ကၽြန္ေတာ္ေျပာေသာစကၤပူ - အပိုင္း-( ၈ )( Henry Aung )

ကၽြန္ေတာ္အေနျဖင့္ ျငမ္းသင္တန္း ၿပီးသြားလ်င္ သေဘၤာက်င္းတြင္ အလုပ္လုပ္ရေသာ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို ေရးျပမည္ဟု စဥ္းစားထားေသာ္လည္း ထိုအေတြ႕အၾကံဳတို႔ကို မေရးသားခင္ ကၽြန္ေတာ္သေဘၤာက်င္းတြင္ ၾကံဳဆံုခဲ့ရေသာ ဆိုးတူ ေကာင္းဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ား ရန္ ျဖစ္ ေဖၚ မ်ား အေၾကာင္းကို အရင္ေဖၚျပခ်င္ပါသည္။

ယခုကၽြန္ေတာေဖၚျပေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွ ကၽြန္ေတာ္ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရသူ မ်ား အေၾကာင္း ျဖစ္သည့္ အျပင္ ထိုသူမ်ားမွာလည္း သက္ရွိထင္ရွား ရွိၾကအံုးမည္ျဖစ္၍ နာမည္မ်ားကို ေတာ့ မေဖၚျပေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာက်င္း တြင္ general worker အျဖစ္ တႏွစ္ခန္႔ supervisor အျဖစ္ ၄ ႏွစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအေတာအတြင္း ကၽြန္ေတာ္ ၾကံဳဆံုခဲ့ရေသာ လူ႔သေဘာ လူ႔ မေနာတို႔မွာ ယခု ျပန္ေတြးၾကည့္ လ်င္ပင္ အံ့ၾသဖို႔ အလြန္ေကာင္းေနပါသည္။

ပထမဦးစြာ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိသည္မွာ မိုးကုတ္မွ ေက်ာက္သူေဌးတဦး၏ သားျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူမွာ ႐ုပ္ရည္ သန္႔သန္႔ ျပန္႔ျပန္႔ရွိသေလာက္ အလြန္ေပြရႈပ္သူျဖစ္ပါသည္။ အစကေတာ့ စကားစျမည္း ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္ေမးၾကည့္ ဘူးပါသည္။ မိဘမ်ားခ်မ္းသာ သည့္အတြက္ အဘယ့္ ေၾကာင့္ စကၤပူကို ထြက္လာရသည့္ အေၾကာင္း ေမးေသာအခါ မိဘမ်ား မႏိုင္ေသာသူ ဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုးေပးေနသူ ၊ ရန္ကုန္ရွိနည္းပညာ ေက်ာင္းတခုမွ ေက်ာင္းထုတ္ထားခံရခ်ိန္ မိဘမ်ားပို႔ ေပးလိုက္ေသာ ေက်ာင္းလခမ်ားျဖင့္ စကၤပူ ကို agent fee ေပး၍ လိုက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

သူ႔ အေနျဖင့္ စကၤပူသို႔ ပညာသင္ လို၍ လာခ်င္ပါလ်င္ မိဘမ်ားမွ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ပို႔ ေပးမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္က ပင္ ရႈပ္ေပြေနရသည္ကို သေဘာက်သူတေယာက္ဟု ျမင္မိပါသည္။ ထိုသူမွာ စကၤပူ ေရာက္ၿပီး ၆ လ အၾကာတြင္ ကုမၸဏီမွ ျပန္ပို႔လိုက္ပါသည္။

ျပန္ပို႔ သည္ေတာင္႐ိုး႐ိုး မဟုတ္ gangster ဟု ေခၚေသာ လူဆိုးဂိုဏ္မ်ားလက္သို႔ အပ္၍ ျပန္ပို႔လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက စကၤပူ တြင္ထိုကဲ့သို႔ ေသာ လူမိုက္ဂိုဏ္းမ်ားရွိၾကပါေသးသည္။ မထိန္းသိမ္း ႏိုင္ေသာ ျပသနာ ရွာတတ္ေသာ အလုပ္သမားမ်ားကို ထိုလူဆိုးမ်ားလက္သို႔ အပ္၍ ျပန္ပို႔ေစျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကုမၸဏီမွ ျပန္ပို႔မည္ဟု တရာဝင္အေၾကာင္းၾကားပါက ထိုသူမွာ ထြက္ေျပးသြားၿပီး စကၤပူတြင္ over stay အျဖစ္ေန၍ အလုပ္လုပ္ေနႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ထို႔ အျပင္ ထိုသူႏွင့္ ပါတ္သက္ေသာ ကိစၥအဝဝ တို႔ ကိုလည္း ကုမၸဏီမွ ေျဖရွင္း ေပးေနရအံုးမည္ ျဖစ္သျဖင့္ လူမိုက္မ်ားလက္သို႔ အပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုလူမိုက္မ်ားကလည္း ေလဆိပ္အထိ လိုက္ပို႔ ၿပီး ထိုသူ immigration ေက်ာ္သြားသည္အထိ ေစာင့္ၾကည့္ ၾကပါသည္။ immigration ေက်ာ္သြားလ်င္ ျပန္ထြက္လာႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ေပ။ ယခုေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ ေသာ gangster လူမိုက္မ်ား ရွိၾကေသးေသာ္လည္း အမ်ားအားျဖင့္ ေတာ့ Night club လူဆိုးထိန္းမ်ားအျဖစ္သာ ရွိၾကပါေတာ့သည္။

ဆိုလို သည္မွာ အျခားသူငွာမ်ားပိုက္ဆံေခ်းငွား၍ စကၤပူ သို႔ စြန္႔စားထြက္လာခ်ိန္ အခြင့္ အေရးရပါလ်က္ႏွင့္ အသံုးမခ်တတ္ေသာ ထိုသူ ကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရပါသည္။ သူ႔ကို လူမိုက္မ်ားလက္သို႔ အပ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့ထံသို႔ ဖုန္းဆက္လာပါေသးသည္။ သူ႔ကို မည္သည့္ ေနရာတြင္ ထိန္းသိမ္းထားသည္ကို မသိႏိုင္ေၾကာင္း ရဲ မ်ားအား အေၾကာင္း ၾကားေပးပါရန္ ေျပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မိမိထံတြင္ ဖုန္း ရွိေနသည္ပဲ ကိုယ့္ ဖာသာကိ္ုယ္ ရဲေခၚရန္သာ ေျပာခဲ့ပါသည္။

သူျပန္သြားၿပီေနာက္ ယိုးဒယားေကာင္မေလး တေယာက္ ကၽြန္ေတာ့ထံသို႔ ဖုန္းဆက္လာပါသည္။ ထိုေကာင္မေလးမွာ ထိုသူ၏ ရည္းစားျဖစ္၍ အေဆာင္ အနီးရွိ ၂၄ နာရီဖြင့္ေသာ စတိုးဆိုင္မွ အေရာင္း စာေရးမေလးျဖစ္သည္။ ထို ေကာင္မေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့ထံမွ ထိုသူ၏ ရန္ကုန္ေနရပ္လိပ္စာ ေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေကာင္မေလးမွာ ထိုေကာင္ႏွင့္ မခြဲႏိုင္၍ ရန္ကုန္လိုက္သြားရန္ ျပင္ဆင္ေနျခင္းျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မသိေၾကာင္းသာေျပာျပရပါသည္။ သူျပန္သြားၿပီးမွ သိရသည္မွာ အျခားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထံမွ လည္း ပိုက္ဆံ ေခ်းငွားထားေၾကာင္းသိရပါသည္။ ၆ လအတြင္း စကၤပူ တြင္လည္း ေပြရႈပ္သြားႏိုင္သူျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္တေယာက္မွာ ေမာင္ေမာင္(အမည္လြဲ)ဟုသာ ဆိုၾကပါစို႔ ။ လူတိုင္းလူတိုင္းတြင္ ဝါသနာ ပါ ရာ စြဲလမ္းရာ တခုခု ရွိၾကသည္ကို လူတိုင္သိ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ က ေဆးလိပ္ မေသာက္ရ မေနႏိုင္သူ ၊ အခ်ိဳ႕က ေနညိဳလ်င္ ေလဆန္လာတတ္သူ ကြမ္းႀကိဳက္သူ စသည္ျဖင့္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္တြင္လည္း အလုပ္ခဏတျဖဳတ္နားလ်င္ ကြမ္းစားတတ္သူက ကြမ္းစား ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္သူက ေဆးလိပ္ စသည္ျဖင့္ စကားစျမည္း ေျပာရင္ အနားယူ ၾကပါသည္။

ထို ေမာင္ေမာင္ဆိုသူ၏ ဝါသနာမွာ ငပိလ်က္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူ၏ အိပ္ေထာင္ထဲ တြင္ ၿမိတ္ ငပိေထာင္းဘူးအဝိုင္း ကေလး အၿမဲ တမ္းပါ ပါသည္။ အားလ်င္ ထို ငပိေထာင္းဘူးေလးအား ဖြင့္၍ လက္ညႈိးျဖင့္ နည္းနည္း ေကာ္၍ ပါးစပ္ထဲထည့္ ၍ ျမႇဳ႕ံေနတတ္ပါသည္။ ကြမ္းစြဲသူ ေဆးလိပ္စြဲသူမ်ားကို ျမင္ဘူးေနေသာ္လည္း ငပိ စြဲ ေနသူကိုေတာ့ ထို တေယာက္သာျမင္ဘူးပါသည္။

ေနာက္ တေယာက္မွာ ေက်ာ္ေက်ာ္ ( အမည္လြဲ ) ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သိရသေလာက္ ေက်ာ္ေက်ာ္၏ မိဘမ်ားမွာလည္း အတန္ငယ္ႂကြယ္ဝၾကသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း မိုက္လြန္း၍ စကၤပူ ေရာက္လာရသူသာ။ သူကိ္ုယ္တိုင္ကလည္း လူမိုက္အလြန္ ျဖစ္ခ်င္သူျဖစ္သည္။ ခက္သည္မွာ သူအရပ္က ေတာ္ေတာ္ပုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အထင္ ၄ ေပ ပင္မျပည့္ ဟု ထင္ပါသည္။ မည္သို႔ မည္ပံု စကၤပူ ေရာက္လာသည္ေတာ့မသိပါ လူပု စိတ္တို ဆိုသည့္ အတိုင္း အလြန္ စိတ္တိုတတ္ပါသည္။

သူ႔ကို ငခၽြတ္ဟု ေခၚလ်င္ အားရပါးရ ျပန္ ေအာ္ဆဲတတ္ပါသည္။ သူကိ္ုယ္တိုင္ကလည္း လူအမ်ား ရွိန္၍ လူမိုက္ပံု ေပါက္ေစရန္ ဆံပင္ရွည္ ဂုတ္ဝဲ ထားပါသည္။ လက္ေမာင္း ႏွစ္ဖက္တြင္ ဘီလူး႐ုပ္ တက္တူးထိုးထားပါသည္။ ထို တက္တူးလူ ျမင္ေစရန္ အတြက္ အက်ႌလက္ကို အၿမဲတမ္းဂ်ိဳင္းေပၚပင့္တင္ထားသည္။

ျမင္ေယာင္ၾကည့္ ပါ လူက ပုပု ဆံပင္ရွည္ရွည္ လက္ေမာင္း ႏွစ္ဖက္တြင္ အ႐ုပ္မ်ားထိုးထားသူ ၊ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုး တြင္ ေတာ့ လူမိုက္ တေယာက္ကဲ့သို႔ မျမင္ပဲ ခ်စ္စရာပင္ေကာင္းေနေသးေတာ့သည္။ ထို အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ supervisor ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ့ကို လာတိုင္လ်င္ " ကိုကခ်င္၊ ကိုကခ်င့္ လူေတြ ၾကည့္ေျပာထား ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္း႐ိုက္ခြဲမွ ကၽြန္ေတာ့ အဆိုးမဆိုနဲ႔ " ဟူ၍ အၿမဲ တိုင္တတ္ပါသည္။

သို႔ ေသာ္ သူ႔ကို မည္သူမွ် မေၾကာက္ၾကပါ။ တခါတြင္လည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ စကၤပူ ရွိ အနိပ္ခန္း သြားၾကေသာအခါ အႏွိပ္ခန္း ေကာင္တာမွ စားေရးမက ကေလးေတြ အႏွိပ္ခန္း ေပးမဝင္ဘူးဟု ဆိုသျဖင့္ ထိုအနိပ္ခန္း မွန္ခ်ပ္ကို ႐ိုက္ခြဲမည္ လုပ္သျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ မနည္း ဆြဲေခၚလာရေၾကာင္းသိရပါသည္။

ေနာက္တေယာက္မွာ ကရင္လူမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ ကို ကရင္ဟုသာ ဆိုၾကပါစို႔ ။ ကိုကရင္မွာ အေနအထိုင္အလြန္ေအးေဆး သေလာက္ အရက္ ေသာက္လာလ်င္ လည္း အလြန္မ်က္ရည္လြယ္သူျဖစ္သည္။ ဆိုးသည္မွာ သူ႔ အလြမ္းမ်ားကို နားေထာင္သူရွိလ်င္ တညလံုး ငိုလိုက္ ျပတ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ ရည္စားမ်ား အေၾကာင္းေျပာလိုက္ အလြမ္းသယ္လိုက္ မ်က္ရည္က်လိုက္ႏွင့္ မိုးလင္းအထိစကားေျပာႏိုင္ပါသည္။ အစ ပိုင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း နားေထာင္း ေပးပါသည္ ။

သို႔ ေသာ္ ထို အေၾကာင္း အရာ တို႔ မွာ ၾကာလာလ်င္ မိမိ တို႔ အားလံုး အလြတ္နီးပါး ရေနသေလာက္ ရွိေနၾကၿပီ ျဖစ္၍ မည္သူမွ် နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ကို ကရင္ အရက္ေသာက္ ေနတယ္ေဟ့ ဆိုလ်င္ မိမိ တို႔မွာ တခုမဟုတ္ တခု အလုပ္ရႈပ္ျပေနရပါသည္။ ထိုသို႔ မဟုတ္လ်င္ေစာေစာအိပ္။ ကိုကရင္လည္း သူ႔စကားနားေထာင္သူ မရွိလ်င္ ေစာေစာအိပ္သြားပါသည္။ ခက္သည္မွာ ကို ကရင္ တေရးႏိုးလ်င္ အေပါ့ သြားပါေတာ့သည္။

သူအေပါ့ သြားသည္မွာ အိမ္သာထိ ေရာက္ေအာင္သြားျခင္းမဟုတ္ သူ႔ကတင္ ေျခရင္း ကုတင္တိုင္ကို ေသးႏွင့္ ေကာ့ပန္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အစပိုင္တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အလြန္ စိတ္ဆိုးပါသည္။ အရက္ေသာက္ထားေသာ ေသး မည္မွ်နံ သည္ကိုအရက္သမားမ်ားသာ သိႏိုင္ပါသည္။ သူ႔အားသန္႔ ရွင္းေရးလုပ္ခိုင္လ်င္လည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးယိုင္ထိုးေနသျဖင့္ မိမိတို႔ကသာ သင့္ေတာ္ရာ ပုဆိုးစုတ္မ်ားေရစြတ္၍ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေပးရပါသည္။

ေနာက္တေန႔ မနက္ေရာက္လ်င္ေတာ့ လူတိုင္ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ခြင့္လြတ္ပါမည့္ အေၾကာင္း ေတာင္းပန္တတ္သည္။ ကို ကရင္မွာ ေနတိုင္းမူးေနသည္ေတာ့ မဟုတ္ပါ သို႔ ေသာ္ လစာထုတ္ေသာ ရက္ ဆိုလ်င္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္မူးပါသည္။ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ကိုကရင္ ဤကဲ့ သို႔ အခန္းထဲတြင္ေသးေပါက္ေနပါက မိမိတို႔ အားလံုး အခန္းေျပာင္းမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္သျဖင့္ အခန္း အျပင္သို႔ ထြက္၍ ေပါက္ပါသည္။ သို႔ ေသာ္ အိမ္သာထဲထိ မေရာက္ပါ ေလွကား ေျခရင္း တြင္ေကာ့ပန္း ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္တေယာက္မွာ ေအာင္ေအာင္ ( အမည္လြဲ) ဟုသာဆိုၾကပါစို႔။ ထိုညီေလးႏွင့္ ပါတ္သက္ၿပီး အေတာ္ႀကီးေသာ ျပသနာကို ေျဖးရွင္းေပးခဲ့ရသျဖင့္ မွတ္မိေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုညီေလးမွာ Singapore တြင္ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ေနေသာေကာင္မေလးကို ခ်စ္ႀကိဳက္မိသျဖင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဆံုးမေပးပါရန္ တိုက္တြန္းၾကေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သိကၽႊမ္းခြင့္ ရခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ေဆာင္းပါးတြင္ ဆက္လက္ ေဖၚျပေပးပါမည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား steemit တြင္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ....

Photos credit; Google Image

Author : Henry Aung ( Kachin )