အ႐ြယ္လြန္ရင္ခုန္သံ
"ဒီေန႔ဘယ္ခ်က္ရင္ေကာင္းမလဲ။"ဟူေသာအေတြးျဖင့္လဲ့လဲ့တစ္ေယာက္အိပ္ယာမွနိုးထလာခဲ့သည္။မနက္၅နာရီေလာက္အိပ္ယာထကာအိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ထမင္းအိုးေလးတစ္လံုးေကာက္တည္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ေရခ်ိဳးခန္းဝင္၍ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးဘုရား
ဝတ္ျပဳလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ထမင္းက်က္သည္နွင့့္ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္လိုက္သည္။
မိခင္နွင့္ဖခင္နိုးလာေသာအခါအဆင္သင့္စားနိုင္ရန္ထမင္းၾကမ္းနွင့္ၾကက္ဥေၾကာ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ေရေႏြးအိုးေလးတစ္လံုးတည္လိုက္ပါသည္။အေဖနွင့္အေမနိုးလာေသာအခါ၌ေကာ္ဖီတစ္ခြက္
စီေဖ်ာ္ဖို႔ျပင္ဆင္လိုက္ပါသည္။
ဤသည္ကားအပ်ိဳ ႀကီးလဲ့လဲ့၏တစ္ေန႔တာဝန္ဝတၳရားမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။လဲ့လဲ့သည္အထက္တန္းျပဆရာမတစ္ဦးျဖစ္သည္။ညီအစ္ကိုေမာင္နွမ၃ေယာက္ရိွသည့္အနက္အစ္ကိုနွစ္ေယာက္မွာအိမ္ေထာင္ကိုယ္စီက်ၿပီးတနယ္တေက်း၌တာဝန္က်ေနေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္အသက္၇၀ေက်ာ္မိဘနွစ္ပါးနွင့္လဲ့လဲ့သာအိမ္၌က်န္ခဲ့သည္။လဲ့လဲ့လစာေလးနွင့္ႀကီးျမင့္လာေသာ ကုန္ေစ်းႏူွန္းအားဟန္ခ်က္ညီေအာင္ထိန္းသိမ္းေနရေပ
သည္။
မိဘနွစ္ပါးအားမနက္စာျဖင့္ျပင္ဆင္ေက်ြးေမြးၿပီးေနာက္လဲ့လဲ့တစ္ေယာက္ျခင္းေတာင္းေလးဆြဲရင္းေစ်းသို႔လာခဲ့
သည္။ယေန႔တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္သျဖင့္လဲ့လဲ့တစ္ေယာက္တပတ္စာေစ်းဝယ္ရန္ထြက္လာခဲ့သည္။
လက္ထဲ၌ပါလာေသာတစ္ေသာင္းတန္ေလး၂႐ြက္အား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ရင္းျဖင့္တပတ္စာေစ်းဝယ္ရန္
စဥ္းစားေနမိသည္။
ပထမဆံုးဝင္လိုက္မိသည့္ေစ်းဆိုင္ကားၾကက္သားဆိုင္ျဖစ္သည္။
"အစ္မေရညီမကိုၾကက္သား၂ေထာင္ဖိုးေပးပါ။"
ဟုေျပာလိုက္ၿပီးေစ်းသည္ခ်ိန္ေပးသည္ကိုၾကည့္ေနမိ
သည္။ၾကက္သား၂ေထာင္ဖိုးသည္၃ဆယ္သားမျပည့္တျပည့္ရရမည္ကိုအစိတ္သားေက်ာ္ေက်ာ္ကေလးသာ
ျဖစ္သည္ကိုေတြ႕ေသာ္လည္းစကားနည္းရန္စဲေရငံုႏူတ္ပိတ္ျဖင့္သာၾကက္သားထုတ္ကေလးအားေစ်းျခင္းထဲထည့္လိုက္ၿပီးယူလာခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ပုဇြန္ထုပ္ႀကီးမ်ားေရာင္းသည့္ဆိုင္ေရွ႕၌ပုဇြန္ထုပ္ဝယ္ဖို႔စဥ္းစားရင္းလက္ထဲကိုင္လာသည့္ပိုက္ဆံ
ကေလးအားၾကည့္မိသည္။
"ညကအေဖပုဇြန္ထုပ္စားခ်င္လိုက္တာ"ဟုေျပာသည္ကို
စဥ္းစားမိရင္းဝယ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ရင္း
"အေဒၚပုဇြန္ထုပ္ဘယ္ေစ်းလဲ"ဟုေမးလိုက္သည္။
"တစ္ဆယ္သား၁၅၀၀တူမ"ဟုေျပာသည္ကိုနားေထာင္ရင္းျဖင့္ေခါင္းထဲ၌ဝယ္ဖို႔တြက္ခ်ကိေနမိသည္။
"ေလးဆယ္သားေပးအေဒၚ"ဟုေျပာသည္ကိုအေဒၚႀကီး
မွ"ငါးဆယ္ယူလိုက္ပါလားတူမ၊ပိုပိုသာသာေလးထည့္လိုက္မယ္"ဟုေျပာသည္ကိုစိတ္မသက္မသာျဖင့္ပင္
ဝယ္လိုက္ရသည္။
က်န္သည့္ပိုက္ဆံျဖင့္ငါးေလး၄ဆယ္သား၊ၾကက္ဥေလး၊ငါးေျခာက္ကေလးဝယ္ရင္းျဖင့္ပါလာသည့္ပိုက္ဆံေလး
လည္းကုန္သေလာက္ျဖစ္သြားသည္။
ထို႔ေၾကာင့္အိမ္သို႔ျပန္ရန္ေျခလွမ္းလိုက္ပါသည္။ထိုစဥ္
"လဲ့လဲ့ မဟုတ္လား။"ဟုႏုတ္ဆက္သံၾကား၍လွည့္
ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ပုဆိုးတိုတိုျဖင့္ေစ်းျခင္းေတာင္းႀကီးဆြဲလာေသာဝဝ
ဖိုင့္ဖိုင့္အမ်ိဳးသားအားေတြ႕လိုက္ရသည္။
"နင္ဇာနည္မဟုတ္လား။"ဟုျပန္ေျပာရင္းအံအားတသင့္ၾကည့္ေနမိသည္။
"နင္ဝလာလိုက္တာမနည္းၾကည့္ရတယ္ဟယ္။"
"အင္း လဲ့လဲ့; နင္ကေတာ့အရင္အတိုင္းပဲ"
"ဒါနဲ႔ နင္အိမ္ေထာင္က်ၿပီလား။"ဟုေမးသည္ကို
"မက်ေသးဘူး။နင္ေရာ"ဟုျပန္ေမးလိုက္သည္။
"ငါလည္းမက်ေသးဘူး။နင့္ဖုန္းနံပါတ္ေပးပါလား;လဲ့လဲ့။"ဟုေျပာသည္ကိုဖုန္းနံပါတ္မ်ားအျပန္
အလွန္ေပးရင္းျဖင့္ "ဖုန္းဆက္လိုက္သူငယ္ခ်င္းေနာက္မွခ်ိန္းၾကတာေပါ့"ဟုေျပာရင္းႏုတ္ဆက္ခဲ့သည္။
အိမ္အျပန္လမ္းတေလ်ွာက္အပ်ိဳႀကီးလဲ့လဲ့၏အေတြးထဲ၌
ဝဝဖိုင့္ဖိုင့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းဇာနည္အေၾကာင္းအေတြးတစ္ရစ္ဝဲဝဲျဖင့္ျဖစ္ေနမိသည္။
"အရင္ကထက္နည္းနည္းေလးပိုဝတာကလြဲၿပီးၾကည့္လို႔အဆင္ေျပပါတယ္ေလ။"ဟုေတြးမိရင္းမ်က္နွာေလးနီ
ျမန္းလာမိသည္။
ျခင္းေတာင္းဆြဲရင္းျဖင့္ခလုတ္တိုက္မိမလိုပင္ျဖစ္သြားမိသည္။အိမ္အဝသို႔လွမ္းဝင္လာရင္းေစ်းျခင္းေတာင္းျဖင့္အိမ္ခန္းထဲသို႔ဝင္သြားမိသည္။
"ဟဲ့ သမီးမီးဖိုခန္းထဲဝင္ေလ။" "ဘာလို႔အိပ္ခန္းထဲဝင္တာလဲ။"ဟုအေမလွမ္းေအာ္သံကိုၾကားလိုက္မိသည္။
အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ေနသည္တိတ္တခိုးျဖင့္ရွက္စနိုးၿပံဳးလိုက္မိသည္။
အပိုင္း(၂)အားဆက္လက္ေစာင့္ေမ်ွာ္ပါရန္။
စာေရးသူ အိအိခိုင္။
MSC 173
Photo credited from https://www.pexels.com/search/women/
As a follower of @followforupvotes this post has been randomly selected and upvoted! Enjoy your upvote and have a great day!
Thank for your care.
ဇာတ္ေကာင္ေတြနဲ႔ ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႔လို႔ ကေလာင္ေသြးလွလွခ်ည္လား
Posted using Partiko Android
😄ဟုတ္ကဲ့
တခါတေလေတာ့လည္း သတိရပါတယ္ေပါ့
စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္းေလးပါရွင္😄😄
Ture story လား
Posted using Partiko Android
ဟုတ္ပါဘူး😄😄