(2017) မွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုလို႔ရေပမယ့္ (2018) မွာေတာ့ ေျပာရခက္ႀကီးဟုပဲ ဆိုရမည္။ (2018) မွာ ကိုယ္ပိုင္ က်ဴရွင္ေလး ဖြင့္ဖို႔ ႀကိဳးစား၏။ ယခင္က ဒီအတိုင္း အျခား အေဆာင္ႏွင့္ ေနရာမ်ားတြင္ လိုက္လံ သင္ၾကားေပးေနရာမွ ယခုႏွစ္တြင္ ကိုယ္ပိုင္ အေနႏွင့္ က်ဴရွင္ေလး ဖြင့္ ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္၏။ အျခားအဆာင္၊ အျခားေနရာမ်ားကိုလည္း သင္ေနရင္းႏွင့္ေပါ့။ (2017) မွာကတည္းက အမလို၊ အေမလို ခင္ေနရသည့္ ဆရာမက ကိုယ္ပိုင္ က်ဴရွင္ဖြင့္ခိုင္းေနျခင္း ျဖစ္၏။ အျပင္ေျဖ သီးသန္႔ေပါ့။ က်ေနာ္က အခ်ိန္ဆြဲ၊ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနျခင္းသာ။ သို႔ေၾကာင့္ပင္ အမက က်ေနာ့္ကို အားမရျခင္း ျဖစ္၏။

ယခုႏွစ္မွာလည္း အမက တြန္းအားထပ္ေပးျခင္း ျဖစ္၏။ သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္လည္း ဘာျဖစ္ျဖစ္ ခ်မယ္ကြာဟု ဆံုးျဖတ္ၿပီး လုပ္ခ် လိုက္ေတာ့၏။ က်ဴရွင္ခန္း ဖြင့္ရန္ ေနရာ ရွာ၏။ ထုိင္ခံုေတြ လုပ္ရ၏။ June လဲထဲတြင္ ေအာင္စာရင္းမ်ား ထြက္သျဖင့္ June လကုန္၊ July လဆန္း ပိုင္းေလာက္ ဖြင့္ႏိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ရ၏။ ေနရာအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ရွာလိုက္ရ၏။ အခ်ိဳ႕ေနရာ ေကာင္းေပမယ့္ ငွါးခက က်ေနာ္ မတက္ႏိုင္သည့္ ပမာဏ ျဖစ္ေန၏။ ေနရာေလးလည္း မဆိုးေသာ၊ ေစ်းလည္း သက္သာေသာ ေနရာမ်ိဳးကို ရွာရ၏။ အသိ မိတ္ေဆြမ်ားကလည္း ၀ိုင္း၀န္းၿပီး ရွာၾက၊ ေဖြၾကေပး၏။

စာေရးခံု၊ ထိုင္ခံုမ်ားအတြက္ အသိတေယာက္ မိတ္ဆက္ေပးေသာ ညီေလး တေယာက္နား အပ္လိုက္၏။ သံေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ ပံုစံတည္ၿပီး၊ ငါးထပ္သား တင္လိုက္၏။ ေသေသခ်ာခ်ာ ခိုင္ခိုင္ ခံခံေလးေပါ့။ အစက steel ႏွင့္ လုပ္ရန္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ေစ်းအားျဖင့္ (၂) ဆ၊ (၃) ဆ ေလာက္ ကြာေနသျဖင့္ သံႏွင့္သာ လုပ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ ဒါေတာင္ ငါးသိန္းေလာက္ ကုန္သြား၏။ သစ္သားႏွင့္ လုပ္ဖို႔ကိုေတာ့ စဥ္းေတာင္ မစဥ္းစားရဲေပ။ သစ္ေစ်းက ပိုႀကီးသည္ မဟုတ္လား။

photo from Google

ခုံုလုပ္ေပးသည့္ ညီေလးက သူ႔ အလုပ္အားခ်ိန္ႏွင့္ ခ်ိန္ၿပီး လုပ္ေပးရသျဖင့္ သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ ပိုၿပီးေတာ့ ၾကာသြား၏။ သူ၏ ၀မ္းကြဲအကိုဆိုင္မွာလည္း အလုပ္က ေန႔စဥ္ သြားလုပ္ေနရေသးသည္ကိုး။ အလုပ္က ျပန္လာၿပီးသည့္ အခ်ိန္မွ က်ေနာ့္ ခံုမ်ားကို လုပ္ရ၏။ ခံုကလည္း ၾကာ၊ က်ေနာ္ကလည္း ေနရာ မရ၊ မေတြ႔ေသး သျဖင့္ အဆင္ေတာ့ ေျပလွ၏။ တရက္သားမွာေတာ့ ဆရာမ တဦးမွ က်ေနာ့္ကုိ ေနရာတခု ေျပာျပေပး၏။ ဆရာမ ေျပာသည့္ ေနရာေလးက မဆိုးလွေပ။ ထိုအိမ္မွာ ေက်ာင္းက ဆရာမေတြလည္း က်ဴရွင္ခန္း ငွါးထားသည္ ဆို၏။ က်ေနာ့္ကို သြားေျပာၾကည့္ရန္ တိုက္တြန္း၏။ သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္လည္း ထိုအိမ္သို႔ သြား၏။

အဆင္ေျပ၏။ ေက်ာင္းက ဆရာမေတြက ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာသာ အႏွီ က်ဴရွင္ခန္းကို သံုးျခင္း ျဖစ္၏။ မနက္ဘက္ကို မသံုးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္သည္ မနက္ကေန ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ထိ အခ်ိန္ရ၏။ ထို႔ျပင္ ထို ဆရာမတို႔၏ ခုံမ်ားကိုလည္း ယူသံုးခြင့္ ရ၏။ ထိုေနရာကိုသာ ႀကိဳသိခဲ့ရလွ်င္ ခံုေတြကို အရင္ လုပ္ျဖစ္မည္ မဟုတ္ေပ။ ယခုေတာ့ ခံုခအတြက္ အပို ပိုက္ဆံ ကုန္သြားရ၏။ အင္းေလ သို႔ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း အျခားေနရာ ေျပာင္းလို႔ (သို႔မဟုတ္) ကိုယ္ပိုင္ေနရာေလးမွာ သင္ျဖစ္တဲ့ အခါ အဆင္ေျပတာေပါ့ဟု သာ ေျဖေတြးေလး ေတြးလုိက္၏။

ဆက္ပါဦးမည္

Don Jaun

MSC 31