Life toward
တၿခိဳ႕ေသာအေၾကာင္းအရာေတြသည္ ေျပာျပ၍မရႏိုင္သလို ၊ မေျပာျပန္လွ်င္လည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်သိ႐ွိျခင္းမ႐ွိပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္သာ႐ွိလိမ့္အံုးမည္။
ဘဝရဲ႕ကံၾကမၼာဆိုသည္ကလည္း ကိုယ္တိုင္သာလွ်င္ဖန္တီးေနမွရသည္မဟုတ္လား။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ဘာမွျဖစ္မလာတာလည္း ကိုယ္ႏွင့္သာသက္ဆိုင္သလို ၊ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုခုရ႐ွိလာျခင္းသည္လည္း ကိုယ္တိုင္သာႀကိဳးစားခဲ့၍ျဖစ္သည္။
ငုတ္မိသဲတိုင္၊ တက္ႏိုင္ဖ်ားေရာက္ ဟု ဆိုသည္မဟုတ္လား။
လူတို႔သည္ ကတိ၊ကတိဟူ၍ ကတိဆိုေသာစကားကိုႏႈတ္မွအႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာေနေသာလည္း ကတိစကားကို ပ်က္လြယ္ၾကသည္။ဖ်က္လည္းလြယ္ၾကသည္။
ကတိပ်က္ခဲ့ဖူးသူသည္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ပ်က္ခဲ့ေသာ္ ထိုအေၾကာင္းကိစၥသည္သူ႔ဘဝအတြက္ အႀကီးမားဆံုးမဟုတ္ေတာင္ အေတာ္ကိုခက္ခဲ၍သာျဖစ္လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ သူကတိပ်က္ရသည့္အေၾကာင္းျခင္းရာကိုေျပာ၍ သူတထူးကိုေတာင္းပန္သမႈျပဳလိမ့္မည္။
ကတိဖ်က္ဖူးသူသည္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဖ်က္ဖို႔ေတာ့ဝန္ေလးမည္မဟုတ္ပါဘူး။
ကတိဖ်က္ဖူးသူသည္ အႀကိမ္ႀကိမ္ဖ်က္လိမ့္မည္။
အေပ်ာ္အပါးေနာက္လိုက္ေသာသူတို႔သည္လည္း အေပ်ာ္အပါးေနာက္သို႔သာလွ်င္အႀကိမ္ႀကိမ္လိုက္ေနလိမ့္မည္။
လူတို႔သည္ ေရစုန္လိုဘဝမ်ိဳးကိုသာလိုလားၾကသည္။ ေရစံုလိုဘဝမ်ိဳးတြင္သာေျမာပါရင္း ဘဝေရစုန္ကိုသာေမွ်ာျခင္ၾကသည္။ ေရဆန္ကိုတက္ဖို႔အတြက္မစဥ္းစားသလို ပင္ပမ္းမႈဆိုတာကိုလည္းမျပဳတက္ၾကေပ။
ေရစုန္မွာေျမာေနသူႏွင့္ ေရစုန္မွာေမွ်ာေနသူဟူ၍လည္းအမ်ိဳးအစားခြဲျခားလို႔ရမည္ထင္ပါသည္။
ဘယ္လိုပင္ေျပာေျပာေရစုန္လိုက္ေနသူႏွင့္ ေရဆန္တက္ေနသူတို႔သူ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ်အနိမ့္အျမင့္မ်ားစြာကြာျခားသြားေတာ့မည္သာျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဆိုေသာ္ ၊ ေရသည္ နိမ့္ရာအရပ္သို႔သာစီးသည္မဟုတ္လား။
ခုေခတ္လူငယ္ေတြဂိမ္းေဆာ့ၾက၊ အင္တာနက္သံုးၾကႏွင့္အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ေနၾကပါတယ္။ က်ေနာ္အပါအဝင္ေပါ့။
က်ေနာ္တို႔ ေက်းရြာေလး မတိုးတက္ဘူး ၊ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ရြာေလးမဖြံ႔ၿဖိဳးဘူး ၊ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံႀကီးမႀကီးပြားဘူး.... စသည္စသည္...အႀကိမ္ႀကိမ္ထိုင္ေအာ္ေန၍လည္း ဘယ္အရာမွတိုးတက္ေကာင္းမြန္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။
တိုင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္လူငယ္ေတြရဲ႕လက္ထဲမွာပဲ႐ွိတယ္ဆိုတဲ့စကား။
နားထင္ေသြးေရာက္ေနသူေတြအဖို႔အလကားလို႔ျမင္ခ်င္ျမင္လိမ့္မယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့ လူငယ္ေတြလက္ထဲမွာ တိုင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ဟာ အမွန္တစ္ကယ္တည္႐ွိေနပါတယ္။
လူငယ္ေတြမ်ားစြာပ်က္စီးရင္ တိုင္းျပည္ႀကီးလည္းယိုယြင္းပ်က္စီးလာပါလိမ့္မယ္။
ဘယ္အရာမွအခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလို႔မရပါဘူး။
ဘြဲ႔ရပညာတက္တစ္ေယာက္ဟာ သူငယ္တန္းကေနစၿပီး သင္ယူမႈမ႐ွိပဲ ဘြဲ႔တစ္ခါတည္းမရပါဘူး။
ဒီေန႔သူငယ္တန္းတက္မယ္ မနက္ျဖန္ဘြဲ႔သြားယူမယ္ကြာဆိုၿပီး စခဲ့ေနာက္ခဲ့ေျပာင္ခဲ့ၾကတာေတြသာ႐ွိတာပါ။ တစ္ကယ္တမ္းမေတာ့ ဘြဲ႔တစ္ခုရဖို႔ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္အခ်ိန္ေပးၾကရပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြက က်ေနာ္အင္တာနက္သံုးေတာ့
Facebookဆိုတဲ့အရာႀကီးရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ Gameေဆာ့တဲ့postေတြတက္တက္လာတာျမင္ေတာ့က်ေနာ္လည္း ေဆာ့ခ်င္လို႔ေဆာ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုေဆာ့ကစားမိတာဟာ အြန္လိုင္းကဆရာေတြကစားထားတဲ့postေတြျမင္လို႔လည္းေဆာ့မိတာလည္းပါခ်င္ပါမွာပါ။
ဪ ဆရာေတြေတာင္ဂိမ္းေဆာ့ေနမွေတာ့ ငါလည္းေဆာ့မယ္ကြာဘာျဖစ္လည္းေပါ့။
အဲ့ဒီလိုအယူအဆမွားခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာကိုေျပာခ်င္တာပါ။
တစ္ကယ္တမ္းေတာ့ ဆရာေတြဂိမ္းေဆာ့တယ္ဆိုတာမွာ ဂိမ္းတစ္ခုကို ေၾကျငာခ်င္လို႔လည္းျဖစ္ႏိုင္သလို အဲ့ဒီဂိမ္းကေနတဆင့္အျခားေငြရလမ္းေတြဖန္တီးျခင္တာလည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ေသခ်ာတာတစ္ခုက သူတို႔တေတြဟာဂိမ္းေဆာ့ဖို႔အတြက္အခ်ိန္ေတြရ႐ွိသြားခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔အဲ့ဒီလိုအခ်ိန္ေတြအပိုထြက္လာဖို႔ သူတို႔ေတြပညာေတြ႐ွာေဖြခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုဆရာေတြ ဂိမ္းေဆာ့တာျမင္ၿပီးလိုက္ေဆာ့မိတဲ့လူေတြဟာ ပညာမျပည့္စံုေသးသူ အခ်ိန္ပို႐ွိမေနေသးသူတစ္ဦးဆိုရင္ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔အရင္ႀကိဳးစားဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။
ကမ႓ာႀကီးကိုကာကြယ္ပါမယ္လို႔ိမေႂကြးေၾကာ္နဲ႔၊
တိုင္းျပည္ႀကီးအတြက္ပါဆိုၿပီးလည္းမဟစ္ေအာ္နဲ႔၊
ကိုယ့္ေနရာကိုယ့္ေဒသအတြက္လည္းအက်ိဳးျဖစ္ထြန္းပါမယ္လို႔လည္းမေျပာနဲ႔အံုး....အဲ့ဒီအရာေတြျဖစ္လာႏိုင္ဖို႔အတြက္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ပဲအရင္ဦးဆံုး စြမ္းရည္ျပည့္ဝေအာင္ စြမ္းအားေတြျပည့္ေအာင္ အရင္ျပဳလုပ္သင့္ပါတယ္။
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ မိမိဘဝ ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္းဟာ မိမိကိုယ္တိုင္ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြေပၚမွာပဲမူတည္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွ ေနာင္တရရင္၊ အဲ့ဒီေနာင္တဟာ ေႏွာင္းခဲ့ပါၿပီ။ စိတ္ဆိုးလို႔အစားမစားသူတစ္ေယာက္ဟာ ေနာက္ထပ္စိတ္ဆိုးဖို႔အခ်ိန္သိပ္ရေနေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး၊ သူဟာမၾကာခင္ဗိုက္အရမ္းဆာေလာင္လာေတာ့မွာေလ။ အခ်ိန္ၾကာၾကာစိတ္ဆိုးႏိုင္ေအာင္အစားမ်ားမ်ားစားသင့္ပါတယ္ဗ်ေနာ္။😁😁
SteemitမွာPostတင္ဖို႔ ေရာက္တက္ရာရာစာမ်ားကိုေရးသားျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။
သည္းခံၿပီးဖတ္႐ႈေပးတဲ့မိတ္ေဆြအေပါင္းကို ေက်းဇူးအထူးတင္႐ွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
@komoezaw
MSC-030