 

က်ဳပ္က ပညာတတ္မဟုတ္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထြက္ မီးရထားလမ္းျပင္သည့္ဌာနမွာ အလုပ္ဝင္
လုပ္တယ္။ ရထားလမ္းျပင္သည့္အလုပ္ လုပ္ခဲ့တာ
အခုဆို က်ဳပ္ အသက္ ၅၈ႏွစ္သို႔ပင္ေရာက္ရိွခဲ့ၿပီ။
က်ဳပ္မွာ မိသားစုက ၅ဦး႐ွိျပီး သားႏွစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ သားႏွစ္ေကာင္က အသီးသီး
အိမ္ေထာင္က်သြားတယ္။ သမီးကလည္း ကေလး
ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ က်ဳပ္အိမ္မွာကပ္ေနတယ္။

အိမ္ေထာင္က်သြားတဲ့ သားႏွစ္ေကာင္လည္း
က်ဳပ္လို မီးရထားလမ္းျပင္တဲ့အလုပ္ဝင္လုပ္ၾက
တာပါပဲ။ အႀကီးေကာင္က မလိမၼာဘူး။ အေသာက္အစားဖက္တယ္။ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အဆင္မေျပရင္ အေဖ အေမဆီလာလာေတာင္းတယ္။
အငယ္ေကာင္ကေတာ့ က်ဳပ္လိုအေသာက္အစား
မရိွဘူး ဒီေကာင္လည္ ကေလးႏွစ္ေကာင္နဲ႔။
အငယ္ေကာင္ကေတာ့ မိဘဆီအေတာင္းအရမ္း
သိပ္မရိွလွဘူး။

အငယ္ဆုံးမေယာက်္ားက ပြဲစားေယာင္ေယာင္၊
ေတာင္လိုလို ေျမာက္လိုလိုနဲ႔ အိမ္ကပ္တယ္လို႔
မရိွပါဘူး။ ေျမးေတြနဲ႔ သမီးကေတာ့ က်ဳပ္ပဲ ဒိုင္ခံ
ေကြၽးေနရတာပါပဲ။ ေကြၽးဆိုလို႔ က်ဳပ္လခက
တစ္လ ၁၇၂၀၀၀က်ပ္ရတယ္။ တစ္လတစ္လ
ဒီေျမးေတြ သားေတြသမီးေတြနဲ႔ လာေတာင္းတဲ့
သားေရာ အိမ္မွာကပ္ေနသူသမီးေရာ ေကြၽးရ
ေမြးရတာလစာနဲ႔မေလာက္လို႔ အေႂကြးတင္သဗ်ိဳ႕။

ပင္စင္ယူၿပီးရင္ ျမိဳ ့မွာေနစရာက မရိွဘူးရယ္။
လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ကိုယ့္ဇာတိခ်က္ေႂကြ
ေမြးရပ္ေျမေလးပဲသြားေနၾကမယ္စိတ္ကူးမိတယ္။ သားသမီးမ်ားကေတာ့ သူတို႔သေဘာေပါ့ေလ။
ပင္စင္ယူျပီးေနစရာဆိုလို ဟိုတစ္ေလာက
တန္ဘိုးနည္းအိမ္ရာေတြကို အစိုးရကေရာင္းခ်
ေပးတယ္။သူမ်ားေယာင္တိုင္ ကိုယ္ေတြ
လိုက္ေယာင္မိတာငါးပါးေမွာက္တာပဲ။

တိုက္ခန္းတစ္ခန္း သိန္းရာေက်ာ္သြင္းရမွာမို႔
မေလွ်ာက္ဘူးလို႔စိတ္ကူးတာပါ။ ေလာဘမ်ားက
တားမရေတာ့ သူမ်ားေျပာတာ နားေယာင္မိေပါ့။
ျပန္ေရာင္းစား သိန္း၂၀ သိန္း၃၀ျမတ္သတဲ့
သူမ်ားေျပာသံ ေလသံၾကားမိတာနဲ႔ တိုက္ခန္း
ေလွ်ာက္မိပါတယ္။ ကံေကာင္းတာလား
ကံဆိုးတာလားမသိပါဘူးဗ်ာ။ တိုက္ခန္းမဲျကီးက
ဒိုင္းကနဲ႔ေနေအာင္ က်ဳပ္ကေပါက္သတဲ့။
ငါးထပ္ေျမာက္တဲ့။ တိုက္ခန္းခေငြက ၁၆၅သိန္း
တဲ့ေလ။ ေလးႀကိမ္အရစ္က်ေပးၿပီးသြင္းရမတဲ့။
ပထမအရစ္က သိန္း၅၀ တဲ့။

ျမတ္စြာဘုရားကယ္ေတာ္မူပါ ပထမအရစ္
သိန္း၅၀ေပးသြင္းမွ စလစ္ဆိုလား ကလစ္ဆိုလား
အဲ့ဟာရမွာတဲ့။ အဲ့စလစ္ ကလစ္ရမွ ဝယ္လက္က
ဝယ္တာတဲ့။အဲ့ဟာနဲ႔မွ တိုက္ခန္းကိုအျမတ္နဲ႔
ျပန္ေရာင္းရမွာတဲ့ဗ်ိဳ႕။ ကိုယ္က်ိဳးနည္း
ပါေရာလားဗ်ာ။ တစ္လတစ္လ စားဖို႔ေတာင္
မနည္း႐ုန္းေနရတာ။ ဘယ္မွာလည္ သိန္း၅၀
အိမ္မက္ထဲေတာင္မွ မမက္မိပါလားဗ်ာ။

လူေျပာသူေျပာအရ ဘဏ္ကေငြေခ်းရင္ရသတဲ့။
သြားလိုက္ရတာ ဘဏ္နဲ႔ တိုက္ခန္းဝယ္မည့္
သူမ်ားထံသို ့အေခါက္ေပါင္းမနည္း ဆိုင္ကယ္
ဆီကုန္ခ်က္။ သိန္း ၃၀၊ ၄၀ ေပးဝယ္မယ္
ေျပာသူေတြကလည္ ဘယ္ေခ်ာင္သြားအိပ္ေန
တယ္မသိ။ က်ဳပ္မွာ တိုက္ခန္းမဲသာေပါက္တာ
မေပ်ာ္ႏိုင္ပါဘူး။တစ္ျဖည္းျဖည္း တိုက္ခန္းေငြ
သြင္းရမည့္အခ်ိန္နီးလာေတာ့ ပိုက္ဆံႀကိဳထုတ္ၿပီး
ေပးတဲ့ဝယ္သူလာပါေစဆိုၿပီး ဆုေတာင္းလိုက္ရ
တာအေမာ။ ေငြမသြင္းႏိုင္ရင္ တိုက္ခန္းကဆုံး႐ႈံး
ရမွာ ဒီလိုေတာ့လဲ ေလာဘကအျဖစ္မခံႏိုင္။
က်ဳပ္ျဖင့္ တိုက္ခန္းမဲေပါက္တာကိုက ဒုကၡနဲ႔
လွလွေတြ႔မိထင္ပ။ ဪ..ေလာဘ၊ ေလာဘ။

ေငြသြင္းဖို႔ တစ္ပတ္အလိုမွာ ေက်းဇူး႐ွင္ေျပာရမလား၊ ကယ္တင္႐ွင္ေျပာရမလား လူတစ္ေယာက္
ကေငြ ခုႏွစ္သိန္းအျမတ္ေပးၿပီးဝယ္သြားတယ္။
အဲ့မွ က်ဳပ္လည္ ရင္ထဲကအလုံးႀကီးက်သြားသလို
စိတ္မွာေပါ့သြားသဗ်ိဳ႕။ သြားခ လာခနဲ႔ ဆိုင္ကယ္
ဓာတ္ဆီဖိုးေလးျပန္ရလို႔ေတာ္ပါေသး။
”ေတာ္..ေတာ္..ေနာက္မ်ား
တန္ဘိုးနည္းေရာ
တန္ဘိုးသင့္ေရာ
တန္ဘိုးမွ်ေရာ
ေဝရာမနိ အေဝးကပင္ေ႐ွာင္ပါေတာ့မည္”
ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္ပါရေစ...။

Author @htwegyi
Photo @chit htoo
MSC.036