါ၏။ ကိုၿခဳိက္လည္း ငယ္ငယ္က ညေနထမင္းစားၿပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားစုကာ လေရာင္ေအာက္က ရြာလမ္းမေပၚမွာ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားခဲ႔ၾကတာေတြကို ယေန႔တိုင္ ေမ႔မရ။

ယခု ေညာင္ပင္ကုန္းရြာ လျပည့္ေန႔ ညေနေရာက္သည္ႏွင့္ တစ္ခ်ိဳ႔ အိမ္မ်ားမွာ အိမ္တံခါးအား အျပင္မွေသာ့ခတ္၍ လူကျပတင္းေပါက္မွေက်ာ္၀င္ကာ အိမ္ထဲတြင္လူမရွိသည့္ပုံစံျဖင့္ ေနေနၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႔ အိမ္ေထာင္စုမ်ားမွာ မနက္ကတည္းက မိသားစုလိုက္ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကသည္လည္းရွိသည္ဆို၏။
ရြာကား တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္လ်က္ မေကာင္းသည့္ကံၾကမၼာဆိုး၀င္မည့္အလား တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားဖြယ္ရွိသည္။ ညေနေန၀င္သည္ႏွင့္ ရြာအေနာက္က ေခြးအူသံရွည္မ်ားၾကားရ၏။ သူငယ္ခ်င္းတင္ထြန္းမွာလည္း နဖူးမွေခြ်းစီးမ်ားက်လ်က္ သူ႔အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ကေလးကုိ တုန္လႈပ္စြာေပြ႔ဖက္ထားေလသည္။
ကိုၿခဳိက္လည္း စပ္စုခ်င္လြန္းတာႏွင့္ အိမ္ထရံၾကားမွ အျပင္ဘက္ကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္မိသည္။ လျပည့္ညမို႔ အရာအားလုံးကို ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာျမင္ေတြ႕ရ၏။ လမ္းေပၚတြင္ ျမဴမ်ားဆုိင္းကာ လူရိပ္လည္းမေတြ႕ရေခ်။
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လြန္းလွသျဖင့္ ေတာ္ရံုမေၾကာက္တက္ေသာ ကိုၿခဳိက္ေတာင္ ေခြ်းစီးမ်ားက်လ်က္ အနည္းငယ္ေၾကာက္လာမိသည္။ တင္ထြန္းကို "ဘာလဲ"ဟု မ်က္စျဖင့္ေမးေသာ္လည္း ဘာစကားမွမေျပာပဲ ေခါင္းသာခါျပေန၏။ ကိုၿခဳိက္လည္း ေခ်ာင္းၾကည့္ရာမွထကာ သူတို႔မိသားစုနားတြင္ပင္ ထုိင္၍စဥ္းစားေနသည္။

"ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္"
အားလုံးရွင္းလင္းစြာပင္ အိမ္တံခါးေခါက္သံၾကားရေလသည္။ ထိုအသံကိုၾကားေသာအခါ သူငယ္ခ်င္းတင္ထြန္း မ်က္နာသည္ပင္ ေသြးမ်ားမရွိ။ ကေလးသည္လည္း အံကုိၾကိတ္၍သာ ငုိေနေလသည္။ သူတို႔ေၾကာက္ရြံ႔ေနသည့္အရာ သူတို႔အိမ္ေရွ႕သုိ႔ ေရာက္လာဟန္ျဖစ္သည္။
"ေဒါက္....ေဒါက္....ေဒါက္..."
ဒုတိယအႀကိမ္ တံခါးေခါက္သံ ထပ္ၾကားရျပန္၏။ သူငယ္ခ်င္းတင္ထြန္းမွာကား တုပ္တုပ္မွ်မလႈပ္ရဲ၊ ကိုၿခဳိက္္လည္း အားတင္း၍ တံခါးေအာက္မွ သြားေခ်ာင္းၾကည့္သည္။ ျမင္ရသည္ကား သာမန္လူေျခေထာက္တစ္စုံပင္၊
ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် နာနာဘဝမျဖစ္ႏိုင္၊ ကိုၿခဳိက္ တံခါးဖြင့္ၾကည့္မည္ျပင္ေသာအခါ
သူငယ္ခ်င္း တင္ထြန္းခမွ်ာ ေခါင္းသြက္သြက္ခါျပ၏။ သူ႔ကုိ စိတ္ေအးေအးထားဖို႔ လက္ကာျပၿပီး တံခါးကိုဖြင့္ခ်လိုက္ေလသည္။
တံခါးပြင့္သြားသည္ႏွင့္ အျပင္မွလူသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူကိုင္ထားေသာအရာကိုျပကာ
MLM ။ ။"မဂၤလာပါအကုိ ဒီပစၥည္းေလးေၾကာ္ျငာခ်င္လို႔ပါ။ မန္ဘာေၾကးကိုးေထာင္ေပးၿပီး blah blah..."
ကိုၿခဳိက္ ။ ။ "အမ္...."
MLM ။ ။"ဟုတ္ကဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မာတီလယ္ဗယ္ဟာဆိုရင္ျဖင့္ အပင္ပန္းခံၿပီးအလုပ္လုပ္စရာမလိုပဲ ဝင္ေငြ........"
ကိုၿခဳိက္ ။ ။ "လခြမ္း မာတီဂ်င္းဟ"
MLM ။ ။ "အရမ္းေကာင္းတဲ့ MLM စနစ္ေၾကာင့္တစ္လဝင္ေငြ သိန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ......."
ကိုၿခဳိက္ ။ ။ "နင့္ေမသပ၊ MLM ေတာ့ သူတို႔မေျပာနဲ႔ ငါလည္းေၾကာက္တယ္ဟ... လခြီးထဲမွ"
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ကိုၿခဳိက္တစ္ေယာက္ ညတြင္းႀကီး အထုတ္ဆြဲ ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးထြက္လာခဲ့ေလသတည္း။

ဟာသအျမင္ျဖင့္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္
steem မိသားစုမ်ား ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

@kyawhlaing
MSC = 015
photo= google image