I go to Mahachai (Life Experiences No.5)

"ကလင္ ကလင္ ကလင္"

"ကဲ အားလံုး ထၾကေဟ့ ပုစြန္ကားလာေနၿပီ"

အလုပ္ရံုမွ ဘဲလ္ေအာ္သံနဲ႔အတူ အလုပ္သမားေခာင္ေဆာင္ ဝဏၰျဖစ္သူမွ အလုပ္သမားမ်ားအား လိုက္လံ၍ ႏိုးေဆာ္ေလသည္

က်ေနာ္ နာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္ မနက္4နာရီသာ ႐ွိေသးသည္ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး အိပ္ေကာင္းတုန္း ဒီအခ်ိန္မွာ အလုပ္ထလုပ္ရလည္းဆိုတာေတ့ာ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ဒီကိုစေရာက္တဲ့ လူသစ္ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ေတြလည္း မသိပါ ဝဏၰျဖစ္သူမွ အလုပ္သမားမ်ားအား လိုက္ႏိုးေန၍ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္လည္း ကမန္းကတန္း အိပ္ယာမွထ၍ အလုပ္ရံုထဲသို႔ ဝင္သြားေလသည္

"ညီေလးတို႔ သံုးေယာက္ အလုပ္ရံုထဲ မဝင္ခင္ ဒီမွာခဏလာခဲ့ဦး"
က်ေနာ္တို႔အား ဝဏၰျဖစ္သူမွ လွမ္း၍ေခၚေလသည္

"ေရာ့ ညီတို႔အတြက္ အလုပ္ရံုဝင္မယ္ဆိုရင္ ဒါေတြလိုအပ္တယ္ ယူၿပီးေတ့ာ အစ္ကိုနဲ႔လိုက္ခဲ့ၾက"

ဝဏျဖစ္သူမွ က်ေနာ္တို႔အား ခြဲစိတ္ခန္းဝင္လ်ွင္ေဆါင္းတဲ့ဦးထုပ္ နဲ႔ ေရကာ ျပီးေတ့ာ ပုစြန္ခြာတဲ့ဓါး လက္အိပ္ ဒူးေလါက္ဝတ္တဲ့ဂ်ပန္ဘြတ္ဖိနပ္အား ေပးေလသည္ ၿပီးတာနဲ႔ ဝဏၰေခၚတဲ့ေနာက္သို႔ က်ေနာ္တို့လိုက္သြားေလသည္ ဝဏၰျဖစ္သူမွာ က်ေနာ္တို႔အား အလုပ္ရံုထဲသို႔ ေခၚသြားၿပီးေတ့ာ ေနရာခ်ေပးေလသည္

အလုပ္ရံုထဲသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ားအားလံုးကို က်ေနာ္ၾကည့္လိုက္သည္ မနက္4နာရီအခ်ိန္ အိပ္ယာထၿပီး အလုပ္လုပ္ရတဲ့ အလုပ္သမားမ်ားမွာ သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ႔ တက္တက္ႂကြႂကြ႐ွိေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္မွာ အိပ္မႈန္စုပ္ဖြား ဘိုသီဘက္တီနဲ႔ျဖစ္ေနသည္

"ဟဲ့ မိစႏၵာ ဒီမွာ လူသစ္ေတြေရာက္လာတယ္ ညီမေလး သူတို႔ကို ပုစြန္ ဘယ္လိုခြာရလည္း သင္ျပေပးလိုက္အံုးေနာ္"

"ဟုက္ကဲ့ပါ႐ွင့္ ဝဏၰ"

"ကဲ ညီေလးတို႔က ဒီခံုမွာလုပ္ၾက ဒီကညီမေလး ပုစြန္ခြာတဲ့နည္းသင္ေပးလိမ့္မယ္ ႀကိဳးစားလုပ္ၾကေနာ္ ပုဒ္ျပတ္လုပ္တာဆိုေတ့ာ ကိုယ္လုပ္မွကိုယ္ရတာ"

"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဝဏၰ"
ဝဏၰျဖစ္မွ က်ေနာ္တို႔အား စႏၵာဆိုတဲ့ မိန္းကေလးအနားမွာ ေနရာခ်ေပးၿပီး ထြက္သြားေလသည္

အလုပ္ရံုတြင္႐ွိၾကေသာ အလုပ္သမားမ်ားမွာ ေယာက်ၤားေလး အလုပ္သမားကနည္းၿပီး မိန္းကေလးအလုပ္သမားကမ်ားသည္ ေယာက်ၤားေလးေတြထဲတြင္ က်န္တာေတြက အိမ္ေထာင္သယ္ေတြျဖစ္ၾကသည္ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ထဲသာ လူပ်ိဳလူလြတ္မ်ားျဖစ္သည္ ထိုေၾကာင့္ မိန္းကေလးအပ်ိဳေလးမ်ား၏ က်ေနာ္တို႔အား မ်က္စိေထာက္ေတာက္ၾကည့္ျခင္းကို ခံရေလသည္ ငိငိငိ

"အစ္ကိုတို႔ နာမည္ဘယ္လိုေခၚလည္း႐ွင့္"
စႏၵာဆိုေသာ မိန္းကေလးမွာ က်ေနာ္တို႔အား မိတ္ဆက္ေလသည္

"ေျသာ္ အင္း အစ္ကိုနာမည္က ကိုလင္းပါ ဝိုဘက္က သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က သူက အနိမ္ ဒီတစ္ေယာက္က ေမာင္ငယ္"

"ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္ ညီမနာမည္လည္း မွတ္ထားေနာ္ စႏၵာတဲ့"

"ဟုတ္ကဲ့ မွတ္ထားပါမယ့္"

"အစ္ကိုတို႔ ပုစြန္အခြံခြာရင္ ညီမခြာတာကို ၾကည့္ၿပီးေတ့ာခြာေနာ္ အစ္ကိုတို႔မွာ စတီးဇြန္းပါလား"

"အမ္ စတီးဇြန္း ဘာလုပ္မလို႔တုန္းဗ် ဇြန္းေတ့ာမပါဘူး ဝဏၰေပးလိုက္တဲ့ ပုစြန္ခြာတဲ့ ဓားပဲပါတယ္ ဇြန္း ျပန္ယူလိုက္ရမလား ညီမ"

"ခ္ခ္ ျပန္ေတ့ာမယူလိုက္ပါနဲ႔ ေတာ္ၾကာ ဝဏၰဆူေနဦးမယ္ ဓားပါရင္ ဓားနဲ႔ပဲခြာ ညီမက ဇြန္းနဲ႔ပဲခြာတာ ဓားနဲ႔ခြာရင္ ၾကာလို႔ ေန႔စားေတာင္မရဘူး"

"ေျသာ္ အဲ့လိုလားဗ်"
ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္ က်ေနာ္တို႔ ပုစြန္ခြာတာ တစ္ေကာင္မၿပီးေသးဘူး ေကာင္မေလးခြာတာ ဆယ္ေကာင္ၿပီးသြားၿပီ ျမန္လိုက္တဲ့ဇြန္း

"ဒါနဲ႔ အစ္ကိုတို႔က မေန႔ကမွ ဒီအလုပ္ရံုကို ေရာက္လာတဲ့ လူသစ္ေတြလား႐ွင့္"

"အင္း ဟုတ္ပါတယ္ညီမ"

"အခု အစ္ကိုတို႔ေနတဲ့အခန္းမွာအိပ္တာ သန္းေခါင္ေက်ာ္ သရဲလာမေျခာက္ဘူးလား"

"အမ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲညီမ သရဲေျခာက္လား မေျခာက္လားေတ့ာ မသိဘူး ပင္ပန္းလို႔ အိပ္လိုက္တာ ထေတာင္ မထခ်င္ဘူး"

"ခ္ခ္ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး အဲ့အခန္းေနတဲ့သူတိုင္း အကုန္သရဲေျခာက္ခံရတယ္ ဘယ္သူမွ ေနမရဲဘူး႐ွင့္ အ့ာေၾကာင့္ ေမးၾကည့္တာပါ"

"ငင့္ သရဲအေျကာင္းေတ့ာ မေမးပါနဲ႔ညီမရယ္ အစ္ကုိ႔သူငယ္ခ်င္း ဒီေကာင္ ေမာင္ငယ္က သူရဲေၾကာက္တတ္တယ္ ေတာ္ၾကာ ဒီအလုပ္ရံုကေမ မလုပ္ခ်င္ပဲ ထြက္သြားလိုက္မိမယ္"

"ခ္ခ္ ဟုတ္အစ္ကို ေဆာ္ဒီးေနာ္ ညီမ မေမးေတ့ာပါဘူး႐ွင့္"

က်ေနာ္တို႔ေတြ အလုပ္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း စကားေျပာရင္း တစ္ေနကုန္သြားသည္ ထမင္းစားခ်ိန္ဆိုရင္လည္း ဆာတဲ့အခ်ိန္ျပန္စားၾကသည္ ပုဒ္ျပတ္အလုပ္မို႔ ေလာဘ႐ွိၾကသည္ ထမင္းစားရင္ 15မိနစ္ေလာက္သာၾကာသည္ ၿပီးရင္ အလုပ္ရံုထဲျပန္ဝင္ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ၾကသည္ အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ကေတ့ာ တစ္ေန့လာတဲ့ပုစြန္ကို တစ္ေန႔ကုန္ေအာင္လုပ္ျပီးမွသာ သိမ္းၾကသည္ ည7နာရီေက်ာ္ 8နာရီဆိုရင္ ပုစြန္ကုန္သြားသည္ သည္လိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ခြာၿပီးသားပုစြန္ကို ကီလိုခ်ိန္ၿပီး လုပ္အားခတြက္ၾကည့္ေတ့ာ ေန႔စားေတာင္မကိုက္ပါ သူမ်ားေတြ ဘတ္100ေက်ာ္ရရင္ က်ေနာ္တို႔မွာ ဘတ္50/60ေလာက္သာ ရသည္ မလုပ္တတ္ခင္မို႔ ႀကိဳးစားၿပီးေတ့ာ က်ေနာ္တို႔ေတြ လုပ္ၾကသည္

တစ္ေန႔ကုန္ မက္တက္ရပ္ၿပီး ပုစြန္ခြာရတာ ေျခေထာက္ ေျခသလံုးႂကြက္သားမ်ားမွာ ေတာင့္တင္းၿပီးေတ့ာ ဘယ္ကိုမွ မသြား မလာခ်င္၍ က်ေနာ္တို႔ေတြ အလုပ္ကျပန္လာတာနဲ႔ ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းဟင္းခ်က္ စားေသာက္ၿပီးေတ့ာ တန္းအိပ္ၾကသည္ ပင္ပန္းလို႔ထင္သည္ ေခါင္းခ်တာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္သား အိပ္ေမာက်သြားသည္ သန္းေခါင္ေက်ာ္ ည12နာရီေလာက္တြင္ေတ့ာ

"ေဟါင့္ေတြ ခဏ ထၾကပါဦးကြ"

"ဟာ ဘာျဖစ္လို႔လည္းကာြ အိပ္ကာင္းေနတာကို လားႏိုးျပန္ၿပီ ေမာင္ငယ္ရာ ဒုကၡပါဘဲ"

"ဟုတ္ဘူးကြ ငါတို႔အိပ္တုန္းက အတူတူ တန္းစီအိပ္ၾကတာေလကြာ ငါအအိပ္မၾကမ္းမွန္း မင္းတို႔လည္း သိတယ္မလား"

"ေအး သိတယ္ေလကြာ အ့ာဘာျဖစ္လဲ"

"ဘာျဖစ္ရမွာတုန္းကြ အခုဒီမွာ ငါ ေျခရင္းဘက္ကို ဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိဘူး တစ္ေယာက္ေယာက္ငါ့ကို ဆြဲခ်သလို ခံစားရလို႔ မင္းတို႔ကို ႏိုးလိုက္တာကြ"

"ဟာ ဟင္ ဒါ ဒါဆို သ သရဲ"
"
"
"
"
"
ၾကားရက္မ်ားတြင္ အပိုင္းဆက္အား ဆက္လ်က္ေရးသားသြားပါမည္ခင္ဗ်ာ ေစာင့္ေမ်ွာ္ အားေပးၾကပါရန္....

ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူမ်ားႏွင့္တစ္ကြ steemit myanmar အဖြဲ႔သားမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္႐ွိပါသည္။

MSC 160
Author: @KoLinn (ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ အေတြ႔ၾကံဳမ်ား)