ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ရပ္ကြက္ေစ်း ( Henry Aung )

မနက္ေစာေစာ ေဘးအိမ္မွ ေၾကးစည္သံႏွင့္အတူ အဖြား ၏ အမွ် ေဝသံ က ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ ႏိုးစက္တခုလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေဆာင္းတြင္း၏ အရသာက ရန္ ကုန္ၿမိဳ႕ အတြက္ေတာ့ မနက္ပိုင္း ခဏေလးသာခံစား၍ ရႏိုင္ပါသည္။ ခရစ္စမတ္ သီးခ်င္း ျဖစ္ေသာ " ေအးခ်မ္းလွ တဲ့ ဒီဇင္ဘာ၊ ေဆာင္းႏွင္း ေဖြးေဖြး ဒီဇင္ဘာ" ဟူေသာ သီးခ်င္းကို ဆို၍ ယပ္ေတာင္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခတ္ေနရေသာ ရန္ ကုန္ေဆာင္း ရာသီပါ။

မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ရပ္ကြက္ ေစ်း အတြင္းသို႔ စနည္းနာရန္ ျပင္ဆင္ေနပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ထို ေစ်းသို႔ ေရာက္ရွိေသာအခါ နံနက္ ၆ နာရီခြဲခန္႔ ရွိပါၿပီ။ ရပ္ကြက္တြင္ သတ္မွတ္ထားေသာ ေစ်းရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေစ်း ျဖစ္မလာေသးပါ။ ကြင္းျပင္အျဖစ္သာရွိေသးသည္။ မိုးရာသီတြင္ ေရအိုင္၍ ေႏြရာသီတြင္ ကေလးမ်ား ေဘာလံုးကစားေသာ ကြင္းအျဖစ္သာ။

ဤ ကြန္ကရစ္ လမ္းသြယ္ေလးမွာ မည္သူ ေစ်းစေရာင္းလိုက္သည္မသိ အခုေတာ့ ေစ်းတန္းမွာ အေတာ္ပင္ရွည္လ်ားေနပါၿပီ။ ေစ်းတန္းကေလးမွာ စနစ္တက်ေတာ့ မရွိပါ။ သားငါးတန္းၾကားတြင္ ကုန္စံု ဆိုင္ မ်ား ရွိသလို ကုန္စိမ္းသယ္ ေဘးတြင္ အထည္ ဆိုင္မ်ားရွိပါသည္။

လမ္းသြယ္ေလးမွ ေစ်းတန္းကို ခ်ိဳးဝင္လိုက္ေသာအခါ အမဲသား ေရာင္းသည့္ မာမြတ္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ အမဲ ေပါင္တျခမ္းမွ အမဲသားမ်ားကို ကၽြမ္းက်င္စြာ လွီးျဖတ္ေနသည္မွာ ဓားသိုင္းကစားေနသည္ႏွင့္ပင္တူေသးေတာ့သည္။ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ေခြးေလ ေခြးလင့္ ႏွစ္ေကာင္က အမဲသားမ်ားကို အသာငမ္းငမ္းၾကည့္လ်က္။

တဆက္တည္း ေတြးမိတာကေတာ့ " မ်ိဳရက္ေပ့ သူ႔ခံတြင္း " ဆိုသည္ လယ္တီႏြားေမတၱာစာကို ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ အမဲသား သည္ ေဘးတြင္ေတာ့ ကုန္စိမ္းမ်ားကို ခတ္သုပ္သုပ္ ခင္းေနသည့္ ကုန္စိမ္းသည္ လင္မယား။ ကုန္စိမ္းတို႔ ကာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္။ ဝယ္သူမ်ားကလည္း အံုခဲေနၾကသည္။

ကုန္စိမ္းသည္ လင္မယားကာ ပါးစပ္မွ လည္း ေအာ္ လက္ကလည္း ပိုက္ဆံ ယူ အမ္း အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။ လင္ျဖစ္သူကလည္း " မုန္ၫွင္းဖူးေတြ ေကာင္းတယ္ေနာ္ မကုန္ခင္ ဝယ္ထားၾက" ဟူ၍ ေအာ္ေရာင္းေနပါသည္။ ေစ်းဆိုင္ ခံုေပၚတြင္ေတာ့ ႏွပ္ခ်ီးတြဲ ေလာင္းႏွင့္ ခေလးေလး တေယာက္မွာ ေပါင္တဖက္ မရွိေသာ အ႐ုပ္ကေလးႏွင့္ ကစားေနပါသည္။ ထို ခေလး ေဘးတြင္ေတာ့ စားလက္စ မုန္႔ဟင္းခါ ပန္းကန္မွာ ယင္ တေလာင္းေလာင္းႏွင့္ ။

မုန္ၫွင္းဖူးမ်ားမွာ တကယ္ပင္ လတ္ဆတ္ပါသည္။ တဆက္တည္း ေခါင္းထဲေရာက္လာသည္ကေတာ့ မေန႔က ဟင္းခ်ဳိ ထဲတြင္ မုန္ၫွင္းရြက္ခပ္ လိုက္ေသာအခါ ဟင္းခ်ိဳ တအိုးလံုး သြန္ပစ္လိုက္ရသည္။ အေၾကာင္းမွာ ဟင္းခ်ိဳ ခပ္ေသာက္လိုက္တိုင္း ပိုးသတ္ ေဆးနံံ႕ ထြက္လာ၍ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစ်း ဝယ္ရန္ ေထြေထြထူး ထူး မရွိ၍ ေစ်းဆိုင္မ်ားတခုၿပီး တခု ေျငးၾကည့္ ေနပါေတာ့သည္။

တေနရာတြင္ေတာ့ မီးေသြး ေရာင္းေနသည့္ မီးေသြး သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ သူ႔ မီးေသြးပံု ကို ေရျဖန္းေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ဦးေလး လာ မီးေသြးေတြ ေကာင္းတယ္ မီးမေပါက္ဘူး ၊ ထင္းကုလားေတြလည္း ပါတယ္ ဟု ေၾကညာေနပါေတာ့သည္။ ထင္းကုလား ဆိုသည့္ အမည္ကို ဘာမွန္း မသိ၍ ေမးၾကည့္ ေသာအခါ ထင္းလည္း မဟုတ္ ေတာ့ မီးေသြးလည္း မျဖစ္ေသးေသာ မီးေသြးကို ထင္းကလားဟု ေခၚေၾကာင္း သိရပါေတာ့သည္။

မီးေသြးသည္ကာ တကိုယ္လံုး မီးေသြး မႈန္႔ မ်ားျဖင့္ ေပတူး ေနေသာ္လည္း အျပံဳးကေတာ့ ခ်ိဳလွသည္။ ေဘးတြင္ေတာ့ ပန္းေရာင္းသည့္ အသည္။ ပန္းတို႔ကာ မ်ိဳးစံု လွသည္။ ႏွင္းဆီပန္း နီနီရဲရဲ မ်ား ပန္းေရာင္မ်ား အျဖဴ ေရာင္မ်ား ။ အမည္ မေခၚတတ္ေသာ အျခား ေရာင္စံု ပန္းမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရပါသည္။

ႏွင္းဆီပန္းမ်ား လွ ၍ ၾကည့္ေနစဥ္ တေလာက ေရႊတိဂံုဘုရား စေနေထာင့္တြင္ လွဴခဲ့ ေသာ ႏွင္းဆီနီ ကိုးပြင့္ ကို သတိရ၍ ျပံဳးမိေလေတာ့သည္။ တဆက္တည္း " ေမွ်ာ္သာေမွ်ာ္သည္ မယံု ၾကည္ ၊ ရင္မွာ ေဝဒနာ ပြင့္ခက္ အဝါ အနီ " ဟူေသာ ျမန္မာျပည္သိန္းတန္ ၏ " စေနေထာင့္ ပန္းလွဴ မယ္ " သီခ်င္းက ရင္ထဲေရာက္လာေလေတာ့သည္။ သက္ျပင္းကေလး ခိုးခ် ကာ ပန္းဆိုင္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ငါးေျခာက္ေရာင္ေသာ ဆိုင္တြင္ လူတို႔ အံုခဲ ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဘိတ္မွ ယူလာေသာ ငါးေျခာက္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ငါးေျခာက္ မည္သို႔ မည္ပံု ေကာင္းေၾကာင္းလည္း ရွင္းျပေနေသးသည္။ ဟုတ္ပါ့။ ေစ်းေရာင္းသည္ ဆိုသည္မွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ ေရာင္း ေန၍ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ အာေပါင္အာရင္းကလည္း သန္မွ ျဖစ္မည္ကိုး။

ေဘးတြင္ေတာ့ ၾကက္သားသည္ ကုလားမ။ ၾကက္သားသည္ကေတာ့ ေစ်းဝယ္သူကို ၾကက္သား ခုတ္ေပးေနပါသည္။ ခုတ္လိုက္တိုင္း ေရႊလက္ေကာက္ တို႔ကာ တခၽြင္ ခၽြင္။ ၾကက္သားသည္ေဘးတြင္ေတာ့ အဖြားအို တဦး ေစ်း ထိုင္ေရာင္းေနပါသည္။ အေတာ္ကေလး အိုစာေနပါၿပီ။ မည္သို႔ေသာ ကံတရားက ႏွိပ္စက္ေလသည္မသိ အဖြားအိုကာ သည္အရြယ္အထိ ေစ်းေရာင္းေနရတုန္း။ အဖြားအို ေရာင္းေနသည္က ဖီးၾကမ္း ငွက္ေပ်ာသီး ေလးဖီး မွ်သာ။

ေစ်းတန္းကေလးကာ ေစ်းဝယ္သူ မ်ားျဖင့္ စည္ကားေနပါေတာ့သည္။ အခ်ိဳ႕ကာ စက္ဘီးႏွင့္ အခ်ိဳ႕က ဆိုင္ကယ္ျဖင့္။ ႐ုတ္တရက္ ထူးထူး ဆန္းဆန္း " ေနာက္မယား ေတြ ရမယ္၊ ေနာက္မယား ေတြရမယ္" ဟူ၍ ေအာ္ေရာင္း ေနေသာ လမ္းေလွ်ာက္ ေစ်းသည္ကို ေတြ႕၍ လွမ္းၾကည့္ ေသာအခါ ၊ သူ လြယ္ထားေသာ ဗန္းထဲတြင္ စံုစီနဖာ ၊ ကလစ္ ၊ တြယ္ခ်ိတ္၊ ပ႐ုပ္လံုးမ်ား ေက်ာကုန္း ကုတ္ေသာ ကုတ္တံ ေလးမ်ား အျခားေသာ တိုလီမိုလီ မ်ားလည္း ပါေသးသည္။ ေက်ာကုန္း ကုတ္ေသာ ကုတ္တံ ေလးအား ေနာက္မယားတဲ့။ ဟုတ္သား ေနာက္ယားရင္ ကုတ္တံေလးႏွင့္ ကုတ္ရံုသာ။

တေနရာတြင္ေတာ့ ငါးေရာင္းေနေသာ ငါးစိမ္းသည္ ။ သူ႔ ေစ်းဗန္းထဲတြင္ ကာ ငါးမ်ိဳးစံု။ ပါးစပ္ကလည္း " ငါးေတြ လတ္တယ္ေနာ္ ငါးလတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ ေတြ " ဟူ၍ ေအာ္ေနသလို လက္ကလည္း ယင္ေကာင္မ်ားကို ေမာင္းေနပါသည္။ အထည္ဆိုင္မွ အန္တီႀကီးကေတာ့ ေအာ္ေရာင္းစရာမလို။ စာအုပ္ႀကီးႏွင့္ စာရင္း ထိုင္မွတ္ ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ေဘးတြင္ေတာ့ သနပ္ခါး သည္။ သနပ္ခါးတံုးမ်ား အစီအရီ။ သနပ္ခါးတံုးမ်ား ေဘးတြင္ အေမြးတိုင္လည္း ထြန္းထားေသးသည္။ သနပ္ခါး နတ္ကို ပူေဇာ္ထားဟန္တူပါသည္။ မိမိလည္း ညာဏ္မမွီပါ။ ဝက္သားသည္ကေတာ့ ကြမ္းကို ပလုပ္ပေလာင္းစား၍ ဝက္သားခုတ္ေနပါသည္။ ေရႊဆြဲႀကိဳး ဆြဲထားေသာ အန္တီႀကီးက ဝက္သားမ်ားကို ဟိုလွန္ ဒီလွန္ လုပ္ေနပါေတာ့သည္။ ေဘးတြင္ေတာ့ အီၾကာေကြး ပဲပလာတာ ေရာင္းေသာ ဆိုင္။

လက္ညႈိးခန္႔သာ ရွိေသာ အီၾကာေကြး မႈန႔္ႏွစ္ အေခ်ာင္း ကေလးကို မဲညစ္ ေနေသာ ဆီပူ ထဲသို႔ ထည့္ လိုက္ေသာ အခါ တေတာင္ခန္႔ ရွိေသာ ဝါက်င့္ က်င့္ အေရာင္ရွိသည္ စားခ်င္စဖြယ္ အီၾကာေကြးမ်ား ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ တန္းစီဝယ္ယူ ေနသူတို႔ကာ မ်ားလွ၍ အီၾကာေကြးမွာ ေၾကာ္သမွ် ေရာင္းမေလာက္။

လမ္းလယ္ေခါင္တည့္တည့္တြင္ ဇလားႀကီး ျဖင့္ ထိုင္ေရာင္း ေနသည္က ငပိ ေကာင္ ေရာင္းသည့္ အသည္။ ေရႀကိဳ ငပိ ကာ အပံု လိုက္။ ေမးသူမရွိေသာ္လည္း ငပိေကာင္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ထား ေၾကာင္းလည္း ရွင္းျပေနေသးသည္။ ဓာတ္ေျမၾသဇာ လံုးဝ မပါေၾကာင္းလည္း အာမခံေနေသးသည္။

ငပိ နံ႕တို႔ကာ ေစ်း အတြင္သို႔ ပ်ံ႕ႏွ႕ံလ်က္။ အာလူး ၾကက္သြန္မ်ား ေရာင္းေသာ ကုန္စံု ဆိုင္ကေလးက သူ႔ ဆိုင္ေရွ႕တြင္ စက္ဘီးရပ္ထား၍ အျခားဆိုင္တြင္ ဝယ္ေနသည့္ ေစ်းဝယ္သူကို စက္ဘီး ဖယ္ေပးရန္ ေအာ္ေျပာေနပါသည္။ ေစ်းဝယ္သူကလည္း ပြစိပြစိ။

လမ္းနေဘး နားတြင္ ကန္စြန္း ရြက္ ၁၀ စည္းခန္႔အား ထိုင္ေရာင္းေနေသာ ခေလးမေလး ႏွစ္ေယာက္မွာ အလြန္ဆံုးရွိ ၉ ႏွစ္ခန္႔သာ။ ဝတ္ထားေသာ ေဘာင္ဘီတို မွာ ေရစို လ်က္သား ။ ယခု နံနက္မွ ဘယ္ေရအိုင္ထဲမွ ဆင္းခူးလာသည္မသိ။ ျမန္မာျပည္ ၏ ဝမ္းစာ ရွာ ေဖြ မႈတြင္ အသက္အရြယ္ အပိုင္းအျခားမရွိပါလား။

ျမန္မာတို႔ ၏ ေစ်း ဆိုသည့္ အတိုင္း ေခြးဝဲစားမ်ားကာ ဟိုသည္သြားလာလ်က္၊ ေတာင္းစားသူ ၊အလွဴခံသူ၊ ေစ်း အမိႈက္ပံုနား ေရာက္လာလ်င္ အန႔ံမွာ ေအာ္ဂလီဆန္စရာ။ ထို အမိႈက္ပံု ေဘး တြင္ ဆိုင္ဖြင့္၍ ေရာင္းေနသည္က သစ္သီး သည္။ အသီးတို႔ ကာ စားခ်င္စရာ။

ဒီဇင္ဘာ ရက္တရက္၏ နံနက္ခင္း ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ထို ရပ္ကြက္ေစ်း ေလးမွာ ေရာင္စံု ပန္းခ်ီကား တခ်ပ္ပမာ။ ေစ်း သည္တို႔ ၏ ေစ်းေခၚသံ၊ ဆိုင္ကယ္ ဟြန္းသံ၊ ဆဲဆို သံ မ်ားၾကားတြင္ ထို ရပ္ကြက္ ေစ်းမွာ အသက္ဝင္လြန္းလွသည္။ ၉ နာရီ ခြဲ လာလ်င္ေတာ့ ေစ်းကြဲစ ျပဳၿပီ။ ေနာက္တေန႔လည္း ထိုကဲ့သို႔ စည္ကားေနအံုးမည္သာ။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား steemit တြင္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ....

Photos credit; Google Image

Author : Henry Aung ( Kachin )
MSC : 001