Sex သည္ တစ္ခါတစ္ရံ

ငါ သူတစ္ပါးေယာက္်ား မိန္းမ မဟုတ္ပါလား။
အပုပ္ ေကာင္ေတြ ႐ုပ္ေဆာင္ထားၾကတာပါ။
လွတာျမင္ေတာ့ လိုခ်င္ ရခ်င္ တပ္မက္ခ်င္စိတ္ေတြ
ေပါက္လာပါသည္။ ငေထြးလဲ လူထဲကလူမို ့
ဘယ္ေနမလဲ လွတာေတြ ့ရင္ ျကည့္ခ်င္
ျမင္ခ်င္တာေပါ့။ တဏွာ ရာဂသည္ အရိယာ
သူေတာ္စင္မ်ားမွ လြဲ၍ လူတိုင္းမွာရိွၾကပါ
သည္။ မရိွဘူးမေျပာပါႏွင္ ့ လူတိုင္းမွာရိွ
ပါသည္။ sex သည္ လူတို ့တြင္ တစ္ခါတစ္ရံ ျဖစ္ေပၚတတ္ပါသည္။သို ့ေပသိ အသိဥာဏ္ ကိုယ္က်င့္တရား သိကၡာမ်ာႏွွင့္ ဆင္ျခင္မွုမ်ား
က လူႏွင့္ တိရစာၦန္ ကိုခြဲျခားထားပါသည္။ တဏွာႀကီးက အသုဘကမၼဌာန္း႐ွဳရာသည္။

တိရစာၦန္ တို ့က အိပ္ စား ကာမ သာရိွသည္။
လူႏွင့္ တိရစာၦန္ သည္ သတၱဝါျခင္းအတူတူ
လူက အသိဉာဏ္ ပို၍ လူဟုေခၚတြင္သည္။
ယေန႔ တိုးတက္ေသာေခတ္ႀကီးမွာ လူ ့အသုံး
အေဆာင္မ်ား ေနထိုင္မႈပုံစံမ်ားတိုးတက္လာ
ပါသည္။ စိတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာမ်ားသည္ကား
ဆန္ ့က်င္ဖက္ ဆိုးယုတ္ ေအာက္သို ့အဝီစိထိ
ထိုးၾကေနသည္။ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေကာင္းေလစြ
လူမႈကြန္ယက္ စာမ်က္ႏွာ မ်ားမွာ မၾကားဝ့ံမနာ
သာ ယုတ္မာခ်က္ ရက္စက္ခ်က္ တဏွာႀကီး
ခ်က္မ်ားက လူတို ့၏ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ
ကိေလသာမ်ား ထူေျပာလာသည္ကို ေတြ ့ ့ျမင္ရပါသည္။ တိရစာၦန္ ႏွင့္ တစ္ျဖည္းျဖည္း
ဆင္တူလာသူမ်ားကို ျမင္ေတြ ့ေနရပါသည္။

(

ယခုေခတ္မွလား။ ေ႐ွးယခင္တုန္းကေရာ
တဏွာကိစၥမ်ားမရိွဘူးလား ရိွပါသည္။
ေ႐ွးလူတို ့သည္ သူ ့စည္း ကိုယ့္စည္းရိွၾကပါ
သည္။ ရတနာသုံးပါး ကိုင္း႐ွိဳင္းျကပါသည္။
ကိုယ္က်င့္တရား ခါးဝတ္ပုဆိုးကဲ့သို႔
့ျမဲၾကပါသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္တို ့သည္
ဘုန္းတန္ခိုးေတာက္ပၾကသည္ တရားေစာင့္ထိန္း
ျကသည္။ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးအား မိဖုရား
ေျမွာက္လိုလွ်င္ လင္ရိွမယား ဟုတ္မဟုတ္ စစ္ေဆးၿပီးမွ မိဖုရားေျမာက္သည္။ တရားမေစာင့္သူသာ သူမယားကိုလိုလွ်င္
သူလင္ လွံနဲ ့ထိုး သူလည္းရိွခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ ေရႇးလူျကီးတို ့သည္ မိဘ ႏွမ သားခ်င္း
ေဆြမိ်ဳးမ်ားကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ၾကသလို ကိုယ့္ရပ္ ကိုယ့္ရြာသူမ်ားကိုလည္း ႏွမသားခ်င္းစာနာစြာ
ေစာင့္ေ႐ွာက္ၾကသည္။ အျမင္မေတာ္လွ်င္
ဝိုင္းဝန္းကူညီ ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို ့ လက္ေႏွးသူမ်ား
မဟုတ္ၾကပါ။ ႀကီးသူကို႐ိုေသ ရြယ္သူကိုေလးစား
ငယ္သူကို သနားညႇာတာၾကသည္။

ယခုေခတ္မွာေတာ့ အျမင္မေတာ္လွ်င္ ကူညီသူ
လြန္စြာမွနည္းပါးသြားသည္။ ကူညီသူမ်ားပင္
ေလာဘသားမ်ားေၾကာင့္ ဒုကၡ ေရာက္ၾကသူမ်ား
ရိွသည္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းျဖင့္ အျမင္မေတာ္
ျမင္ရတာကိုပင္ ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္သလိုေနထိုင္ၾက
ေတာ့သည္။ အမွန္တရားကို မ်က္ကြယ္ျပဳလာ
ၾကသည္။ ဟီရိျသတပၸတရားမ်ားေပ်ာက္လာ
သည္။ ေလာဘေနာက္မွ ကိုယ္က်င့္တရား မ်ား
ေပ်ာက္ဆုံးလာသည္။

Photo @htwegyi

ဟိုတစ္ေလာဆီမွ သတင္းတစ္ခုျကားရတာ
စိတ္မခ်မ္းသာစရာပါ။ တရားေဟာေကာင္း
စာေရးေကာင္းသည့္ဆရာေတာ္ တစ္ပါး
လူထြက္ၿပီးမိန္းမ ယူသြားသည္။ ႏွစ္အနည္းငယ္
ၾကာေတာ့ မိန္းမ ႏွင့္ ျပႆနာတက္ကာ
ဂ်ာနယ္တြင္ ဟိုးေလးတေၾကာ္ ကြဲၾကျပဲၾကတာ
ဖတ္ရသည္။ ေငြေရး ေၾကးေရး ကိစၥ မ်ားျဖင့္
ကြဲျပဲၾကျခင္းလား ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မ်ားေၾကာင့္လား တဏွာ ေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး
ေလာဘေၾကာင့္ ပ်က္သြားတာပါလားဟု
စဥ္းစားမိပါသည္။

ေယာက်္ားဟူသည္ ကိေလသာကာမဂုဏ္ႏွင့္
မွ်ားလွ်င္ပါတတ္ၾကသည္။ မင္းတုန္းမင္းႀကီး
သည္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အား ခင္မင္ေလးစား
ျကည္ညိဳသျဖင့္ စမ္းသပ္ရန္ စီစဥ္သည္။
နန္းတြင္း အေနာက္ေဆာင္မွ
လွေသာ ရဲေသာအပ်ိဳေတာ္မ်ားအား
အဝတ္အစားေလွ်ာ့တိ ေလွ်ာ့ရဲဝတ္ေစကာ အေဆာင္ေတာ္အတြင္း ဆရာေတာ္ႏွင့္ နန္းတြင္း သူမ်ားသာထားရိွ၍ ဆြမ္းကပ္
ေစသည္။ ဆရာေတာ္သည္
ဆြမ္းကို အားရပါးရဘုဥ္းေပးသည္။ နန္းတြင္းသူမ်ားကလည္း တစ္ေယာက္ၿပီး
တစ္ေယာက္ ဆရာေတာ္အပါး ဆြမ္းဟင္းမ်ား
လာျဖည့္ၾကသည္။

မင္းတုန္းမင္း ႀကီးက ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ အား
အာ႐ုံငါးပါးျဖင့္ ျမႇဴဆြယ္ရန္ျပင္ဆင္သည္။
ဆရာေတာ္သည္ ဆြမ္း ဟင္းတို ့အားၿမိန္ၿမိန္ႀကီး
ဘုန္း ေပးၿပီး_

”ကဲ..ဆြမ္းဒကာမေလးတို ့လာၾက နင္တို ့က
အဝတ္အစား ေလွ်ာ့တိ ေလွ်ာ့ရဲ နဲ ့ ဆြမ္းကပ္ၾကေတာ့ နင္တို ့ေစတနာသိရတာပ
ကဲ ကန္ေတာ့ၾက” ေျပာဆိုကာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး
မိန္႔ ေတာ္မူသည္မွာ

”နင္တို ့လင္ ေမာင္လြင္ ကိုသံေတာ္ဦးတင္လိုက္ၾက
ဘယ္လိုပင္ျဖားေယာင္းေသာ္လည္း ဗန္းေမာ္ က
မျဖဳံဘူးလို ့”

ဆရာေတာ္ႀကီးက တရား႐ွင္ဧကန္ျဖစ္ေတာ္မူ
ပါေပသည္။ မင္းတုန္းမင္း ႀကီးသည္ ကန္ ့လန႔ ္ကာ
ေနာက္မွ ျဖစ္စဥ္ကိုၾကည့္ကာ အားရေက်နပ္
ေတာ္မူေလသတည္း။

Photo @htwegyi

Author @htwegyi
MSC.036