က်ြနုပ္တို ့ အားလံုးေမ့ေလ်ာ့ေနေသာ အရာ

" ဧဝေမတႆ ေကဝလႆ ဒုကၡကၡႏၲႆ သမုဒေယာ ေဟာတိ "
ေလာဘကို အရင္းတည္လို ့ ဤခႏၶာကိုယ္ျကီးကို ရရွိလာျပီဆိုမွျဖင့္ အိုျခင္း နာျခင္း ေသျခင္းတည္းဟူေသာ ဒုကၡတို ့ကို မလႊဲမေသြ ျကံဳရမည္သာ ျဖစ္သည္ ။

အသက္ျကီးသည္ အသက္ငယ္ေသးသည္ ဟူ၍ ခြဲျခာျခင္းမရွိ ။ ကံအေျကာင္းတရားေျကာင့္ အခ်ိန္မေရြး ေသျခင္းတရားက ဆြဲေခၚသြားနိုင္သည္ ။ ထို ့ေျကာင့္ " ေကြးေသာလက္မဆန္ ့ခင္ ဆန္ေသာလက္မေကြးခင္ " ဟူ၍ သတိတရားလက္ကိုင္ထားျပီး ကုသိုလ္မျပတ္ျပဳဖို ့ ေဟာျကားခဲ႕သည္ ထင္ပါသည္ ။

မိမိတို ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ ေသျခင္းနွင့္ပတ္သတ္ေသာ လြဲမွားျခင္းတစ္ခုရွိသည္ ။ ဤအရာကား ကံကံ၏ အက်ိဳးကို ယံုျကည္သည္ဆိုေသာ္လည္း ကံအေျကာင္းတရားကို အတြင္းက်က် မသိေသာသူမ်ားသံုးနႈန္းတတ္ျကပါသည္ ။ " ေသေန ့ေစ့ရင္ ေသမွာပဲ " ဆိုေသာ စကားပင္ တကယ္ေတာ့ ေသျခင္းဆိုသည္မွာ ေသေန ့ေစ့ေသာ္လည္းေကာင္း ေသေန ့မေစ့ဘဲ တျခားေသာ အကုသိုလ္ ကံအက်ိဳးတရားေျကာင့္ လည္းေကာင္း ေသတတ္ပံုကို ဘုရားရွင္က ဥပမာေပး၍ ရွင္းျပခဲ႕ပါသည္ ။

မိမိတို ့၏ အသက္ရွင္သန္မႈသည္ ဆီမီးခြက္ေပၚက မီးေတာက္ေလးနွင့္တူပါသည္ ။ မီးစာလည္းကုန္ ဆီလည္းခန္းေနေသာေျကာင့္ မီးေတာက္ျငိမ္းသြားသည္ကို ေသေန ့ေစ့၍ ေသျခင္းဟုုေခၚျကပါစို ့ ။ ေနာက္တစ္ခုက မီးစာေတာ့ မကုန္ေသးေပ သို ့ေသာ္ ဆီခန္း၍ မီးေတာက္ျငိမ္းေသာ ေသျခင္းတရားသည္ကား ယခင္ဘဝက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကံရွိေနေသးေသာ္လည္း ယခုဘဝ မည္သို ့ေသာ ကုသိုလ္ကံမ်ွမဆည္းပူး မအားထုတ္ေသာေျကာင့္ ဆီခန္းျခင္း သေဘာျဖင့္ ေသျခင္းတစ္မ်ိဳးဟု ေခၚနိုင္ပါသည္ ။ မီးစာလည္း မကုန္ေသး ဆီလည္းမခန္းေသးေသာ္လည္း ေလျပင္းတစ္ခ်က္အေဝွ႕မွာလည္း ရုတ္တရက္ မီးေတာက္ျငိမ္းသလို ေသသြားျခင္းမ်ိဳးလည္း ရွိပါသည္ ။ ထိုကဲ႕သို ့ေသာ ေသျခင္းမ်ိဳးကား ေသေန ့ေစ့ေသာ ေသျခင္းဟု ေခၚဆို၍ မရနိုင္ပါေခ် ။ ယခင္ကျပဳခဲ႕ေသာ ကုသိုလ္ ယခုဘဝျပဳေနဆဲ ကုသိုလ္ မ်ားစြားရွိေနပါေသာ္လည္း အင္အားျကီးမားေသာ အကုသိုလ္ေျကာင့္ တစ္နည္း ဥပမာေပးရလ်ွင္ ျကက္သြန္ဘာသာ အေကာင္း ငရုတ္သီးနဲ႕ေနေတာ့ ေရာေထာင္းခံရဆိုသလိုပင္ အကုသိုလ္ကံ ျကီးမားေသာ သူမ်ားနွင့္ ယွဥ္တြဲေပါင္းေဖာ္ျခင္းဟာလည္း မိမိအေပၚ သက္ေရာက္သလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားတတ္ပါသည္ ။ ေသျခင္းတရားကား ေလးမ်ိဳးရွိပါသည္ ။ ထိုထဲတြင္ ေသေန ့ေစ့လို ့ သက္တမ္းေစ့ေနျပီး ေသဆံုးျခင္းသည္ တစ္မ်ိဳးသာပါပါသည္ ။ ဒါေျကာင့္ အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြး ေသဆံုးေနျကျခင္းျဖစ္သည္ ။ အခ်ိန္မေရြးေသဆံုးနိုင္သည္ဟူေသာ သေဘာကို သိျမင္နိုင္ပါသည္ ။

ဤခႏၶကိုယ္ျကီး ရလာျပီဆိုမွေတာ့ အိုျခင္း နာျခင္း ေသျခင္း တို ့သည္လည္း တစ္ပါတည္း ပါလာခဲ႕ျပီးသားျဖစ္ပါသည္ ။ ဒီေတာ့ မိမိတို ့က ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ရက္ ဘယ္ေနရာမွန္း အတိအက်မသိတဲ႕ အိုနာေသေဘးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို ့ျကိဳးစားသင့္သလား ။ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ ျပံဳးျပံဳးေလးနႈတ္ဆက္သြားနိုင္ေအာင္ ယခုထဲက ျကိဳတင္ ျပင္ဆင္ထားသင့္လားဆိုတာေတာ့ ေတြးရေတာ့မည္ ။ ဒီအေတြးတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေဆးရံုကုတင္ထက္က ေတြးမိျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။ မိမိကေတာ့ အျပံဳးနဲ႕ မသြားနိုင္ေသးေပ ။ ေဆးနွစ္လံုးထိုးတာေတာင္ အံျကိတ္ခံခဲ႕ရသည္မို ့ အျပံဳးနဲ႕ထြက္ခြာသြားဖို ့ မေတြးနိုင္ေသးေပ ။ ငါ့အတြက္ ကုသိုလ္အထုပ္ စုေဆာင္းထုပ္သင့္ေနတုန္းလို ့ ခံယူမိပါတယ္ ။ မိမိလည္း အျမဲတမ္း သတိမထားမိပါဘူး ။ ေသရမွာသိတယ္ ဒါေပမဲ႕ ဘယ္ေန ့ ဘဟ္အခ်ိန္ ေသရမလဲ ဆိုတာမသိဘူး ။ ေတြးလည္းမေတြးဘူး သတိလက္လြတ္နဲ႕ေမ့ထားခဲ႕တယ္ ။ စားခ်င္တာစား သြားခ်င္တာသြားျပီး ေပ်ာ္ရႊင္သလိုေနခဲ႕တယ္ ။ သတိေမ့ေလ်ာ့ခဲ႕တယ္ေပါ့ ။ ခႏၶာကိုယ္ျကီးက ေဖာက္ျပန္လာျပီ ေဆးဝါးကုသဖို ့ေတြ လိုလာျပီဆိုေတာ့မွ ေသျခင္းတရားကို ေတြးမိျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။ ဒါေျကာင့္ " အပၸမာေဒန သမၼာေဒထ " မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆနဲ႕ သတိတရားနဲ႕ ေနထိုင္ျကဟု ဘုရွားရွင္ ဆံုးမခဲ႕ဟန္တူပါသည္ ။ မနက္ျဖန္သာ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္ျဖစ္ခဲ႕မယ္ ဆိုလ်ွင္ ဒီေန ့သင္ဘာလုပ္သင့္လဲ ေတြးျကည့္နိုင္ျကပါေစဟု ဆႏၵျပဳလ်က္ . . . . .

မိမိအား ခ်စ္သူ မုန္းသူ ထိုထိုလူ သီတဂူစန္းလပမာ ခ်မ္းျမသာယာရွိနိုင္ျကပါေစ ။

MSC-181
Author @gunapeya