ကၽြန္ေတာ္၏ ညံ့ဖ်င္း မႈမ်ား - အပိုင္း ( ၁ ) ( Henry Aung )

မဂၤလာပါ။ ယခုတေလာ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားရာတြင္ စိတ္ပါဝင္စားမႈမရွိလွ၍ ေဆာင္းပါးတိုေလးမ်ားသာ ေရးသားေနရာ မိမိကိုယ္ကို စိတ္မလံုမလဲျဖစ္လာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရးသားထားေသာ ေဆာင္းပါးတို မ်ားမွာ စာျဖစ္လ်င္ၿပီးေရာ ေရးသားထားသျဖင့္ အႏွစ္သာရမပါ ၊ ရသ ေပးစြမ္း ႏိုင္ျခင္း မရွိျခင္း အတြက္ မိမိကိုယ္ကို မလံုမလဲ ျဖစ္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤ ေဆာင္းပါးတြင္ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ညံ့ဖ်င္းခဲ့ ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားအား ေဖၚျပေပးပါမည္။

မိတ္ေဆြ အေနႏွင့္ အံ့ၾသေကာင္း အံ့ၾသပါ လိမ့္မည္။ ဘယ္ႏွယ့္ ကိုယ္ညံ့ဖ်င္းတာမ်ား တိုင္းသိျပည္သိ ေၾကညာေနရေသး သလား ဟူ၍ ထင္ေကာင္း ထင္ေနၾကပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ့ အေနျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ညံ့ေၾကာင္း ႂကြားဝါလိုေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္ ဖ်င္းခဲ့ သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား ျပန္စဥ္းစားရင္ း ငယ္ဘဝပံုရိပ္မ်ားအား ျပန္လည္ ပံုေဖၚလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ညံ့ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား စတင္ေဖၚျပေပးပါေတာ့မည္။ သည္းခံ၍ သာ ဖတ္ၾကပါကုန္။ ကၽြန္ေတာ့ ၏ အေရးႀကီးေသာ ညံ့ဖ်င္းမႈတခုအား စာစီစာကံုးခ်ေရးျပပါဟုေျပာလာလ်င္ သခၤ်ာ အေၾကာင္းသာ ခ်ေရးရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ သခၤ်ာ ညံ့ဖ်င္း မႈမွာ ယခုအခ်ိန္ထိ သာမန္ အေပါင္း အႏုတ္ အေျမာက္အစားမ်ားအား calculator အားကိုးေနရဆဲျဖစ္ပါသည္။

ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္ ၄ တန္းႏွစ္ေလာက္ ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ သခ်ၤာတြင္ သာမန္ အေပါင္း အနႈတ္မ်ားသာ မက ေငြေၾကးျဖစ္ေသာ က်ပ္ျပား မ်ား ၊ အတိုင္း အတာ မ်ား ျဖစ္ေသာ ေပ၊ လက္မ ၊ စင္တီမီတာ မ်ား ပါဝင္လာရာ နဂိုကတည္းက အတြက္အခ်က္ ဖ်င္းလွေသာ ကၽြန္ေတာ့ အေနျဖင့္ ေကာင္း ေကာင္း ဒုကၡ ေရာက္ရပါေတာ့သည္။ ငယ္ငယ္က အေဖ ျဖစ္ေစ ၊ အေမ ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ့ သခၤ်ာ စာအုပ္စစ္ေသာ ေန႔သည္ အ႐ိုက္ခံရမည့္ေန႔ သို႔မဟုတ္ ငိုရေသာ ေန႔ ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိပါေသးသည္။ ၄ တန္းႏွစ္ တႏွစ္လံုး ကၽြန္ေတာ့ သခၤ်ာ စာအုပ္အား ဆရာမထံ မျပခဲ့ပါ။ ပုဒ္စာ တပုဒ္ တြက္ခိုင္းလ်င္ တဝက္တျပက္ႏွင့္သာ ၿပီးရသည္ ျဖစ္၍ ဒီအတိုင္းသာ ျပစ္ထားသည္ကမ်ားပါသည္။ အေဖႏွင့္ သခ်ၤာ သင္ရေသာ ညမ်ား ဆိုလ်င္ေတာ့ ေသခ်ာပါသည္ တအိမ္လံုး အစ္မမ်ား မက်န္ ငိုရေသာ ညမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

အေဖက ပုဒ္စာ တပုဒ္ တြက္ ျပ နည္းလမ္းမ်ား ေျပာျပ ။ ဘယ္ေလာက္ပင္ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ သင္ေပးေသာ္လည္း ပံုစံတူ ပုဒ္စာမ်ား တြက္ခိုင္း လိုက္လ်င္ ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ေတာ့ ခက္ခဲေနဆဲသာ။ သင္ေပးသူက စိတ္မရွည္ လာ၍ ေခါင္းေခါက္ ထုႏွက္ ႐ိုက္ ၍ သင္ေပးေလ.. ကၽြန္ေတာ့ အေနျဖင့္ ထူပူေလ ၊ ပိုမရေလ သင္ေပးသူက ဤမွ်ေလာက္ ဖ်င္းရပါမည္ေလာ ဟု ပို၍စိတ္တိုလာေလေလသာ ျဖစ္ပါသည္ ။ေနာက္ဆံုး အစ္မမ်ားကပါ မေနသာ၍ ဝင္ေရာက္သင္ျပေပး ေသာ္လည္း သင္ျပေပးေသာ အစ္မမ်ားကသာ ငိုယို သြားၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သခၤ်ာ ညံ့ၿမဲ ဖ်င္း ေနၿမဲသာ။

ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္အထိ သခၤ်ာ ညံ့ပါသနည္း ဟုဆိုလ်င္ ကၽြန္ေတာ့အားသင္ေပးေသာ ပုဒ္စာအား တႏွစ္ေအာက္ငယ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့ ညီမေလးက နားေထာင္ရံုမွ်ျဖင့္ တြက္တတ္ေနပါၿပီ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စဥ္စားေနရဆဲ အဆင့္သာရွိပါေသးသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငိုယိုရင္း အိပ္ယာဝင္ရေသာ အျဖစ္မ်ားျဖင့္သာ အဆံုးသတ္သြားေလ့ရွိပါသည္။

သို႔ေသာ္ တႏွစ္တတန္းေတာ့ မွန္မွန္ ေအာင္သြားပါသည္။ ဘယ္လို ေအာင္သြားသလဲ မေမးပါႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္လို ေအာင္ခဲ့မွန္း မသိေတာ့ပါ။ အျခား ဖတ္စာမ်ား ျဖစ္ေသာ ျမန္မာစာ၊ သမိုင္း ၊ ပထဝီ တို႔မွာ ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ အခက္အခဲမရွိလွ ေသာ္လည္း ထိုကိန္းကဏန္းမ်ား ပါဝင္ေသာ သခၤ်ာ ဆိုလ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ ေဆးခါးႀကီးေသာက္ရသကဲ့သို႔သာ။

အတန္းႀကီးလာေလေလ တြက္ရေသာ သခၤ်ာမ်ားကလည္ ဆတိုးကိန္း ၊ ႏွစ္ထပ္ကိန္း ၊ ေနာက္ဘာမွန္း မသိေသာ square root ဟု ေခၚေသာ အရာမ်ား ပါဝင္လာၾကသည့္ အျပင္ Geometry ဟု ေခၚေသာ စက္လံုးမ်ား ၊ စက္ဝိုင္းမ်ား ၊ ႀတိဂံမ်ား ပါဝင္လာေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ေတာ့ သခၤ်ာ စာအုပ္ဟူသည္မွာ ေႁမြေပြးထက္ပင္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေသာ အရာဟု ျမင္လာပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္သည့္အရာ တခုေတာ့ရွိပါသည္။ ကျမင္းေၾကာထရာတြင္ေတာ့ အလြန္ေတာ္ပါသည္။ မည္သို႔ ၾကံဖန္ ကျမင္းေၾကာထရမည္ဟု ညာဏ္ထြက္သေလာက္ သခၤ်ာ တြက္ရမည္ဆိုလ်င္ေတာ့ ေဆးထိုးအပ္ျမင္သည့္ ခေလးကဲ့သို႔ ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္သြားေလ့ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ အေဖက ကၽြန္ေတာ့အား ငယ္ငယ္ကတည္းကပင္ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ပါသည္။

ဒီေလာက္သခၤ်ာ ဖ်င္းေနမွေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏိုင္ ဟူ၍။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အင္ဂ်င္နီယာ မျဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါ။ မိမိကိုယ္တိုင္က သခၤ်ာ ဖ်င္းလြန္းလွသျဖင့္ မခံခ်င္ စိတ္ျဖင့္ ရေအာင္ႀကိဳးစားမည္ဟူေသာ စိတ္မရွိယံုသာမက ေျခအၿငိမ္မေန လက္အၿငိမ္ မေန စက္လံုး ၊ စက္ဝိုင္းမ်ား ဆြဲ၍ သီအိုရီ ထုတ္ခဲ့ေသာ ပိုက္သာဂိုးရပ္ ဟူေသာ အဖိုးႀကီးအားသာ ႏွစ္တလက္မျဖင့္ ေျပး႐ိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္မိခဲ့သည္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ခုႏွစ္တန္း ရွစ္တန္းသို႔ ေရာက္လာေသာ အခါ သခၤ်ာ ၏ အစြယ္အပြား ျဖစ္ေသာ ႐ူပေဗဒ ျဖစ္သည့္ အလင္းတန္းမ်ား ၊ အရွိန္ ၊ အဟုန္ ၊ စြမ္းအင္ဆိုင္ ရာ တြက္ခ်က္မႈမ်ားပါ ပါဝင္လာၾကေပရာ ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ေတာ့ ဒုကၡႏွင့္ လွလွ ေတြ႕ၾကရသည္ ဆိုသကဲ့သို႔သာ။

မွတ္မိပါေသးသည္။ ေျခာက္တန္း ႏွစ္တြင္ ျဖစ္မည္ဟု ထင္ပါသည္။ တခန္းလံုးတြင္ မိန္းခေလး ၃၀ ေယာက္က်ားေလး အေယာက္ ၃၀ စုစုေပါင္း အေယာက္ ၆၀ ရွိရာတြင္ ပထမ အစမ္းစာေမးပြဲ ေျဖၿပီးေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ရေသာ အဆင့္မွာ ဘာသာစံု က်ရႈံးၿပီး အဆင့္ ၅၉ ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ ေအာက္တြင္ တေယာက္က်န္ပါေသးသည္ဟူ၍ မထင္ပါႏွင့္ ။ ထိုတေယာက္မွာ ေဆးရံုတက္ေနရ၍ စာေမးပြဲ လာမေျဖႏိုင္ေသာ တေယာက္သာ ျဖစ္ပါသည္။

ေျပာခဲ့ပါၿပီေကာ ကၽြန္ေတာ့ ညံ့ဖ်င္းပါတယ္လို႔။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့အား ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ မေျပာႏွင့္ ၈ တန္း စာေမးပြဲ ေျဖခိုင္းလ်င္ပင္ ေအာင္မည္မထင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့ အေနျဖင့္ ေက်ာင္းစာထက္ ျပင္ပစာမ်ားအား ပိုစိတ္ဝင္စားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့အား ဒုကၡေပးလိုလ်င္ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရန္မလိုပါ သခၤ်ာပုဒ္စာ တပုဒ္ တြက္ခိုင္း လိုက္လ်င္ ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ လံုေလာက္ေသာ ဒုကၡ ရရွိသြားၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

ဥပမာျပပါမည္။ Steem Power 10000 ရွိသူ သည္ Steem ျပား ၈၀ ေစ်း တြင္ ၁၀၀ % အျပည့္ ျဖင့္ Vote ေပးလ်င္ vote တခုအတြက္ ၄၈ ျပား ရရွိႏိုင္ပါသည္။ Steemnow တြင္ ျပထားပါသည္။ သို႔ေသာ္ တစံု တေယာက္မွ ကၽြန္ေတာ့အား Steem Power 17521 ရွိသူတေယာက္ ၏ Steem ေစ်း 3.75$ တြင္ ၇၀ % နႈန္း ျဖင့္ vote ေပးလ်င္ vote တခုုအတြက္ မည္ မွ် ရမည္နည္းဟု ေမးလာလ်င္ ကၽြန္ေတာ့ အေျဖမွာ လက္သီး ရပါမည္ ဟု ျပန္ေျဖပါလိမ့္မည္။ ဟုတ္ကဲ့ စိတ္မဆိုးပါႏွင့္ ။ ကၽြန္ေတာ္ သခၤ်ာ အလြန္ဖ်င္း ေၾကာင္း ဝန္ခံခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပေပးပါမည္။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား steemit တြင္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ....

Photo Credit : Original Source
Author : Henry Aung ( Kachin )
MSC : 001