အိုလီဗီယာ (ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)

''အဘြားအတြက္ အေရးႀကီးတာ ဘာမ်ားလဲ႐ွင့္''

ထိုေမးခြန္းကို အဘြားၾကားေသာအခါ
အဘြား မ်က္ဝန္းထဲတြင္ အေဆြးရိပ္ေလးမ်ားျဖတ္သန္းသြားသည္ကို အိုလီဗီယာ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ အဘြားက တစ္ေနရာသို႔ ေတြေတြေငးေငးေလးၾကည့္ကာ တစ္ခြန္းခ်င္းျပန္၍ေျပာသည္မွာ....

''အဘြားအတြက္အေရးအႀကီးဆံုးက အဘြားတို႔မိသားစုဓာတ္ပံုေလးေတြေပါ့သမီးရယ္၊
ေနာက္ပီး အဘြားေယာက္်ားမေသခင္အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြေပါ့၊
အဘြားေယာက္်ား ထမင္းစားခဲ့တဲ့စားပြဲ၊
အဘြားေယာက္်ားထိုင္သြားခဲ့တဲ့ ကုလားထိုင္၊
ေနာက္ပီး အဘြားတို႔ မဂၤလာဦး ပစၥည္းေလးေတြေပါ့''

အိုလီဗီယာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ နားလည္သြားေခ်ၿပီ။
လူသားတစ္ဦး ခ်င္းစီအတြက္ အလိုအပ္ဆံုးမွာ အေကာင္းဆံုး ဒီဇိုင္း၊ ေနာက္ဆံုးေပၚ ပစၥည္းမ်ားမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တန္ဖိုးထားႏွစ္သက္ေသာ အသံုးအေဆာင္မ်ားျဖစ္သည္ဟု။
ယခုေတာ့ မိမိအလုပ္ျပဳတ္ရခ်င္းအေၾကာင္းကို နားလည္သြားသည္။
customer က သူတန္ဖိုးထားေသာ ေခါင္းအံုးေလးကို ဘယ္နားထားရင္လွမလဲဟုေမးသည္။
ထိုစဥ္က အိုလီဗီယာ မွာ ထိုေခါင္းအံုးက ဒိတ္ေအာက္ေနၿပီ၊ မသံုးသင့္ေၾကာင္းေျပာကာ customer ႏွင့္ အျငင္းအခံုျဖစ္ပီး အလုပ္႐ွင္က customer အလိုက် အလုပ္ထုတ္လိုက္ခ်င္းျဖစ္သည္။

ယခု အဘြားရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ အမွန္တရားတစ္ခုကိုသိခြင့္ရလိုက္သည္။ ထိုအမွန္တရားမွာ လူတိုင္း လူတိုင္းတြင္ တန္ဖိုးထားေသာ အရာမ်ား႐ွိသည္၊ ထိုတန္ဖိုးထားေသာအရာမ်ားမွာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးမတူေခ်။
့္ လူတိုင္းကို မိမိသေဘာဆႏၵအေလ်ွာက္ အိပ္ခန္းဒီဇိုင္းဆြဲေပးလ်ွင္ ႀကိဳက္ခ်င္မွႀကိဳက္မည္။ မိမိိcustomer မည္သည့္ပစၥည္းကို တန္ဖိုးထားသလဲ အရင္သိေအာင္လုပ္ပီးမွသာ မိမိဒီဇိုင္းပညာျဖင့္ အိပ္ခန္းဒီဇိုင္းမ်ားကို ဆြဲသင့္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
မိမိအမွားကိုသိၿပီမို႔ အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ အိုလီဗီယာ အေတြးစမ်ားကို ဖ်က္လိုက္သည္။

''ဒါဆို အဘြားအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ပစၥည္းေလးေတြျပေပးေနာ္၊
ကြၽန္မ အေကာင္းဆံုးေနရာခ်ထားေပးပါ့မယ္႐ွင့္''

အဘြားက သူတန္ဖိုးထားေသာ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းမ်ားကို လက္ညိွဳးထိုး၍ ၫႊန္ျပသည္။
အဘြားၫႊန္ျပသမ်ွပစၥည္းမ်ားကို အိုလီဗီယာႏွင့္ အဖြဲ႔သားမ်ား
က ေကာင္းမယ္ထင္သလို ေနရာခ်ေပးလိုက္ၾကသည္။

''အဘြား ဒီပစၥည္းေလးဆို ဒီနားမွာထားတာပိုေကာင္းမယ္၊
မိသားစုပံုေလးကို ဒီနားေလးမွာခ်ိတ္၊
ဟိုခံုေလးကို ဒီနားမွာ ထားလိုက္မယ္အဘြား...
xxxxxxx
xxxxxxxx
xxxxxxxx.....''

ဤသို႔ျဖင့္ ပစၥည္းမ်ားအားလံုးေနရာခ်၍ ၿပီးေခ်ၿပီ။

Image Source> https://goo.gl/images/HriCTb

'' သမီး အိုလီဗီယာ ေတာ္လိုက္တာကြယ္၊
အဘြားအခန္းေလးက ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈ့ေပ်ာ္ျဖစ္သြားၿပီ။
ေနခ်င္စရာေလး''

''ရပါတယ္ အဘြား၊
အဘြားေက်နပ္တယ္ဆိုလို႔
ကြၽန္မတို႔တစ္ေတြလည္း ပီတိျဖစ္ရပါတယ္႐ွင္''

အိုလီဗီယာ နဲ႔ အဖြဲ႔သားေတြ အဘြားကို ႏႈတ္ဆက္ကာ
ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။
အျပန္လမ္းတြင္....
'' ကြၽန္ေတာ့္အဘြားကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ေပးတဲ့အတြက္ မင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္''

''ရပါတယ္႐ွင္''

'' မင္းရဲ႕ဒီဇိုင္းပညာက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ။
မင္း ဒါကို အားသာခ်က္ အေနနဲ႔ အသံုးခ်သင့္တယ္''

''႐ွင္ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?
ကြၽန္မနားမ႐ွင္းဘူး''

'' ဒီလိုေလဗ်ာ...
ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿပိဳင္ဘက္ ''အက္ခ္မီ'' ကုမၼဏီ က ဒစ္စေကာင့္ေတြေလ်ွာ့လို႔သာ လူႀကိဳက္မ်ားၿပီး နာမည္ႀကီးလာတာေလဗ်ာ''

''အင္းေလ၊ အဲ့ဒီေတာ့....''

''ကြၽန္ေတာ္ဆိုလိုတာက ဒီေကာင္ေတြက ဘာဒီဇိုင္းပညာမွတက္တာမဟုတ္ဘူးဗ်။ ေနာက္ပီး ဒီဇိုင္နာေတြဘာေတြလဲမ႐ွိဘူး။
သူတို႔ေတြက ပစၥည္းေတြကို ျဖစ္သလိုပဲ ေနရာခ်ေပးလိုက္တာ။
customer ေတြကပဲ သူတို႔ခ်ေပးတဲ့ပစၥည္းေတြကို ျပန္ၿပီး ေနရာခ်ရတယ္ေလ.....
ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ခင္ဗ်ားလို နယူးေယာက္က ဒီဇိုင္းနာေကာင္းတစ္ေယာက္႐ွိေနေတာ့.....
အိမ္ေရႊ႔ေျပာင္းဝန္ေဆာင္မႈအျပင္ အိပ္ခန္းဒီဇိုင္းဆြဲေပးတဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈကို free အေနနဲ႔ ထည့္ေပးလိုက္မယ္ ဆိုရင္ေရာဗ်ာ...! ''

'' ဟာ ဟုတ္သားပဲ။
အိပ္ခန္းဒီဇိုငး္ဆြဲၿပီး ပစၥည္းေတြကို ေသခ်ာေနရာခ်ေပးလိုက္ရင္
လူႀကိဳက္မ်ားေလာက္တယ္ေနာ္!''

'' ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ အဲ့ဒါ ''

''ဟုတ္ၿပီ။
ဒီအၾကံေကာင္းတယ္။
အခုပဲ လက္ကမ္းစာေစာင္ေၾကာ္ျငာဒီဇိုင္းဆြဲလိုက္မယ္''

''လက္ကမ္းစာေစာင္ ကိစၥေနာက္မွလုပ္ပါဗ်ာ..
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ညဝတ္အက်ႌကို အရင္လဲလိုက္ပါဦး''

''ဟုတ္သားပဲ hee''

''ဟား
ဟား
ဟား''

အိုလီဗီယာတို႔ လိုက္ပါလာေသာ truck ကားထဲတြင္ ရယ္သံေလးမ်ား လႊမ္းျခံဳ သြားေလေတာ့သည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္ရေသာ္ အိုလီဗီယာ တို႔ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ႐ိုက္ကာ
ၿမိဳ႕ထဲအႏွံ႕ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ လိုက္ေဝသည္။
အိပ္ခန္းဒီဇိုင္းဆြဲျခင္းကို free ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးသျဖင့္ လူစိတ္ဝင္စားမႈမ်ားကာ customer ေတြ ျပန္ရလာသည္။
customer တစ္ဦးခ်င္းဆီ၏ အႀကိဳက္ကိုလိုက္ကာ ဒီဇိုင္းဆြဲေပးသျဖင့္ အိုလီဗီယာရဲ႕ ဒီဇိုင္းမ်ားကို လူႀကိဳက္မ်ားၾကသည္။
ဤနည္းျဖင့္ ၿပိဳင္ဘက္ကုမၼဏီကို အလဲထိုးလိုက္ႏိုင္သည္။
အိုလီဗီယာ ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈက ထိုမ်ွႏွင့္ မၿပီးေသး။
နယူးေယာက္မွ အလုပ္႐ွင္သူေဌးက အလုပ္လုပ္ရန္ ျပန္၍ ကမ္းလွမ္းသျဖင့္ အိုလီဗီယာက ဝမ္းသာအားရျပန္၍ လက္ခံလိုက္သည္။ ျပန္လည္အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ေနၿပီျဖစ္ေသာ '' ဝယ္လ္္ဆင္'' ကုမၼဏီကို အေဖ့လက္ထဲလႊဲေျပာင္းေပးလိုက္ၿပီး နယူးေယာက္သို႔ ထြက္ခြာရန္ျပင္လိုက္သည္။ နယူးေယာက္သို့္မသြားမီ အိုလီဗီယာ
ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုခ်င္ေသာ လူတစ္ဦး႐ွိပါေသးသည္။ ထိုသူမွာ
ေ႐ွ႕ေနပညာကိုဝါသနာပါေသာ ဝန္ထမ္းေခါင္းေဆာင္ေကာင္ေလးပင္ျဖစ္သည္။ အေနနီး ၍ နွစ္ဦးစလံုးမွာ သံေယာဇဥ္ ေတြျဖစ္ေနၾကသည္။ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုရန္ ထိုေကာင္ေလး႐ွိေသာ ပါတီပြဲသို႔လိုက္သြားေသါအခါ ထိုပါတီပြဲတြင္ အရင္ရည္းစားေဟာင္းေကာင္မေလးႏွင့္ စကားေျပာေနေသာ ေကာင္ေလးကို ေတြ႔လိုက္ရေသာအခါ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာဖို႔မလိုဟု ယူဆကာ ေလယာဥ္ကြင္း သို႔ ကားငွါး၍ သြားလိုက္ေတာ့သည္။

Image Source> https://goo.gl/images/mJm8wz

နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ....
customer ေတြႏွင့္အဆင္ေျပေနေသာ အိုလီဗီယာ ကိုၾကည့္ကာ အလုပ္႐ွင္သူေဌးမွာ ေက်နပ္ေနသည္။
'' အိုလီဗီယာေရ မင္းအတြက္သတင္းေကာင္းပဲ''

''ဘာမ်ားလဲ ေဘာစ့္''

''ဟို တစ္ခါ မင္းဒီဇိုင္းဆြဲေပးလိုက္တဲ့ customer တစ္ေယာက္ေလ၊ မင္းရဲ႕ဒီဇိုင္းေတြကို ႀကိဳက္လို႔တဲ့၊ သူနယူးေယာက္မွာ အသစ္ဖြင့္မယ့္ စားေသာက္ဆိုင္ဒီဇိုင္းကိုလည္း မင္းနဲ႔ပဲအလုပ္, လုပ္ခ်င္တယ္တဲ့ ကမ္းလွမ္းလာတယ္။ ''

''ကြၽန္မအေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစားပါ့မယ္ ေဘာစ့္''

နယူးေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ ဖြင့္လွစ္မည္ျဖစ္ေသာ အဆင့္ျမင့္ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးအတြက္ ဒီဇိုင္းေတြ ကုန္ၾကမ္းေတြျပင္ဆင္ရင္း အခ်ိန္ေတြတေရြ႔ေရြ႔ ေျပာင္းလဲလာသည္။ ထိုေျပာင္းလဲမႈေတြၾကား ေျပာင္းလဲ၍မရသည္မွာ တစ္စံုတစ္ဦးကို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမ်ွ သတိရတမ္းတမိေသာစိတ္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔သတိရစိတ္ေပၚလာေလတိုင္း
''သူ႔ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ အဆင္ေျပသြားပါၿပီေလ၊ ငါသူ႔ကိုေမ့သင့္ပီ''
ဟု ေျဖသိမ့္ကာ အလုပ္ထဲကိုသာ စိတ္ႏွစ္ပစ္လိုက္သည္။

Image Source > https://goo.gl/images/EBPQd7

စားေသာက္ဆိုင္ ဖြင့္ပြဲေန႔......
အိုလီဗီယာ မိန္႔ခြန္း ေျပာၾကားရမည္ျဖစ္သည္။
ဆန္းသစ္ေသာ ဒီဇိုင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မိမိဘယ္သို႔ဘယ္ပံု စဥ္းစားခဲ့သည္မ်ားကို အေသးစိတ္ မိန္႔ခြန္းေျပာၿပီးေနာက္ လက္ခုပ္သံေတြ ဆူညံသြားသည္။

'' ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း''

ထိုလက္ခုပ္တီးသူမ်ားၾကားတြင္ သူမအေတြ႔ခ်င္ဆံုး ၊ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမ်ွ သတိရမိေသာ လူသားတစ္ဦး ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
ထိုေကာင္ေလးဆီ သြားရန္ ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္...
အလုပ္႐ွင္သူေဌးက ေရာက္လာၿပီး အိုလီဗီယာကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။

'' အိုလီဗီယာ မင္းေတာ့နာမည္ႀကီးၿပီ သိလား။
ဒီပြဲမွာ လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ တက္ေရာက္ၾကတယ္။
သူတို႔မင္းလက္ရာဒီဇိုင္းကို ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ေနၾကတယ္။
မင္းကို ေနာက္ထပ္ ဒီဇိုင္းေတြ အပ္ဦးမယ္ဆိုတာ ငါေလာင္းရဲတယ္။ မင္းအတြက္ အရမ္းဂုဏ္ယူတယ္ကြာ''

''ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့...
ကြၽန္မသြားစရာေလး႐ွိလို႔ ခြင့္ျပဳပါဦးေနာ္''
ေဘာစ့္ကို စကားအျမန္ျဖတ္ခဲ့ကာ စားေသာက္ဆိုင္ဖြင့္ပြဲ အျပင္သို႔ ထြက္လာခဲ့ကာ တစ္စံုတစ္ဦးကို ႐ွာေဖြလိုက္သည္။

''နယူးေယာက္သြားမည္ဆိုလည္း အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ကိုႏႈတ္ဆက္သင့္တာေပါ့ကြာ''
အသံၾကားရာဆီသို႔ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေတြ႔ပါၿပီ သူမေမ်ွာ္ေနတဲ့သူ.....

''႐ွင္က ႐ွင့္ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔အဆင္ေျပေနလို႔...မႏႈတ္ဆက္သင့္ေတာ့ဘူးထင္လို႔ေလ''

''ဘယ္ကလာအဆင္ေျပရမွာလည္း...
အဲ့ဒီေန႔က သူ႔မဂၤလာေဆာင္က်ရင္ လာခဲ့ဖ
ို႔ ကိုယ့္ကိုလာဖိတ္တာေလ။
မင္းကသာ ကိုယ့္ကိုႏႈတ္ဆက္မသြားတာ ကိုယ္ကေတာ့
မင္းကိုေန႔တိုင္းသတိရေနတာ''

''ကြၽန္မလည္း ႐ွင့္ကို ေန႔တိုင္းသတိရေနတာပါ''

''႐ွင္က နယူးေယာက္ကို ဘာလာလုပ္တာလဲ?''

'' ကိုယ္က မင္း႐ွိေနတဲ့ ေဟာဒီနယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အြန္လိုင္းကေန ေလ်ွာက္ထားတာ၊ ဝင္ခြင့္ရၿပီေလ၊ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေ႐ွ႕ေနႀကီး ျဖစ္ေတာ့မယ္''

''wow...ကြန္ဂရက္က်ဴ ေလး႐ွင္း ပါေနာ္''

''I love you''

''I love you too''

ၿပီးပါၿပီ။
Writer,
@honeysara
MSC 040