ၿငိမ္းခ်မ္းေအးျမေဆာက္တည္ရာ

တခါတေလ က်ေတာ့ လူ ့ဘဝ ေလာကႀကီးက
စိတ္ပ်က္ၿငီးေငြ ့စရာေကာင္းလွသည္။
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မ်ားႏွင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး
တိုက္ခိုက္ မ်က္ေစာင္းထိုး အျပစ္ဖို ့အျပစ္ေျပာ
ကြယ္ရာအတင္းေျပာ မခံခ်င္ေအာင္ေစာင္းေျမာင္း
ခြက္ေစာင္းခုတ္တာ သၾကၤန္ မဟုတ္ေတာင္
ခုတ္ေနၾကေတာ့သည္။ ဘဝေတြကစိတ္ေပ်ာ္စရာက
နည္းနည္း စိတ္ပ်က္စရာကမ်ားေလစြ။

လူ ့ဘဝ လူ ့ေလာကမွာရိွသည့္ လူမႈျပႆနာမ်ား
သည္ အင္မတန္ခက္ခဲသိမ္ေမြ ့လွသည္။
သိပၸံပညာရပ္ေတြထက္ပိုခက္ခဲသည္။ သိပၸံ
ပညာရပ္သည္ကေသခ်ာစြာ အေျဖ႐ွာတြက္ခ်က္
ၾကည့္ပါကအေျဖကိုတိက်စြာသိႏူိင္သည္။
လူမႈျပႆနာမ်ားကိုေျဖ႐ွင္းရသည့္အခါ သိပ္ကိုသတိထားရေၾကာင္း ဆရာ နႏၵာသိန္းဇံေျပာၾကားထားသည္။

Credit sayar paw oo thet

လူ႔ဘဝတဏွာေတြ မျဖတ္ႏိူင္ေတာ့ သားစာ
မယားစာ ငါ့ေဆြငါ့အမ်ိဳး အိုမကုန္ဆုံးႏိူင္သည့္
သံေယာဇဥ္ေတြနဲ ့ရစ္ပတ္ျခင္းခံျကရသည္။
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ေတြနဲ ့ ငါလုပ္သလို မလုပ္ဘူး၊ ငါေျပာသလိုမေျပာဘူး၊ ငါ့စကားနားမေထာင္ ဘူး၊ ဒင္းကဘာမို ့လို ့လဲ။ ဒင္းေလာက္ေတာ့
ငါလဲလုပ္ႏိူင္တယ္။ အိုဗ်ာ ေဒါသ ေမာဟေတြနဲ႔
ျပီးကိုမၿပီးႏိူင္ေတာ့ပါဘူး။

ေလာဘကိုအေတာမသတ္ႏိူင္သည့္ ေ႐ွးအခါက
ကုန္သည္တစ္စုသည္ ညအခ်ိန္ေမွာင္မဲမဲတြင္
သဲကႏၱာရတစ္ခုကို ျမင္းမ်ားျဖင့္ျဖတ္ေက်ာ္ၾက
သည္။ သဲကႏၱာရ ရိွ ေခ်ာင္းေျခာက္တစ္ခုသို ့
အေရာက္တြင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အသံႀကီးတစ္ခု
ၾကားရသည္။ အားလုံးရပ္ၾက ျမင္းေပၚကဆင္းၿပီး
ေအာက္ကေက်ာက္တုံးမ်ားကိုေကာက္ယူၿပီး
သြားၾကဟု အမိန္ ့ေပးသည္။ကုန္သည္မ်ားသည္
ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ေမွာင္မဲထဲတြင္ လက္တစ္ဆုပ္စီယူကာအိတ္တြင္ထည့္၍ အဆိုပါေနရာမွ ျမင္းမ်ားကို အတင္းေမာင္းေျပးၾကသည္။ ခရီးအေတာ္
ေပါက္၍ လင္းအာ႐ုဏ္ရေသာအခါ သယ္ယူခဲ့သည့္
ေက်ာက္တုံးမ်ားကို ၾကည့္မိေသာအခါမွတန္ဘိုး
ရိွေသာ ေက်ာက္သံပတၱျမားမ်ားျဖစ္ေန သည္။
သူတို ့သည္ တန္ဘိုးရိွေသာ ေက်ာက္မ်ားရရိွ၍
ေပ်ာ္ရႊင္ရမည့္အစား သယ္ယူခဲ့သည္မွာ နည္းပါး
ေလျခင္း ဟု ေလာဘျဖင့္စိတ္ပင္ပန္းေနၾကပါေတာ့သည္။

Credit sayar paw oo thet

႐ုံးလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ကိုင္ရာတြင္လည္း သူ ့ဆရာ
ငါ့ဆရာ၊ သူ ့တပည့္ ငါ့တပည့္၊ သူ ့အလုပ္ ငါ့အလုပ္စသည့္ျဖင့္ ခြဲျခားကာျပဳမူေဆာင္ရြက္ၾကသည္။
ငါက ပိုလုပ္ရတယ္ သူကေတာ့အလုပ္မလုပ္ဘူး။
ငါပဲအလုပ္ေတြ အကုန္လုပ္ရတယ္မတရားဘူး
စသျဖင့္ ကိုယ္သာလုပ္ရၿပီးကိုယ္သာပင္ပန္းသည္ဟု ျမင္ၾကသည္။လူသည္ အတၱသမားျဖစ္၍ ကိုယ့္အတြက္သာကိုယ္ၾကည့္ၾကသည္။ သူ ့ဘက္
ကိုယ့္ဘက္ႏွစ္ဖက္မွ်ေတြးဖို ့စိတ္ကူးမိၾကရဲ႕လား
မသိပါဘူး။

သူကမွန္တယ္ ငါကမွန္တယ္ ျငင္းခုံလို မၿပီးေတာ့ ပါ။ ေလာဘေတြေနာက္လိုက္ရင္း ေဒါသေတြက
ေနာက္ဆက္တြဲပါလာၾကသည္။ သံသရာမွာ
က်င္လည္ၾကတာခ်င္းအတူတူ တခ်ိဳ ့ကခ်မ္းသာ
ၾကၿပီး တခ်ိဳ ့ကဆင္းဆင္းရဲရဲႏွင့္ လုပ္ကိုင္႐ွာေဖြ
စားေသာက္ၾကရသည္။ ေ႐ွးအတိတ္ကုသိုလ္ကံ
ကြာျခား၍သာ ယခုကဲ့သို ့ ဘဝေတြကြာျခားေၾကာင္း
သိရိွၾကသည္။ အတိတ္ေကာင္း ကုသိုလ္ကံေကာင္းအာင္
စိတ္ရင္း စိတ္ဓာတ္ေကာင္းရမည္ဟု သိၾကပါေသာ္လည္း လြယ္မေယာင္ ႏွင့္
လူတို ့သည္လိုက္နာရန္
ခက္ခဲေနၾကသည္။

Photo @htwegyi

ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက လူျပည္ လူ ့ရြာ လူ႔ေလာကႏွင့္ ကင္းႏိူင္သမွ် ကင္းေအာင္ေနၾက
သည္။ လူသူေဝးရာ ေတာေတာင္မ်ားတြင္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ လုံ ့လျပဳၾကသည္။

ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးႏွင့္
ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား အား ၾကည္ညိဳလက္စုံမိုးလိုက္ပါသည္။ တဏွာေတြကိုျဖတ္ေတာက္ဖို ့အားထုတ္မႈ
မျပဳႏိူင္ေသာ္လည္း ၿမိဳ ့ျပႏွင့္ အေဝးသို႔ ခဏ
ကင္းကြာ၍ ေတာေတာင္အရိပ္မွာ ခိုဝင္သည့္ခဏမွာပင္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ လတ္ဆတ္
ေအးျမေသာေလ၊ စိမ္းလန္းေသာ စိုက္ခင္းႏွင့္ေတာင္တန္းမ်ားက စိတ္ခ်မ္းသာ ၾကည္းႏူးဖြယ္ေကာင္းလွပါေပသည္။ တဖန္ ဗုဒၶ၏တရားေဒသနာမ်ားႏွင့္
ေတာေတာင္၏ ေအးျမေသာအရိပ္မ်ားေပါင္းစပ္
လိုက္သည့္အခါ အတိုင္းမသိၾကည္ႏူးပီတိ
ေအးၿငိမ္းျပည့္စုံမႈသုခရရိွပါေပေတာ့သည္။

Author @htwegyi
MSC.036