ကၽြန္ေတာ္ေျပာေသာစကၤပူ - အပိုင္း-( ၂ )( Henry Aung )

Singapore airlines ေလယ်ဥ္ေပၚတြင္ ေန႔လည္စာ ေကၽႊးပါသည္။ မွန္တာကို ေျပာရလ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာျပည္မွာ ေနခဲ့စဥ္ ကာလတေလွ်ာက္လံုး ဘိုစာဟု ေခၚေသာ အေနာက္ႏိုင္ငံအစားအစာ ျဖစ္သည့္ ေပါင္မုန္႔ ႏွင့္ ေထာပတ္ , ဟမ္ဘာဂါတို႔ ကို တခါမွ မစားဘူးခဲ့ပါ။

မွတ္မိေနပါေသးသည္, ထိုေန႔က ေလယ်ဥ္ေပၚတြင္ ေကၽႊးေသာ ေန႔လည္စာဘူးေလးမွာ ေပါင္မုန္႔ အလံုးေလးတခု , cheese ဘူးေသးေသးေလးတခု, ဆားထုပ္, င႐ုတ္ေကာင္းမႈန္႔ , သၾကား , ႏို႔မႈန္ စသည္တို႔ကို အထုပ္ေသးေသးေလး ခ်စ္စရာ အထုပ္ေလးမ်ားျဖစ္ေအာင္ ထုပ္ထားပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ငါး အသားျပားဟု ထင္ပါသည္ ေပါင္းၿပီး ကင္ထားေသာ ငါး အသား, အာလူးျပဳတ္တျခမ္း , ေဂၚဖီစိမ္းဟု ေခၚေသာ broccoli တခက္ ႏွင့္ မုန္လာဥနီမ်ားပါ ပါသည္။

မုန္လာဥနီယူစားၾကည့္ ေတာ့ ဘာအရသာမွမရွိ, ငါးကေတာ့ စားလို႔ ေကာင္းပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ပါၿပီေကာ ဘိုစာ မစားဘူးခဲ့ပါလို႔။ ထို႔ေနကေတာ့ ေကာင္းမေကာင္းမသိ, ေပါင္မုန္႔ ဒီအတိုင္းစားျပစ္သည္, ထို႔ ေနာက္ငါး , ထို႔ ေနာက္ အာလူး အသီးအရြက္ အကုန္ ေျပာင္ပါသည္။ ေဘးနားမွ ဘိုမႀကီး အန္တီႀကီးကေတာ့ စားစရာမ်ား စားပြဲေပၚတင္ထားၿပီး စာအုပ္ကိုသာသဲႀကီး မဲႀကီး ဖတ္ေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ ေကာ္ဖီေသာက္ပါသည္။ျမညး္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ခါးတူးလန္ေနပါသည္။

ေကာ္ဖီအၾကမ္းရည္သာ ထည့္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဆိုေတာ့ , ေတြ႕သည့္ အထုပ္ေလးမ်ားသည္ သၾကားထုပ္မ်ားျဖစ္တန္ရာဟူ၍ အားလံုး ေဖါက္ထည့္ပါသည္။ အမွန္ေတာ့ စာေရးထားပါသည္။ sugar , salt ... စာဖတ္ရေကာင္းမွန္းပင္မသိ ေကာ္ဖီထဲ သၾကား, ႏို႔မႈန္႔ , ဆား , င႐ုတ္ေကာင္း အကုန္ ေဖါက္ထည့္ လိုက္ပါသည္။ ထိုအခါမွ ေဘးနားမွ အန္တီႀကီးက မ်က္လံုးျပဴးၿပီး ကၽြန္ေတာ့ ကို ၾကည့္ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျပန္ျပံဳးျပၿပီး ေရာသမေမႊထားေသာ ေကာ္ဖီကို ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ေသာက္ေနပါေတာ့သည္။

အရသာသိခ်င္ပါသလား..? အိမ္မွာ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ ဆားအနည္း ငယ္ခပ္ၿပီး င႐ုတ္ ေကာင္းမႈန္႔ျဖဴး၍ ေသာက္ၾကည့္ ပါေလ.... ခါးငန္က်ိက်ိ င႐ုတ္ေကာင္း န႔ံေမႊးေသာ ေကာ္ဖီအရသာကို သိရပါလိမ့္မည္။ထို ပထမဆံုးေလယ်ဥ္စီးရေသာ အေတြ႕အၾကံဳအား ေနာင္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပန္ေျပာျဖစ္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ နံုလွၿပီ ေအာက္ေမ့တာ , cheese ကို ေကာ္ဖီထဲ ထည့္ ေသာက္ခဲ့သူမ်ားရွိသလို , ေပါင္မုန္႔ ကို ဖဲ့ ဖဲ့ ၍ ထို ခါးတူးလန္ေနေသာ ေကာ္ဖီႏွင့္ တို႔ စားခဲ့သူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။

ဒီလိုႏွင့္ ၂ နာရီ ေက်ာ္ ၃ နာရီ နီးပါး ေလယ်ဥ္ စီးၿပီ ေနာက္ Singapore changi ေလဆိပ္ကို ေရာက္ပါၿပီ။ ေလယ်ဥ္ ေပၚမွ ေလဆိပ္ထဲ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ အရာရာ ေျပာင္းလည္း သြားပါသည္။ ၾကည့္ လိုက္သည္ႏွင့္ အကုန္လံုး အသစ္အတိုင္း လင္းလက္ ေတာက္ေျပာင္ေနၾကသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း ငါ စကၤပူ ေရာက္ၿပီဟူ၍ အားတင္းလိုက္မိပါသည္။

စကၤပူ စေရာက္သည္ႏွင့္ စကၤပူ ႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒ ႏွင့္ စတင္ မိတ္ဆက္ရပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပထမ အသုတ္ အေယာက္ ၃၀ မွာ စထြက္လာကတည္း က တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ မသိၾကပါ။ စကၤပူ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ မိမိ တို႔ကို Singapore ICA ( Immigration Checkpoint Authority ) မွ ေပးမျဖတ္ပါ။

တေယာက္ခ်င္းစုၿပီး အေယာက္ ၃၀ ျပည့္ မွ မိမိ တို႔ အလုပ္ေခၚစာ , passport, white card တို႔ကို ေသခ်ာၾကည့္၍ တံုးထုေပးပါသည္။ ဤတြင္ မွတ္သားစရာ အေနျဖင့္ တခု ေဖၚျပျခင္ပါသည္။ အျခားသူငွာမ်ား စကၤပူလာေသာ အခါ ၾကံဳဘူးၾကမည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္၏ ပထမဆံုး Singapore ICA ျဖတ္သန္းရစဥ္မွာေတာ့ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕ထဲမွ ကိုျမင့္စိုး ဆိုသူမွာ အေနာက္တိုင္း ဝတ္စံု ကို လံုးဝ စတိုင္က်က် necktie ႏွင့္ တကြ ဝတ္လာပါသည္။ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကိုလည္း attaché case ႏွင့္ ထည့္လာပါသည္။ သူ႔ကို အစကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း စကၤပူသို႔ သြားေသာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ဟုသာထင္ပါသည္။ စကၤပူ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး အရာရွိ ေရာက္လာၿပီး ကိုျမင့္စိုး၏ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ၾကည့္ ၿပီးေနာက္ necktie ျဖဳတ္ခိုင္းပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ shirt အက်ႌကို စတိုင္ pant အျပင္သို႔ ထုတ္ ဝတ္ေစပါသည္။

အေၾကာင္းျပခ်က္မွာ မိမိတို႔ သည္ ေက်ာင္းတက္ရန္ မဟုတ္ စီးပြားေရး လာလုပ္ၾကသူမ်ား မဟုတ္ အလုပ္ၾကမ္း လာလုပ္သူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ဤကဲ့သို႔ formal က်က် ဝတ္စားရန္ မလိုပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ႏွင့္ ေျပာလ်င္ လူ႔ အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖါက္ခံရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္ၾကမ္းသမားလည္း တတ္ႏိုင္လ်င္ ဝတ္စား ခြင့္ ရွိရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သက္သက္ မိမိ တို႔ သည္ အလုပ္ၾကမ္း သမားမ်ား ျဖစ္ သျဖင့္ အလုပ္ၾကမ္းသမားမ်ားလို သာ ဝတ္စားရမည္ ဟူ ေသာ စိတ္ဓါတ္ကို ႐ိုက္သြင္းေပးျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ မတတ္ႏိုင္ပါ။ သူတို႔ ႏိုင္ငံေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္၍ သူတို႔ ေျပာသမွ် လိုက္နာရံုသာ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေယာက္ ၃၀ မွာ ထိုအခါ မွ တေယာက္ကို တေယာက္ မိတ္ဆက္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း သိကၽြမ္း ေစရပါသည္။ သူမ်ားႏိုင္ငံတြင္ အေရးၾကံဳလ်င္ ဒီလူေတြပဲရွိတာ မဟုတ္လား။ မိမိတို႔ အေယာက္ ၃၀ တြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစံုပါပါသည္။ ကခ်င္ ၂ ေယာက္, ကယား ၄ ေယာက္, ကရင္ အနည္း ဆံုး ၅ ေယာက္ခန္႔ ပါမည္ ထင္ပါသည္။ မမွတ္မိေတာ့ပါ။

ခ်င္း ၂ ေယာက္ပါပါသည္။ ရခိုင္ ၁ ေယာက္ မြန္ ၁ ေယာက္ ။ က်န္သည္မွာ ျမင္းျခံသားမ်ားႏွင့္ မေကြး ေအာင္လံ ဘက္မွ လည္း ပါပါသည္။ ရန္ကုန္သားအမ်ားဆံုး ပါမည္ဟု ထင္ပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ မိမိ တို႔ အိတ္မ်ားကို ယူၿပီး ေလဆိပ္မွ ထြက္ေသာအခါ ေနာက္ထပ္ျပသနာတခု တက္ပါေတာ့သည္။ ICA မွ အရာရွိေရာက္လာၿပီး မိမိ တို႔ အိတ္မ်ားကို တခုခ်င္းစီ scan ဖတ္ပါေတာ့သည္။

ကယားလူမ်ိဳး ေမာင္ဘီ ( သူ႔နာမည္မွာ BE ဟူ၍ ႏွစ္လံုးသာပါပါသည္) ၏အိတ္တြင္ျပသနာတက္ပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကို ဘီဟုသာေခၚပါသည္။ သူ႔ခ်စ္သူမွာ စကၤပူတြင္ သူနာျပဳ ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ေနၿပီး ကို ဘီ ႏွင့္ အတူေနရန္ ေခၚယူျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း ကိုဘီ၏ အိတ္ကို ဖြင့္ ခိုင္းလိုက္ေသာအခါ , ေဆးရြက္ႀကီး တထုပ္, ျမင္းျခံထုတ္ ႏွင္းဆီနက္ ဟုထင္ပါသည္ ေဆးေပါလိပ္တစည္းႏွင့္ မဲေခါင္ အရက္ ပုလင္းျပား တို႔ ထြက္လာပါေတာ့ သည္။

ထိုပစၥည္းမ်ားအတြက္ အခြန္ေဆာင္ရမည္ဟု ေျပာေသာအခါ ကို ဘီ က အခြန္ေဆာင္ရန္ ပိုက္ဆံမရွိ , မိမိ တို႔တြင္ရွိေသာ USD 100 ခန္႔ကလည္း အေရးၾကံဳလ်င္ သံုးရမည္ဆိုေတာ့ အခြန္ေဆာင္စရာမရွိပါဟု သာျပန္ေျဖရပါေတာ့သည္။ ထို ICA officer ႀကီးမွ မိမိတို႔ကို သနားေရာ့ထင္ မဲေခၚင္ ပုလင္းျပားကို ေတာ့ ျပန္ေပး၍ ေဆးေပါလိပ္ႏွင့္ ေဆးရြက္ႀကီးကိုေတာ့ သိမ္းသြားပါသည္။

မိမိ တို႔လည္း ထို အခါမွ ေလဆိပ္ထဲမွ ထြက္ခြင့္ရပါသည္။ ေလဆိပ္အျပင္ဘက္ေရာက္ေသာအခါ agent အမ်ိဳးသမီး ကေရာက္ႏွင့္ ေနပါၿပီ။ မိမိ တို႔ကို အိႏၵိယ ကုလား driver ႏွင့္ ထည့္ လိုက္ၿပီး မိမိတို႔ ေနရမည့္ အေဆာင္တို႔ ထို driver ႏွင့္ လိုက္သြားရပါသည္။ မိမိတို႔ ကို လာႀကိဳသည္မွာ ၁၄ ေပ Lorry ႀကီး ၂စီးႏွင့္ ျဖစ္ပါသည္။ တစီး ၁၅ ေယာက္။

Lorry ေပၚေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ကိုဘီအား " ကိုဘီ အေဆာင္ေရာက္လို႔ ရွိရင္ စစ္ေဆးေရးေတြ ရွိျခင္ရွိေနမွာ ကိုဘီ့ အရက္ ပုလင္းျပား ျမင္ရင္ ျပသနာ ထပ္တက္ေနအံုးမယ္ " ဟု ေျပာ ေသာအခါ ကို ဘီ ကလည္း " ေအ ဟုတ္တယ္ , ခုပဲ လက္စ ေဖ်ာက္လိုက္ရေအာင္ " ဟု ဆိုၿပီး စကၤပူ စေရာက္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္ မဲေခါင္ တေယာက္ တငံုစီျဖင့္ ေအာင္ပြဲခံလိုက္ပါေတာ့သည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား steemit တြင္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ....

Photos credit; Google Image

Author : Henry Aung ( Kachin )