ကၽြန္ေတာ္ေျပာေသာစကၤပူ - အပိုင္း-( ၁၅ )( Henry Aung )

မဂၤလာပါ။ ၿပီးခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕ Keppel Hitachi တြင္ အလုပ္စ ဆင္း ေၾကာင္း ေဖၚျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ ထို သေဘၤာက်င္း မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသစ္မ်ားအား အလုပ္ေပးရန္ မရွိဆို၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕အား အျခားသေဘၤာက်င္းသို႔ ေျပာင္း၍ ပို႔လိုက္ပါသည္။ ဒုတိယ သြားရေသာ သေဘၤာက်င္း မွာ Keppel Tuas ဟု ေခၚေသာ သေဘၤာက်င္း ျဖစ္ပါသည္။

ဤ Keppel Tuas သေဘၤာက်င္းမွာ FPSO ေခၚ ေရနံတင္ သေဘၤာ အႀကီး မ်ား NLG ေခၚ ဓါတ္ေငြ႕ရည္ တင္ေသာ အႀကီးစား သေဘၤာမ်ား ျပဳျပင္ေသာ သေဘၤာက်င္း ျဖစ္ပါသည္။ FPSO ဟူေသာ အဓိပၸါယ္မွာ Floating , Production , Storage and Offloading ျဖစ္ပါသည္။ ထို FPSO သေဘၤာႀကီးမွာ အလြန္ႀကီးမားၿပီး သေဘၤာ ေပၚတြင္ ေရနံခ်က္ စက္ရံု ပါရွိၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ကမ္းလြန္ ေရနံတူး စင္မ်ားမွ ေရနံစိမ္းမ်ားကို သယ္ယူ၍ လမ္းခရီမွာပင္ ေရနံခ်က္လုပ္ၿပီး သန္႔စင္လိုက္ပါသည္။

လိုအပ္ေသာေနရာဌာန ေရာက္လ်င္ သန္႔စင္ေသာ ေရနံမ်ားကို အသင့္ ေရာင္းခ်ရံုသာ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ FPSO မ်ားမွာ ေရနံတူးစင္ပါ ပါရွိၿပီး တူယူရရွိေသာ ေရနံမ်ားကို တခါတည္း ခ်က္၍ သန္႔စင္ေသာ ေရနံမ်ားကို သိုေလွာင္ထားႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ oil tanker ဟုေခၚေသာ ေရနံ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေသာ အလြန္ႀကီးမားသည့္ သေဘၤာေပၚသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ တင္ယူၾကပါသည္။

LNG သေဘၤာဟူ သည္မွာ သဘာဝဓါတ္ေငြ႕ရည္မ်ား တင္ေဆာင္ေသာ tank အလံုးႀကီးမ်ားပါေသာ သေဘၤာ ႀကီးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ မိမိတို႔မွာ ထိုသို႔ေသာ သေဘၤာႀကီး ေပၚတြင္ ျငမ္းဆင္ရမည္ ျဖစ္၍ အလြန္ စိတ္လုပ္ရွားေနခဲ့ပါသည္။ ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း မိမိတို႔အား supervisor မွ FPSO သေဘၤာေပၚသို႔ ေခၚတက္သြားပါသည္။

Tower Gangway ဟုေခၚေသာ ေလွကား ပါေသာ တာဝါ စင္ေပၚမွ သေဘၤာ ေပၚသို႔ ကူးရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤ ၈ ထပ္တိုက္ နီးပါးျမင့္ ေသာ သေဘၤာေပၚသို႔ ၂ ေခါက္ခန္႔ အတက္အဆင္း လုပ္လိုက္လ်င္ လူမွာ ေဟာဟဲ ဆိုက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သေဘၤာေပၚတြင္ အလုပ္လုပ္ၾကသူမ်ားမွာ မနက္တက္သြား ေန႔လည္စာ စားခ်ိန္ ျပန္ဆင္း ၊ ေန႔လည္ အလုပ္ျပန္တက္လ်င္ တေခါက္ တက္၍ ညေန ျပန္ခ်ိန္ တြင္ တေခါက္ဆင္း အလြန္ဆံုး ၄ ႀကိမ္ သာ အတက္အဆင္း လုပ္ၾကပါသည္။ သေဘၤာေပၚေရာက္ၿပီး မွ ပစၥည္း ေမ့က်န္ေန၍ ျပန္သြားယူလ်င္ အနည္း ဆံုး နာရီဝက္ခန္႔ ၾကာမွ သေဘၤာေပၚျပန္ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။

ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သေဘၤာေပၚရွိ ေရနံခ်က္ စက္ရံု တြင္ ျငမ္း အငယ္စားမ်ား ဆင္လိုက္ ျဖဳတ္ လိုက္ ျဖင့္ ထိုသေဘၤာက်င္း တြင္ ၂ ပါတ္ခန္႔ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ပါသည္။ တရက္တြင္ Supervisor မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕အား ျငမ္းဆင္သည့္ အေတြ႕အၾကံဳ တလခြဲ ခန္႔ ရွိလာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အား သေဘၤာ tank အတြင္းသို႔ ျငမ္းဆင္ ခိုင္းပါေတာ့သည္။

ထို FPSO သေဘၤာႀကီးမ်ားတြင္ ballast tank ဟုေခၚေသာ သေဘၤာ အေလးခ်ိန္အား ေရျဖည့္၍ ထိန္းၫွိေပးေသာ tank မ်ား ပါရွိပါသည္။ သေဘၤာ ေဘးပါတ္ပါတ္လည္မွာ ထိုကဲသို႔ ေရျဖည့္ ၍ ထိန္းၫွိႏိုင္ေသာ ballast tank မ်ားျဖင့္ ကာထားၿပီး အလယ္တြင္ ပစၥည္မ်ား ထည့္သြင္းေသာ တနည္း အားျဖင့္ ကုန္ထားသို ေသာ storage tank , cargo tank မ်ား ရွိပါသည္။ ေအာက္ေဖၚျပပါပံုကို ၾကည့္လ်င္ နားလည္ ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ထို ballast tank မ်ားမွာ သေဘၤာ ႀကီးလ်င္ႀကီးသလို tank အကန္႔မ်ားကလည္း အလြန္ႀကီးပါသည္။

ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း supervisor မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔အား ထို 10 မီတာ ပါတ္လည္ ရွိေသာ ballast tank တခုအား ျငမ္းဆင္ခိုင္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ Ballast tank အတြင္းသို႔ ဆင္းေသာ အေပါက္ မွာ manhole ဟု ေခၚေသာ လူတကိုယ္စာသာ ခက္ခက္ခဲခဲ ဝင္ေရာက္ ရေသာ အေပါက္ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ tank မ်ားမွာ တေနရာမွ ဝင္သြားၿပီး အကန္႔ တကန္႔ ၿပီး တကန္႔ ျဖတ္ ေက်ာ္ ဝင္ ေရာက္ ရေသာ ballast tank မ်ားလည္း ရွိပါသည္။

ဤသို႔ တကန္႔ၿပီး တကန္႔ ဝင္ေရာက္ရာတြင္လည္း manhole ဟု ေခၚေသာ ၁ မီတာပင္ မျပည့္ သည့္ အေပါက္ ကေလးမွ ဝင္ေရာက္ရသလို ျငမ္း ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ထို အေပါက္ေလး မွ ပင္ ခက္ခက္ခဲခဲ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ရပါသည္။ တခါတရံ ေသးငယ္က်ဥ္းေျမာင္းေသာ tank ျဖစ္ပါက ေလးလံေသာ ျငမ္းပစၥည္းမ်ားအား ခက္ခက္ခဲခဲ ကုန္းကြ၍ သယ္ယူရပါသည္။

ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တ္ု႔လည္း ထို tank အတြင္း သို႔ ျငမ္းဆင္မည့္ ပစၥည္း မ်ား manhole ေပါက္မွ ႀကိဳး ျဖင့္ ခ် ၿပီး tank အတြင္းသို႔ standard tower ျငမ္း စဆင္ပါသည္။ လုပ္ငန္းအေတြ႕အၾကံဳ ရွိလာၿပီ ျဖစ္၍ ဘယ္အဆင့္ ၿပီးလ်င္ ဘာလုပ္ရမည္ ကို သိ ေနၾကၿပီ ျဖစ္၍ ယခင္ကကဲ့သို႔ ရန္ျဖစ္စရာေတာ့ မလို ေတာ့ပါ။

သို႔ေသာ္ အေခ်ာင္ခို တတ္သူမ်ားကေတာ့ အေခ်ာင္ခို ၿမဲသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤ tank အတြင္း ၌ ျငမ္း ဆင္ရသည္မွာ နံနက္ပိုင္း တြင္ ကိစၥမရွိေသာ္လည္း ညေနပိုင္း ၂ နာရီထိုးခန္႔တြင္ tank မွာ အလြန္ ေလွာင္ပါသည္။ တေန႔ခင္းလံုးပူထားေသာေနမွာ သေဘၤာ ကိုယ္ထည္ သံသားကို ပို၍ ပူေစၿပီး ညေန ၃ နာရီခန္႔ ဆိုလ်င္ tank အတြင္း သေဘၤာနံရံအား လက္ျဖင့္ ထိ၍ မရေတာ့ ပါ။ ပူက်က္ေနပါေတာ့သည္။

မိမိတို႔လည္း ဤပူ ေလွာင္ အိုက္စပ္ေနေသာ tank အတြင္း ၌ နာရီဝက္ထက္ ပို၍ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ပါ။ အလွည့္ ၾက ၄ ေယာက္တတြဲ တလွည့္ စီ ဆင္း၍ လုပ္ရပါသည္။ နာရီဝက္ခန္႔ လုပ္ၿပီးလ်င္ အေပၚျပန္တက္ အနားယူ ရပါသည္။

ဤ tank အတြင္း ၌ လုပ္ရသည္မွာ မိမိတို႔ ဝတ္ထားေသာ အဝတ္အစား ၊ ဂ်င္း pant မ်ား မွာ ေခၽြးတို႔ ျဖင့္ ရႊဲ၍ ထို ေခၽြးတို႔မွာ ကိ္ုယ္ခံႏၶာ အေပၚပိုင္းမွ ေအာက္သို႔ ေျခေထာက္ တေလွ်ာက္စီး က် ၿပီး မိမိ တို႔ ဝတ္ထားေသာ Safety Shoe အတြင္းသို႔ စီးဝင္၍ အိုင္ထြန္း ေနပါေတာ့သည္။

မခံႏိုင္လြန္း၍ အေပၚတက္ၿပီး မိမိ စီးထားေသာ Safety shoes ကို ခၽြတ္၍ ေမွာက္ခ် လိုက္လ်င္ ေခၽြးရည္တို႔ မွာ ဖန္ ခြက္ထဲမွ ေရသြန္လိုက္သကဲ့သို႔ ထြက္က်လာေလ့ရွိပါသည္။ ဤ ပင္ပန္း ခါး သီးလြန္း ေသာ ျငမ္းလုပ္သား ဘဝ အေတြ႕အၾကံဳ မ်ားကို တသက္ ေမ့ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။

နဖူးမွ ေခၽြး ေျခမ ထိေအာင္က် တယ္ ဟူေသာ ျမန္မာတို႔ ေျပာေလ့ရွိသည့္ ပင္ပန္းျခင္းကို ေျပာေသာ စကားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ ေတာ့ ရယ္ေမာစရာသာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္း ခဲ့ရေသာ စကၤပူ သေဘၤာက်င္း ျငမ္း လုပ္သား မ်ားမွာ မိမိ တို႔ေခၽြး ျဖင့္ ေရခ်ိဳး ခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ နဖူး မွ ေခၽြး ေျခမ ထိ ရံု မက စီးထားေသာ ဖိနပ္ အတြင္း ထဲတြင္ပင္ အိုင္ထြန္းေနပါေတာ့ သည္။ ေလာက ငရဲ ဆိုေသာ စကားကို ထိုအခါမွ ပို၍ သေဘာေပါက္မိပါေတာ့သည္။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား steemit တြင္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ....

Photos credit; Google Image

Author : Henry Aung ( Kachin )
MSC : 001