အကယ္၍သာ...(၁)

htetwaihin (53)in #myanmar • 7 years ago (edited)

ေဖာင္း..
အား....
ဟားးးဟားး..မိေအာင္လိုက္ေလ...ေဟ့ေရာင္ ေထာ့က်ိဳး..ငါ့ကိုမိေအာင္လိုက္ေလကြာ..ဟားး
သူ႔ကို အေနာက္မွ ဇက္ပိုးအုပ္ရင္း စေနာက္ပီး ထြက္ေျပးသြားေသာ လင္းေဇာ္ကို သူေဒါသထြက္မိေသာ္လည္း ေျခတစ္ဖက္ဆာပီး မသန္သူမို႔ ေျပးမလိုက္နိုင္ေပ။

ကလင္...ကလင္..ကလင္...ေဟ့ေကာင္ လြတ္ေအာင္ေရွာင္ေနာ္ ေထာ့က်ိဳး.. ငါမေရွာင္ဘူး..၀င္တိုက္မွာ...
၀ုန္းးးး...အားး..
စက္ဘီးဘဲလ္ကို တီးရင္း အရွိန္နွင့္ လမ္းေဘးကပ္ပီး သူ႔ဆီတည့္တည့္နင္းလာေသာ ခန္႔လင္း၏ စက္ဘီးကိုေရွာင္ရင္း...ေျခေထာက္ကမသန္သူမို႔ လြတ္ေအာင္မေရွာင္နိုင္ပဲ ေျမာင္းထဲသို႔ ျပဳတ္က်သြားသည္။

ဟဲ့..ေရွ႕မွာ ေထာ့က်ိဳးလာေနပီ..ေရွာင္သြားၾကေနာ္။
ေတာ္ၾကာ သူ႔ဟာသူ ေခ်ာ္လဲရင္ေတာင္ ငါ့တို႔ကို အမႈပတ္ေနအံုးမယ္။ဟားဟား...သူ႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို ဟားတိုက္ေလွာင္ေျပာင္သြားေသာ တစ္တန္းတည္းတက္ေနသည့္ သီတာတို႔အဖြဲ႕ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္စြာသာ သူေငးၾကည့္ေနမိသည္။သူ၏ မ်က္၀န္းအစံုမွာေတာ့ မ်က္ရည္တို႔ေ၀့၀ဲလ်ွက္...

Photo credit - Google image

ေမြးကတည္းက ေျခေထာက္တစ္ဖက္မသန္သူ ဒုကၡိတအျဖစ္ ေမြးဖြားလာသူမို႔ ဒီလို အနွိမ္ခံ၊အေလွာင္ခံရသည့္ အျဖစ္တို႔က ခနခနပင္။သူ႔အတြက္ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့။

အၿမဲတမ္း အေလွာင္ခံ၊အနွိမ္ခံရေသာ သူ႔ဘ၀ကို သူနာက်ည္းမိသည္။တခါတရံ သိမ္ငယ္မႈ၊စိတ္ဓာတ္က်မႈ၊ရွက္႐ြံ႕မႈမ်ား၏ ဖိစီးမႈေၾကာင့္ ဒီေလာကႀကီးထဲကပင္ ထြက္သြားခ်င္မိသည့္ မိုက္ရူးရဲစိတ္မ်ား မၾကာခနဆိုသလို ျဖစ္ေပၚလာေလ့ရွိသည္။သို႔ေသာ္ တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္သူ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္၍ အၿမဲအဆင္ေျပေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးေလ့ရွိေသာ မိဘမ်ားေၾကာင့္သာ မိုက္ရူးရဲမလုပ္ခဲ့။

စိတ္အားငယ္မႈ၊
သိမ္ငယ္မႈမ်ားကို ဘယ္သူမွမသိေအာင္ငို၍သာ
ထြက္ေပါက္ရွာခဲ့ရသည္က အႀကိမ္ႀကိမ္။

Photo credit - Google image

သူတစ္ပါး၏ အားနည္းခ်က္ကို ေလွာင္ေျပာင္တတ္သည့္ လူေတြကို သူမုန္းမိသည္။သူတို႔၏ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအတြက္ တစ္ဖက္သား၏ အားနည္းခ်က္ကို ခုတံုးလုပ္၍ အေပ်ာ္ရွာသူတို႔ကို နာက်ည္းမိသည္။သူ႔လို အားနည္းသူမ်ားကိုလည္း တဖက္တလမ္းမွ ကူညီခ်င္စိတ္မ်ားလည္း ျဖစ္မိသည္။

ဒီေန႔ေတာ့ ေဇယ်တစ္ေယာက္ မနက္မိုးလင္းကတည္းက ရင္ေတြခုန္ေနမိသည္။ရင္ခုန္ရသည့္
အေၾကာင္းအရင္းက သူေလ်ွာက္ထားေသာ အလုပ္တစ္ခုမွ အင္တာဗ်ဴ းေျဖရန္ ခ်ိန္းဆိုထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။မၾကာေသးခင္ကပင္ ဘြဲ႕ရထားေသာေၾကာင့္ ပထမဆံုး အေတြ႕အႀကံဳျဖစ္သည့္ အလုပ္
အင္တာဗ်ဴ းအတြက္ အလြန္ပင္ စိတ္လႈပ္ရွားမိသည္။မိဘမ်ားမွာလည္း သားျဖစ္သူအတြက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္လို႔ေနသည္။သူ႔ကို အရမ္းစိတ္မလႈပ္ရွားဖို႔ေျပာရင္း အေဖျဖစ္သူမွ သူအင္တာဗ်ဴ းေျဖရမည့္ ကုမၸဏီသို႔ လိုက္ပို႔ေပးသည္။

အေဖျဖစ္သူကို နႈတ္ဆက္ရင္း အင္တာဗ်ဴ းေျဖရမည့္ ရံုးခန္းအတြင္းသို႔ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ၀င္သြားေလသည္။ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာမွ ၀န္ထမ္းျဖစ္သူကို အင္တာဗ်ဴ းေျဖရန္ ခ်ိန္းထားသည့္အေၾကာင္း သတင္းပို႔ေတာ့ ထိုသူက ဦးေဆာင္၍ အင္တာဗ်ဴ းေျဖဆိုသူမ်ား ေစာင့္ဆိုင္းရမည့္ အခန္းထဲသို႔ ေခၚသြားေလသည္။

အခန္းတံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း သူ႔လိုပင္ အင္တာဗ်ဴးလာေရာက္ေျဖဆိုၾကေသာ မ်ားျပားလွေသာလူမ်ားကို ၾကည့္ရင္း စိတ္လႈပ္ရွားမိျပန္သည္။၀န္ထမ္းျဖစ္သူမွ ဤအခန္းတြင္ ခနထိုင္ေစာင့္ရန္ေျပာၿပီး မၾကာခင္ မိမိအလွည့္က်ပါက နာမည္ေခၚေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကာကာ ျပန္ထြက္သြားေလသည္။သူလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာကာ ထိုင္ရန္ေနရာရွာေတာ့ အခန္း၏ ေထာင့္ဆံုးတြင္ခံုေနရာလြတ္ေတြ႕ေသာေၾကာင့္ ေလ်ွာက္သြားလိုက္ေလသည္။

အားလံုး၏ အၾကည့္မ်ားက အခန္းတြင္းသို႔ ေထာ့နင္းေထာ့နင္းျဖင့္ ေလ်ွာက္လာေသာ သူ႔ထံတြင္သာ စုၿပံဳေနေလသည္။သူလည္း သိမ္ငယ္စိတ္၊ရွက္႐ြံ႕စိတ္မ်ား ျဖစ္မိေသာ္လည္း သူ၏ ပထမဆံုးအေတြ႕အႀကံဳ ျဖစ္မည့္ အင္တာဗ်ဴးေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ထိုအငံုစိတ္မ်ားက မေက်ာ္လႊားနိုင္။အၿမဲတမ္း အနွိမ္ခံေနရသူျဖစ္၍ လူအမ်ား၏ ထိုသို႔ေသာ အထင္ေသးသလိုအၾကည့္မ်ားအေပၚ ခံစားမႈသိပ္မျဖစ္ေတာ့။မၾကာခင္ေျဖဆိုရမည့္ အင္တာဗ်ဴ းတြင္ အဆင္ေျပေျပ ေျဖဆိုနိုင္ရန္သာ ေမ်ွာ္လင့္ေနမိသည္။သူ႔ထက္အရင္ ေရာက္သူမ်ားအား တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ နာမည္ေခၚရင္း ေျဖဆိုလာသည္မွာ သူ႔အလွည့္ကိုေရာက္လာေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

(ေနာက္တပိုင္း ေမ်ွာ္....)